Ο τρίτος δρόμος

Τρεις δρόμοι υπάρχουν γαι να χτυπηθεί η χρηματοπιστωτική δικτατορία και να γίνει αναδιανομή του πλούτου στα διάφορα επίπεδα:

1)Χρεωκοπίες και παύση πληρωμών.
2)Διεθνείς ρυθμίσεις για να κοπούν τα τοξικά ομόλογα, τα πριμ, η σπέκουλα, οι φούσκες, τα golden boys και οι φορολογικοί παράδεισοι.
3)Πληθωρισμός, με την εκτύπωση νέου χρήματος ( η πρόβλεψη του μπλογκ εδώ και έναν χρόνο)

Υπάρχει και ένας τέταρτος, οι κρατικοποιήσεις των τραπεζών και των πιστωτικών και αξιολογητικών οίκων αλλά αυτό ούτε να το συζητάτε γιατί θα σας βάλουν πιπέρι. ‘Οχι, δηλαδή ότι και οι άλλοι τρείς δρόμοι δεν είναι ταμπού αλλά ίσως, λέω τώρα για να περνά η ώρα, να είναι πλησιέστερα στη σφαίρα του εφιχτού.

Για να τραβήξουμε έναν ή και περισσότερους απο τους τρείς (άντε τέσσερεις δρόμους) υπάρχουν δυο εμπόδια.

Πρώτον, να μην το μάθουν οι οίκοι και τα ιδρύματα και προλάβουν να καταστρέψουν αυτόν που το ξεστόμισε πρώτος και την χώρα του. Πως είναι δυνατόν να μην το μάθουν όμως, αφού υπάρχουν υπάλληλοί τους μέσα στις κυβερνήσεις?

Δεύτερον , χρειάζεται οι αποφάσεις να παρθούν και να υλοποιηθούν σε διεθνές επίπεδο ( δεν έχει καμμιά έννοια να γίνει μόνον σε μια χώρα έστω και σε μια μεγάλη περιφέρεια σαν την Ευρώπη). Πως είναι δυνατόν όμως να παρθεί μια τέτοια συμφωνία από την χιονάτη και τους G-εφτά νάνους?

Τι θα γίνει , λοιπόν?

Είναι χαρακτηριστικό των συντηρητικών πολιτικών να έπονται της κοινωνίας και των περιστάσεων και όχι να τις τραβάνε. Θα συνεχίσουν να κρατάνε στη ζωή το τέρας που ψυχορραγεί με ενέσεις μέχρι να έρθει το κραχ, η/και η κοινωνική εξέγερση η/και ο πόλεμος.