Καλό σου ταξείδι Αμαλία

Αρκετά σε βασάνισαν κορίτσι μου. Καλό σου ταξείδι
Έφυγε τη Παρασκευή το ξημέρωμα η Αμαλία Καλυβίνου.
Η Αμαλία παρουσίασε την πραγματικότητα του συστήματος υγείας και των γιατρών στην Ελλάδα (και όχι μόνο) στο blog της
http://fakellaki.blogspot.com
Την 1 Ιουνίου όλα τα blogs θα είναι αφιερωμένα στη μνήμη της

Στα μάτια παίζει τ' άστρο της αυγής
Ο ήλιος πλένει τ' όνειρο της γης
Πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
Κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να μας θυμάσαι και να μας αγαπάς
Σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί

Και αν τα πράγματα δεν είναι πάντα αυτό που δείχνουν?

«Είναι πιο εύκολο να διασπάσεις το άτομο από το να αλλάξεις μια αντίληψη» έλεγε ο Άλμπερτ Αινστάιν. Πράγματι, καθένας μας καταναλώνει πολλή ενέργεια στο να αντιστέκεται στην αλλαγή και το καινούριο. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τον απλό άνθρωπο αλλά και για τις κοινωνίες γενικότερα, τις θρησκείες, τη διοίκηση, την επιστημονική κοινότητα και κάθε είδους οργανωμένο συμφέρον που φοβάται ότι το καθετι νέο θα του αφαιρέσει δύναμη, πλούτο ή κύρος. Για θυμηθείτε γιατί έκαψαν τον Γαλιλαίο ή γιατί ο Δαρβίνος αμφισβητείται ακόμη και σήμερα από τις ..... πάνσοφες απανταχού θρησκευτικές προκαταλήψεις .

Σήμερα τα σωματικά ή ψυχικά προβλήματα εκλαμβάνονται ώς ατυχίες και μοιραία που μας έπεσαν από τον ουρανό στο κεφάλι και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να αφεθούμε στα χέρια ενός «ειδικού» και ο Θεός βοηθός . Και αν δεν είναι έτσι? Και αν η σύγχρονη ιατρική βλέπει τη γη ακόμα επίπεδη, το άτομο ως α-τομο και τον Αδάμ ως τον κοινό μας παππού? Η ακόμα αν βλέπει τη κορυφή του παγόβουνου μόνο και όχι το αποκάτω?

Σήμερα μια νέα αντίληψη αναπτύσσεται. Η οποιαδήποτε σωματική αταξία είναι η ακριβής αντανάκλαση στο σώμα μας ενός εσωτερικού ή εξωτερικού στρες που ξεπερνά τα όρια μας .

Η ασθένειες έχουν και λόγο και λογική. Είναι ένα πρόγραμμα που ο εγκέφαλος « κατεβάζει » για να κάνει τη διαχείριση της κρίσης μέχρι αυτή να περάσει. Το πρόγραμμα αυτό, δηλαδή η ασθένεια μας, όσο και να μας φαίνεται οξύμωρο είναι η τέλεια λύση στο πραγματικό πρόβλημά μας , είναι η κορυφή του παγόβουνου που δείχνει ότι κάτι πιο μεγάλο είναι από κάτω. Το πρόγραμμα αυτό είναι αναστρέψιμο. Μπορούμε να το κάνουμε «delete»!!

Θα επανέλθω και άλλες φορές στο θέμα αλλά αν αυτά σου μιλάνε άρχισε το δικό σου ψάξιμό από τα παρακάτω sites :

