Μάλλον καλά τα είπε ο Παπανδρέου για το κέντρο της Αθήνας. Οι μετανάστες είναι ένα μόνον από τα προβλήματα και ίσως το πιο συμπτωματικό σε σχέση με εκείνα που άρχισαν τις δεκαετίες 60 και 70 και οδήγησαν την πόλη στην ασχήμια και τους ανθρώπους στην αποξένωση. Είπα αποξένωση?
Τελικά οι ξένοι είναι το πρόβλημα, έτσι είναι. Όχι όμως μόνον οι νεοξένοι αλλά όλοι αυτοί που ζουν επι δεκαετίες στην Αθήνα ως ξένοι. Μετανάστες στην ίδια τους την χώρα, ακόμα και αν γεννήθηκαν εκει, δεν την αγάπησαν. Ανηφορίζουν τα κυριακάτικα πρωινά στο Κολωνάκι ή στη Κηφισιά για καφέ. Τα καλοκαίρια πέρνουν σβάρνα τις παραλίες. Και πετάνε τα σκουπίδια τους από το μπαλκόνι. Και επιδικνύουν το αυτοκινητό τους όπως ο παππούς το άλογο στο αμπέλι.
Τα απωθημένα τους βγάζουν επάνω της , την ξεζουμίζουν και μόλις την «πιάσουν» η γεράσουν ή μολις βρούνε διακοπές γυρίζουν στα χωριά τους και στις επαρχιακές τους πόλεις. Κάτι σαν πουτάνα που όταν πια ξεθυμάνεις πας σπίτι σου και την αφήνεις στη δυστυχία της με τις μακιγιαρισμένες ρυτίδες της και τις γρατζουνιές σου. Μόνο που, άθελά σου, πέρνεις μαζί σου την αύρα και τη μυρωδιά της και αρχίζει και το χωριό σου και η πόλη σου να της μοιάζει.
Πολιτικοί την βρήκαν ως μετεμφυλιακή εκτόνωση της υπαίθρου. Εργολάβοι την έκαναν τσιμέντο. Οι περαστικοί και οι ξένοι σκουπιδότοπο. Οι μετανάστες γκέτο. Τα πρεζόνια την είδαν ως άσυλο. Οι συνδικαλιστές ως μέσω εκβιασμού. Τα κλεφτρόνια για πλιάτσικο. Οι δήμαρχοι για φιγούρα και πολιτική αναρρίχιση.
Πιο σύγχρονα, οι αντιεξουσιαστές ((τρομάρα τους) την καίνε μαζί με υπαλληλίσκους και λουλουδούδες . Οι χούλιγκαν ρημάζουν τα γήπεδα και τις συγκοινωνίες. Τα ΜΑΤ σπάνε κεφάλια. Το φασιστικό λούμπεν ικανοποιεί τα φροϋδικά του απωθημένα σε αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Η μιζέρια επωάζει τη βία . Η ασχήμια την βυζαίνει . Αυτό λένε οι επιστήμες και η ιστορία . Και η βία οδηγεί όχι μόνο στη βία αλλά και στην στροφή της κοινωνίας στον αυταρχισμό και τον εθνικισμό που περιθάλπτει το φίδι του πολέμου..
Τι θα γίνει? Η πολιτεία είναι ο φορέας της πρωταρχικής ευθύνης αλλά και της πρωτοβουλίας για αλλαγή που δεν θα γίνει μόνο με αστυνόμευση. Θέλει έξυπνες πολεοδομικές και περιβαλλοντικές παρεμβάσεις , Ας δοκιμάσουμε τα Εξάρχεια ως μουσείο του δρόμου και περιοχή αυτοδιαχειριζόμενη. Τα παλιά σπιτια και ξενοδοχεία να γίνουν φοιτητικές εστίες και κοινωνικές κατοικίες, Θέλει κοινωνική πολιτική και πολιτική μετανάστευσης .
Πέρα όμως από την πολιτεία πρέπει όλοι όσοι ζουν εκεί και βλέπουν την κατάντια τους, να αγαπήσουν την πόλη τους. Να την θεωρήσουν πόλη δικιά τους και των παιδιών τους. Να οργανωθούν και να πάρουν κοινωνικές πρωτοβουλίες. Όχι φυσικά αυτές τις ανόητες αγριότητες που κηνυγάνε μετανάστες και λουλουδούδες . Και πάνω απ'όλα να πάψουν να είναι ξένοι αυτοί οι ίδιοι στην ίδια τους την πόλη. H Αθήνα δεν είναι η πόρνη μας αλλά η αγαπημένη μας που θα ζήσουμε μαζί της ως το τέλος μας.
No comments:
Post a Comment