Φιλάργυρος ή επαναστάτης?

Ποτέ δεν με έπεισε η γραφή ότι ο Ιούδας πρόδωσε τον Χριστό για τα τριάκοντα αργύρια.

Πιο πειστική μου φαίνεται η ερμηνεία της λάθος επαναστατικής τακτικής όπου τα ωσαννά αντί να γίνουν εξέγερση του πλήθους έγιναν, με την βοήθεια των αρχιερέων (δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι τότε) σε άρον άρον σταύρωσον αυτόν. Και φυσικά ως μη χοντρόπετσος, πλήρωσε για το λάθος του.

Πίσω στην Αθήνα, με τον κόσμο να κινείται μεταξύ αλαφιάσματος, οργής για την παρούσα κατάσταση, φόβου για το μέλλον και....ζαμανφουτισμού που τον προκαλεί είτε ή άγνοια είτε το πλήρες "ότι βρέξει ας κατεβάσει".

Γυρίζοντας από τα Εξάρχεια στα Πατήσια άκουσα ένα πολύ δυνατό κρότο πολύ πολύ κοντά μου, από κει που μόλις είχα περάσει. Κόσμος βγήκε τρέχοντας από μαγαζιά και σπίτια και η ερώτηση δεν ήταν το αναμενόμενο φυσιολογικά «τι έγινε?» αλλά «που έπεσε?» που δείχνει τη σιγουριά για γκαζάκι ή ότι άλλο σκάει και το ερώτημα ήταν το που έσκασε. Κατι σαν πολύ φαινόμενο ρουτίνας μου φάνηκε. Και ίσως έτσι να είναι αφού σκάνε τόσα κάθε μέρα που δεν περνάνε ούτε στα ψιλά.

Πριν λίγο καιρό ένα κορίτσι μετανάστρια που έφυγε για να γλυτώσει από τους Ταλιμπάν της χώρας της έχασε το φως και τον αδελφό της από τους..... επαναστατικούς σχεδιασμούς κάποιων ανεύθυνων.
Τα ΜΜΕ συντηρούν το θέμα για ευνόητους λόγους (να δείτε πόσα παιδάκια θα σκοτωθούν στους δρόμους κατα την έξοδο και θα περάσουν στη μούγκα) και οι αρχές θα ήθελαν να είναι από πίσω μια συγκεκριμένη οργάνωση και όχι κάποια άλλη.

Όμως δεν είδα να αναλαμβάνει πειστικά κάποιος ακροδεξιός ή ακροαριστερός σχηματισμός την ευθύνη και φυσικά το ...πολιτικό κόστος. Τα τυφλά χτυπήματα είναι δείγματα μη σεβασμού στον άνθρωπο και αυτοί που θέλουν να λέγονται τιμητές ενός πιο ανθρώπινου συστήματος δεν δικαιούνται να αδιαφορούν για την ανθρώπινη ζωή. Και αν ζητήσουν συγγνώμη για το κορίτσι θα ζητήσουν και για το επόμενο και μεθεπόμενο ακούσιο θύμα? Εκτός αν λογίζονται ως αναγκαία θύματα για το καλό των υπόλοιπων. Ας αναλάβουν τότε και την ευθύνη και το κόστος να μας το πουν κατάμουτρα.

Τελικά ο Ιούδας σκεφτόταν ανθρώπινα.