Μια απάντηση από τον φίλο Κάρολο σε σχέση με τα προηγούμενα άρθρα ειδικά τα περι εκλογών.
"Θα ήθελα να προσθέσω μία παράμετρο σχετικά με τις επικείμενες εκλογές, αφού όμως πρώτα συνοψίσω όσα διάβασα από εσένα.
Λες ότι μία παράμετρος των εκλογών είναι η συμπεριφορά της αριστεράς (χρησιμοποιείς τη λέξη «ενότητα»). Η αριστερά σε επίπεδο κομμάτων θα κάνει ό,τι έχει μάθει ανέκαθεν να κάνει: την πάπια. Καλεί μεν τον λαό να ξεσηκωθεί και να ανατρέψει την πολιτική του μνημονίου, αλλά αρνείται να συστήσει ένα ενιαίο μέτωπο αριστερών δυνάμεων κατά της πολιτικής του μνημονίου και να προσφέρει στο λαό μία ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, επικαλούμενη ιδεολογικές διαφορές και άλλα τέτοια φληναφήματα για να μην αποκαλυφθεί εντέλει η προγραμματική της γύμνια. Θεωρώ ότι όταν ξέρεις τι θέλεις βρίσκεις τον τρόπο και να το πετύχεις. Για την ελληνική αριστερά ισχύει ότι ξέρει τι δεν θέλει: την ευθύνη να κυβερνήσει και αντίστοιχα βρίσκει κάθε τρόπο να το πετύχει. Είμαι λοιπόν σύμφωνος με όσους της καταλογίζουν ότι με τη στάση της διαχρονικά αλλά και στην προκειμένη περίπτωση κλείνει το μάτι στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.
Λες ότι άλλη μία παράμετρος είναι η διάλυση του ΠΑΣΟΚ (εσύ βάζεις και την «ενότητα» ως πιθανή εκδοχή). Η πολυδιάσπαση του παραδοσιακού κεντρώου-κεντροδεξιού πολιτικού χώρου στην Ελλάδα είναι γεγονός. Τόσο το ΠΑΣΟΚ με την επιστροφή του σε προ του ’81 ποσοστά όσο και η διάσπαση της ΝΔ σε πολλά μικρά κόμματα αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία και αναπόφευκτη συνέπεια της πολιτικής μετάλλαξης των δύο αυτών πολιτικών φορέων που σημάδεψαν την μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Και δεν θα μπορούσαν να προσδοκούν κάτι καλύτερο από τη στιγμή που αμφότερα έβαλαν την υπογραφή τους στην κατάργηση των προνομίων που όλα αυτά τα χρόνια είχαν κατανείμει στους οπαδούς-ψηφοφόρους τους υπό μορφή διορισμών στο δημόσιο και παροχών παντός είδους. Παρόλ’ αυτά, θα ξανασυγκυβερνήσουν γιατί στις δύσκολες περιόδους ο «σοφός» λαός συμπεριφέρεται άκρως συντηρητικά: αυτούς ξέρει, αυτούς εμπιστεύεται ακόμα κι αν τον έχουν πληγώσει. Και για να χρησιμοποιήσω και ένα ευφυολόγημα του «Αριστοφάνη» της εποχής μας, Χάρυ Κλυν, αναφερόμενος στο ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του ‘89: «αυτοί οι πούστηδες τα κάνανε σκατά, αυτοί να τα καθαρίσουν».
Όσο για το ρόλο των μεταναστών στα ελληνικά κοινά πράγματα, πρόκειται όντως για ένα πολύ περίπλοκο θέμα διεθνών διαστάσεων που από όπου κι αν το πιάσεις λερώνεσαι (σίγουρα όχι εξαιτίας των ίδιων των μεταναστών αλλά εκείνων που εκμεταλλεύονται τους ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους).
Τέλος, για το τι εκλογές θα έχουμε, πρώτον από μόνο του το γεγονός ότι μάλλον θα έχουμε εκλογές δείχνει τελικά ότι με το PSI και το σχεδιαζόμενο νέο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα θωρακίστηκε προσωρινά από τον κίνδυνο μίας ελληνικής χρεοκοπίας και μπορεί να στραφεί στους πραγματικούς κινδύνους: την Ιταλία, την Ισπανία και στο βάθος τη Γαλλία. Έπειτα, το εάν το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι αντιπροσωπευτικό της βούλησης του ελληνικού λαού, πιστεύω ότι στο βαθμό που εξασφαλιστεί η συνέχιση της ίδιας πολιτικής, πολύ πιθανώς πάλι με πολιτικό προϊστάμενο τον Παπαδήμο ή κάποια αντίστοιχη προσωπικότητα κοινής αποδοχής στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, δεν θα χρειαστεί να φοβόμαστε για αλλοίωση του αποτελέσματος. Εάν πάλι κάτι στραβώσει, μετά από τις εκλογές του 2000, όπου όλα έδειχναν ότι θα κέρδιζε η ΝΔ και τελικά νικητής των εκλογών αναδείχθηκε το ΠΑΣΟΚ, τίποτα δεν θα πρέπει πλέον να μας εκπλήσσει στο συγκεκριμένο θέμα. Εξάλλου, Μπους, Πούτιν και οι «ελεύθερες» εκλογές στο Ιράκ αποτελούν ασφαλή πυξίδα διεφθαρμένων καθεστώτων όπως είναι και το ελληνικό.
Και δύο γραμμές για την παράμετρο που ήθελα εξαρχής να προσθέσω. Πρόκειται για τις πρώτες εκλογές μίας παρατεταμένης περιόδου παρακμής στην οποία εισέρχεται η χώρα μας μετά την μεταπολίτευση. Το βασικό στοιχείο αυτής της περιόδου θα είναι η παραδοχή της αποτυχίας του πολιτικού συστήματος και της μειωμένης, σχεδόν ανύπαρκτης δυνατότητας ρύθμισης των εσωτερικών ζητημάτων εντός της χώρας. Η πρόκα του Παπαδήμου – «καμία προεκλογική δέσμευση δεν είναι ανεξάρτητη από την πορεία των σημερινών μέτρων διάσωσης της ελληνικής οικονομίας» (δική μου ελεύθερη απόδοση της έννοιας της δήλωσής του) είναι άκρως αντιπροσωπευτική για το τι μέλλει γενέσθαι. Πλέον, και για όσο θα παραμείνουμε υπό καθεστώς επιτήρησης-κατοχής από την Τρόικα, τίποτα δεν θα αποφασίζεται από τις εκλεγμένες από το λαό κυβερνήσεις. Αυτές θα είναι μόνο το εκτελεστικό όργανο των ξένων διευθυντηρίων. Οι φονταμενταλιστές της αγοράς, αυτοί οι εχθροί της δημοκρατίας, πέτυχαν το σκοπό τους: έδεσαν τα χέρια της πολιτικής και τη σέρνουν κατά το δοκούν. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι εκλογές και τα αποτελέσματά τους έχουν τόση σημασία όση είχαν και στα πρώην σοβιετικά καθεστώτα. "
No comments:
Post a Comment