Επενδύοντας στην πτώχευση (Ι)

Γιατί τα ΜΜΕ και οι μέγαλο (και μικρο) δημοσιογράφοι έχουν ριχτεί στο πολιτικό βρισίδι της κυβέρνησης? Το τι λέγεται, δεν περιγράφεται. Στα όρια της χυδαιότητας. Προχτές (28/9) σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό, REAL FM αν δεν κάνω λάθος, είχε επί τρία λεπτά μετρημένα βρισιές και μόνο. Προδότες, δοσίλογοι, ανίκανοι, ψεύτες, κλέφτες, τενεκέδες, τσιράκια, πουλημένοι, ……

Ακόμα και το MEGA με τους Πρετεντεροτσίμες έχει ξεσαλώσει και βαράει ασύστολα κάθε βράδυ.
Θα μου πείτε όλος ο κόσμος βρίζει. Τι σε πείραξε?

Όχι, δεν με πείραξε πολιτικά , ούτε θα υπερασπίσω τους λάθος πολιτικούς και επικοινωνιακούς χειρισμούς της κυβέρνησης.

Με προβληματίζει όμως γιατί τόση χολή. Γιατί τόση επίθεση και τόσος φόβος? Πρώτη φορά κάνουν λάθη οι κυβερνήσεις και πρώτη φορά παίρνονται αντι-λαϊκά μέτρα? Σιγά μην έπιασε τους εκδότες και τα φερέφωνά τους ο πόνος για τον λαό. Αν τα είχαν βρει με το σύστημα εξουσίας ακόμη και πραξικοπήματα θα στήριζαν και εξορίες . Γιατί , λοιπόν?

Μια εξήγηση δίνω. Απειλείται η μάσα.

Τα έσοδα από διαφημίσεις έχουν πέσει κατακόρυφα λόγω ύφεσης.
Με το ψαλίδι στην ΕΡΤ , υπάρχουν πολλοί στην πιάτσα που ρίχνουν τις τιμές . Το ψαλίδι αρχίζει να πιάνει τις απόλαβες και στα ιδιωτικά.

Μόνο γι' αυτό? Λίγο δεν είναι για τόσο κανονιοβολισμό από τους βολεμένους? Και είναι οι δημοσιογράφοι που καθορίζουν την γραμμή σε ένα τόσο σοβαρό θέμα? Δεν θα κάνω το λάθος της λαϊκίστικης αριστεράς που στη βάση του εθνικού μας φιλότιμου υποστηρίζουν τους εθνικούς μας εργολάβους και επενδυτές.

Μπορεί να σας φανεί ουτοπικό ή και αφελές αλλά αρχίζω να πιστεύω ότι με την είσοδο της τρόικας και των εμπειρογνωμόνων στα υπουργεία , τους (μας) επήρανε χαμπάρι και απειλείται το από χρόνια στημένο παιχνίδι των αδηφάγων εθνικών νταβατζήδων εργολάβων και "επενδυτών" με το πολιτικό κατεστημένο. Και αν , όντως, ο Παπανδρέου είναι αποφασισμένος και έρθουν γερμανοί και κάνουν τη δουλειά με το μισό κόστος και χωρίς μίζες? Αν υπάρξει διαφάνεια στα δημόσια έργα? Αν δουλέψει το Δημόσιο και ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός? Λέω, αν! Το ρισκάρεις όμως?

Τι κάνουμε, λοιπόν? Πρώτα απ' όλα βγάζουμε έξω τα λεφτά μας στα σίγουρα ελβετικά βουνά. Δεύτερο, επενδύουμε στην πτώχευση της χώρας και στη δραχμή. Και αφού όλα βρουν το παλιό καλό ρυθμό, ξαναρχίζουμε τη μάσα χωρίς φόβο ότι μπορεί και να μας δουν και κάποιοι απέξω από το τριτοκοσμικό μας μεγαλείο. Με την μετατροπή των ευρώ σε πληθωρικές δραχμές αγοράζουμε μπιρ παρά και την υπόλοιπη ρημαγμένη χώρα.

Στο επόμενο, η επένδυση στην πτώχευση από την πλευρά των.... μισαλλόδοξων

Ανδρος-Τήνος-Myconos

Γενικά στο καράβι για Άνδρο-Τήνο-Μyconos ξεχωρίζεις ,με υψηλή επιτυχία στις προλέψεις σου, ποιος πάει που. Οι οικογένειες, οι θείες και τα τρεντοφρικιά.

