mizastyle και deco remoula.

Είπα να μην γκρινιάξω μέρες που 'ναι και άρχισα να γράφω ένα άλλο ποστ αλλά δεν μ'αφήνουν οι διαβόλοι.
Η υπόθεση Ζαχόπουλου που έρχεται να προστεθεί σε εκείνη των κουμπάρων, των ομολόγων, του Βαρθολομαίου και του Μαγγίνα ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη διαφθορά της ελληνικής πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης.
Η τελευταία είναι αιχμάλωτη της πρώτης και η πρώτη αιχμάλωτη των διαπλεκόμενων και των κολλητών.
Η κατάσταση είναι τέτοια που εμποδίζει πια την ανάπτυξη της χώρας σε σταθερές βάσεις. Ποιος ηλίθιος θα επανδύσει τα λεφτά του όταν ξέρει ότι αν δεν είναι κολλητός θα του τα φάνε όλα χωρις να κάνει φυσικά τη δουλειά του?
Ακόμα χειρότερα. η κάστα αυτή των ανθρώπων που βγάζει εύκολο και πολύ χρήμα είτε τους λένε μαφιόζους των Ζωνιανών, είτε διαπλεκόμενους, είτε τρωκτικά της πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης είτε φακελάκηδες στο χώρο της υγείας έχει επιβάλλει τα κοινωνικά πρότυπά της και την αισθητική της ως κυρίαρχη αντίληψη και ιδεολογία. Γρήγορο και άκοπο κέρδος, κοινωνική αναλγησία, βίλα αυθαίρετη σε δάσος ή παραλία, γκόμενα μοντέλο, πισίνα, σινιέ, show off με junk μουσική στα διαφορα σκυλάδικα , τζιπ μπροστά από τριτοκοσμικά μπαράκια και γενικά ένα νεόπλουτο lifestyle και μια αισθητική πολυ χαρακτηριστικα του κύκλου τους που θα τα ονόμαζα mizastyle και deco remoula.

Δεν θα πω τι πρέπει να γίνει για να ξεφύγουμε από αυτού του τύπου την υπανάπτυξη χαρακτηριστική μπανανίας και όχι ευνομούμενου Ευρωπαικού κράτους. Αυτοί που κυβερνάνε, κυβερνούσαν ή θα κυβερνήσουν ξέρουν πολυ καλά τόσο τις πρακτικές λύσεις όσο και τις συστεμικές θεραπείες. Δεν θέλουν όμως να τις εφαρμόσουν γιατί είτε είναι μέσα είτε γιατί φοβούνται το πολιτικό κόστος (ή ακόμα και τη φυσική τους ακεραιότητα?).

Ένας δρόμος μένει. Η αυτο-οργάνωση του τμήματος της κοινωνίας που αντιστέκεται ακόμα, δεν είναι στο κόλπο και που αηδιάζει με όσα βγαίνουν στο φως. Το μόνο που ζητάμε από τα προοδευτικά κόμματα, όποια θέλουν να λέγονται έτσι, να φτιάξουν τους θεσμούς κοινωνικού ελέγχου, θεσμικού εκσυγχρονισμού και διαφάνειας ώστε να μας δώσουν και φωνή και πάτημα.

Για όλα φταίνε οι Βρυξέλλες!

Αντιγράφω άρθρο του Α.Δ.Παπαγιαννίδη από το Βήμα της Κυριακής 16 Δεκεμβρίου. Μια παραπλανητική και φτηνή ταχτική που κρατάει χρόνια. Θα υπάρξει συνέχεια.

"Είναι μια παράξενη κακεντρέχεια της ιστορίας: την ώρα ακριβώς που δικαιώνεται η επιλογή της πρόσδεσης της Ελλάδας στον «σκληρό πυρήνα» της Ευρώπης, την ίδια στιγμή σπέρνεται σε κάθε βήμα στη χώρα μας ο αντι-ευρωπαϊσμός.

Τι θα πει αυτό; Ως προς το πρώτο σκέλος θα πει ότι είναι εντυπωσιακό το πώς δεν βρέθηκε κάποιος κεντρικός συντελεστής της πολιτικής σκηνής να καταγράψει και να αναδείξει το ότι, αν η Ελλάδα δεν είχε προσχωρήσει στην πειθαρχία της ΟΝΕ, αν η δραχμή δεν είχε αυτοδιαλυθεί στο ευρώ, στο σημερινό κύμα αναταραχής στις αγορές, με το σημερινό ενεργειακό τσουνάμι και (κυρίως) το σημερινό διαλελυμένο εξωτερικό ισοζύγιο της ελληνικής οικονομίας, σήμερα θα ψάχναμε να βρούμε πού βρίσκεται ο πάτος!

