Ο κόσμος απόψε

Τα πρωινά πάνω στο ποδήλατο πηγαίνοντας στο δουλειά δεν είναι εύκολα πια. Νύχτα ακόμα και το κρύο με τους πέντε βαθμούς αρχίζει να δαγκώνει. Δακρύζουν τα μάτια, σκάνε τα χείλια, κοκκινίζουν τα μάγουλα.

Η υγρασία του πάρκου σε ξυπνάει για τα καλά. Όπως και το λεωφορείο που περνά δίπλα σου στη λεωφόρο. Μια στραβή και έφυγες.

Το ποδήλατο λοιπόν, εκτός των άλλων, σου δίνει και μια αίσθηση ελευθερίας που δεν την έχεις με το αυτοκίνητο. Βλέπεις ένα φίλο στο δρόμο σταματάς και του λες καλημέρα, πάτε για καφέ το πρωί ή για μια μπύρα αν τον δεις μετά τη δουλειά. Κανένα πρόβλημα για το που θα παρκάρεις.
Οσφραίνεσαι την πόλη. Περνάς δίπλα από εστιατόρια σου μυρίζει το φαγητό. Τσιγαριστό σκόρδο σημαίνει ιταλικό ενώ το μπαχάρι έρχεται από την ανατολή ή τον πολύ νότο. Κοντά στα καφέ σου μυρίζει η καπνίλα και η μυρωδιά της μπύρας ανακατεμένη με την υγρασία , οσμή πολύ χαρακτηριστική σε αυτά τα κλίματα και τις συνήθειες, Ανακαλύπτεις ότι και εδώ υπάρχει το ψητό της Κυριακής και η φασολάδα τις κρύες μέρες.

Το βράδυ περιμέναμε στη ουρά υπό βροχή κάτω από τις ομπρέλες για μια τηγανιτές πατάτες με μαγιονέζα στο πατατάδικο του Αντουάν. Ουρά το φοιτηταριό. Ένα γαλόνι μπύρα μετά στα γύρω καφέ με τσιγάρο και βαβούρα μουσικής, ποδόσφαιρο στην τηλεόραση και φωνές.

Η Ελλάδα υπό επιτήρηση. Μαύρα τα μαντάτα για την οικονομία λένε οι φίλοι δημοσιογράφοι που γυρίζουν από τη Συνάντηση Κορυφής. Όμως υπάρχει ελπίδα και θέλουν να μας στηρίξουν.
-Πάμε αλλού για λάιβ τζαζ? ρώτησε η παρέα.
-Ξεκινάμε.
Βγαίνοντας , ο γεράκος έψαχνε τα σκουπίδια δίπλα στο πατατάδικο με τη βροχή ως το μεδούλι.
- Για το σκυλάκι του το κάνει?
-Όχι ρε φίλε δε βλέπεις που τα τρώει.
-Πιασε ένα χωνί πατάτες , μαγιονέζα και ένα λουκάνικο. Του το πρόσφερε.
Τον κοίταξε με ευγνωμοσύνη σα σκυλάκι . Δε θα ξεχάσει τη ματιά του. Ο ανθρωπάκος είχε σχεδόν την ηλικία του πατέρα του.
-Τι κάνεις εκεί? Εξαγοράζεις τις ενοχές σου , ρε? Δεν αλλάζει ο κόσμος με ελεημοσύνες

Απόψε δεν θα αλλάξει ο κόσμος. Άσε το κάνουμε αύριο αυτό. Όμως κάποιος θα κοιμηθεί χορτάτος.