Καπαλί Τσαρσί

Για να μπεις στο πνεύμα της Ανατολής με το που φτάνεις στην Πόλη δεν υπάρχει περίπτωση να μην πας αμέσως για "τζούρα" στην σκεπαστή αγορά. Το καπαλί τσαρσί. Εκατομμύρια χρώματα και αρώματα! Η μαγεία της ανατολής και ο αισθησιασμός της συμπυκνωμένα σε μπαχάρια, κιλίμια, ναργιλέδες, σαπούνια και κεριά. Η αφθονία και η φιλοξενία σε κοντραστ με τη μιζέρια του βορρά που άφησες. Και γιατί πρέπει όσοι έχουν ευρώ να είναι πιο ευτυχισμένοι από όσους έχουν λίρες Τουρκίας? Αυτά για πολιτικούς συνειρμούς από κάποιον που έπρεπε να ζήσει 30 χρόνια στη Δύση για να καταλάβει τις αξίες της Ανατολής. Έπεται συνέχεια!

Αυταρχικότητες

Το ότι η κοινωνία συντηρητικοποιείται δεν είναι καινούριο. Στην Ευρώπη έχει αρχίσει εδώ και χρόνια με τους Λεπέν, την Αυστρία , την Ολλανδία , την Φινλανδία και πάνω απ’όλες τις Ανατολικές χώρες πρώην μέλη του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Εδώ έχουμε τα χρυσά αυγά ((του φιδιού) και Καμμένα χαρτιά Σκοτάδι και καταχνιά. Κατά την άποψή μου είναι η απολιτική αντίδραση των απο κάτω στην αυταρχικότητα την βία και την ασυδοσία των απο πάνω. Είναι η αυτοάμυνα του ανυπεράσπιστου που βλέπει όχι μόνο τον μετανάστη ως απειλή για τη δουλειά του, την ασφάλειά του, την εθνική του ταυτότητα και τον εθνικό του πλούτο αλλά και στην παντοδυναμία του παγκοσμιοποιημένου συστήματος που επιβουλεύεται ακριβώς τα ίδια πράγματα. Η απο κάτω αυταρχικότητα φοράει κουκούλες και κρατάει λοστούς. Η άλλη φοράει γραβάτες και κρατά κοντράτα. Βία στη βία, λοιπόν που επεκτείνεται και δυναμώνει σε ώρες κρίσης . Τρέφεται από την ανυπαρξία της πολιτικής και την αδυναμία της κοινωνίας να εκφράσει άποψη μπροστά στην τεράστια εξουσία των ασύδοτων πια αγορών και ολιγαρχιών. Ο εθνικισμός φουντώνει και το Ευρωπαϊκό όραμα ξεθωριάζει αφού το παρέδωσαν στους κερδοσκόπους και τους ραντιέρηδες. Της φορέσαν κοστούμι που δεν της πάει. Ισως, θα πούνε κάποιοι, αναγκαστικά. Σε όλους φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους. Κάποιοι γνωρίζουν την αλήθεια και μόνον η δικιά τους αλήθεια είναι αληθινή. Η αρχή του αυταρχισμού. Όχι διάλογος αλλά κραυγές. Όχι πειθώ αλλά επιβολή . Όχι θέσεις αλλά αρνήσεις. Όχι φως αλλά σκοτάδι παραπληροφόρησης και συνωμοσιολογίας. Πριν να είναι πολύ αργά (αν δεν είναι ήδη) και πριν οι οργανωμένες βίες και συμμορίες αντικαταστήσουν την δημοκρατία και το κράτος πρέπει να ξαναδούμε κάποιες πολύ βασικές αρχές της κοινωνικής και ευρωπαϊκής συμβίωσης και να συσπειρωθούμε όλοι γύρω τους. Νομίζω ότι πήραμε για δεδομένα και αμετάκλητα πράγματα που δεν έπρεπε.

