-Φαί δεν έχουμε να φάμε, ραπανάκια για την όρεξη, λέει ο πατέρας μου.
Στο πνεύμα της εποχής το μπλογκ σας προσφέρει μια πρωτότυπη συνταγή που την φτιάχνει φίλος σιγανός και ταπεινός (πατά τη γη). Είναι συνταγή που δεν χρειάζεται να σπάσετε καρύδια που ενοχλούν τους γείτονες.
Μαστουρπαδόπιτα με γαμύγδαλα
Υλικά:
300 γρ. μαστουρμπά
100 γρ γαμύγδαλα (χωρίς το τσόφλι)
Τυρί μανούλι ( κάνει καλό στην κυτταρική ανανέωση)
Φύλο
Διοξύδι
Γαβγά
Κριτικό λάδι (ψαγμένο δηλαδή)
Ξαφρίζον νερό Vichy ( κάνει καλό στο ουρικό οξύ)
Αλάτι, πιπέρι
Θα τα βρείτε όλα στα καλά ντερλικατέσεν του Κωλονακίου (έτσι όπως το γράφω)
Εκτέλεση:
Για την γέμιση, λιώνετε τον μαστουρμπά με τα γαβγά και τα γαμύγδαλα. Προσθέτετε το κριτικό λάδι, το διοξύδι , το αλάτι και το πιπέρι.
Στρώνετε το φύλο σε ομοφυλική διάταξη (το ένα έτσι δηλαδή και το άλλο αλλιώς), ρίχνετε τη γέμιση και μετά πάλι φύλο στρέιτ (όλα προς μια μεριά).
Ραντίζετε με το ξαφρίζον νερό για να γίνει ξεροψημένο.
Το ψήνετε σε φούρνο Ζήμενς ( σ.σ. .μανιοκατάθλιψη με το θέμα!) για περίπου 2500 χιλιόμετρα, αλλάζετε λάδι και συνεχίζετε για άλλα 2500 χιλιόμετρα.
Τα μικρά μας μυστικά τώρα!!
Μπορείτε να κάνετε τη γέμιση λίγο πιο επισέ με την προσθήκη σκόρδου (χωρίς την πράσινη ουρίτσα, φυσικά) . Ο κρότος Λοζάνης του δίνει ελαφρά κίτρινο χρώμα ενώ η νταφού Λακαμάτας το κάνει πολύχρωμο.
Θα μου πείτε ότι λέω Μαμαλακιες κουβέντες. Σας συγχωρώ και σας εύχομαι, σκανδαλωδώς, καλή σας όρεξη
ΥΓ. Και για να μη λέτε ότι έχω καπνίσει τη μοκέτα μου, σοβαρεύομαι. Παλιός ΚΚΕς ο Γιώργος επικρίνει την αιτιατότητα του προηγούμενου άρθρου όσον αφορά αιτία και αποτέλεσμα λέγοντας ότι η βασική αιτία της όποιας κακοδαιμονίας μας είναι οι εμπορευματοποιημένες παραγωγικές σχέσεις. Κλασσική θέση της μαρξιστικής θεωρίας την ακούμε από τότε που γεννηθήκαμε. ΟΚ Τζωρτζ. Στο μεταξύ τι γίνεται. Να πεθαίνουμε περιμένοντας το φακελάκι για τον γιατρό?
No comments:
Post a Comment