Πάμε όμως στο δεύτερο σκέλος. Κάθε δύσκολο, κάθε δυσάρεστο, συνεπώς κάθε σημαντικό βήμα που γίνεται στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο - σωστότερα: κάθε βήμα που επιχειρείται να γίνει - χρεώνεται «στις Βρυξέλλες». Δηλαδή; Δηλαδή η δειλή όσο ποτέ πολιτική μας τάξη αλλά και τα λαϊκίστικα όσο ποτέ μέσα ενημέρωσης δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να επεξηγήσουν οποιαδήποτε αναγκαία κίνηση προσαρμογής. Και καταφεύγουν, ομόφωνα, στο «μας το επιτάσσουν οι Βρυξέλλες». Το «φταίνε οι Βρυξέλλες» βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής.

Μετά την Επιτροπή, βρίζουμε πλέον και το Ευρωδικαστήριο. Δεν διστάζουμε, Παυλόπουλοι και Κακλαμάνηδες ή και νομικοί αστέρες Ρουσόπουλου, να αναδεικνύουμε αντίθεση του Συντάγματός μας με το Κοινοτικό Δίκαιο...

Βλέπουμε την Ολυμπιακή να βυθίζεται, με τη διαχείριση Μιχάλη Λιάπη να έχει συνεχίσει ημέρες Χρήστου Βερελή, ο οποίος εζήλωσε εικόνες Αλέκου Ακριβάκη. Λέει κάποιος ότι δεν πάει άλλο - Κώστας Καραμανλής εκδοχής 2005, Κωστής Χατζηδάκης 2007; Σάλος, εξέγερση, «ντροπή που πάμε να υποταγούμε στα κελεύσματα του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών!», «αίσχος που η απειλή Ευρωδικαστηρίου κάμπτει το φρόνημά μας!», «πρόταση μομφής να ασκηθεί κατά του επιτρόπου Μπαρό, έρευνα το αν χρηματίστηκαν άνθρωποί του!». Συνειδητοποιούμε ότι το Ασφαλιστικό καταδικάζει τους σημερινούς 50ρηδες και 40ρηδες σε συντάξεις-φιλοδώρημα, τους 20ρηδες και 30ρηδες σε εργασιακό βίο ειλώτων προκειμένου να στηρίξουν τους σημερινούς συνταξιούχους; Βλέπουμε τις αγριωπές ανισότητες να διαιωνίζονται; Πάει να γίνει επί Αλογοσκούφη/Μαγγίνα ό,τι επί Γιαννίτση, δηλαδή «κάτι»; Πέφτει το ταβάνι! Και, βέβαια, «υποτασσόμαστε στις νεοφιλελεύθερες συνταγές των Βρυξελλών!».

Ή μήπως ξεχάσατε την πανστρατιά εναντίον της φρικτής επιβολής, να ανοίξει η ανώτατη παιδεία στα μιαρά χέρια ιδιωτών (και μάλιστα ξένων!) μετά τις δικαστικές και νομοθετικές ευρωπαϊκές επιταγές; Ασε που «η Ευρώπη» πάει να μας στερήσει την ευχαρίστηση να διατηρούμε τις γοητευτικές χωματερές μας εν λειτουργία! Και ποιος δεν θυμάται την «εθνική ταπείνωση» από τον «χαμηλόβαθμο υπάλληλο των Βρυξελλών» επί βασικού μετόχου; Και ας μην αγγίξουμε την απαγόρευση συμμετοχής σε στρατηγικές επιχειρήσεις («νόμος αντι-Marfin»).

Πάμε, όμως, πίσω: όλοι δεν γνωρίζουμε πως για την ακρίβεια «φταίει» η ένταξη στην ΟΝΕ; Λοιπόν; Πόσο μακριά βρίσκεται ένας νέος αντιευρωπαϊσμός από την ευρωενθουσιώδη Ελλάδα;

Oι κακές σκέψεις που εμποδίζουν την απόλαυση της ζωής

Είναι η πρώτη φορά που το άνω αλλά είναι τόσο ενδιαφέρον. Αντιγράφω από το in.gr για τους φίλους που βαριούνται να σερφάρουν και επειδή το buzz μου απόψε έχει κρασάρει!

Οι κακές σκέψεις που εμποδίζουν την απόλαυση της ζωής
Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Συχνά οι άνθρωποι παραπονιούνται για «μπλοκαρίσματα» στη ζωή τους, για κακή διάθεση, για το ότι δε μπορούν να απολαύσουν τη ζωή ενώ δεν υπάρχει κάτι που αντικειμενικά να πηγαίνει στραβά, για το ότι έχουν τύψεις και ενοχές ή για το ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί κανόνες, οι οποίοι δεν τους επιτρέπουν να νιώσουν ελεύθεροι.