Για να εκτιμαμε αυτά που έχουμε

Υπάρχουν πράματα που και ένα εκατομμύρια μνημόνια δεν τα αλλάζουν. Φωτογραφίες από τη Βόρεια Θάλασσα σήμερα το πρωί. Ένδεκα βαθμόι έξω και δεκατρείς μέσα. Μέχρι το γόνατο και πολύ της πέφτει. Het Zwin στα σύνορα Βελγίου και Ολλανδίας. Και ενώ η κρίση βαθαίνει στην Ευρώπη πιάνοντας και τους Γάλλους (πόσο καιρό δεν το λέω ότι αυτοί είναι το πραγματικό πρόβλημα?)η Γερμανία αισθάνεται τον πληθωριστικό κλειό να σφίγγει γύρω της. Και για αυτό γίνεται επικίνδυνη όσον αφορά τις αντιδράσεις της

The fun theory and behavioural economics

Είναι αστείο ή είναι επιστημονική ψυχολογία? Πως αλλάζουν οι συμπεριφορές μας? Και ποιοι (μας) τις αλλάζουν και γιατί? Οι απαντήσεις σε ένα επόμενο άρθρο πολύ πριν τις εκλογές. Έτσι για να δούμε την ρίζα του παγόβουνου

Άκη μίλα

Άκη μίλα! Στο ζητάει το πανελλήνιο. Δως τους όλους. Τους ξέρεις είμαι σίγουρος. Με ονόματα διευθύνσεις, ποσά και λογαριασμούς. Σίμενς, Βατοπέδι, κουμπάροι, ομόλογα, χασίς, κοκαίνη, ηρωίνη. Πόσο καιρό θα τους αφήνεις να κρύβονται από πίσω σου?

Να είσαι το εξιλαστήριο θύμα και ο μόνος μαλάκας της υπόθεσης? Εσένα που στις μέρες της δόξας σου σε προσκυνάγανε και σε γλύφανε πατόκορφα. Που δεν έφταναν ούτε στο μισό του  πολιτικού σου οραματισμού. Αυτοί τωρα να σε χλευάζουν? Πως να το δεχτεί η ζεμπεκιά σου?

Μην τους πιστεύεις που σου λένε να κάνεις την πάπια και θα σε βγάλουμε όπως τον Εφραίμ. Σε δουλεύουν.

Πες τα όλα . Και μεις θα κάνουμε το παν για να τη βγάλεις καθαρή. Ο νόμος περί συστάσεως συμμορίας είναι ελλαστικότερος από εκείνον του ξεπλύματος. Θα κινηθούμε και θα ζητήσουμε να μην φας ισόβια. Μόνο καμιά 50αριά χρόνια  που με καλή διαγωγή και κανα αγροτικό γίνονται 30. Θα βγεις 102 και θα ζήσεις στο νεοκλασσικό σας . Είμαι σίγουρος ότι και εκείνη θα σε περιμένει.

Ο λαός θα είναι μαζί σου

Μίλα σου λέμε

Μήλα, πορτοκάλια, αχλάδια, μπανάνες.....

Το Πάσχα του πάσχοντος

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε , οι ανθρωποι είναι σε απόγνωση, η χώρα παραπατάει αλλά το σκουπίδι παραμένει. Ακλόνητο, αθάνατο! Μνημείο ανθρώπινης βλακείας και παράνοιας. Και εδώ σίγουρα ισχύει το παραφρασμένο Παγκάλιο "Μαζί τα κάναμε", Δεν χωράει αντίρρηση!
Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος χάνεται και οι γραφικοί επισκέπτες  του νησιού χτενίζονται.. Τι να γίνει όμως ? Να περιμένουμε να περάσει η οικονομικοπολιτικοκοινωνική κρίση για να μαζέψουμε τα σκουπίδια? Σωθήκαμε! Θα γίνουν σαν τον Όλυμπο ψηλά. Και πάνω τους θα κάθονται οι  Δώδεκα Θεοί να μας θυμίζουν το ένδοξο παρελθόν μας. Θα το επαναλάβω. Μια κοινωνία που δεν μπορεί να διαχειριστεί το σκατό της δεν μπορεί να κάνει τ ί π ο τ α. Μην αιθεροβατείτε.

