Εκτός τόπου και χρόνου

Εύχομαι σε όλους μας καλή ξεκούραση και ηρεμία μακριά από ότι μας κούρασε και μας πίκρανε τον χειμώνα. Σε παραλίες, σε βουνά ή στην πόλη. Γνωρίζω ότι λόγω οικονομικών δυσκολιών κάποιοι θα κάνουν διακοπές στο σπίτι. Η έννοια των διακοπών, ακόμα και αν μένεις σπίτι σου, είναι να κάνεις αυτά που σου αρέσουν και όχι αυτά που σου επιβάλονται από κάθε είδους συμβάσεις και.... συμβασιούχους. Άντε, λοιπόν, και θα τα λέμε που και που διαδικτυακά είτε από Αγγλία είτε από Ελλάδα για να μην χαθούμε τελείως με τα πολύ πιστά παιδιά της πόλης που τα αγαπώ και με αγαπάνε.

Ο Τέταρτος Κόσμος

Λόγω οικονομικής κρίσης ο ΟΟΣΑ προβλέπει μείωση της μεταναστευτικής κίνησης προς την Ελλάδα και έξοδος από την εργασία χιλιάδων μεταναστών, η οποία αποτυπώνεται ήδη στην αύξηση των εισιτηρίων χωρίς επιστροφή αρκετών αλλοδαπών που ζούσαν και εργάζονταν στην Ελλάδα. Η έξοδος αυτή είναι εμφανής πια στην περιφέρεια.

Ο διεθνής οργανισμός εκτιμά επίσης ότι μεταξύ 2010-2020 η αύξηση του πληθυσμού που βρίσκεται σε παραγωγική ηλικία θα αγγίξει το 1,9%, όταν την προηγούμενη δεκαετία ξεπερνούσε το 8,6%. Έτσι προβλέπεται ότι η χώρα μας θα παρουσιάσει μείωση στον μεταναστευτικό πληθυσμό μεν αλλά και συρρίκνωση της ανάπτυξης και προφανώς, σημειώνω εγώ, νέο πρόβλημα στα ασφαλιστικά ταμεία.

Πολύπλοκο το μεταναστευτικό με ανθρώπινες, κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές πτυχές.
Το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει γκέτο και η διαμάχη μεταξύ ντόπιων και ξένων  μπορεί να βγει εκτός ελέγχου (αν δεν είναι ήδη). Τα συμφέροντα πολλά. Άλλα ντόμπρα όπως το να ζει κανείς με ασφάλεια στο σπίτι του και άλλα ύπουλα όπως αυτά με τις τιμές των ακινήτων. Οι κάτοικοι οργανώνονται και ζητούν την πόλη τους πίσω είτε με θεμιτά είτε με αθέμιτα μέσα.

Ο ΟΟΣΑ, πάντως σημειώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία. Κάτι μας είπε τώρα! Μα εκεί είναι όλο το πρόβλημα. Δεν υπάρχει κράτος (ούτε δω).Και η Ευρώπη ανύπαρκτη. Και τρωγόμαστε μεταξύ μας.

Οι τρισάθλιες συνθήκες διαβίωσης και εκμετάλλευσης των ανθρώπων αυτών που είναι πρόσφυγες πολλοί από αυτούς και όχι απλά οικονομικοί μετανάστες είναι ντροπή για την κοινωνία μας. Ο Τέταρτος Κόσμος ζει και κινείται ανάμεσα στον Πρώτο (!) Κόσμο. Παρεμβάσεις χωροταξικού και πολεοδομικού τύπου , αν δεν μένουν στα χαρτιά, είναι για να δώσουν καρπούς την επόμενη εικοσαετία. Μέχρι τότε? Το καζάνι βράζει και από τις δυο μεριές,

Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ με την ΜΚΟ "Διαβατήριο" δίνουν αγώνα για την βελτίωση της ζωής και διαμονής των μεταναστών του κέντρου της Αθήνας. Γεννημένη ηθοποιός,  είδε πριν από τρία χρόνια  το πρόσωπο του τέρατος , όπως λέει, και δεν μπορούσε να ξαναγυρίσει στο θέατρο σαν να μην τρέχει τίποτα.  Άρχισε την δράση και τον αγώνα όπως πρέπει να λειτουργούν όλοι οι ευαίσθητοι πολίτες.  Τώρα η Αφροδίτη είναι σύμβουλος του Βούγια και πολύ καλά κάνει. Ο ακτιβισμός καλός αλλά αν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο από θέση ισχύος, γιατί όχι? Η δράση της και η ανεξάρτητη προσωπικότητά της έχoυν ενοχλήσει. Το να την χτυπάνε με επιχειρήματα, έστω και ρατσιστικά ή δήθεν προοδευτικά  είναι θεμιτό. Το να την βρίζουν προσωπικά , να υποτιμούν τη καλλιτεχνική της δράση  και να επικαλούνται το παρελθόν της δείχνει νοοτροπίες ανθρώπων υποκριτών, επικίνδυνων και εμπαθών και αυτούς ακριβώς φοβάμαι. Μια ματιά στα σχόλια στο μπλογκ της θα σας βοηθήσει να καταλάβετε (κλικ εδώ).  Αλλού γράφουν χυδαιότατα και εξευτελιστικά.  Μαυρίλα και αυγά του φιδιού στη πόρτα μας .

Ωραίες οι παραλίες και τα γραφικά, ολίγον ντεμοντέ, "φυγή στη φύση" αλλά δυστυχώς το πρόσωπο του τέρατος παραμονεύει κάπου στο κέντρο της πόλης και σας περιμένει να γυρίσετε.

You can check out any time you like but you can never leave που λέγαν οι Eagles στο Hotel California

Μια κρίση μας φτάνει! Όχι άλλη, please.

Ούτε μπήκα ούτε θέλω να μπω στις καταστροφολογικές φήμες που κυκλοφορούν επίσημα, και πολύ περισσότερο ανεπίσημα στο διαδίκτυο, όσον αφορά το μέλλον της οικονομίας, το μέλλον της κοινωνίας και της χώρας γενικότερα. Το τι παπαρολογία και συνομωσιολογία κυκλοφορεί δεν περιγράφεται. Έχω γράψει σχετικά πριν λίγο καιρό στο άρθρο "Η αμάθεια και η ημιμάθεια ".

Αν τις πάρουμε στα σοβαρά, οι πιο πολλές από τις φήμες είτε μας ωθούν σε σπασμωδικές κινήσεις , όπως να θάβουμε τα λεφτά μας σε χωράφια, είτε μας δημιουργούν ψυχολογία ανασφάλειας που είναι το καλύτερο υπόστρωμα για να αποδεχθούμε ευκολότερα τις ανατροπές που συμβαίνουν.

Όταν όμως αυτές οι φήμες έρχονται από κέντρα μελετών του εξωτερικού θέλουν κάποια προσοχή και πολύ γερή κριτική ματιά. Στις 28 Ιουνίου κυκλοφόρησε από το think tank " Stratfor", μια περίεργη μελέτη με θέμα "The geopolitics of Greece; A Sea at Heart". Αν το ζητήσετε θα σας το στείλουν κάνοντας κλικ εδώ.

Αφού κάνει κάποια αναδρομή στο κλασσικό και σύγχρονο παρελθόν , σε γενικές γραμμές καταλήγει ότι η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδος έχει μειωθεί, για πρώτη φορά δεν έχουμε ξένους πάτρωνες και είναι θέμα χρόνου για τους Ευρωπαίους να μας τραβήξουν την πρίζα της χρηματοδότησης μόλις σιγουρέψουν ότι η χρεοκοπία μας δεν θα έχει συστημικές επιπτώσεις πάνω τους. Τότε θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη και απώλεια του πολιτικού ελέγχου.

Το κυριότερο,το χαρτί αποπνέει μια ατμόσφαιρα βαλκανικής πολιτικής και κοινωνικής γεωγραφίας που καθόλου δεν μου άρεσε. Αυτό σε συνδυασμό με κάτι φήμες για το επεισόδιο στην Αμφιλοχία και την τάχα εμπλοκή του UCK και κάτι κρητικάτσα που μιλάνε για ανεξαρτησία 2012 και διαφόρους αλυτρωτικούς μονόλογους να μου φέρνουν, αν μη τι άλλο, σφίξιμο στο στομάχι.