Τέλος Σεπτέμβρη ξημερωμάτα Σαββάτου εν μέσω κρίσης δεν χρειάζεται να κάνεις κράτηση. Έτσι νομίζεις! Και φτάνεις τσακισμένος από νυχτερινό αεροπορικό ταξίδι και σου λένε δεν έχει θέση εκτός από μια σε αυτό που φεύγει σε δυο λεπτά. Και παρατάς τον καφέ στη μέση, τρέχεις βλαστημώντας την ώρα και τη στιγμή που πίστεψες ότι στη Ελλάδα υπάρχει κρίση και με σάλτο μορτάλ πηδάς με το αυτοκίνητο στο καράβι που σηκώνει την μπουκαπόρτα για να σαλπάρει.

Συνειδητοποιείς αμέσως ότι το γκαράζ είναι άδειο σαν πλοίο που πάει για ματσακόνι και επισκευή στο Πέραμα. Το βαλκάνιο μυαλό σου ψάχνει συνωμοσία που θέλει τους άτιμους τους πράκτορες να κάνουν χαρτί με τους εφοπλιστές για να ανεβάσουν τις τιμές και τα τοιαύτα ελληνικής πραγματικότητας συναφή.

Τουλάχιστον , λέμε, θα πιούμε το καφεδάκι μας και θα φάμε το κρουασάν μας στο σαλόνι σαν άρχοντες. Και ανεβαίνουμε τις έρημες σκάλες στο πλοίο φάντασμα. Και ανοίγοντας την πόρτα, σαν σε Χιτσκοκική ταινία, σε παίρνει πρώτα η βουή του πλήθους και ύστερα βρίσκεσαι εν μέσω χιλίων γιαγιάδων, θειτσών, κουτσών, παχύσαρκων και γύφτων ( με το μαύρο τζάμι και το λουστρίνι πρωϊνιάτικα) που έχουν καταλάβει τα πάντα και δεν σου μένει παρά να πας κατάστρωμα και κατάχαμα. Η συντριπτική πλειοψηφία γυναίκες απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας. Και όλες το ίδιο σουλούπι. Κοντές, χοντρές με κοντό μαλλί και ταγιεράκια. Αντε να έχεις ξεκινήσει να πας ένα ταξιδάκι να ξεσκάσεις , έ , και για να κόψεις και καμιά γκόμενα.

Τα κοπάδια αυτά των γυναικών τα είχαν φέρει με πούλμαν ολονυχτίς και προφανώς τα περίμεναν άλλα πούλμαν στον προορισμό τους που δεν είχες αμφιβολία για το ποιος θα ήταν (προφανώς πηγαίναν στη Μύκονο για ρεϊβ πάρτυ).
Ναι υπάρχει, όντως, βαθειά κρίση. Και ο κοσμάκης βρίσκει ελπίδα μόνον στη θρησκεία πιά όπως και στη επιστροφή στη ύπαιθρο (για να έχουμε τουλάχιστον να τρώμε). Σημάδια κοινωνικής κατάθλιψης και μακρόχρονης οικονομικής απελπισίας.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα λεφτά.

Ωραίοι , μέσα κι έξω

Το έχω ξαναγράψει. Ότι κάνεις σου γυρίζει πίσω. Αν κάνεις κακό σε βρίσεκι κατάρα. Αν κάνεις καλό , ευλογία..
Η αυτό-οργάνωση της κοινωνίας και η αλληλεγγύη είναι εκ των ουκ άνευ για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Και όχι μακριά στην Αφρική , ούτε εκκεντρικά με καταστάσεις που... φοριούνται(όπως για την προστασία της μπλε αρκούδας) Ο πολύ δικός σας άνθρωπος ή ο παππούς της διπλανής πόρτας σας χρειάζεται
Για να σας δώσω ένα ακόμα κίνητρο σας πληροφορώ ότι οι άνθρωποι που γίνονται εθελοντές σε διάφορες δραστηριότητες και το κάνουν καθαρά για αλτρουιστικούς λόγους, ζουν περισσότερο από εκείνους που δεν κάνουν εθελοντισμό, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Όσοι αντίθετα γίνονται εθελοντές, αλλά τα κίνητρά τους είναι πιο εγωκεντρικά -, δηλαδή το κάνουν για να νιώσουν καλύτερα κυρίως οι ίδιοι - δεν έχουν καμία ωφέλεια από άποψη προσδόκιμου ζωής.
Οι «εγωκεντρικοί» εθελοντές είχαν δηλώσει ότι κάνουν εθελοντισμό επειδή «τους βοηθάει να δραπετεύσουν από τα δικά τους προβλήματα» ή επειδή «τους κάνει να νιώθουν καλύτερα για τον ίδιο τους τον εαυτό» ή ψάχνουν ρόλους ή άκομα και για να πάνε στον παράδεισο.

