Δυο κείμενα που δημοσιεύτηκαν πριν τις γιορτές έχουν ενδιαφέρον . Το πρώτο, και πολύ επίκαιρο σήμερα, ονομάζεται "Οι μπάτσοι" του Μίκη Θεοδωράκη και θίγει το αποπροσανατολιστικό "για όλα φταίνε οι μπάτσοι". Το μήνυμά του συνοψίζεται, κατά την άποψή, μου στην ακόλουθη παράγραφο.
"Σήμερα παρατηρώ ότι το μίσος των μαθητών ακολουθεί ένα μονόδρομο με στόχο τους αστυνομικούς, γεγονός που κατά τη γνώμη μου τους αποπροσανατολίζει στην αναζήτηση των αληθινών συνθηκών που τους οδήγησαν στη σημερινή θέση τους μέσα στο σχολείο και μέσα στην κοινωνία. Ενώ θα πρέπει να βρουν τα αληθινά αίτια και να αποκαλύψουν τους αληθινούς ενόχους και τους πραγματικούς λόγους για όσα γίνονται γύρω τους και γενικότερα γύρω μας, στη χώρα μας και στην οικουμένη. Έτσι μοιάζει σαν κάποιοι να τους έβαλαν παρωπίδες, ώστε η οργή τους να διοχετευτεί σε μια ομάδα συνανθρώπων μας, τους αστυνομικούς, που όταν δεν λειτουργούν σωστά, είναι απλά πιόνια του Συστήματος, που ΑΥΤΟ είναι υπόλογο για όλα, δηλαδή για την Παιδεία αλλά και για κάθε τι που αφορά τη λειτουργία της κοινωνίας, του κράτους και των υπηρεσιών του"
Το δεύτερο έχει δημοσιευτεί από τον Brady Kiesling, πρώην διπλωμάτη των ΗΠΑ που παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ κι έκτοτε ζει μόνιμα στη χώρα μας. Έχει τον προκλητικό τίτλο "Η ελληνική νύχτα των κρυστάλλων"
Το κείμενο αντιφατικό, λέει πράματα τα οποία δείχνουν από τη μια ότι δεν έχει καταλάβει την ελληνική πραγματικότητα και από την άλλη ότι την έχει……..καταλάβει καλύτερα και από μας.
Δεν πείθει όταν ρίχνει το βάρος στους δημοσιογράφους ότι δυναμιτίζουν πιο πολύ από ότι είναι τις καταστάσεις. Δεν ξέρει ότι στη χώρα μας λειτουργούν κανάλια χωρίς άδειες? Ότι δεν υπάρχει κώδικας δεοντολογίας? Και ποιος μας οδήγησε στο να έχουμε πιο πολλή εμπιστοσύνη στα κανάλια και στους δημοσιογράφους παρά στους θεσμούς της πολιτείας , τους πολιτικούς, τους δικαστές, τους καθηγητές πανεπιστημίων και στους παπάδες?
Λέει όμως και μια μεγάλη αλήθεια:
"Για όσους δεν ζουν μόνιμα στην Ελλάδα, η άποψη ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελείται από αυταρχικούς φονιάδες φαντάζει τουλάχιστον βλακώδης. Έκπληκτοι οι τουρίστες παρακολουθούν τους Έλληνες οδηγούς να παραβιάζουν κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας και ασφάλειας και να παραμένουν ατιμώρητοι. Σε άλλες χώρες, θεωρείται κοινός τόπος ότι ο σεβασμός στους νόμους σώζει πολύ περισσότερες ζωές από όσες καταστρέφει. Στην Ελλάδα όμως, τα ελληνικά σχολεία θρηνούν εκατοντάδες συμμαθητές του Αλέξη κάθε χρόνο, λόγω της ανοχής της κοινωνίας στη δολοφονική συμπεριφορά των οδηγών, στη διαφθορά των επιθεωρητών εργασίας και στην απόρριψη των τοξικών αποβλήτων των εργοστασίων στα ποτάμια."
Και πράγματι. Γιατί είναι λιγότερο εγκληματίας από τον αστυνόμο που σκότωσε τον Αλέξη ο υπεύθυνος της υπηρεσίας οδοστρωμάτων που με λίγο μπαξίσι έκανε τα στραβά μάτια στη κακοτεχνία του δρόμου και έχασαν τόσα νέα παιδιά τη ζωή τους? Γιατί αυτού του είδους το έγκλημα είναι ανεκτό? Πως αφέθηκε ο αποδειγμένα βιαστής ελεύθερος και συνεχίζει το έργο του? Πως, πως, πως τόσα άλλα εγκληματικά "πως" που σχετίζονται με την κρατική αυθαιρεσία και που τα έχουμε για δεδομένα?
Πόσοι τέτοιοι κύριοι τρώνε το μπαξίσι ή την βαριά αμέλεια ή την αδιαφορία τους ελεύθεροι και αμέριμνοι στις χασαποταβέρνες και στα μπουζούκια την ίδια ώρα που άλλοι διαδηλώνουν για την αστυνομική αυθαιρεσία?
Τελικά τα δυο κείμενα συναντιόνται στο "καλό να βλέπουμε το δένδρο αλλά μη χάνουμε το δάσος".
No comments:
Post a Comment