Προσοχή στις προβοκάτσιες αδέλφια από εχθρούς και ανεγκέφαλους ώστε η κρίση από οικονομική να μη γίνει και εθνική.

Φτώχια και βία

Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνουν πλέον τα βίαια περιστατικά με φόνους, δηλαδή εισβολή οπλισμένων σε καφετέριες και εστιατόρια, όπως προχθές στην Αμφιλοχία όπου 3 οπλισμένοι άνδρες με καλάσνικοφ εισέβαλαν σε εστιατόρια και πυροβολούσαν αδιακρίτως και χτες στην Ερέτρια όπου ένας πυροβόλησε και σκότωσε τρεις για οικονομικές διαφορές. Μετανάστες σφάζονται μεταξύ τους όσο βλέπουν την πίτα να μικραίνει. Από ανακοίνωση της αστυνομίας προκύπτει ότι όλο και πιο πολλοί μη σεσημασμένοι μπαίνουν στον χορό των ληστειών και όλοι μπορούν να καταλάβουν το γιατί. Όπου φτώχια και γκρίνια λέει το ρητό αλλά και βία θα πρόσθετα εγώ.

Τα περίχωρα του Μπουένος Άιρες ζουν σχεδόν αποκλειστικά με την επεξεργασία ναρκωτικών για τις διεθνείς αγορές. Στη Αργεντινή, που έχει εξελιχθεί σε κέντρο επεξεργασίας μετά την οικονομική της κατάρρευση, υπάρχουν πάνω από διακόσιες παράνομες πίστες προσγείωσης μικρών αεροσκαφών.

Είναι πια τεκμηριωμένο ότι η βία και η εγκληματικότητα αυξάνονται παράλληλα με την ανεργία και την φτώχια. Και όσοι θα έχουν λεφτά δεν θα μπορούν να τα χαρούν αφού δεν θα μπορούν ούτε να κυκλοφορήσουν σε λίγο. Εκτός αν έχουν πολλαααά λεφτά οπότε αλλάζει η κλίμακα και διαθέτουν βίλες φρούρια, ιδιωτικές αστυνομίες και θωρακισμένα αυτοκίνητα, κλασσική εικόνα στις λατινοαμερικάνικου τύπου δημοκρατίες .

Αντε γεια και να μας γράφεις

Εσείς εκεί κάτου έχετε λίγες δροσούλες ακούω αλλά εμείς δω πάνου καιγόμαστε. Τριανταπέντε ο υδράργυρος σήμερα αλλά με την υγρασία μας φαίνεται σαράντα. Δυο ή τρεις βδομάδες λιακάδες και ζέστη. Και από βροχή τίποτα. Κιτρίνισαν τα παρτέρια και οι πρασιές. Λιώσαν και οι σοκολάτες στο σοκολατοχώρι μας. Πήραμε τις παραλίες , τα σκιερά ρουμάνια και τους λόγγους.

Που να μείνεις μέσα να γράψεις με τέτοιο πράμα? Άσε που ποιος τα διαβάζει τέτοια εποχή που όλο παραπονιέστε ότι δεν φτάνουν τα λεφτά και όλο σε παραλίες και νησάκια τη βγάζετε έστω και σε αντίσκηνο ή σε σπίτι φίλων.

Να το κλείσω και γω το μαγαζί λόγω θέρους? Έτσι λέω αλλά ξέρω ότι δεν θα το κρατήσω με όσα γίνονται. Ασφαλιστικά, Ζήμενς, απεργίες....... Ειδικά με τις αποκαλύψεις για την Ζήμενς πολύ με γαργαλάει. 700 εκατομμύρια μίζες είναι αυτές και όχι μόνο μίζες αλλά και άλλες ξεφτίλες αρχίζουν να βγαίνουν στο φως που πολύ θα γελάσουμε (και θα κλάψουμε)

Από αύριο αρχίζει στο χωριό μας η βδομάδα εθελοντισμού. Μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης της κοινωνίας στα προβλήματα του Τέταρτου Κόσμου αυτουνού δηλαδή που είναι δίπλα μας.
Serve the city με κλικ εδώ για όσους θέλουν να μάθουν τι θα γίνει

Αντε λοιπόν καλά να περνάτε και να σας γράφω και να μου γράφετε που και που. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.