Τα νερά όμως παραμένουν ακόμα  καθαρά (αλλά πεισματικά παγωμέεεεενα ) μέχρι η βροχούλα να φέρει το σκουπίδι στις ρεματιές και απο κει στις παραλίες. Και ο Μαίστρος ο δροσερός και ο αέρας του πελάγους  την χολέρα στα σπίτια μας.

Να πούμε καλό Πάσχα? Μάλλον ειρωνικό ακούγεται. Καλή Ανάσταση? Έχει πολιτικές παρερμηνείες.. Και αφού έξω βρωμάει και μέσα κάνει κρύο  δεν σου μένει παρά να περνάς τις ώρες σου στο face.....book. Μακρυά από την πραγματικότητα.

Προεκλογικές δεσμευσεις? O Τοτός μια φορά.....

Μια απάντηση από τον φίλο Κάρολο σε σχέση με τα προηγούμενα άρθρα ειδικά τα περι εκλογών.

"Θα ήθελα να προσθέσω μία παράμετρο σχετικά με τις επικείμενες εκλογές, αφού όμως πρώτα συνοψίσω όσα διάβασα από εσένα.

Λες ότι μία παράμετρος των εκλογών είναι η συμπεριφορά της αριστεράς (χρησιμοποιείς τη λέξη «ενότητα»). Η αριστερά σε επίπεδο κομμάτων θα κάνει ό,τι έχει μάθει ανέκαθεν να κάνει: την πάπια. Καλεί μεν τον λαό να ξεσηκωθεί και να ανατρέψει την πολιτική του μνημονίου, αλλά αρνείται να συστήσει ένα ενιαίο μέτωπο αριστερών δυνάμεων κατά της πολιτικής του μνημονίου και να προσφέρει στο λαό μία ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, επικαλούμενη ιδεολογικές διαφορές και άλλα τέτοια φληναφήματα για να μην αποκαλυφθεί εντέλει η προγραμματική της γύμνια. Θεωρώ ότι όταν ξέρεις τι θέλεις βρίσκεις τον τρόπο και να το πετύχεις. Για την ελληνική αριστερά ισχύει ότι ξέρει τι δεν θέλει: την ευθύνη να κυβερνήσει και αντίστοιχα βρίσκει κάθε τρόπο να το πετύχει. Είμαι λοιπόν σύμφωνος με όσους της καταλογίζουν ότι με τη στάση της διαχρονικά αλλά και στην προκειμένη περίπτωση κλείνει το μάτι στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Λες ότι άλλη μία παράμετρος είναι η διάλυση του ΠΑΣΟΚ (εσύ βάζεις και την «ενότητα» ως πιθανή εκδοχή). Η πολυδιάσπαση του παραδοσιακού κεντρώου-κεντροδεξιού πολιτικού χώρου στην Ελλάδα είναι γεγονός. Τόσο το ΠΑΣΟΚ με την επιστροφή του σε προ του ’81 ποσοστά όσο και η διάσπαση της ΝΔ σε πολλά μικρά κόμματα αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία και αναπόφευκτη συνέπεια της πολιτικής μετάλλαξης των δύο αυτών πολιτικών φορέων που σημάδεψαν την μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Και δεν θα μπορούσαν να προσδοκούν κάτι καλύτερο από τη στιγμή που αμφότερα έβαλαν την υπογραφή τους στην κατάργηση των προνομίων που όλα αυτά τα χρόνια είχαν κατανείμει στους οπαδούς-ψηφοφόρους τους υπό μορφή διορισμών στο δημόσιο και παροχών παντός είδους. Παρόλ’ αυτά, θα ξανασυγκυβερνήσουν γιατί στις δύσκολες περιόδους ο «σοφός» λαός συμπεριφέρεται άκρως συντηρητικά: αυτούς ξέρει, αυτούς εμπιστεύεται ακόμα κι αν τον έχουν πληγώσει. Και για να χρησιμοποιήσω και ένα ευφυολόγημα του «Αριστοφάνη» της εποχής μας, Χάρυ Κλυν, αναφερόμενος στο ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του ‘89: «αυτοί οι πούστηδες τα κάνανε σκατά, αυτοί να τα καθαρίσουν».

