Ιστορικά αγράμματοι

Με αφορμή ένα πολύ ψαγμένο μήνυμα φίλης σχετικά με τη χρήση του μίσους και της βίας ως πολιτικών μέσων, και μετά από συζήτηση με φίλους που ξέρουν,  θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις μου.

Η Χρυσή Αυγή είναι μόνο η επίφαση του φασισμού ίσως του πιο εκφρασμένου με βία και σε κάποιον βαθμό γραφικού θα έλεγα αν στο μεταξύ δεν είχαν ανοίξει τα κεφάλια κάποιων ανθρώπων.

Ο φασισμός υπάρχει και κινείται και γύρω μας και μέσα μας. Καθημερινά. Απο την συνωμοσιολογία ως την διαπόμπευση των πουτάνων. Είναι πολυ τετριμένο το θέμα να το ξαναρχίσω. Πάντως σίγουρα φασισμός δεν είναι μόνο οι άλλοι.

Θέλω εδώ να γράψω για αυτούς που πιστεύουν ότι η καλλιέργεια του μίσους, του φανατισμού και της βίας είναι  μέσο επίτευξης πολιτικών στόχων.  Για αυτούς που στρατολογούν ανθρώπους μέσα από τα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας μας όπως τους μετανάστες, τους εξαρτημένους, τους ανθρώπους χαμηλής παιδείας, τους άστεγους για να φτιάξουν τους στρατούς των εγέρθητων. Ρίχτε μια ματιά στο διαδίχτυο ή παρατηρήστε κάποιες  αφίσες ή ακούστε μαρτυρίες. Το μίσος ξεχειλίζει.

Αυτοί δεν είναι μόνο οι φονταμελιστές μουσουλμάνοι στο Αφγανιστάν όπως θα νόμιζε κανεις ούτε η μαφία της κοκαϊνης και των γηπέδων. Είναι και κάποιοι που πιστεύουν ότι έτσι θα ωθήσουν τα πράγματα προς την μεριά που εκείνοι θεωρούν ως ορθή. Μαύρη, κόκκινη ή γκρίζα.

Ιστορικά αγράμματοι δεν ξέρουν ότι η απολιτική και η χαοτική βία στρέφεται πρώτα εναντίον των αποκάτω, στη συνέχεια εναντίων των  δίπλα και τέλος ενάντια στους ίδιους τους δημιουργούς και φορείς της. Οι αποπάνω όχι μόνο δεν θίγονται αλλά περιμένουν να την χρησιμοποιήσουν όταν θα την χρειαστούν για τη δική τους σωτηρία. Το «βία στη βία» έχει ξεπεραστεί ιστορικά.

Εκτός αν μέσα από αυτή τη διαδικασία βρίσκουν ρόλους ύπαρξης. Αυτό, όμως , όπως έχω ξαναπεί δεν εμπίπτει στην  πολιτική ανάλυση αλλά στην ψυχοθεραπεία. Εμείς, όμως,  υπάρχουμε και θα υπάρχουμε παααρα πολλοί που θα αντιστεκόμαστε και δεν θα μασάμε τα ψυχωτικά τους ναυάγια.