Αντίθετα, οι αλτρουιστές δήλωσαν πρωτίστως ότι γίνονται εθελοντές «επειδή είναι σημαντικό να βοηθάμε τους άλλους». Προηγούμενες έρευνες εξάλλου έχουν δείξει ότι οι αλτρουιστές εθελοντές, ιδίως οι άνδρες, έχουν και άλλα «τυχερά», όπως ότι ανεβαίνουν στα μάτια των γυναικών και αυξάνει η ελκυστικότητά τους.

Και το κυριότερο? Όταν δεν έχεις , τότε να δίνεις. Αυτό είναι ροκ

Λατρεία μου

Από τον νέο φόρο ακίνητης περιουσίας εξαιρούνται οι χώροι λατρείας.

-Σου έχω πει, λατρεία μου πόσο σε λατρεύω ειδικά τώρα τελευταία?

Και αν αυτό δεν φτάνει τότε θα κάνω και άλλα για σένα.

ΑΓΓΕΛΙΑ
Τοποθετούμε ΤΡΟΥΛΟΥΣ (σε λογικές τιμές) και άριστη ποιότητα κατασκευής (ISO 1500 ετών), σε σπίτια, μονοκατοικίες, πολυκατοικίες, μεζονέτες, τροχόσπιτα, λεωφορεία, πισίνες, αυτοκίνητα, ακόμα και σε σκηνές για την αποφυγή του νέου Φόρου Ακίνητης Περιουσίας !!!

«ΑΝΘΕΜΙΟΣ @ ΙΣΙΔΩΡΟΣ», Engineering, Co., Constantinople, PO. BOX 641 A.D.

Α, ρε! Βλέπω τα νησιά να γεμίζουν και άλλες εκκλησίες, ξωκλήσια και εκκλησάκια.

Σαλονικιότικο σόου

Όσα συνέβησαν το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, μου φαίνονται πιο πολύ ως σόου παρά ως πραγματική πραγματικότητα. Ένας θίασος, είτε πολλοί θίασοι , έφυγαν από την Αθήνα και πήγαν να δώσουν παράσταση στη Θεσσαλονίκη. Η κυβέρνηση, η αστυνομία, οι διαδηλωτές , οι δημοσιογράφοι και οι μπάχαλοι. Το άρμα του Θέσπιδος σε περιοδία . Γκραν σουξέ.

Το παράλογο και το ασόβαρο της κοινωνίας μας. Ένας πρωθυπουργός που πάει να δώσει μια κλειστή συνέντευξη λες και δεν θα μπορούσε να την κάνει από την Αθήνα με τηλεδιάσκεψη και απευθείας μετάδοση. Απο πίσω όλη η εξουσία σαν την μακριά γαϊδούρα.

Διαδηλωτές , Κορύβαντες της Κυβέλης, κρατάνε τα σκηνικά , τις μουσικές και τα όργανα , λες και δεν υπάρχει άλλη πόλη ή άλλη ευκαιρία να διαδηλώσουν.

Οι αστυνομικοί ταξιθέτες με φακούς και τυπωμένο πράγραμμα (αφού όμως είχαν διαδηλώσει την προηγούμενη) σε αριθμούς που ξεπερνούν τους ηθοποιούς.

Αγανακτισμένοι, αντιεξουσιαστές, μπάχαλοι και ακροδεξιοί, αφού τελειώσαν τα μπάνια και οι διακοπές. στο ίδιο σόου με γκεστ σταρ τους ταξι-κούς αγωνιστές της ταρίφας κάνουν ατάκες και κωλοτούμπες επί σκηνής.

