Πάνε τόσες μέρες που άρχισα το blog μου και δεν έχω γράψει τίποτα εκτός από το το καλωσόρισμα. Θέλει αποφασιστικότητα και θέληση διαφορετικά θα ξεθυμάνει όπως και τόσα άλλα πράγματα που ξεκινάς με ορμή και μετά ξεφουσκώνουν. Θα το κάνω όπως λένε ότι πρέπει να κάνεις όταν μαθαίνεις μουσική. Να παίζεις 20 λεπτά κάθε μέρα! Τουλάχιστον μέχρι να το μάθω.
Χτες έλεγα σε φίλους ότι η αίσθηση που έχεις όταν πατάς το "publish" για να φύγει ένα κείμενό σου είναι δυνατή. Έχεις την αίσθηση ότι επικοινωνείς με το απειρο και την αιωνιότητα. Τι είναι αυτά που λες στην ηλικία σου, μου είπε η Ισπανίδα φίλη μου. Ψάξε την αιωνιότητα μέσα σου και όχι στο Internet! Θα της απαντήσω όταν μάθω αν τα σημειώματα αυτά σβήνονται κάποτε ή μένουν για πάντα κάπου στη τεράστια μνήμη του διαδικτύου.Μα τι είναι αυτά που λέω.
Πριν λίγα ακόμη χρόνια τέτοιες αναζητήσεις θα τις χαρακτήριζα μεταφυσικές, χωρίς σημασία. Πως αλλάζουν τα συστήματα αναφοράς μας με την ηλικία ή μετά από ένα ισχυρό ψυχολογικό κλονισμό φιλοι μου! Όσο περνούν τα χρόνια με ενδιαφέρει ο Φρόιντ περισσότερο από τον Μαρξ. Πριν λίγο ξαναδιάβασα μονοκοπανιά τους 4 τόμους (ναι, το άντεξα) των αδελφών Καραμαζώφ από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Αλλιώς μου μίλησαν αυτή τη φορά σε σχέση με τη πρώτη πριν 30 χρόνια. Μεγάλη μορφή ο Φίοντορ! Καλά λένε ότι αν δεν υπήρχε αυτός δεν θα υπήρχε ούτε ο Φρόιντ.
No comments:
Post a Comment