Όταν τη ζωή σου ...... όπως τη θες ......

Κάποτε μιλούσες. Υπήρχαν πολλά να πεις . Γι’αυτά που ερχόντουσαν και φαινόντουσαν. Όμως δεν σε άκουγε κανείς γιατί κοιμόντουσαν.
Τώρα δεν έχεις τίποτα να πεις. Έχουν πια ειδωθεί και ειπωθεί τα πάντα. Αλλά και και να μίλαγες πάλι κανείς δεν θα σε άκουγε από τον πολύ τον θόρυβο. Μιλάνε όλοι μαζί τώρα. Επί παντός επιστητού. Σε εκκωφαντικούς μονόλογους αυτιστικών. Για τα προβλήματα, τα μνημόνια, τη διαφθορά, την ανικανότητα, τα σκάνδαλα , την φοροδιαφυγή, τις αγορές , τις συνωμοσίες , την αυτο-οργάνωση, τον καπιταλισμό, τον σοσιαλισμό , την αυταρχικότητα, το περιβάλλον, την επιχειρηματικότητα........

Και ο πάσα εις Έλληνας έχει και από μια θεωρία και μια λύση που προφανώς είναι σωστή και μόνο αυτός ξέρει. Σας μιλάω εκ βαθέων. Σιχάθηκα να ακούω και να διαβάζω αναλύσεις και θεωρίες. Γκρίνιες και λύσεις. Βαρέθηκα να γράφω.

Και να πεις ότι πάμε καλά από δράσεις . Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν δεξιά και αριστερά οι πρωτοβουλίες για να πεθάνουν (όχι όλες ευτυχώς υπάρχουν και οι σοβαροί άνθρωποι) μόλις χρειαστεί κανα δίωρο παραπάνω εθελοντικής δουλειάς.

Η πραγματικότητα όμως είναι εκεί. Πάντα εκεί ήταν. Οι φτωχοί, οι γέροι, οι ανήμποροι, το βρώμικο περιβάλλον, η αρρώστια και το τραγικότερο ο θάνατος. Σαν Βελγάκια που χάθηκαν γυρίζοντας από τη σχολική τους εκδρομή.

Πέρα από τον τζόγο των μεγάλων και τρανών Λύσεων υπάρχουν και οι λύσεις. Αυτές δίπλα μας και μέσα μας.