Μέσα από την κλινική δουλειά μου, παρατηρώ ότι οι άνθρωποι δημιουργούν κανόνες και κανονισμούς οι οποίοι διέπουν τη σκέψη τους και τη ζωή τους, για το πώς πρέπει να ζουν, να εργάζονται, να ερωτεύονται, να έχουν κοινωνική ζωή.

Όταν κανείς έρθει αντιμέτωπος με αυτές τις αυστηρές και άκαμπτες πεποιθήσεις του μένει έκπληκτος για το πώς του γεννήθηκαν τέτοιες ιδέες και πώς καθορίζουν τη ζωή του.

Γιατί οι πεποιθήσεις έχουν τόση δύναμη:

1. Οι πεποιθήσεις είναι οι σκέψεις και οι υποθέσεις που κάνουμε σχετικά με το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα, πώς πρέπει να φέρονται οι άνθρωποι και πώς λειτουργεί ο κόσμος

2. Συνήθως οι πεποιθήσεις αυτές δεν είναι συνειδητές, δε γνωρίζουμε την ύπαρξή τους ούτε και τη δύναμη που έχουν πάνω μας. Είναι τόσο δυνατές, επειδή δεν είναι ορατές.

3. Νομίζουμε ότι οι πεποιθήσεις μας είναι «η Αλήθεια» -και έτσι γίνονται η Αλήθεια για εμάς.

4. Οι πεποιθήσεις καθοδηγούν και προσδιορίζουν τις αποφάσεις και τη συμπεριφορά μας, κυριολεκτικά ελέγχουν τη ζωή μας.

Γενικές πεποιθήσεις που μπλοκάρουν

-Πρέπει πρώτα να καλύψεις τις ανάγκες των άλλων πριν από τις δικές σου
-Πρέπει πρώτα να ευχαριστήσεις τους άλλους πριν ευχαριστηθείς εσύ
-Για να κάνεις κάτι σωστά, πρέπει να το κάνεις μόνος σου
-Πρέπει κάθε μέρα να τελειώνεις αυτό που άρχισες
-Πρέπει να είσαι διαρκώς απασχολημένος
-Η ξεκούραση είναι πολυτέλεια
-Πρέπει να είσαι τέλειος για όλου
-Όποιος κοιμάται πολύ είναι τεμπέλης
-Τα καθήκοντα μιας γυναίκας δε τελειώνουν ποτέ
-Αν είναι να κάνεις κάτι, πρέπει να γίνει με τον καλύτερο τρόπο

Πεποιθήσεις σχετικά με τη δουλειά που μπλοκάρουν

-Αν δε δουλεύεις σκληρά πολλές ώρες, δε θα πας μπροστά
-Σκληρή δουλειά = λεφτά = επιτυχία
-Όταν σε βλέπουν με τις ώρες στο γραφείο σημαίνει ότι είσαι αφοσιωμένος
-Δε χρειάζομαι διαλείμματα
-Δεν επιτρέπεται να λέμε Όχι
-Tο να ζητήσουμε βοήθεια είναι σημάδι αδυναμίας
-Αν ο προϊστάμενος είναι εκεί, πρέπει και εγώ να είμαι εκεί
-Πρέπει να είμαι διαθέσιμος στη δουλειά 24 ώρες το 24ωρο.
-Το να είσαι «σκλάβος» στη δουλειά είναι παράσημο
-Κάνε οτιδήποτε για να πετύχεις, να πας μπροστά

Όλες οι παραπάνω φράσεις προέρχονται από αληθινούς ανθρώπους. Δεν είναι λοιπόν περίεργο πως όταν οι άνθρωποι σκέφτονται έτσι, δεν έχουν ούτε χρόνο αλλά ούτε και ισορροπία στη ζωή τους.

Οι φράσεις που περιέχουν «πρέπει» είναι συνήθως προσωπικές πεποιθήσεις και όχι η αναντίρρητη πραγματικότητα (π.χ. πρέπει να σιδερώσω όλα τα ρούχα/πρέπει να γράψω την αναφορά της Δευτέρας και να την έχω έτοιμη από Πέμπτη βράδυ για να είμαι σωστή).

Οι γενικεύσεις και οι κρίσεις τύπου «όποιος φεύγει νωρίς από το γραφείο είναι τεμπέλης» είναι επίσης πεποιθήσεις. Το πρόβλημα με αυτές τις «κατασκευασμένες» πεποιθήσεις είναι ότι δε προσφέρουν κάτι καλό.

