Οι αδέσμευτοι του κλίματος

Πάει τέλειωσε και το φολκλόρ της Κοπεγχάγης που παρήγαγε πιο πολλά αέρια απ'ότι μείωσε. Να μου πεις το ξέραμε, δε το ξέραμε ότι δε θα βγει τίποτα? Γιατί όμως όλο αυτό το ταρατατζούμ? ΌΛη αυτή η μιντιακή φούσκα?

Διότι οι πολιτικοί του περιβάλλοντος, οι ακτιβιστές και οι καριερίστες της πράσινης διπλωματίας έχουν εδώ και χρόνια μάθει το παιχνίδι της "πρώτης σελίδας". Και το παίζουν προς ίδιο όφελος άσχετα από τα μακροπρόθεσμες πολιτικές απώλειες. Και παρασύρουν και κάποιους νεοφώτιστους πολιτκούς.

Η κλιματική κούραση είναι πια εμφανής αφού μας ζάλισαν επί μήνες για την Κοπεγχάγη, ο κόσμος ακούει κλίμα και αλλάζει κανάλι.

'Έχω επανειλημμένα γράψει σε αυτό το blog για το θέμα και την ανάγκη άμεσης εφαρμογής (και όχι θεωρίας και υποσχέσεων) μέτρων τόσο για την περικοπή των εκπομπών όσο και για την προετοιμασία της κοινωνίας και της οικονομίας στα νέα κλιματικά δεδομένα. Φυσικά το επαναλαμβάνω και τώρα όπως και θα το κάνω σε κάθε ευκαιρία στο μέλλον.

Πολλά λόγια λέγονται αλλά έργα δεν βλέπουμε. Η ρύπανση έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα όχι μόνο στην Κίνα και την Ινδία αλλά και στην Ευρώπη που από χρόνια έχει την πολιτική πρωτοπορία αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο θεαματικά όσο οι δηλώσεις των διαφόρων υπουργών της στα πρωτοσέλιδα.

Υπάρχουν όμως παγίδες που κρύβονται πίσω από τον όψιμο ενθουσιασμό των πολιτικών, δημοσιογράφων, επιστημόνων, βιομηχάνων, επαγγελματιών κινδυνολόγων και λοιπών παρατρεχάμενων που θεωρούν το θέμα πολύ in και ίσως κερδοφόρο. Έχω γράψει πολύ παλιότερα γι'αυτό. Κάνε κλικ εδώ.

Μήπως χρειάζεται μια λιγότερο ταρατατζούμικη πολιτική, πιο κοντα ατα προβλήματα του πολίτη και όχι μακρινές διακηρύξεις για 2 βαθμούς και λεφτά που θα πάρουν κάποτε οι φτωχές χώρες? Η αφόρητη ρύπανση στη Σαγκάη ή στο Δελχί είναι πολύ πιο κοντά στη ζωή του κινέζου και του ινδού απ'ότι η κλιματική αλλάγή. Και οι δράσεις μείωσης της ρύπανσης στη Σαγκάη, όπως και στην Αθήνα και όπου αλλού είναι ταυτόσημες σχεδόν με τις δράσεις για τον περιορισμό των αερίων του θερμοκηπίου. Είναι όμως πιο ουσιαστικές και αγγίζουν τον πολίτη άμεσα. Δυστυχώς όμως έχουν λιγότερη πρωτοσέλιδη κάλυψη.

Μη δεσμευτική συμφωνία λοιπόν που δε μπόρεσε να βρει τα λεφτά για τις φτωχές χώρες εδώ και τώρα. Είχαν βρεθεί όμως εκατονταπλάσια στο πι και φι για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα πριν ένα χρόνο.
Ποιον να πείσουν λοιπόν ότι είναι σοβαροί?

Τι φωνάζετε όμως ρε μπακούρια, μάγκες και μάγκισες φίλες του μπλογκ? Αφού δε γουστάρετε δεσμεύσεις. Τι σας πειράζει που ο Ομπάμα και ο Τσιαμπάο είναι .....δικοί μας? Δυο μέτρα και δυο σταθμά θα χουμε? Τους αδικείτε.