22/10/2009

Η αλήθεια της (ανθρώπινης) φύσης



Αντιγράφω από την σημερινή ηλεκτρονική σελίδα των Νέων

"Η τίγρης είναι τρόφιμος κολομβιανού καταφυγίου ζώων, άρα πιθανόν ανήκει σε κάποιο από τα υπό εξαφάνιση είδη. Το άλογο προσφέρθηκε από τον ιδιοκτήτη του ως δωρεά.

Προσοχή, αφού είχε σκοτωθεί σε ατύχημα. Η αλήθεια της φύσης θέλει να επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας και η εικόνα είναι κάποιον βαθμό αποκρουστική. Μας σοκάρει γιατί τη βλέπουμε υπό το πρίσμα του δίπολου τίγρης κυνηγός και άλογο-θήραμα.

Κατά συνέπεια νιώθουμε συμπάθεια για το τελευταίο.

Υπάρχει όμως κι άλλη οπτική γωνία. Άλλωστε κάθε ζήτημα είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Αν το δούμε από την πλευρά του Τζον Στιούαρτ Μιλ, δηλαδή με βάση την ηθική θεωρία του ωφελιμισμού, σύμφωνα με τον οποίο κριτήριο της ηθικής ορθότητας μιας πράξης είναι οι συνέπειές της, αλλάζει το πράγμα. Το άλογο ήταν ήδη νεκρό και το αρπακτικό ζώο κινδυνεύει με εξαφάνιση. Άρα;"


Και σχολιάζω. Υπάρχει στη βιολογία και στη φύση θύτης και θύμα? Δεν είναι ο θανατός σου η ζωή μου βιολογικός νόμος? Και αν η τίγρης δε σκοτώσει το άλογο ή την αντιλόπη δεν θα πεθάνει αυτή και τα μικρά της από πείνα? Μια ευαίσθητη τίγρης ρισκάρει τη ζωή της και αυτή των απογόνων της. Και πόσο συμπάθεια θα νοιώθουμε για μια νεκρή από ευαισθησίες και πείνα τίγρη?

Γιατί οι φιλοσοφίες βραδιάτικα? Γιατί κάνω συγκρίσεις με τον ωφελιμισμό στις ανθρώπινες σχέσεις και το πόσο το βόλεμα υλικό ή συναισθηματικό θεωρείται πια η επικρατούσα αντίληψη. Χωρίς ενοχές, σωστές ή λάθος, η "τίγρης" τρώει το "άλογο" και δω όπως και στη σαβάνα

4 comments:

Σίσσυ said...

Η διαφορά είναι ότι εδώ της το "σερβίρουν στο πιάτο"... και ο νοών νοείτο!

Σίσσυ said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Chris said...

Για κάνε το πιο λιανά ρε Σίσσυ. Έτσι για να γίνεται και κουβέντα.

Σίσσυ said...

ΟΚ πιο λιανά: Για τη σύγκριση με τις ανθρώπινες σχέσες μιλάω, υλικές ή συναισθηματικές. Τις "κυνηγάμε" ή μας τις "σερβίρουν στο πιάτο"; Πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς τις κυνηγάμε και έτσι ακολουθούμε, με όποιο κόστος -υλικό ή συναισθηματικό- τον αρχέγονο νόμο της ζούγκλας (ή σαβάνας αν προτιμάς): Ο θάνατός σου ή ζωή μου!! Αυτό πρέπει ν'αλλάξει -όχι βέβαια να μας τα σερβίρουν στο πιάτο- σε: Η ζωή σου, η ζωή μου, η ζωή μας!!