Όσο για το ρόλο των μεταναστών στα ελληνικά κοινά πράγματα, πρόκειται όντως για ένα πολύ περίπλοκο θέμα διεθνών διαστάσεων που από όπου κι αν το πιάσεις λερώνεσαι (σίγουρα όχι εξαιτίας των ίδιων των μεταναστών αλλά εκείνων που εκμεταλλεύονται τους ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους).

Τέλος, για το τι εκλογές θα έχουμε, πρώτον από μόνο του το γεγονός ότι μάλλον θα έχουμε εκλογές δείχνει τελικά ότι με το PSI και το σχεδιαζόμενο νέο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, το Ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα θωρακίστηκε προσωρινά από τον κίνδυνο μίας ελληνικής χρεοκοπίας και μπορεί να στραφεί στους πραγματικούς κινδύνους: την Ιταλία, την Ισπανία και στο βάθος τη Γαλλία. Έπειτα, το εάν το αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι αντιπροσωπευτικό της βούλησης του ελληνικού λαού, πιστεύω ότι στο βαθμό που εξασφαλιστεί η συνέχιση της ίδιας πολιτικής, πολύ πιθανώς πάλι με πολιτικό προϊστάμενο τον Παπαδήμο ή κάποια αντίστοιχη προσωπικότητα κοινής αποδοχής στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, δεν θα χρειαστεί να φοβόμαστε για αλλοίωση του αποτελέσματος. Εάν πάλι κάτι στραβώσει, μετά από τις εκλογές του 2000, όπου όλα έδειχναν ότι θα κέρδιζε η ΝΔ και τελικά νικητής των εκλογών αναδείχθηκε το ΠΑΣΟΚ, τίποτα δεν θα πρέπει πλέον να μας εκπλήσσει στο συγκεκριμένο θέμα. Εξάλλου, Μπους, Πούτιν και οι «ελεύθερες» εκλογές στο Ιράκ αποτελούν ασφαλή πυξίδα διεφθαρμένων καθεστώτων όπως είναι και το ελληνικό.

Και δύο γραμμές για την παράμετρο που ήθελα εξαρχής να προσθέσω. Πρόκειται για τις πρώτες εκλογές μίας παρατεταμένης περιόδου παρακμής στην οποία εισέρχεται η χώρα μας μετά την μεταπολίτευση. Το βασικό στοιχείο αυτής της περιόδου θα είναι η παραδοχή της αποτυχίας του πολιτικού συστήματος και της μειωμένης, σχεδόν ανύπαρκτης δυνατότητας ρύθμισης των εσωτερικών ζητημάτων εντός της χώρας. Η πρόκα του Παπαδήμου – «καμία προεκλογική δέσμευση δεν είναι ανεξάρτητη από την πορεία των σημερινών μέτρων διάσωσης της ελληνικής οικονομίας» (δική μου ελεύθερη απόδοση της έννοιας της δήλωσής του) είναι άκρως αντιπροσωπευτική για το τι μέλλει γενέσθαι. Πλέον, και για όσο θα παραμείνουμε υπό καθεστώς επιτήρησης-κατοχής από την Τρόικα, τίποτα δεν θα αποφασίζεται από τις εκλεγμένες από το λαό κυβερνήσεις. Αυτές θα είναι μόνο το εκτελεστικό όργανο των ξένων διευθυντηρίων. Οι φονταμενταλιστές της αγοράς, αυτοί οι εχθροί της δημοκρατίας, πέτυχαν το σκοπό τους: έδεσαν τα χέρια της πολιτικής και τη σέρνουν κατά το δοκούν. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι εκλογές και τα αποτελέσματά τους έχουν τόση σημασία όση είχαν και στα πρώην σοβιετικά καθεστώτα. "             

Υπόγεια παιχνίδια.

