Ταξίδι αστραπή στην
καυτή Αθήνα για το ύστατο αντίο.
Εφυγε ο Χάρης. Ο
Χάρης! Ο φίλος, ο ξάδελφος, ο νονός και ο μέντορας.
Το περιμέναμε
αλλά άλλο να το περιμένεις και άλλο να γίνει.
Το παρήγορο είναι
ότι έφυγε με την ζωή γεμάτη. Ιδεολογικά
κατά του συμβατικού γάμου έμεινε λέφτερος μέχρι το τέλος (εκτός από ένα εξάμηνο
που κάτι πήγε να δοκιμάσει!). Ύστερα από μια σειρά σοβαρών και λιγότερο σοβαρών
σχέσεων στέριωσε σε μια συντροφική σχέση
που κράτησε χρόνια και που του στάθηκε στα τελευταία του.
Χρυσή καρδιά.
Γόης και μποέμ
από το γενοφάσκια του έζησε την νύχτα και την φχαριστήθηκε. Η ιστορία της νυχτερινής Αθήνας στις αφηγήσεις
του. Σαν κι αυτές του παλιού σινεμά. Ζαμπέτας στα Ξημερώματα, Κόκωτας στη Νεράιδα,
Πάριος στη Φιλελλήνων, το Παμέλας στη Βάρκιζα, το Ακρωτήρι στη Βουλιαγμένη. Εκατοντάδες μπαράκια και ταβέρνες σε όλο το λεκανοπέδιο τον ήξεραν με το μικρό του
όνομα.
«Αν πουλήσω τα
άδεια μπουκάλια του ουίσκι αγοράζω κάστρο στη Σκωτία»
«Και πόσα καπνίζεις
τη μέρα?»
« Όσα προλάβω. Τα
υπόλοιπα τη νύχτα»
Το «θα πεθάνεις»
του το λέγανε οι γιατροί εδώ και είκοσι
χρόνια (στο μεταξύ πέθαναν τρεις απο αυτούς)
« Ξέρεις κανένα
που δεν? Τι Σάββατο βράδυ, τι Κυριακή πρωί, Δευτέρα θα σε θάψουνε»
Καλό σου ταξίδι
Χάρη μας προς τις αιώνιες μονές και τις σκηνές της πίστεως. Θα ζούνε μέσα μας οι πνευματικές σου παρακαταθήκες και η στάση ζωής
που μας πρότεινες.