Για να αποκτήσει κανείς καλύτερο έλεγχο και ισορροπία στη ζωή του, προτείνονται τα εξής:

1.Βρείτε ποιες σκέψεις κάνετε που έρχονται σε αντίθεση με την ισορροπία και την ξεκούραση
2.Βρείτε αντεπιχειρήματα σε αυτές τις πεποιθήσεις. Σταματήστε να τις δέχεστε σαν την μόνη αλήθεια. Δες τε τις με κριτική ματιά. Συνειδητοποιήστε ότι πρόκειται για μια προσωπική εκδοχή του τι είναι καλό και σωστό, αλλά υπάρχουν και άλλες πεποιθήσεις.
3.Επαναπροσδιορίστε τις σκέψεις που σας περιορίζουν και αντικαταστήστε τις με νέες πεποιθήσεις (ή επεκτείνετέ τις ώστε να μην είναι απόλυτες και άκαμπτες).

Παραδείγματα εποικοδομητικών πεποιθήσεων:

-Είναι καλό και θέλω να βρίσκω για τον εαυτό μου ελεύθερο χρόνο καθημερινά
-Η ξεκούραση δεν είναι πολυτέλεια, είναι απαραίτητη για τη ψυχική και σωματική υγεία, για να έχω ενέργεια και να είμαι παραγωγικό άτομο
-Υπάρχουν φορές που καλό είναι να λέει κανείς Όχι
-Tα διαλείμματα βοηθάνε στο να βελτιωθεί η απόδοση στη δουλειά
-Μπορώ να ικανοποιήσω τόσο τις δικές μου όσο και τις ανάγκες των άλλων, μπορώ να τα κάνω και τα δύο
-Δεν είναι ανάγκη να τα φορτώνομαι όλα-και άλλοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα εξίσου καλά με εμένα-οπότε μπορώ να κάνω κατανομής εργασιών

Συνταγή Αλλαγής

* Αυτή την εβδομάδα παρατηρήστε τις προτεραιότητές σας -τη σειρά με την οποία κάνετε πράγματα- και παρατηρήστε πώς το σύστημα των πεποιθήσεων σας επηρεάζει τις καθημερινές σας επιλογές
* Κάντε στον εαυτό σας ερωτήσεις που αποκαλύπτουν τις κρυμμένες σας πεποιθήσεις που σας μπλοκάρουν («γιατί δουλεύω ατελείωτες ώρες;», «γιατί ασχολούμαι με το σπίτι ενώ χρειάζομαι ξεκούραση;»)
* Προσπαθήστε να βρείτε από πού προέρχονται αυτές οι πεποιθήσεις ή ποιος σας τις δίδαξε
* Συζητήστε με ανθρώπους που τους βρίσκετε ισορροπημένους και θαυμάζετε τον τρόπο με τον οποίο έχουν οργανώσει τη ζωή τους. Ρωτήστε τους για τις δικές τους πεποιθήσεις
* Επιλέξτε μια πεποίθηση για να την αλλάξετε ή να την ξαναθέσετε με άλλα λόγια, ώστε να βοηθά στο να βρείτε ισορροπία στη ζωή σας (π.χ., αλλάξτε το «η δουλειά πριν την ευχαρίστηση» σε «δουλειά παράλληλα με την ευχαρίστηση»).

Συστήματα αναφοράς

«…..και έσται ως αν σαλπίσητε τη σάλπιγγι, ανακραγέτω πας ο λαός άμα και ανακραγόντων αυτών πεσείται αυτόματα τα τείχη της πόλεως»
Ιησούς Ναυή, Κεφάλαιο ΣΤ

Κι όταν ηχήσουν οι σάλπιγγες της Ιεριχούς και τα τείχη πέσουν? Και θα ηχήσουν οι σάλπιγγες κάποια στιγμή και τότε ψάχνουμε να βρουμε πια την χαμένη ουσία της ζωής μας « που βγήκε όλη πλάνη».

Τα συστήματα αναφοράς των περισσοτέρων ανθρώπων αλλάζουν συνήθως με το χρόνο. Η σοφία ζωής που συσσωρεύεται μετά την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, εκεί κοντά στα μέσα του Φθινοπώρου και τον Χειμώνα αλλάζει χαρακτήρες, αξίες και συμπεριφορές.

Τα συστήματα αναφοράς μας μπορούν όμως ν’αλλάξουν και μετά από κάποιο ταρακούνημα. Μια οικονομική καταστροφή, ένας χαμένος μεγάλος έρωτας, μια αρρώστια ή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να μας ξυπνήσουν και να δουμε την ουσία.