Δεν κάνω  προεκλογικό εκφοβισμό. Και να ήθελα άλλωστε αυτοί οι λίγοι φίλοι που με διαβάζουν έχουν και   δικά τους στοιχεία και κρυσταλλωμένες απόψεις ως προς το αν και τι θα ψηφίζαν αν γινόντουσαν εκλογές.

Για τα «χοντρά» παιχνίδια που έγραφα στο προηγούμενο με τους μετανάστες  δεν  εννοούσα φυσικά τα «ανοιχτά» παιχνίδια .  Δηλαδή αυτά της ακροδεξιάς  για το «έξω με ξύλο» ούτε των Σαμαρά και  Χρυσοχοίδη (και του Βήματος ) που ανακάλυψαν προεκλογικά ότι υπάχουν ένα εκατομμύριο λαθρομετανάστες στην Αθήνα που αποτελούν ωρολογιακή και υγειονομική βόμβα. Ούτε αποκαλύψεις για τις εκατοντάδες  χιλιάδες όπλα που βρίσκονται παράνομα στο ελληνικό έδαφος (προσέχτε τους συνειρμούς της προπαγάνδας) . Σιγά τα νέα. Καλέ τι μας λες? Λες και ότι τώρα το κατάλαβαν το μπουρδέλο που δημιούργησαν με την ανικανότητά τους  και την αδιαφορία τους. Άντε τώρα, Αντώνη Σαμαρά  «γιουρούσι να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας». Μέχρι της εκλογές φυσικά! Μετά αρχίζουν τα μπάνια. Πρέπει να ‘σαι πολύ κρετίνος για να μασήσεις.

Ανοιχτά είναι , θα έλεγα στο βαθμό που τα ξέρουμε,  και τα παιχνίδια των μαφιόζων ,  έλλήνων  και αλλοδαπών,  που τους εκμεταλλεύονται.  Μια άθλια τρύπα σε βρώμικο και σκοτεινό ανθρώπινο σιλό με 10 ευρώ τη μέρα? Πλαστά χαρτιά και φυγάδευση? Από 2 ως 4 χιλιάδες ανάλογα ποια χώρα θες και πόσο πιθανό είναι να βουλιάξει το καράβι που θα σε πάρει.  Ούτε η στρατολόγηση τους στο χώρο του ποινικού εγκλήματος είναι κάτι καινούριο. Κάποιοι κάνουν χοντρά λεφτά.

Ημι- υπόγεια παιχνίδια , στο βαθμό που λίγο πολύ είναι  γνωστά,  είναι αυτά που θέλουν να βγάλουν τους μετανάστες στο δρόμο είτε για την Ριζική Λύση  (κηδεία με ξένα κόλυβα ) είτε για να τρώγονται μεταξύ τους διότι , ως γνωστό,   εχθροί  των λαθρομεταναστών είναι οι μετανάστες που πήραν χαρτιά.

Υπόγεια παιχνίδια κάνουν  και αυτοί που αφήνουν μια τέτοια εξέλιξη να προχωρά ονειρεύομενοι αν όχι  τα τανξ στους δρόμους τουλάχιστον την ευρεία  αποδοχή και  νομιμοποίηση  της αυταρχικότητας.

Στον πάτο τέλος του υπογείου κινούνται κάποιοι,  έξω από την Ελλάδα,  που αρχίζουν και βλέπουν στο κέντρο της Αθήνας  ισλαμικά συμφέροντα από τη μια ή εν δυνάμει εστίες ισλαμικών  απειλών από την άλλη. Εδώ τα πράματα χοντραίνουν.

Τι πρέπει να γίνει? Προφανώς σοβαρή και μακρόχρονη αντιμετώπιση του προβλήματος στο χώρο του Σένγκεν με αξιοπρέπεια  και ανθρωπιά και προς τους έλληνες και προς τους ξένους