Γιατί δεν γράφω

Δεν γράφω πια. Δεν έχω όρεξη να γράψω.


Τα έγραφα πριν από μήνες, πριν χρόνια . Όταν έβλεπα (και το βλέπαμε πολλοί εκτός Ελλάδος) το κακό να έρχεται . Και μας περιγελούσαν και μας έλεγαν γραφικούς και κακομοίρηδες. Και ότι θα την κοροϊδέψουμε και πάλι την κατάσταση ως καταφερτζήδες .

Τώρα όλοι γράφουν. Ο καθείς με το μακρύ και το κοντό του κατόπιν εορτής όταν πια το κακό ήρθε.

Παρόλες, παρόλες, παρόλες. Μπουχτήσαμε από σενάρια, διασώσεις, δάνεια, κουρέματα, προδοσίες, επαναστάσεις και όλα όσα τραβά η καρδούλα του καθενός. Όλα τα έχει ο μπαξές.

Ότι γουστάρεις να ακούσεις το ακούς. Τα υπόλοιπα, ως γνήσιος συντηρητικός βαλκάνιος τα θεωρείς ανύπαρκτα.

Που είναι όμως η αλήθεια? Γιατί δεν λένε στον κόσμο την αλήθεια? Τι θα σημάνουν όλα αυτά που γίνονται και τι θα γινόταν αν .....δεν γίνονταν.

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση, ούτε η Αριστερά αλλά ούτε και οι ανένταχτοι. Όλοι με κρυφή ατζέντα κατεβαίνουν για να πάρουν την εξουσία ή να μπούνε στο παιχνίδι της . Μια εξουσία που δεν θα έχει δύναμη και ένα παιχνίδι που δεν θα έχει σκοπό . Μια ζωή σκόρπια που θα περνά και δεν θα αφήνει πίσω της παρά μια τρύπα. Μια αντιζωή. Χάσιμο χρόνου και χώρου για τους πιο πολλούς.

Στα παλιά τους τα παπούτσια πόσοι θα δυστυχήσουν και πόσοι θα πεινάσουν ή και θα πεθάνουν.

Να παραμείνουμε στη κυβέρνηση οι μεν , να την ρίξουμε οι δε. Να επιβιώσει το σύστημα οι μεν, να το ρίξουμε οι δε. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τους βαρεθήκαμε.

Δώστε στον λαό, σε όλον το λαό όχι στο Σύνταγμα μόνο, την ευκαιρία πρώτα να μάθει και μετά να μιλήσει. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του μορφωμένο και προοδευτικό ας κάνει τουλάχιστον αυτό το ελάχιστο. Να αφήσεις τον τυφλό φανατισμό και να ψάξεις την αλήθεια. Όχι μόνο του τώρα αλλά τη διαχρονική. Και αυτή που θα αφήσεις στους επόμενους.

Και αφού τη μάθει ας την πει με το χέρι στη καρδιά σε αυτούς που δεν είχαν την τύχη να μορφωθούν ούτε το χάρισμα να βλέπουν παραπέρα.

Θέλουμε το φως . Για να φύγει η νύχτα του μεσαίωνα που διανύουμε.