Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Η συμφωνία του Eurogroup είναι πράγματι πολύ σημαντική για την Ελλάδα. Είναι μια ανάσα για να δούμε τι θα κάνουμε. Είναι και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να πάνε κόντρα στη σπέκουλα της αγοράς αν το θελήσουν. Είναι ακόμα και μια προσωπική επιτυχία του Παπανδρέου.

Η βοήθεια (θεωρητική ακόμα, έτσι?) δεν δίνεται όμως ούτε γιατί μας αγάπησαν, ούτε για την ψυχή της γιαγιάς τους , ούτε ως λευκή επιταγή. Δεν υπάρχουν αυτά στη διεθνή οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.
Σκέφτονται και το ευρώ και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα που θα υποφέρουν αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Όσον αφορά την επιταγή, αυτή έχει πολλές υποσημειώσεις. Για προσέξτε αυτή τη δήλωση.

"Το μοναδικό αποτελεσματικό φάρμακο που απομένει είναι ο αποπληθωρισμός και αυτό είναι που σωστά έχει προτείνει η Κομισιόν" δήλωσε ο Στρος Καν του ΔΝΤ, προσθέτοντας: "ο δρόμος για την έξοδο από το χρέος στις περισσότερες χώρες δείχνει τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού και του συστήματος περίθαλψης, με άνοδο των ορίων συνταξιοδότησης και περικοπή των δαπανών". Παράλληλα σημείωσε ότι τα επόμενα χρόνια πρέπει να συζητηθεί το πόσο υψηλός πρέπει να είναι ο πληθωρισμός και χαρακτήρισε το θέμα αυτό "άκρως σημαντικό".

Αυτό σημαίνει κάτω οι μισθοί αλλά και το κόστος ζωής και οι αξίες. Δυστυχώς τα κακά θα έρθουν αλλά και πάλι δεν είναι από μόνα τους ικανά να ξαναβάλουν τη χώρα σε ρυθμό (πράσινης ή ότι άλλο χρώμα) ανάπτυξης. Χρειάζονται και άλλες πολλές διαρθρωτικές αλλαγές που θα πείσουν τους ξένους και εγχώριους επενδυτές ότι αφήνουμε τον τριτοκοσμισμό μας και σοβαρευόμαστε,
Κύριο και πρωταρχικό μέλημα η πάταξη της διαφθοράς, της ρεμούλας και της γραφειοκρατίας. Γιατί ακόμα και αν πάνε οι μισθοί 300 ευρώ ( η γενιά των 700 ευρώ θα είναι προνομιούχα, πια! ) κανείς, μα κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει σοβαρά αν ξέρει ότι θα του τα φάνε τα πάσης φύσεως κοράκια.

Πιο σημαντικό ακόμα. Η απεμπλοκή της χώρας από εκείνα τα αδιαφανή και διαπλεκόμενα συμφέροντα που στραγγαλίζουν την οποιαδήποτε προσπάθεια βιώσιμης και παραγωγικής ανάπτυξης. Αρχίζοντας πρώτα απ' όλα από τις διασυνδέσεις του πολιτικού συστήματος με τα συμφέροντα αυτά.

Τώρα που βρήκαμε (ή θα βρούμε για να είμαστε πιο ακριβείς) τα λεφτά για να πληρώσουμε για κάνα χρόνο τους μισθούς και τα χρέη τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Διαφορετικά σε έναν χρόνο θα είμαστε σε χειρότερη οικονομική κατάσταση (ως χώρα εννοώ) απ' ότι σήμερα. Θα τολμήσουν τις αλλαγές? Θα τους αφήσουν οι ντόπιες μαφίες?

Δύσκολοι καιροί αδέρφια και δύσκολες αποφάσεις