Σαν προγραμματισμένοι και κουρδισμένοι από τα γεννοφάσκια μας, μπαίνουμε στο ντορό που απαιτεί και μας επιβάλλει, αθόρυβα και με πολύ περίτεχνα φινιρισμένο αμπαλάζ τις αξίες του υποσχόμενο την ευτυχία μέσα από την οικονομική καταξίωση. Κάποιοι λίγοι, οι πιο δυνατοί ίσως και οι πιο ευφυείς, το παίρνουν χαμπάρι νωρίς και γλυτώνουν. Κάποιοι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτα και πεθαίνουν ευτυχείς στην άγνοιά τους ή δυστυχείς αλλά χωρίς απάντηση στη δυστυχία τους, Οι πιο άτυχοι είναι αυτοί που το παίρνουν χαμπάρι με την σύνταξη και καταλήγουν στο «α,ρε και να ήμουν νεώτερος!» λίγο πριν ο τέλος.
Μεγαλοστέλεχος επιχειρήσεων, βίλα με πισίνα, σπορ αυτοκίνητο, γκόμενα μοντέλο,body building και viagra. Ίδιοι και απαράλλαχτοι με τις σελίδες των fitness και lifestyle περιοδικών και των ταινιών του Hollywood όπου το διαφορετικό αφορίζεται και εξοστρακίζεται, Στήνονται δόκανα για ηλίθιους ρεεε και τα κοροιδα πέφτουν μέσα.

Δυο κόσμοι μέσα σ' ένα κόσμο

Δυο ειδήσεις, δυο κόσμοι της Αμερικής
Από την International Herald Tribune της 4ης Δεκεμβρίου.

Είδηση πρώτη: Ο μάνατζερ ενός hedge fund, όχι από τα πολύ μεγάλα, βρέθηκε πνιγμένος στην πισίνα του στη Φλόριδα. Τα αδέλφια του κατηγορούν την γυναίκα του ότι τον δολοφόνησε, πράμα φυσικά που απορρίπτει η ίδια μέσω του δικηγόρου της που είναι ο προηγούμενος άνδρας της.
Αν και δεν ήταν από τους μεγιστάνες της Wall Street, ο νεκρός είχε μηνιαία χρέωση στην πιστωτική του κάρτα δαπάνες 60000 δολαρίων ενώ πλήρωνε 35000 για το στεγαστικό του δάνειο, 1400 για δόση αυτοκινήτου και 500 για το κινητό. Μου θυμίζει τον Νεοϋορκέζο ήρωα ενός βιβλίου toυ Tom Wolfe που έγινε και ταινία με τίτλο The bonefire of the vanities που έβγαζε ένα εκατομμύριο δολάρια το μήνα και κλαιγότανε -στα σοβαρά- ότι δε του έφτανε!!
Όταν πνίγηκε στη πισίνα του (στη πραγματική είδηση τώρα) ήταν φτιαγμένος με κοκαϊνη. Τ'αδέλφια του κατηγορούν τη σύζυγο ότι τον έκανε overdosed με κοκα και φάρμακα και στη συνέχεια τον παρέσυρε στη πισίνα δελεάζοντάς τον ότι θα κάνει ομοφυλικό σεξ με έναν επονομαζόμενο "τίγρη" που είχαν γνωρίσει στο gay bar που σύχναζαν.
Οι τσακωμοί του ζεύγους ήταν γνωστοί κυρίως για οικονομικά θέματα όπως μια φορά που η κυρία αγόρασε μια Πόρσε και τη χρέωσε στην πιστωτική του άνδρα της.

Είδηση δεύτερη: Το 40% των Αμερικανών δεν έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας στη χώρα τους. Προφανώς αν αρρωστήσουν είτε πεθαίνουν αβοήθητοι είτε πουλάνε ότι εχουν και δεν έχουν για να γιατρευτούν.

Θα μου πείτε , ρε φίλε τώρα ανακάλυψες την Αμερική? Όχι βέβαια και ούτε ανήκω στους δογματικά αντιαμερικάνους. Κάτι τέτοια ,όμως,τόσο έντονα αντίθετα, το ένα δίπλα στο άλλο στην ίδια σελίδα ξεπερνούν τον κυνισμό μου.

Να επαναλάβω το κοινότοπο κάλλιο πλούσιος και υγιής παρα φτωχός και ασθενής? Δε κολλάει γιατί ο πλούσιος πέθανε ή τον πέθαναν. Για να μη βάλλουμε τα κλάματα το βάζουμε σε, προφανώς άχρηστη, ψηφοφορία