Με την θλίψη αλλά και τον ερωτισμό της Μεγάλης Βδομάδας το μπλογκ χαιρετά τους φίλους του από την Κωνσταντινούπολη.
Μετά την επίσκεψη στα πάτρια εδάφη (Παντείχι τότε, Pentik σήμερα) στο μέρος που γεννήθηκαν οι προηγούμενοι από μένα και που οι φωνές τους ακούγονται ακόμα, το βάρος που με έπιασε βλέποντας τις ορδές των ανιστόρητων γιαπωνέζων στην καταντημένη πράματι Αγιασοφιά, το μπλογκ ομολογεί ότι έκλαψε χτες βράδυ στο Φανάρι όταν στη λειτουργία με τον Πατριάρχη δεν υπάρχαν παρά πέντε μόνο άτομα.
Πολύ έντονες συγκινήσεις που έρχονται από πολύ πολύ βαθιά για όσους κατάγονται από κει. Χαράγματα στην ψυχή. Και σας μιλάει ένας καθόλου εθνικιστής ή ελληνάρας.
Σας φιλώ, σας εύχομαι ανάταση ψυχής και τα λέμε σύντομα με λεπτομέρειες.
No comments:
Post a Comment