Ανυπάκουες νερατζιές

Στην πάλαι ποτέ πόλη των αντιθέσεων, η πάγια πια μυρωδιά της σκουπιδίλας εναλλάσσεται αυτήν την εποχή με το άρωμα των ανθισμένων νερατζιών. Άρωμα μεθυστικό, αλλοπαρμένο από τα λίγα καλά πράγματα που απόμειναν και μπορούν να κάνουν αυτή την πόλη να ξεχωρίσει.  Κόντρα στη γενική μουρτζούφλα και τους διωγμούς , οι νερατζούλες  συνεχίζουν να ανθίζουν απτόητες και  ανυπάκουες.

Τις έβγαλαν τις νερατζιές από το κέντρο της Αθήνας για λόγους αισθητικούς και καθαριότητας. Έτσι είπαν! Για το νερατζοπόλεμο με τα ξυραφάκια ήταν η ιστορία αλλά τώρα τους πετάνε πέτρες. Άλλοι καιροί. Όμως αυτές παραμένουν, ευτυχώς,  στις γειτονιές και τα περίχωρα σε δόξα την Άνοιξης και σε αργαστή συνεργασία με τις αγριοκερασιές προαγγέλουν με θράσσος τον ερχομό της Μεγάλης Βδομάδας .

Η Αλέκα μιλάει στο Σύνταγμα τη Δευτέρα και έχει γε(γα)μίσει με αφίσες όλη τη πόλη. Θα προτείνει ανυπακοή.  Όχι εκείνη την ανυπακοή του μικροαστικού γιαουρτώματος αλλά την άλλη, τη δικιά της ανυπακοή του δεν πληρώνω που φοριέται τελευταία πάρα πολύ στη βόρεια Ευρώπη  ( πολύ δράση και συζήτηση γίνεται γύρω από την désobéissance , έναν όρο που πρωτολανσάρησε ένας Αμερικανός ήδη από το 1849).

Στο γενικό μπάχαλο όπου κανένας αεριτζής δεν πληρώνει και κανένας κλέφτης δεν «πληρώνει» το να μην πληρώνεις τα διόδια είναι απλώς πταίσμα. Μόνο αναρωτιέμαι τι θα λεγε η Αλέκα αν ο επιβάτης χωρίς εισιτήριο που πυροβόλησε τον ελεγκτή έλεγε ότι είναι μέλος του κινήματος της. Θέλουν προσοχή αυτές οι πολιτικές ακροβασίες.

Αυτό που φαίνεται να πηγαίνει καλά στην Ελλάδα ( αλλά και στην Ευρώπη, αν κρίνω από τις κινητοποιήσεις των παιδιών μου) είναι η εκπαίδευση. Με εντολή του Υπουργείου όλα τα σχολεία θα περιβάλλονται από νερατζιές. Ιδού η απόδειξη!