Ο λύκος και τα εφτά (εκατομύρια) κατσικάκια; πασχαλινό παραμύθι

Με το κακό (μας) τον καιρό που κάνει στο πατρίντα τη θάλασσα τη βλέπουμε από ψηλά και αγαπημένα (παρά κοντα και παγωμένα) ανάμεσα απο μαργαρίτες και ανεμώνες. Κάπως όπως θα τη βλέπουν και τα κατσικάκια που γλύτωσαν απο την υπέρτατη τιμή να ανταποκριθούν σε αυτόν καθαυτόν τον σκοπό της ύπαρξής τους και να θυσιαστούν υπέρ του Πάσχα των Ελλήνων.


Και αφού δεν κολυμπάς που δεν κολυμπάς σήμερα δεν γράφεις κάτι αγνατεύοντας το πέλαγος? Παραφραζοντας παλιό ανέκδοτο που έλεγε «δε γαμάς που δε γαμάς σήμερα δεν πας για ψάρεμα» σε συνδυασμό με το ιστορικό ρητό «γράφε ψηλά κι’ αγνάντευε»,

Διότι το να γράφεις, φίλοι μου, είναι από τα πιο εύκολα την σήμερον ημέρα. Έχοντας πιο πολύ χρόνο για διάβασμα ανακαλύπτω πόσες εκατοντάδες κείμενα κάθε μέρα κατακεραυνώνουν το σάπιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα ακόμα και από ανθρώπους που δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Κριτική και γκρίνια παντού. Για τα οικονομικά, τη διαφθορά, την ακρίβεια, την ανεργία, τους πολιτικούς, το μπάχαλο κράτος, την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον για να πιάσουμε τα θεματικά μαζί με την Κερατέα, την Λιβύη , την Αφρική για να καλύψουμε και τα γεωγραφικά.

Γκρίνια , γκρίνια παντού. Και δικαιολογημένα. Εκεί φέρανε οι οικονομικές και πολιτικές εξουσίες τον τόπο και κει τον φέραμε και όλοι οι υπόλοιποι που τις ανεχτήκαμε και τις ανεχόμαστε ακόμα . Διότι μην αυταπατάστε. Μπορεί κάποια λαμόγια να έχουν λουφάξει , αν έχουν λουφάξει , αλλά περιμένουν στη γωνία να πουν το «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι θα τα βουτάμε» αν δεν αλλάξουν οι δομές που τους εξέθρεψαν και οι νοοτροπίες που τους ανέχτηκαν.

Ενώ όμως η ανάλυση είναι καλή και η διαμαρτυρία περισσεύει , προτάσεις για λύσεις και δράσεις δεν ακούω και δεν διαβάζω. Εκτός από την δοκιμασμένη συνταγή του Περισσού δεν υπάρχει τίποτα άλλο εξωσυστημικό που συγκεκριμένα να πείθει για το τι , πως και από ποιούς?

Η εύκολη συνταγή του περιχαρακώνομαι σε μια μάλλον απλουστευτική ιδεολογία και φεύγω από το σύστημα ως νέος πολιτικός ασκητής έχει τόση αξία όση και η απόφαση της Ναρίτας που έφυγε απο το Τόκυο πριν ένα χρόνο και έφτιαξε το σπιτάκι της με τα ζαρζαβατικά της , τις κοτούλες της και τον..... συντροφό της σε ενα χωριουδάκι χωρις να υποψιάζεται τι θα συνέβαινε στη Φουκουσίμα ένα χρόνο αργότερα και εξήντα χιλιόμετρα μακρύτερα. Τώρα ξαναψάχνει σπίτι στο Τόκυο (και σύντροφο).

Από την άλλη τα συστημικά σενάρια είναι λίγο πολύ όλα τους νεοφιλελεύθερα και μνημονιακά , με αντε , και ολίγον από αναδιάρθρωση του χρέους τα πιο ...αριστερα. Το ότι έχει γίνει πια αποδεκτή η χρεωκοπία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου δεν τους απασχολεί. Οι καλύτερες σχολές σε Αμερική και Ευρώπη δουλεύουν πυρετωδώς πάνω στο υποκαταστατό του που δεν θα είναι κρατικίστικο ούτε αγοραίο αλλά πάντα καπιταλιστικό, φυσικά. Ετοιμαστείτε να το αγοράσετε σε μερικά χρόνια.

Προς το παρόν αυτό έ χουνε αυτό εμπιστεύονται. Το να είσαι, βέβαια, μισθωτός του ελληνικού και, πορτογαλικού και ιρλανδικού, και.....) δημοσίου και να είσαι μνημονιακός είναι σαν να είσαι κατσικάκι που εμπιστεύεται τον χασάπη και υποστηρίζεις να έχουμε δυο φορές Πάσχα το χρόνο.