Η νύχτα

Η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη νύχτα στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων είναι περισσότερο αντικείμενο κοινωνιολογικής και ψυχολογικής ανάλυσης και έρευνας παρά πολιτικής δράσης.
Το θλιβερό γεγονός του φόνου του μικρού αγοριού από έναν αστυνομικό πήρε δυσανάλογες διαστάσεις . Όχι όσον αφορά τις κινητοποιήσεις του κόσμου αλλά τις καταστροφές.
Το γεγονος λειτούργησε σαν τη σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, το φιτίλι για τον δυναμίτη. Οι λόγοι για τους οποίους βράζει το καζάνι είναι γνωστοί. Η κοινωνία της ρεμούλας που προσφέρει μέλλον μόνο στα λαμόγια, μεγάλα και μικρά και 700 ευρώ στους υπόλοιπους και που από πάνω κομπάζει και κραυγάζει την ξετσιπωσιά της με τζιπάκια και φουσκωτά , πισίνες, και σινιέ φορεματάκια μπροστά από τριτοκοσμικά μπαράκια και τουρκομπαροκάδικα ΒΠ.
Που μας πάει όμως η τυφλή και κατά βάση απολιτική βία ? Ποιες είναι οι κοινωνικές διεκδικήσεις? Την επόμενη μέρα, όταν καθίσει πια η σκόνη, θα είναι η μιζέρια μας μικρότερη από αυτή που ήταν πριν ?
Η υποκρισία περισσεύει σε όλες, μα όλες, τις πλευρές. Και στην πολιτεία και τα όργανά της (που κατηγορούν τον "βλάκα" αστυνομικό) και σε αυτούς που θρηνούν το νεκρό παιδί (αλλά θα περιφέρουν το πτώμα του από πόλη σε πόλη για πολιτικά οφέλη) και σε αυτούς που καίνε αδιάκριτα ότι βρεθεί μπροστά τους (γνωρίζοντας ότι έτσι σπρώχνουν την κοινωνία σε πιο συντηρητικές επιλογές) και στους φιλήσυχους πολίτες (που δεν είδαν, δεν άκουσαν και μονίμως πέφτουν από τα σύννεφα).
Τι να πεις? Θα μιλήσουμε για συμπεράσματα πιο ψύχραιμα. Σήμερα ας αποχαιρετήσουμε το παιδι με ένα τραγούδι. Η νύχτα του Ξαρχάκου