Δε ξέρω γιατί -ή ξέρω?-αλλά στο μυαλό μου γυρίζει από το πρωί το ποιήμα του Κ. Καβάφη
"Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ'όχι-το σωστό- εις όλην την ζωή του."
Αποσιωπητικά από τον Καβάφη στη θέση του "per vilta".
Ο Σαββόπουλος το εχει πει διαφορετικά αλλά μου αφήνει την ίδια γεύση.
"Και έρχεται η στιγμή ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις"
Oi Dire Straights πιο σαρκαστικοί τραγουδούσαν πριν χρόνια "Denial is not just river in Egypt"
1 comment:
προτιμώ τον Καβάφη και ξέρεις αυτό ισχύει για όλους μας και σε ολα τα επιπεδα των σχέσεων, πλην αυτής της μητερας προς το παιδί.
σε χαιρετώ και παλι
Post a Comment