http://www.biologie-totale.org/

http://www.newmedicine.ca/intro.php

http://www.retrouversonnord.be/langageguerison.htm

Ambitious and amBITCHious

Ambitious or Ambitchious? Αυτό το λογοπαίγνιο το βρήκα πριν λίγο καιρό σε μια αγγλική εφημερίδα. Αναφέρεται στις γυναίκες που η φιλοδοξία τους για καριέρα τις κάνει να ξεχνάνε την οικογένεια, τα παιδιά, τους φίλους και την θηλυκότητά τους και θέτει το κλασικό ερώτημα αν καριέρα και θηλυκότητα είναι συμβατά. Επιπλέον έχω μπουχτίσει με τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις σε γυναίκες σε δημόσιες υπηρεσίες και αξιώματα που οδηγεί κάποιες φορές σε ανισότητα κατά των ανδρών.
Το ερώτημα καριέρα ή θηλυκότητα πάει πολύ μακριά, έχουν γραφτεί χιλιάδες και δε θα το σχολιάσω. Ο καθένας έχει τις εμπειρίες του.
Αυτό που με ενοχλεί και απορώ πως δεν ενοχλεί και τις ίδιες τις γυναίκες είναι η ιστορία με την πολιτική ισότητας των φύλων που έχει πλέον αρχίσει να γίνεται γραφική στις μέρες μας και στη κοινωνία μας και κατά βάση τις υποτιμά. Δε μιλάω φυσικά για την άσκηση βίας ή εκμετάλλευσης , η οποία είναι απαράδεκτη, αλλά που δεν είναι ένα φαινόμενο που αφορά τα δύο φύλα αλλά αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων, δυστυχώς, είτε άνδρες είτε γυναίκες είτε παιδιά.
Ούτε μιλάω για άλλες κοινωνίες που πράγματι υπάρχει πρόβλημα. Αλλά στις σημερινές κονωνίες της δύσης και του βορρά? Μου προκαλεί υποψίες λοιπόν όταν γίνεται παντιέρα πολιτική και κάποιοι κάνουν σπέκουλα στην ψηφοθηρία.
Το βασικό κοινωνικό πρόβλημα μας ήταν, είναι και θα είναι όπως φαίνεται για πολλά χρόνια οι σχέσεις μεταξύ εχόντων και μη εχόντων, διοικούντων και διοικουμένων, ισχυρών και ανίσχυρων και το πως μοιράζεται το κόστος και ο πλούτος. Η διάσταση αυτή διέπει όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής και οικονομικής ζωής είτε πρόκειται για το ποιος πληρώνει και ποιος χάνει για την αναθεώρηση του ασφαλιστικού είτε ποιος ρυπαίνει και ποιος τρώει τη ρύπανση. Εκτός αν δεχθούμε ότι στην κοινωνία των δύο τρίτων- στη καλύτερη περίπτωση- ικανοποιήσαμε τις ανάγκες μας και ασχολούμαστε μόνο με τις επιθυμίες μας. Και που σταματάνε οι διακρίσεις? Στο φύλο, στο χρώμα, στο παρουσιαστικό, στις ειδικές ανάγκες, στις επιθυμίες του καθενός?
Πάντως αν έπρεπε να ξαναγεννηθώ και είχα να διαλέξω αν θα γεννηθώ φουκαράς μια ζωή και άνεργος ή η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν θα είχα κανέναν δισταγμό στην απόφαση και ας λέτε ότι θέλετε οι φίλοι μου. Αυτό που δε θα ήθελα να με λέγατε είτε ήμουν άνδρας είτε γυναίκα θα ήταν ambitchious

L’Angelus από τον Salvador Dali (ΙΙ)

Στάθηκα μπροστά στον πίνακα του Νταλί"L’Angelus ».
Ο ζωγράφος ο ίδιος είχε αδυναμία στον πίνακα του αυτόν. Ο Νταλί ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας του. Το πρώτο, αγόρι και αυτό, είχε πεθάνει σε πολύ μικρή ηλικία και το έλεγαν Σαλβαντόρ. Όταν γεννήθηκε ο ζωγράφος 9 μήνες μετά το θάνατο του αδφελφού του, οι γονείς του τον είδαν σαν τον αντικαταστάτη του χαμένου τους παιδιού. Του έδωσαν και το ίδιο όνομα. Του έλεγαν πως ήταν η μετενσάρκωση του αδελφού του

Ο μικρός Σαλβαντόρ μεγάλωνε στη σχιζοφρένεια. Από τη μια ο εαυτός του και από την άλλη ο ρόλος του χαμένου αδελφού που ήταν ασυνείδητα υποχρεωμένος να παίζει για τους γονείς του. Αυτή η σύγκρουση γίνεται εμφανής σε κάποια από τα έργα του.

