Πολύ καιρό να πιάσω την "γραφίδα"! Τόσο μου πήρε να αποτοξινωθώ από τα προηγούμενα άρθρα σε άλλα μπλογκ και τις λοιπές μιζέριες μου. Βάλε καπάκι και τις διακοπές του Πάσχα να τος ο μήνας.
Το τραγούδι αυτό του Brassens μου το θύμισε φίλη που πρόσφατα χώρισε με πάταγο. Οι στίχοι είναι του Αραγκόν (κάνε κλίκ εδώ για να τους δεις) Και ενώ ακούγεται τραγούδι απαισιόδοξο ο τελευταίος στίχος ( που δεν ακούγεται στο τραγούδι αλλά υπάρχει στο γραπτό) το αντρέπει. Ευτυχισμένοι οι έρωτες λοιπόν ή όχι εμείς δεν αλλάζουμε τη θεώρησή μας. Όλα για τους ανθρώπους είναι. Και όπως λέει ένας άλλος της γαλλόφωνης κουλτούρας ο J.Brel "δεν αλλάζουμε, απλά γερνάμε" ή κάπως έτσι. Κουράγιο της εύχομαι.
No comments:
Post a Comment