Το να περνάς την ημέρα του Πάσχα σε νοσοκομείο είτε γιατί είσαι άρρωστος είτε γιατί συνοδεύεις κάποιον, δεν είναι ευχάριστο. Νηστικός και εξουθενωμένος , σε μια πόλη που βρέχει, να σκέπτεσαι αυτούς που τρώνε , πίνουν και γλεντούν στη λιακάδα.
Αυτά σε μια πρώτη ανάγνωση.
Όμως τέτοιες καταστάσεις βιώνονται για να μας θυμίζουν το κοινότοπο ότι, δηλαδή, η ζωή δεν είναι γλέντι, φαί και ύπνος στη λιακάδα μόνον. Είναι και πείνα και πόνος και πίκρα και απογοήτευση στην "σκοτεινιά".
Από το πια μεριά θα' σαι είναι θέμα …..λαχείου (ως επί το πλείστον, γιατί μπορεί να είναι και η ανοησία σου )
Αυτοί που γλεντούν έξω στη λιακάδα, είναι οι λαχνοί που κερδίζουν και αυτοί που φαίνονται. Αυτοί που είναι στη "σκοτεινιά" είναι οι λαχνοί που έχασαν και δεν φαίνονται ή τους ξεχνάμε τέτοιες μέρες.
Για τους λαχνούς που κερδίζουν , λοιπόν, είναι μεγάλο δώρο για αυτούς τους ίδιους, να περνούν έστω και μια ώρα σε κάποιο νοσοκομείο οποτεδήποτε, αλλά κυρίως αυτές τις χρονιάρες μέρες.. Να βλέπουν τους άτυχους λαχνούς. Όσους πονάνε, δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, να περπατήσουν, να νοιώσουν ή ακόμα και να ετοιμάζονται να σαλπάρουν. Κάθε ηλικίας, φύλου και τάξης.
Και να απολαμβάνουν την ευλογία της ζωής όπως και αν αυτή έρχεται με τα καλά της και τα στραβά της. Και να λαμβάνουν το θείο δώρο της προσφοράς στους συνανθρώπους τους είτε είναι οι κοντινοί τους είτε κάποιοι άγνωστοι. Και ας μην αναγνωριστεί ποτέ. Και ας την χαρακτηρίσουν πικρόχολα ως εξαγορά ενοχών, ανάγκη εξεύρεσης ρόλου, ανάγκη αναγνώρισης και... φούμαρα. Κάνε το καλό, ρίξ'το στο γιαλό και όποιος το θέλει θα το μαζέψει. Να 'σαι σίγουρος.
1 comment:
Νίκο μου εμένα τίποτα δεν μου λένε τα κοψίδια και τα κρασιά του Πάσχα. Είτε είναι κάποιος πολύ δικός μου στο νοσοκομείο -που είναι- είτε όχι. Η μοναδική ευλογία που έχει μείνει σ'αυτήν τη χώρα που τη λεν Ελλάδα είναι η λιακάδα της. Και αυτήν απολαύσαμε το Πάσχα και συνεχίζουμε να την απολαμβάνουμε. Αν μη τι άλλο κάνει καλό στην ψυχική μας υγεία, γιατί αν είχαμε και τη μαυρίλα της σοκολατοχώρας, άστα καλύτερα....
Post a Comment