Σκουπιδόφατσες

Όταν μια κοινωνία δεν μπορεί να διευθετήσει το που θα πάει τα σκουπίδια της , τι να περιμένεις? Να έχει νοσοκομεία , σχολεία ή πανεπιστήμια? Θα μου πείτε και το αντίστροφο σωστό είναι. Το σκουπίδι είναι θέμα κοινωνικής παιδείας αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα,  για άλλου τύπου κοινωνίες. Ας πιάσουμε τα χοντρά.

Καθρέπτης του εγωισμού μας, το σκουπίδι μας αντιπροσωπεύει και μας περιγελά συνάμα. Εγώ να τρώω , να καταναλώνω και δεν με νοιάζει που θα πάνε τα αποφάγια μου αρκεί να βγουν από το σπίτι μου. Ας τα «φάει» ο διπλανός. Εγωϊστική κοινωνία της κατανάλωσης που δεν βλέπει πέρα από τη μύτη της. Το σκουπίδι , όμως, εκδικείται. Όπως η γάτα που τη διώχνεις και γυρίζει με κάποιον τρόπο σπίτι σου. ( έδιωξα και γω μια γάτα που χε γαλανά τα μάτια)

Αν δεν κάνεις αυτό που πρέπει αργά η γρήγορα θα το φας είτε αυτούσιο, είτε ως διοξίνη είτε ως βαρέα μέταλλα στις πατάτες σου ή το ψαράκι σου. Και εσύ το τρως, θες δε θες. Όχι όμως και ο τουρίστας, μικρέ νησιώτη ηλίθιε, που δεν θα σου ξανάρθει και θα κλαις ( θα σου φύγω στο ‘χα πει αλλά γέλαγες εσύ)

Από τη μια , λοιπόν, εμείς που πετάμε και από την άλλη αυτοί που δεν θέλουνε φυσικά να τα φάνε με το ζόρι. Το παράδοξο είναι ότι δεν τα θέλουνε όχι επειδή είναι βλαβερά ή είναι κοντά στα σπίτια τους αλλά γιατί θα χάσουν αξία τα οικόπεδά τους. Ποιος θα πουλήσει οικόπεδο κοντά σε χωματερή? Και βγάζουν στα προσχήματα δασικό πλούτο, αρχαιολογία, υπόγεια νερά, πανίδα και χλωρίδα και ότι άλλο εκτός από την αλήθεια. Με τόσο υψηλή αξία γης για τα εκτός σχεδίου χωράφια και οικόπεδα , το να χωροθετήσεις χωματερή είναι δυσκολότερο από το να χωροθετήσεις πυρηνικό εργοστάσιο. Μπράβο, λοιπόν, στην Τίνα για τα δέκα στρέμματα και για αυτόν το λόγο! Και αν απαγορευότανε τελείως η εκτός σχεδίου δόμηση (όνειρο θερινής νυκτός πριν γίνει πραξικόπημα από τους κατσαπλιάδες) και οι τιμές των χωραφιών κατέβαιναν στο πενηνταράκι τότε θα παρακάλαγαν για μια χωματερούλα ή μαι πυρολυσούλα μπας και πιάσουμε τίποτα. ( λίγα ψίχουλα σκουπίδια σου γυρεύω και ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω)

Θρύλος , είπε ο Θεοδωράκης , θα γίνει η Κερατέα. Αρχίδια κερατέζικα! Όπως και ο Κουρουπητός, κουρουπητέζικα. Και της Άνδρου, ανδριώτικα . Και οι λοιποί ΧΥΤΑ, που δεν έγινε ούτε ένας ακόμα, καλαβρέζικα. Ανικανότητα των αρμοδίων, υποκρισία των εντοπίων και αφέλεια των Εξαρχείων έφεραν τσαμπουκάδες, ταρατατζούμ, ΜΑΤ, μολότωφ, ΜΜΕ και σφαλιάρες. Χαμός! Ξάφνου βρέθηκε η λύση στα οικονομικά και όλα μονομιάς ξεφούσκωσαν. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Εικόνα μας είναι η Κερατέα και μας μοιάζει, δυστυχώς , σκουπιδόφατσες!