Το τέλος του νεοφιλελεύθερου κύκλου?

Αρχίζουν πια και το βλέπουν ακόμα και οι πιο δογματικοί του είδους. Το νέο-φιλελεύθερο μοντέλο απέτυχε!

Το χρήμα μαζεύτηκε στα χέρια λίγων που:

- Ελέγχουν  την κοινωνία και τον κόσμο ολόκληρο (συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ)  με  τους οίκους αξιολόγησης, τα σπρεντς,  την κερδοσκοπία.

-Δεν κάνουν παραγωγικές επενδύσεις αλλά τρώει ο ένας τα λεφτά του άλλου

-Απορροφούν τα λεφτά των μικροκαταθετών ή άλλων  τραπεζών κάνοντας φούσκες

-Δεν πληρώνουν  φόρους με τις off shore

-Δανείζουν αδιάκριτα τον κόσμο για να μπορεί να καταναλώνει την υπερπαραγωγή προϊόντων τεχνητών  επιθυμιών στα οποία και επενδύουν.

Παράλληλα, με τις κρίσεις τους απορροφούν όλο και περισσότερο χρήμα από την πραγματική οικονομία με συνέπεια να κλείνουν παραγωγικές μονάδες , να χάνονται θέσεις εργασίας , να μην έχουν οι μικρομεσαίοι κεφάλαια να κινηθούν.

Για να υπερασπίσουν την αξία των χρημάτων τους απαιτούν δημοσιονομικές πειθαρχίες σε ήδη υπερχρεωμένα κράτη που με την σειρά τους συμπιέζουν τους μισθούς και ψαλιδίζουν την  κοινωνική  πρόνοια.

Για πόσο καιρό ακόμα θα πληρώνει η κοινωνία (και η δημοκρατία!!) τις κρίσεις του καπιταλισμού? Φτάνουμε στο τέλος του ή απλά σε έναν νέο κύκλο του  που θα κάνει την κρίση ευκαιρία ως συνήθως και θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του?.

Απ' ότι φάινεται το κέρδος θα συνεχίσει να είναι το μοτέρ της κοινωνίας.  Στα καλά ερευνητικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης ψάχνουν τα νέα μοντέλα. Ο  στόχος τους θα είναι  να ρυθμίσουν την ασυδοσία του χρήματος, να βοηθήσουν την πραγματική οικονομία, και τη δημιουργία απασχόλησης και καινοτομίας βασισμένη στην εξοικονόμηση των φυσικών πόρων. Δεν είναι  δύσκολο αν υπάρχει η πολιτική και κοινωνική βούληση μακριά από τους δογματισμούς που αναμασάνε οι απανταχού μετριότητες επειδή έτσι τα άκουσαν από τα Σικάγο μπόϊς πριν 40 χρόνια.

ΥΓ: Η Ελλάδα είναι θύμα (και αυτή) της παγκόσμιας κρίσης  του καπιταλισμού αλλά βρίσκεται εκεί που βρίσκεται κυρίως λόγω της  κακής διαχείρισης,  της γενικευμένης αρπακόλας και κλοπής του δημοσίου και, και, και για τα όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί. Το ότι πρέπει να αλλάξουμε παραγωγικό πρότυπο, παιδεία, κουλτούρα , διαχείριση , κλπ δεν συζητιέται είτε έτσι,  είτε αλλιώς.  Σε νεοφιλελεύθερο ή διαφορετικό περιβάλλον. Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή.