Με τη θλίψη της Μεγάλης Βδομάδας

Με την θλίψη αλλά και τον ερωτισμό της Μεγάλης Βδομάδας το μπλογκ χαιρετά τους φίλους του από την Κωνσταντινούπολη.

Μετά την επίσκεψη στα πάτρια εδάφη (Παντείχι τότε, Pentik σήμερα) στο μέρος που γεννήθηκαν οι προηγούμενοι από μένα και που οι φωνές τους ακούγονται ακόμα, το βάρος που με έπιασε βλέποντας τις ορδές των ανιστόρητων γιαπωνέζων στην καταντημένη πράματι Αγιασοφιά, το μπλογκ ομολογεί ότι έκλαψε χτες βράδυ στο Φανάρι όταν στη λειτουργία με τον Πατριάρχη δεν υπάρχαν παρά πέντε μόνο άτομα.

Πολύ έντονες συγκινήσεις που έρχονται από πολύ πολύ βαθιά για όσους κατάγονται από κει. Χαράγματα στην ψυχή. Και σας μιλάει ένας καθόλου εθνικιστής ή ελληνάρας.

Σας φιλώ, σας εύχομαι ανάταση ψυχής και τα λέμε σύντομα με λεπτομέρειες.

Διεστραμένα μυαλά

Απόσπασμα από την σημερινή απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής

"Ο μηχανισμός θα περιλαμβάνει μια ουσιαστική χρηματοδότηση από το ΔΝΤ και μια μεγαλύτερη χρηματοδότηση από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης, τα οποία δηλώνουν την ετοιμότητά τους να συνεισφέρουν με συντονισμένα διμερή δάνεια. Αυτός ο μηχανισμός θα πρέπει να θεωρείται ως έσχατη λύση όταν η χρηματοδότηση από τις αγορές είναι ανεπαρκής. Οποιαδήποτε εκταμίευση αυτών των διμερών δανείων θα αποφασίζεται από τις χώρες μέλη της ευρωζώνης ομόφωνα και υπό αυστηρές προϋποθέσεις οι οποίες θα βασίζονται στην αξιολόγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αναμένουμε από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης να συνεισφέρουν ανάλογα με τη συμμετοχή τους στην ΕΚΤ."

Εμένα με την διαστροφή μου και την λίγη κατανόηση της Ευρωπαικής γλώσσας μου λέει το εξής. Πάρτε λεφτά απο το ΔΝΤ να πληρώσετε μισθούς και τα χρέη στις δικές σας Τράπεζες και αν δεν μπορείτε να πληρώσετε τα χρέη σας στις δικές μας Τράπεζες σας τα δίνουμε. Αφού έτσι κι'αλλιώς θα αναγκαζόμασταν να τις στηρίξουμε για να μην βουλιάξουν αν κηρύσατε πτώχευση (τους χρωστάμε πολλά)

Λέτε να είμαι πολύ διεστραμένο μυαλό?

Επικοινωνία και κοινωνία

Το ότι η οικονομία είχε το μαύρο της το χάλι ήταν γνωστό από καιρό. Ότι υπήρχαν τεράστια ταμειακά ελλείμματα και αυτό γνωστό. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος προκήρυξης εκλογών από τον Καραμανλή. Το ότι το πολιτικό σύστημα ήταν διεφθαρμένο είχαμε και αποδείξεις. Το ότι η διοίκηση ήταν μπάχαλο, το ζούσαμε. Το ότι η κοινωνία ήταν ξεχαρβαλωμένη και αλαλούμ το νοιώθαμε στο πετσί μας.

Εκτός από του κυρίως υπεύθυνους, δηλαδή τους ανίκανους πολιτικούς και τα λαμόγια, φταίμε και μείς όλοι ή σχεδόν όλοι που αντί να αντιδράσουμε κοιτάξαμε να επωφεληθούμε ή στην καλύτερη περίπτωση τα ανεχτήκαμε.

Το ότι το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε με την ωρολογιακή βόμβα στο χέρι, δε φταίμε εμείς. Ας πρόσεχε και ας άκουγε αυτούς που φωνάζανε. Ας είχε τους διαύλους ανοιχτούς με την κοινωνία και ειδικά με τα ευαίσθητα κομμάτια της.
Με την βόμβα στο χέρι, λοιπόν, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών έκαναν πολλές φορές τον γύρω του κόσμου και είδαν μέσα σε λίγες μέρες ηγέτες που άλλοι δεν τους βλέπουν σε δυο θητείες ελπίζοντας να ξαναποκτήσουν αξιοπιστία και πολιτκή στήριξη.
Δυστυχως το πρώτο θα πάρει χρόνια ενώ το δεύτερο θα δίνεται όσο δεν κοστίζει στους κοντόφθαλμους εταίρους.

Υπάρχουν δύο ενστάσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με την επικοινωνιακή πολιτική του θέματος αλλά και τους διπλωματικούς χειρισμούς του. Λένε κάποιοι ότι το θέμα πρέπει να αρχίσει να ξεφουσκώνει. Λιγότερα λόγια και συνεντεύξεις. Μέχρι να βρουν άλλο θύμα τα διεθνή ΜΜΕ.
Η δεύτερη ένσταση αφορά την ξεχασμένη κοινωνία και την συμμετοχή της (εκτός από το να πληρώνει) στην έξοδο από την κρίση. Ποιος θα της δώσει όραμα, παράδειγμα, διέξοδο, ελπίδα και δύναμη? Που είναι αυτός που ξέρει να μιλά και προπαντός που ξέρει να πιστεύει?

Dirty minds!!

Θυμάστε εκείνο το σύνθημα της δεκαετίας του 70 ,(όσοι είχατε γεννηθεί, φυσικά) που έλεγε "A clean car means a dirty mind"? Δεν εννοούμε βέβαια να πλένεις to αυτοκίνητό σου μια φορά τον χρόνο όπως κάνει το μπλογκ αλλά να το κάνεις κάθε Σαββατοκύριακο, ας πούμε. Για σκεφτείτε τι τύπος ανθρώπου μπορεί να είναι αυτός που έχει τον τενεκέ του (αυτοκινητάρα για τον ίδιο) παρκαρισμένο έξω από το σπίτι όλη την βδομάδα (όχι γιατί προτιμά τα ΜΜΜ αλλά γιατί άμα το κουνήσει δε θα ξαναβρίσκει θέση να το παρκάρει) να το πλένει καλά καλά και μετά να βάζει μέσα την οικογένεια να πηγαίνει για κοψίδια στη Βάρη. Δεν πάω παρακάτω. Όσοι παρακολουθούν το μπλογκ με καταλαβαίνουν. Η αντικοινωνική συμπεριφερά σε δεύτερο πλάνο.

Κατ'επέκταση θα έλεγα το ίδιο και για τις.....κουζίνες. Μια καθαρή και ταχτοποιημένη κουζίνα δείχνει βρώμικο μυαλό. Δεν έχεις άλλα προβλήματα και πλένεις τον νεροχύτη σου μερα νύχτα? Προφανώς μια κουζίνα αχούρι φανερώνει ανωτερότητα. Για τον λόγο αυτόν συγχαίρω τα παιδιά που στο φοιτητικό τους διαμέρισμα στέκονται υπεράνω των μικροαστικών και τετριμένων θεμάτων για να ασχοληθουν με τα ανώτερα και τα ενδότερα. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν έμαθαν ακόμα να χρησιμοποιουν την καφετιέρα του εσπρέσο. Δείκτης και αυτός υποβάθμισης της παιδείας την σήμερον στα ξένα πανεπιστήμια. Στην εποχή μας πρώτα μάθαινες να φτιάχνεις καφέ, με τι φύλλο βγαίνεις όταν ο τζογαδόρος είναι στη μέση στη πρέφα και μεταααα έκανες την εγγραφή στη σχολή.

Τέλος πάντων, χύμα το άρθρο σήμερα αλλά είπα να ξεφύγω από τα πολιτικά και τα δανεικά και τις χρεοκοπίες. Δεν το μπορώ όμως και θα την πω.

Στη κατηγορία πιο κάτω από τα dirty minds είναι η κατηγορία των no minds. Σαν και αυτό το no mind Καρατζαφέρης που θέλει να μποϋκοτάρουμε τα γερμανικά προϊόντα για να τους τρομάξουμε τους γερμανούς. Και τι θα γίνει αν οι γερμανοί μποϋκοτάρουν τα ελληνικά συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού? Αδιόρθωτη δεξιά! Πατώντας στον πατριωτισμό, στο φόβο και στην βλακεία της φυλής μας κερδίζει το ψωμί της και τραβά τη χώρα σε αδιέξοδα.

Που είναι ο καφές, αργεί ακόμα?

Καλό Σαββατοκύριακο

Η χαμένη Αριστερά

Ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα να λέει ότι δεν υπάρχει περίπτωση χρεοκοπίας και ότι όλα είναι κατασκεύασμα για να περάσουν τα μέτρα, ότι θα μας σώσουν οι Ευρωπαίοι και συγκρίνοντας αυτά που έλεγε προεκλογικά για ελάχιστο μισθό 1300 ευρώ αναρωτιέμαι αν δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας ή μας κοροϊδεύει.

Το ίδιο προφανώς αισθάνονται και πολλοί φίλοι που έίτε βρίσκονται ή βρέθηκαν στην αριστερά είτε πίστευαν και πιστεύουν σε μια κεντροαριστερή συμμαχία που θα κινητοποιούσε την κοινωνία για να βγούμε από την κρίση.

Το να λες όμως ανέξοδες παιδικότητες και αερολογίες μπορεί να ανάβεις το συναίσθημα διαδηλωτών αλλά δεν αγγίζεις την λογική των πιο ψύχραιμων που βλέπουν τις εναλλακτικές οικονομικές και κοινωνικές λύσεις να στενεύουν μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και με την αόρατη χείρα της αγοράς να απειλεί να κόψει κεφάλια.

Εδώ που φτάσαμε (εντάξει, μας έφτασαν οι ανίκανοι και τα λαμόγια) Αλέξη μου ισχύει το μη χείρον βέλτιστο και να λέμε και μη χειρότερα. Το να μην έχεις εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό αλλά ταυτόχρονα να εμποδίζεις την διαχείρισή του αποτελεί "διπλό μήνυμα" που τρελαίνει.

Φοβάμαι ότι από αυτή την κρίση θα βγεί κερδισμένη η άκρα δεξιά και χαμένη η αριστερά, αν συνεχίσει έτσι, όσο και αν ακούγεται παράδοξο.

Μεγάλα κεφάλια και κεφάλαια

Σταν σχόλια του προ-προηγούμενο άρθρου με τίτλο "Πραγματικότητα και κατάθλιψη" απαντούσα σε σχόλιο της Σίσσυς πως:

"τα μεγάλα κεφάλια και κεφάλαια δεν πιάνονται, όχι γiατί δε θελει το ΠΑΣΟΚ (αλλά και οποιαδήποτε εθνική κυβέρνηση) αλλά γιατί δεν μπορούνε.
Μόνο με συντονισμένη διεθνή ή ευρωπαική δράση μπορουν να βάλουν χέρι στα off shore, ας πούμε, αλλά που να το ακούσουν αυτό Αμερικανοί, Εγγλέζοι και οι νεο-νεο-φιλελεύθεροι της Ευρώπης, τρομάρα τους"

Σήμερα το Ecofin, ναι το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ που συζητούσε για την Ελλάδα, απέρριψε πρόταση της Commission να μπει χέρι στα hedge funds και τις δράσεις τους ( μη νομίζετε και τίποτα επαναστατικό δα) επειδή το μπλόκαρε η Αγγλία και έβαλε τις φωνές από την άλλη άκρη η Αμερική.

Και επανέρχομαι: Μήπως είναι αφελές να πιστεύουμε ότι η Ελληνική κρίση θα δρομολογήσει διεθνείς εξελίξεις για την χαλιναγώγηση του διεθνούς καπιταλισμου? Τι πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει η Commission και το G8? Πόσο ανήμποροι είναι οι "μεγάλοι" ηγέτες και πόσο ανθρωπάκια μπροστά στις επιταγές των αγορών και του χρήματος! Ηγέτες του χρήματος και του κρίματος

Το μικρό καλάθι

Μικρό καλάθι κρατά η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες σήμερα και αύριο και καλά κάνει. Έτσι και αλλιώς , με τις διαφωνίες και τους έντονους διαξιφισμούς μεταξύ των Ευρωπαίων που δε θέλουν να πληρώσουν τις τσαπατσουλιές και τα κλεψιμαίικα, ότι είναι να γίνει θα γίνει, αν γίνει, κάτω από το τραπέζι. Είπαν , λοιπόν, για εγγυήσεις ή για δάνεια που θα μας δώσουν αν και όταν το ζητήσουμε.

Παράλληλα παίζεται και ένα παιχνίδι επικοινωνίας και ψυχολογίας της αγοράς με στόχο να κατεβούν οι φιλοδοξίες των δανειστών μας που όπως είναι φυσικό κερδοσκοπούν μόλις δούνε λαυράκι. Χωρίς όμως να δουν ζεστό χρήμα οι αγορές δύσκολα μασάνε, έχω την εντύπωση.

Σήμερα το πρωί παρακολουθούσα συζήτηση Μπεγλίτη- Γιαννάκου στην ΕΡΤ. Συμφωνείς ή διαφωνείς με τη Γιαννάκου πρέπει να παραδεχτείς ότι έχει άποψη, πράμα σπάνιο για πολιτικό σήμερα και ίσως γι' αυτό έφαγε και το κεφάλι της ως Υπουργός. Εκεί που βρισκόμαστε προτιμώ την δράση έστω και με λάθη από την απραξία και την πορεία προς τον κατήφορο.
Είπε, λοιπόν, η Γιαννάκου ότι σπαταλάμε υπέρμετρο διπλωματικό κεφάλαιο για την οικονομία και κάπου πρέπει να αρχίσουμε να το παγώνουμε ώστε να φύγουν τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας από την χώρα και να πέσουν σε κάποια άλλη.

Θα συμφωνούσα μαζί της αν ήταν η σπατάλη διπλωματικού κεφαλαίου για την οικονομία (το μπλογκ έχει γράψει για τους φόβους του όσον αφορά τους πολιτικούς όρους που μπορούν να κολλήσουν σε μια οικονομική υποστήριξη). Όμως το διπλωματικό κεφάλαιο δε σπαταλιέται μόνο για την οικονομία αλλά για την αξιοπιστία της χώρας που έχει πάει κατά διαόλου με κύρια ευθύνη της δικής της παράταξης.

Όσον αφορά τον Μπεγλίτη μου θυμίζει η γλώσσα του τον Αβραμόπουλο. Δηλαδή την στρογγυλεμένη γενικούρα του διπλωματικού που δεν μπορεί να την ξεπεράσει ακόμα και όταν γίνει πολιτικός. Αυτό το " καταφέραμε να διεθνοποιήσουμε το πρόβλημα της Ελλάδας" μου ακούγεται έως και αφελές. Το γιατί σε ένα επόμενο άρθρο.

Πραγματικότητα και κατάθλιψη

Αν δεν είσαι από αυτούς που σιχτιρίζουν τις απεργίες και την διαδήλωση σήμερα (δεν έχει συγκοινωνίες , δεν κάνεις τις δουλιές σου με το δημόσιο) τότε θα σου έλεγα ότι είναι καλό για την συναισθηματική σου ισορροπία να κατέβεις στην πορεία. Κάπου το διάβασα ότι ο ακτιβισμός κάνει καλό στο συναίσθημα και στην προσωπική ευτυχία.

Κατά τα άλλα δεν νομίζω ότι θα αλλάξει και τίποτα. Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μην κάνει πίσω από τις περικοπές σε σημείο τέτοιο που αν ζοριστεί τόσο πολύ από τις κοινωνικές αντιδράσεις να προτιμήσει την παραίτηση και τις εκλογές ( χαίρε μπάχαλο το μέγα τότε) παρά να ξεφύγει απο τους στόχους του οικονομικού της προγράμματος. Αντίθετα είναι έτοιμη να δεχτεί νέα μέτρα που θα προτείνουν η ΕΕ και το ΔΝΤ ( έρχονται, οϊ, οϊ μάνα μου)

Η αριστερά και τα συνδικάτα είναι υποχρεωμένα να αντιδράσουν για την τιμή των όπλων που έλεγε και ο πατέρας μου. Από κει και πέρα έχουν επίγνωση της κατάστασης και την εκμεταλλεύονται για τα κουκιά. Γιατί δεν αρκεί να διαμαρτύρεσαι μόνο και να αναλύεις και να φωνάζεις αλλά να προτείνεις και λύσεις. Λύσεις σημαίνει , όχι μόνο το τι, αλλά το πως και το ποιος. Ας πούμε να φορολογηθούν οι καταθέσεις. Πού, στην Ελβετία? Και υπάρχει ο αδιάφθορος μηχανισμός να τα μαζέψει? Ας πιάσουμε κανένα κλέφτη και να το χώσουμε φυλακή πρώτα και βλέπουμε. Αλλά και αυτό το απλό(χα, χα) πράμα η αριστερά το σνομπάρει. Γιατί μας λέει δεν είναι η ποινική κλοπή που φταίει αλλά η συστημική, δηλαδή ο καπιταλισμός, Ας τον αλλάξουν λοιπόν αλλά να μας πούνε το πως. Εκτός αν αυτά τα μεγαλοϊδεατικά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και ο νοών νοείτο.

Είναι απαραίτητα σήμερα να έχουμε επίγνωση της (πράγματι ζοφερής)πραγματικότητας αν και η εθνική μας κατάθλιψη δεν μας αφήνει. Μια παγκοσμιοποιημενη οικονομία, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία ο πλανήτης αναπτύσσεται με το ίδιο μοντέλο, όπου η αγορά και όχι η κοινωνία βάζει τους κανόνες και όπου η εργασία έχει χάσει κατα κράτος ως προς το κεφάλαιο, δυστυχώς.
Και αφού την κατανοήσουμε τότε ας αποφασίσουμε, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες, αν θέλουμε να την αποδεχτούμε ή αν θέλουμε και μπορούμε να την αλλάξουμε. Όχι στην ιδεολογική και πολιτική θολούρα.
Το τραβεστί "κάπου στη μέση" είναι αντικείμενο προς μελέτη της πολιτικής αλλά και της ατομικής ψυχολογίας.

Ναι, φταις και συ και γω

"Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω το μεγαλείο της δημοκρατίας που ζω, η οποία ρίχνει το φταίξιμο σε μένα τον δημόσιο υπάλληλο και εκπαιδευτικό που μετά από 12 χρόνια παίρνω 1300 ευρώ και πρέπει να πληρώσω εγώ."

Αναρωτιέται στο μπλογκ του ο αΔΕΞΙΟΣ. Διαβάστε το όλο με ένα κλικ εδώ

Ωραίο άρθρο και καλές προτάσεις που μακάρι να τις ακολουθήσουμε όλοι.

Του απαντώ όμως έδώ, όπως και στα σχόλια στο μπλογκ του, ότι ναι φταίει και αυτός και γω και όσοι τόσα χρόνια ανεχτήκαμε αυτό το μπάχαλο ενώ το βλέπαμε να κτίζεται βολεμένοι στην θαλπωρή μας κάνοντας αντίσταση με ανέκδοτα, αναλύσεις στα ουζάδικα και αυτο-ικανοποιημένοι με την σάτυρα του Λαζόπουλου.

Και αφού πια δεν έχουμε αξία ως εργαζόμενοι, ας δείξουμε την δύναμή μας ως καταναλωτές και ας ακολουθήσουμε τις προτάσεις.

Ψάχνουν για θύματα?

Όπως βλέπετε στην γραφική παράσταση το πρόβλημα του δημόσιου χρέους δεν είναι μόνο ελληνικό. Πολλές άλλες χώρες είναι σε χειρότερη κατάσταση. Φυσικά διογκώθηκαν τα ελλείμματα μετά τις κρατικές επιχορηγήσεις στις Τράπεζες όταν έσπασε, πριν δυο χρόνια, η τραπεζική φούσκα (που πηγαν τα λεφτά?)

Το γεγονός αυτό δεν απαλλάσσει εμάς τους Έλληνες από τις ευθύνες κακοδιαχείρισης, διαφθοράς και αδιαφορίας που μας έφεραν σε αυτή τη θέση που απειλεί την οικονομική και κονωνική (και ίσως εθνική) μας ανεξαρτησία και υπόσταση. Τα έχουμε πει αυτά. Μόνοι μας τα σκατώσαμε και δε μας φταίνε ούτε οι κακοί Ευρωπαίοι, ούτε οι κερδοσκόποι, ούτε.....
Δεν είδα κανέναν να διαδηλώνει τόσα χρόνια για το Βατοπέδι, τη Ζήμενς και όλα τα κόλπα της κλεπτοκρατίας ούτε να διαμαρτύρεται για το ότι δεν ζητάγαμε και δεν πέρναμε αποδείξεις ή γιατί βολευόμαστε στο Δημόσιο ενώ ξέρουμε ότι δεν μας χρειάζεται τόσους πολλούς. Λες και αυτά αφορούσαν τα λεφτά άλλων και όχι τα δικά μας.

Πέρα από αυτό όμως ο διεθνής ντόρος που γίνεται και δεν λέει να κοπάσει με την Ελλάδα στα σοβαρά ή πονηρά πρωτοσέλιδα μου προκαλεί την εντύπωση ότι ψάχνουνε έναν αποδιοπομπαίο τράγο να του φορτώσουνε το σπάσιμο της δημοσιονομικής φούσκας που έρχεται για όλους. Και το λέω με όλες τις επιφυλάξεις που έχω κατά της έμφυτή μας συνωμοσιολογίας

Κατά ιστορικές περιόδους φταίγαν για όλα οι Εβραίοι, οι κομμουνιστές, οι χριστιανοί, κλπ. Μήπως θα λένε σε λίγο ότι για όλα φταίνε οι Έλληνες?

Ο ρατσισμός είναι πιο ανώδυνος και πιο εύπεπτος από την κριτική στη νεοφιλελεύθερη βλακεία τους. Ένας επικίνδυνος λαϊκισμός που δεν θα ήθελα να τον σκέφτομαι ή να τον ζήσω ούτε καν στους εφιάλτες μου.

Ιστορικές στιγμές

Ξαναδιάβασα κατά σύμπτωση ένα άρθρο του μπλογκ που δημοσιεύτηκε στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη όταν προκηρύχτηκαν οι εκλογές. Δυστυχώς αληθινό! Με τίτλο "Εκλογές και καυτές πατάτες" αναφερόταν στους λόγους που η προηγούμενη κυβέρνηση την κοπάνησε. Το άρθρο κατέληγε ως εξής

"Αν λάβουμε υπόψη μας την κατάσταση οικονομικής κατάρρευσης που θα κληθεί να αναλάβει( σ.σ. η νέα κυβέρνηση) καταλαβαίνουμε ότι (αφού βρει τα λεφτά να πληρώσει τους μισθούς πρώτα!) μόνο με υπέρβαση , κυβερνητικές καινοτομίες και άμεσα ριζοσπαστικά δείγματα γραφής θα μπορέσει να ξεφύγει από μια ραγδαία φθορά σε μια μηδενικής ανοχής και αντοχής κοινωνία. Πρόγραμμα 100 πρώτων ημερών, λοιπόν, με τόλμη έξω από τα πεπατημένα στερεότυπα.

Παράλληλα η κοινωνία και η οικονομία χρειάζονται μια νέα ψυχολογική ώθηση με άμεσα δείγματα γραφής μιας νέας αντίληψης και μιας νέας διαφανούς και συμμετοχικής πολιτικής μπας και αφυπνιστεί και μπει ενεργά στο γίγνεσθαι το τμήμα εκείνο της κοινωνίας που ακόμα θέλει την πρόοδο και την αλλαγή."

Η κοινωνία αφυπνίστηκε βέβαια αλλά από τον φόβο απειλής της οικονομικής ύπαρξής της που ξαφνικά συνειδητοποίησε. Έστω και έτσι, τουλάχιστον ξύπνησε και ας ελπίσουμε ότι θα ξεκουνηθεί από τον καναπέ. Διανύουμε ιστορικές στιγμές. Και αυτό θα το δουμε όχι μόνο στις εξελίξεις, τις διαρθρωτικές αλλάγές και τις κινητοποιήσεις αλλά και στην τέχνη που ως καθρέπτης της κοινωνίας θα αφυπνιστεί και θα καθρεπτίσει αυτό το πρωτόγνωρο που περνάμε σήμερα.

Παράλογο θα ακουστεί αλλά με πειράζει που λείπω τώρα από την Ελλάδα.

Αν θέλετε να διαβάσετε όλο το άρθρο κάνετε κλικ εδώ.