Ο πίνακας του «L’Angelus » παρουσιάζει, με τον τρόπο του Νταλί, το θέμα του Millet όπου ένα ζευγάρι χωρικών δουλεύει στο χωράφι του. Ένας γκρίζος ουρανός κρέμεται από πάνω και γεμίζει όλο τον φόντο με την γκριζάδα του. Στέκονται όρθιοι ο ένας απέναντι στον άλλο σε στάση προσευχής. Δίπλα τους αφημένα τα εργαλεία τους και η σοδειά τους, ένα τσουβάλι με πατάτες ή εργαλεία ή οτιδηποτε άλλο. Στο βάθος πέρα μακριά διαφαίνονται τα λίγα σπιτάκια του χωριού και το καμπαναριό της εκκλησίας. Σε πρώτη ανάγνωση συμπεραίνεις ότι οι δυο χωρικοί έχουν αργήσει να επιστρέψουν στο χωριό τους, η καμπάνα καλεί τους χωρικούς στον εσπερινό και επειδή δεν προλαβαίνουν να γυρίσουν στο χωριό πριν τελειώσει η λειτουργία, αφήνουν τη δουλειά τους και προσεύχονται. Ο αρχικός τίτλος του πίνακα του Millet ήταν "The evening prayer"

Τι ήταν λοιπόν το τόσο εξαίρετο να κάνει τον Νταλί να το αγαπάει τόσο και να ζητήσει να του φτιάξουν τα αντίγραφα που ποτέ όμως δεν δέχθηκε? Την εξήγηση την είδα στο προηγούμενο post. Το ζευγάρι των φτωχών χωρικών δεν βρίσκονταν στο χωράφι τους για δουλειά αλλά για να θάψουν το νεκρό βρέφος τους . Δεν μπορούν να καταβάλουν τα έξοδα της κηδείας στο νεκροταφείο και τον παπά και περιμένουν την ώρα που γίνετε η λειτουργία ώστε να μην πάει άψαλτο. Πάνε λοιπόν στο χωράφι τους και περιμένουν την καμπάνα του εσπερινού. Που είναι όμως το βρέφος? Είναι σε αυτό που φαίνεται σαν σακί με τις πατάτες ή με τα εργαλεία?.

Γιατι ζωγράφισε αυτόν ειδικά τον πίνακα? Ηταν μια υποσυνείδητη επιθυμία του ζωγράφου να θάψουν επιτέλους οι γονείς του τον νεκρό του αδελφό για να μπορέσει να βρει ο ίδιος την δική του ζωή και μόνο?

Ερμηνείες και απόψεις καλοδεχούμενες.

Πληροφορίες για τον Νταλί

http://en.wikipedia.org/wiki/Salvador_Dal%C3%AD

Salvador Dali Gallery

http://web2.infoguard.net/lubo/vision/gallery/dali/index.php?gallery=9

L'Angelus de Millet

Commissioned by a wealthy American, Thomas G. Appleton, and completed during the summer of 1857, Millet added a steeple and changed the initial title of the work, Prayer for the Potato Crop to The Angelus when the purchaser failed to take possession in 1859. Displayed to the public for the first time in 1865, the painting changed hands several times, increasing only modestly in value, since some considered the artist's political sympathies suspect. Upon Millet's death a decade later, a bidding war between the US and France ensued, ending some years later with a price tag of 800,000 gold francs.

The disparity between the apparent value of the painting and the poor estate of Millet's surviving family was a major impetus in the invention of the droit de suit intended to compensate artists or their heirs when works are resold.

The Angelus was reproduced frequently in the 19th and 20th centuries. Salvador Dalí was fascinated by this work, and wrote an analysis of it, The Tragic Myth of The Angelus of Millet. Rather than seeing it as a work of spiritual peace, Dalí believed it held messages of repressed sexual aggression. Dalí was also of the opinion that the two figures were praying over their buried child, rather than to the Angelus. Dalí was so insistent on this fact that eventually an X-ray was done of the canvas, confirming his suspicions: the painting contains a painted-over geometric shape strikingly similar to a coffin. (Néret, 2000) However, it is unclear whether Millet changed his mind on the meaning of the painting, or even if the shape actually is a coffin.