Δημοσιογράφοι και κανάλια δίνουν σε λάιβ την παράσταση και κάνουν τους κονφερανσιέ.

Και για γκραν φινάλε οι οπαδοί του Ηρακλή να τα σπάνε γιατί υποβιβάστηκε η ομάδα τους που έκανε κομπίνες.

Όλος ο θίασος επί σκηνής.

Και αφού το σόου τελειώσει, παίρνουν όλοι μαζί το πούλμαν της επιστροφής, εξουθενωμένοι από την παράσταση.

Μπράβο. Μόνο που οι θεατές κουράστηκαν

Θέλουν κόσμο, φωνές και φασαρία.

Επιτέλους η κυβέρνηση ξύπνησε και κάνει κάποια από αυτά που έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε, πριν δυο χρόνια. Να φτιάξει φοροεισπρακτικό μηχανισμό, να βάλει σε κάποια έστω τροχιά αλλαγής το ξεφτιλισμένο δημόσιο, να ταρακουνήσει τα διαλυμένα ΑΕΙ.

Το θέμα είναι γιατί τώρα. Επειδή της έτριξαν τα δόντια οι απέξω και οι ψευτομαγκιές τελειώσανε ?
Η μήπως προετοιμάζει την προεκλογική της στρατηγική?

Δεύτερο ερώτημα. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι ότι εμπεριέχεται στο μεσοπρόθεσμο και μόνον (που μερικές από τις επιταγές του είναι άδειες έως άχρηστες στην ελληνική πραγματικότητα) ή έχει και δική της παραπέρα άποψη όπως ας πούμε για την αναμόρφωση της δικαιοσύνης, τη διαφάνεια, την συμμετοχή των πολιτών, τα ΑμΕΑ, τα σκουπίδια, ……?

Προτροπή του μπλογκ. Να φωνάζουμε και να κάνουμε φασαρία για να μην μπορέσει να ξαναπέσει σε ύπνο.

Κοινωνία σε σύγχυση.

Κοινωνία σε σύγχυση. Διαβάζω στα γκάλοπ ότι σχεδόν κανείς δεν θέλει τα μέτρα αλλά και κανείς δεν λέει και κάτι εναλλακτικό, με σοβαρότητα προφανώς. Το ΠΑΣΟΚ πατώνει αλλά ο κόσμος δεν θέλει εκλογές. Δεν μας αρέσει η Μέρκελ αλλά να μείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ.

Οι ακαδημαϊκοί και οι φοιτητές τα βάζουν με την Διαμαντόπουλου για την πολιτική της στη τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά ένα 60% περίπου του απλού κόσμου επικροτεί τις πρωτοβουλίες της και ο τελευταίος Economist της πλέκει εγκώμιο (Schools of Athens κλικ εδώ). που για την ίδια προσθέτει πόντους στη φιλοδοξία της για την πρωθυπουργία.

Προσπαθώ να δω τι συμβαίνει, οι φίλοι της κοινωνικής ψυχολογίας δεν με βοηθάνε και έτσι έκανα αναφορές στα εγχειρίδια μπας και βρω κάποια άκρη.

Σύμφωνα με την Elisabeth Kübler-Ross που πρώτη αναφέρθηκε επιστημονικά στην εμπειρία του πένθους και της τραγωδίας, υπάρχουν 5 στάδια που περνά κανείς κατά τη διάρκεια του πένθους. Τα προσαρμόζω στον θάνατο της ελληνικής οικονομίας.
- Άρνηση (Αποκλείεται, δεν μπορεί να πτωχεύσαμε. Συνομωσία είναι. Φταίει ο Παπανδρέου, το ΔΝΤ, οι εξωγήινοι
- Θυμός (Είναι άδικο, γιατί να πληρώνω εγώ? Δεν πρόλαβα να ζήσω αυτά που ήθελα)
- Διαπραγμάτευση (Τουλάχιστον ας μην μου βάλλουν και άλλα μέτρα και μου πάρουν και άλλα λεφτά , δεν θα το αντέξω),
- Κατάθλιψη (Δεν έχω ελπίδες, απλώς θα περάσουμε όπως οι παππούδες μας , οι φτωχοί πάνε στον παράδεισο, φέρε κανα μπάφο),
- Αποδοχή (Εντάξει, ο χρόνος τα γιατρεύει όλα, θα συνηθίσουμε, υγεία πάνω από όλα)

