Κοινωνία σε σύγχυση.

Κοινωνία σε σύγχυση. Διαβάζω στα γκάλοπ ότι σχεδόν κανείς δεν θέλει τα μέτρα αλλά και κανείς δεν λέει και κάτι εναλλακτικό, με σοβαρότητα προφανώς. Το ΠΑΣΟΚ πατώνει αλλά ο κόσμος δεν θέλει εκλογές. Δεν μας αρέσει η Μέρκελ αλλά να μείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ.

Οι ακαδημαϊκοί και οι φοιτητές τα βάζουν με την Διαμαντόπουλου για την πολιτική της στη τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά ένα 60% περίπου του απλού κόσμου επικροτεί τις πρωτοβουλίες της και ο τελευταίος Economist της πλέκει εγκώμιο (Schools of Athens κλικ εδώ). που για την ίδια προσθέτει πόντους στη φιλοδοξία της για την πρωθυπουργία.

Προσπαθώ να δω τι συμβαίνει, οι φίλοι της κοινωνικής ψυχολογίας δεν με βοηθάνε και έτσι έκανα αναφορές στα εγχειρίδια μπας και βρω κάποια άκρη.

Σύμφωνα με την Elisabeth Kübler-Ross που πρώτη αναφέρθηκε επιστημονικά στην εμπειρία του πένθους και της τραγωδίας, υπάρχουν 5 στάδια που περνά κανείς κατά τη διάρκεια του πένθους. Τα προσαρμόζω στον θάνατο της ελληνικής οικονομίας.
- Άρνηση (Αποκλείεται, δεν μπορεί να πτωχεύσαμε. Συνομωσία είναι. Φταίει ο Παπανδρέου, το ΔΝΤ, οι εξωγήινοι
- Θυμός (Είναι άδικο, γιατί να πληρώνω εγώ? Δεν πρόλαβα να ζήσω αυτά που ήθελα)
- Διαπραγμάτευση (Τουλάχιστον ας μην μου βάλλουν και άλλα μέτρα και μου πάρουν και άλλα λεφτά , δεν θα το αντέξω),
- Κατάθλιψη (Δεν έχω ελπίδες, απλώς θα περάσουμε όπως οι παππούδες μας , οι φτωχοί πάνε στον παράδεισο, φέρε κανα μπάφο),
- Αποδοχή (Εντάξει, ο χρόνος τα γιατρεύει όλα, θα συνηθίσουμε, υγεία πάνω από όλα)

Νομίζω ότι είμαστε μεταξύ θυμού και διαπραγμάτευσης. Από την άρνηση στην αποδοχή βαίνουμε με φθίνουσα την επίδραση του συναισθήματος και αύξουσα την επίδραση της λογικής. Συνήθως χρειάζονται δυο χρόνια για να ξεπεραστεί το δυσάρεστο γεγονός. (οι επαναστάσεις πρέπει να γίνουν νωρίτερα. Χάσιμο χρόνου ήταν οι καλοκαιρινές διακοπές)

Υπάρχουν και περιπτώσεις που η φυσιολογική διαδικασία του πένθους μπορεί να μην εξελιχθεί κανονικά. Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν επιπλοκές όπως παρατεταμένη περίοδος θλίψης ( ειδικά στα ΜΜΕ ) , μη αποδοχή της απώλειας ( κόλπο είναι για να μας βάλουν στο ΔΝΤ) , επίμονες ιδέες ( μας κυνηγά η Τρόικα) , ψυχοκινητικά προβλήματα ( δεν φεύγουμε από την πλατεία) και σύνδρομο μετατραυματικού στρες (να ονειρεύεσαι ότι σε κυνηγά ο Βενιζέλος να σε φάει)

Αι στο καλό. Δεν βγάζω άκρη. Συγχύστηκα