Νεο-φιλάνθρωποι

Μέσα στη μιζέρια, την γκρίνια κα την τρομολαγνία  η Φραγκίσκα Μεγαλούδη ψάχνει  την αλήθεια στο άρθρο της «Η φιλανθρωπία της κρίσης»  (tvxs κλικ εδώ) . Σας το συνιστώ να το διαβάσετε  όλο αλλά με δικά μου λόγια συνοψίζω ότι είμαστε ως λαός πολυυυύ στο παραμύθι.  Φήμες , φούμαρα , ενουσιασμός  και μόστρα. (η μόνη σταθερή αξία  είναι η κομπίνα) Γράφει , λοιπόν.

«Ας μην παρεξηγηθώ, νομίζω πως είναι υπέροχα όλα αυτά τα κινήματα πολιτών και η ευαισθητοποίηση. Όμως δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι βιώσιμα. Πριν λίγους μήνες όλοι ήταν αγανακτισμένοι και οι διαδικτυακές δράσεις για ανατροπή του συστήματος, τα "επαναστατικά" δημοσιεύματα και οι θεωρίες συνωμοσίας επικρατούσαν. Έπειτα περάσαμε μια περίοδο που όλοι έβαζαν την ελληνική σημαία στο διαδικτυακό τους προφίλ για να δηλώσουν την εθνική τους υπερηφάνεια. Και τώρα ήρθε η εποχή της αλληλεγγύης. Ναι, είναι υπέροχο όλο αυτό, αλλά πώς ανακαλύψαμε έτσι ξαφνικά τη φτώχεια; Μήπως δεν υπήρχε και πριν, μήπως δεν θα είναι εκεί όταν δεν θα την δείχνουν τα κανάλια και όταν δεν θα την διαβάζουμε στον ηλεκτρονικό τύπο; Και τι γίνεται όταν η φιλανθρωπία, όσο αξιέπαινη και αν είναι, δεν προσφέρει καμία λύση επι της ουσίας;»

Και προσθέτω. Μήπως τρέχαμε για τα σκουπίδια? Τους άρρωστους?  Μήπως για τους φτωχούς που υπήρχαν πριν την κρίση? Για τα παιδιά που δεν μπορούσαν  να μάθουν γράμματα και μουσική πριν την κρίση? Για τους μεταναστες,  τους άστεγους, τους ανεργους......?

Τώρα όποια σελίδα και ν’ ανοίξεις όλοι κάνουν κάτι. Δίχτυο ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών με δικιά του νομισματική μονάδα, κοινωνικό φροντιστήριο και  ωδείο, δημιουργία εναλλαχτικού ξενώνα αστέγων και ότι άλλο ακούγεται  προχωρημένο .  Αφου υπάρχουν τόσοι και τόσοι οργανισμοί κοινωνικής στήριξης  όπως του Δήμου , της Εκκλησίας, οι γιατροί του κόσμου, τα διάφορα χωρίς σύνορα...Γιατί όχι εκεί? Γιατί θα πρέπει ο καθένας τον δικό του? Ακόμα και η λέξη φιλανθρωπία αποβάλεται και μετονομάζεται κοινωνική προσφορά όπως η πωλήτρια έγινε βοηθός πωλήσεων. Αμερικανιές.

Πόσο θα κρατήσουν? Αν περάσει ο ενθουσιασμός τι θα γίνει ? Θα μείνουν πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι να τρέχουν  να κλείσουν και τις τρύπιες υποσχέσεις που άφησαν αδέσποτες οι όψιμοι φιλάνθρωποι  και κοινωνικοποιημένοι όπως οι φιλόζωοι παρατούν τα σκυλάκια στα νησιά τον Αύγουστο.

Η ανάγκη οργάνωσης  της κοινωνίας  τόσο για δράση όσο και για υποστήριξη των αδυνάτων είναι πάγια θέση  και στάση μου. Πολύ πριν από την κρίση.  Και ενώ συμμερίζομαι την άποψη ότι η φιλανθρωπία.  σε μια προηγμένη κοινωνία.  θα έπρεπε να θεωρείται ντροπή σε μια εγωϊστική κοινωνία όπως η ελληνική με το κράτος ανύπαρκτο  τότε και ουσία έχει και απαραίτητη είναι.

Όμως χρειάζεται σοβαρότητα και όχι ταρατζούμ. Πραγματικά διαχρονική  αφοσίωση και όχι  ιντερνικός ενθουσιασμός.  Κια αυτό είναι το δύσκολο . Διαφορετικά δημιουργούνται και άλλες απογοητεύσεις.