Νομίζω ότι είμαστε μεταξύ θυμού και διαπραγμάτευσης. Από την άρνηση στην αποδοχή βαίνουμε με φθίνουσα την επίδραση του συναισθήματος και αύξουσα την επίδραση της λογικής. Συνήθως χρειάζονται δυο χρόνια για να ξεπεραστεί το δυσάρεστο γεγονός. (οι επαναστάσεις πρέπει να γίνουν νωρίτερα. Χάσιμο χρόνου ήταν οι καλοκαιρινές διακοπές)

Υπάρχουν και περιπτώσεις που η φυσιολογική διαδικασία του πένθους μπορεί να μην εξελιχθεί κανονικά. Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν επιπλοκές όπως παρατεταμένη περίοδος θλίψης ( ειδικά στα ΜΜΕ ) , μη αποδοχή της απώλειας ( κόλπο είναι για να μας βάλουν στο ΔΝΤ) , επίμονες ιδέες ( μας κυνηγά η Τρόικα) , ψυχοκινητικά προβλήματα ( δεν φεύγουμε από την πλατεία) και σύνδρομο μετατραυματικού στρες (να ονειρεύεσαι ότι σε κυνηγά ο Βενιζέλος να σε φάει)

Αι στο καλό. Δεν βγάζω άκρη. Συγχύστηκα

Post-vacation blues

Πίσω από τις διακοπές αλλά όχι και τα κεφάλια μέσα. Όχι από τώρα, τουλάχιστον. Πίσω άτιμε χειμώνα και μη σου κάνουμε κατάληψη και σου ρίξουμε μολότοφ.Το καλοκαιράκι συνεχίζεται και οι παραλίες είναι εκεί, απούλητες ακόμα, εις πείσμα των εκπροσώπων της τρόικας που μας άφησαν και έφυγαν.

Επιστροφή στην πόλη με τις σοκολάτες, λοιπόν, αλλά και με όοοοοοοολα αυτά του Σεπτέμβρη όπως πληρωμές , κοινόχρηστα, σχολικά., πρωινά ξυπνήματα, γραφεία , μποτιλιάρισμα, ρύπανση……..

Θα σας πω όμως κάτι που μου λείπει. Δεν είναι η θάλασσα ούτε ο ήλιος τόσο. Ούτε και η ανυπαρξία φυσικού ανάγλυφου που σε αποπροσανατολίζει (και φυσικά και μεταφορικά).
Εμένα μου λείπουν οι μυρωδιές των φαγητών που ετοιμάζονται στια σπίτια και στις ταβέρνες.
Αυτές από τα γεμιστά, το ιμάμ, το μπριάμι και το ψητό που έρχονται στην παραλία από του Γιανούλη και σου θυμίζουν την υλική σου υπόσταση που δεν ακολουθεί το υπεράνω των εγκοσμίων πνεύμα σου για απλή και λιτοδίαιτη ζωή.

Βρήκα όμως την διέξοδο και μια ανακάλυψη. Πρώτα η ανακάλυψη. Ε, λοιπόν δεν είναι η γεωγραφία που έχει μυρωδιές αλλά η κοινωνία. Μήπως νομίζετε ότι στην Εκάλη ή στο Ψυχικό θα σας μυρίσει το ιμάμ και το μπριάμι? Η μήπως νομίζετε ότι στις μουσουλμανικές συνοικίες της σοκολατούπολης δεν έχει μυρωδιές εξωτικές και φευγάτες με το κρεμμυδάκι που τσιγαρίζεται, το μπαχάρι, το κάρυ, την τομάτα και το ζεστό ψωμί και ξεροψημένο κρέας?

Μόνο που δεν περνάτε από κει συμπολίτες φίλοι μου ή περνάτε με την μπανιόλα σας που δεν σας αφήνει να αφουγκραστείτε ούτε μυρωδιές ούτε ήχους και εικόνες. Άοσμα, άηχα και άχρωμα.

Αρπάζω, λοιπόν, το ποδήλατο και τρέχω για κυνήγι μυρωδιών του νότου και της ανατολής στις πόλεις του βορρά και της δύσης. Φάρμακο στη post-vacations depression.