Και βέβαια δεν ξεχνώ την στερεότυπη, κλασσική, κοινωνική διάσταση όταν μιλάω για από-ανάπτυξη. Δεν είμαι νεωτεριστής και το ξέρεις. Και βέβαια ο ανταγωνισμός χωρίς όρια οδηγεί στο να φάμε ρύπανση ό,τι και κανόνες ελέγχου να βάλουν. Και οι ορμόνες απαγορεύονται και οι διοξίνες. Και όμως!
Και όχι μόνο ρύπανση θα φάμε αλλά και πιο πολλές ώρες εργασίας θα έχουμε, λιγότερη ασφάλιση, πιο λίγη σύνταξη, ακριβότερη υγεία, εξειδικευμένη εκπαίδευση, λιγότερο ελεύθερο χρόνο, πιο πολλή απομόνωση και ότι άλλο θα μπορούσε να κατεβάσει τα δημόσια και να ανεβάσει τα ιδιωτικά συμφέροντα και συμπεριφορές. Αυτή είναι η πεμπτουσία του οικονομικού φιλελευθερισμού όπου επιπλέει ο ικανότερος ή ο πιο καπάτσος η ο πιο κομπιναδόρος ή όπως θέλετε πέστε το αλλά όχι ο πιο κοινωνικός χαρακτήρας ή πιο κοινωνική διάσταση. Ο εγωισμός ( ή ο αυτισμός?) είναι η ζωή του.
Μόνο που αυτή η συζήτηση, φίλε μου, είναι ρετρό πια. Γινότανε πριν από 20 χρόνια τότε που φαινότανε ότι το πράμα ερχότανε από Θάτσερ και ΗΠΑ προς την λοιπή Ευρώπη. Τότε που λέγαμε ότι η παγκοσμιοποίηση πρέπει να μπει σε καλούπια και ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν πρέπει να μείνει ασύδοτο γιατί θα μας φάει. Και ότι η κοινωνία πάει σε διάλυση. Και ότι η κοινωνική συνοχή και η κοινωνική οργάνωση (αρχίζοντας από την απλή καλημέρα στον γείτονα) είναι πράξεις στοιχειώδους αντίστασης.
Ποιος τ' άκουγε τότε αυτά τα γραφικά (και τους γραφικούς)? . Το αντίθετο κάνανε. Μη εξαιρουμένων και των σοσιαλιστών, τρομάρα τους. Όλα στην ξεπούλα. Και τώρα εσείς, τιτλούχοι της νέας εποχής, τρώτε διοξίνες ξαπλωμένοι στον καναπέ βλέποντας TV και το χρηματοπιστωτικό τέρας τρώει εσάς. Τουλάχιστον φροντίστε να φάτε πολύ να είσαστε μολυσμένοι μπας και ψοφήσει.
No comments:
Post a Comment