From:wikipedia

http://en.wikipedia.org/wiki/Jean-Fran%C3%A7ois_Millet

Λίγα λόγια για τον Millet

http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/millet/

Γιατί ο τίτλος και ο υπότιτλος του blog

Με προβλημάτισε αρκετά το περιεχόμενο και ο τίτλος που θα έδινα στο blog. Κοινωνικό, πολιτικό, κουλτουριάρικο, γενικού περιεχομένου, τραλαλά, beautiful people........? Τελικά αποφάσισα να το αφήσω « φευγάτο » για υποψιασμένους και ψαγμένους διαδiκτιακούς τύπους έξω από στερεότυπα και ότι βγει. Μια ανάγκη έκφρασης και επικοινωνίας έξω από τη χωματίλα της καθημερινότητας μας και μια προσπάθεια να καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας κρατάει δέσμιους στην Αλεξάνδρειά μας μέσα σε τείχη που ορθώθηκαν χωρίς να ακούσουμε ποτέ « κρότον κτιστών ή ήχον». Άλλο βέβαια να καταλάβουμε και άλλο να αποδράσουμε αφού την Αλεξάνδρεια την κουβαλάμε μεσα μας ή όπως λένε οι Eagles "you can check out anytime you like but you can never leave"

Ορισμένοι καταλαβαίνουν τι τρέχει και ξυπνάνε σχετικά νέοι. Άλλοι ξυπνάνε με την ηλικία ή μετά από ένα ταρακούνημα εκεί γυρω στα πενήντα. Κάποιοι δεν ξυπνάνε ποτέ και πεθαίνουν ανόητοι. Το χειρότερο είναι να ξυπνήσεις λίγο πριν πεθάνεις. Πρέπει να είναι φρικτό εκτός εάν πιστεύεις στη μετενσάρκωση οπότε ανεβάζεις το κάρμα σου. Τι να το κάνεις όμως όταν έχεις χάσει τη συνείδηση σου το να είσαι μια ξύπνια.... κατσίκα εκτος βέβαια αν μπορείς να αποφεύγεις το άρμεγμα. Ελπίζω να καταλάβατε το πνευμα μου. Αν όχι προβλημά σας.

Επικοινωνία με την αιωνιότητα!

Πάνε τόσες μέρες που άρχισα το blog μου και δεν έχω γράψει τίποτα εκτός από το το καλωσόρισμα. Θέλει αποφασιστικότητα και θέληση διαφορετικά θα ξεθυμάνει όπως και τόσα άλλα πράγματα που ξεκινάς με ορμή και μετά ξεφουσκώνουν. Θα το κάνω όπως λένε ότι πρέπει να κάνεις όταν μαθαίνεις μουσική. Να παίζεις 20 λεπτά κάθε μέρα! Τουλάχιστον μέχρι να το μάθω.
Χτες έλεγα σε φίλους ότι η αίσθηση που έχεις όταν πατάς το "publish" για να φύγει ένα κείμενό σου είναι δυνατή. Έχεις την αίσθηση ότι επικοινωνείς με το απειρο και την αιωνιότητα. Τι είναι αυτά που λες στην ηλικία σου, μου είπε η Ισπανίδα φίλη μου. Ψάξε την αιωνιότητα μέσα σου και όχι στο Internet! Θα της απαντήσω όταν μάθω αν τα σημειώματα αυτά σβήνονται κάποτε ή μένουν για πάντα κάπου στη τεράστια μνήμη του διαδικτύου.Μα τι είναι αυτά που λέω.
Πριν λίγα ακόμη χρόνια τέτοιες αναζητήσεις θα τις χαρακτήριζα μεταφυσικές, χωρίς σημασία. Πως αλλάζουν τα συστήματα αναφοράς μας με την ηλικία ή μετά από ένα ισχυρό ψυχολογικό κλονισμό φιλοι μου! Όσο περνούν τα χρόνια με ενδιαφέρει ο Φρόιντ περισσότερο από τον Μαρξ. Πριν λίγο ξαναδιάβασα μονοκοπανιά τους 4 τόμους (ναι, το άντεξα) των αδελφών Καραμαζώφ από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Αλλιώς μου μίλησαν αυτή τη φορά σε σχέση με τη πρώτη πριν 30 χρόνια. Μεγάλη μορφή ο Φίοντορ! Καλά λένε ότι αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα υπήρχε ούτε ο Φρόιντ.

Καλώς σας βρήκα

Γεια σας
Αρχίζω την επικοινωνία μου με τους άγνωστους φίλους σήμερα μια συννεφιασμένη μέρα. Έχω πολλά να πω . Για αυτά που αγαπάω και για όσα με απασχολούν στη ζωή είτε είναι μεγάλα είτε μικρά. Ελπίζω να βρώ κάποιους να τα μοιραστώ.
Φιλικά
Chrisni