Ζητείται αεροδρόμιο για προσγείωση

Έχω πια βαρεθεί με τις αναλύσεις (χωρίς λύσεις) και τις διάφορες θεωρίες για την οικονομία και την πολιτική.  Έχουν ειπωθεί και γραφτεί όλα . Μα όλα , λέω. Ακόμα και τα πιο απίθανα σενάρια που πιάνουν από την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης έως την διάλυση της. Από την επιστροφή στη δραχμή και την διάλυση της χώρας έως την ανάδειξη της  σε φάρο της παγκόσμιας κοινωνικής αναγέννησης. Από τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ως το μπλογκ της Μαριγώς από τα Άνω Τζούτζουνα.  

Θεωρίες ρεαλιστικές , ουτοπικές, συνωμοτικές,  δεξιές, αριστερές, κεντρώες, εξωγήινες  και ότι άλλο έχει ο μπαξές του νου. Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Χωρίς να ξέρει κανείς απολύτως ούτε μέσα ούτε έξω, και το εννοώ το απολύτως, τι μας ξημερώνει. Εικασίες εκφράζουν και επιθυμίες μάλλον παρά τεκμηριωμένες απόψεις. Και τις ακούς τις μπαρούφες ακόμα και από ανθρώπους που περίμενες να  ήσαν σοβαροί λόγω θέσης ή παιδείας.  Δεν λέω, με τα τόσα που έχουν ειπωθεί κάποιοι θα πέσουν μέσα στο τέλος και θα μας λένε ότι "τα έλεγαν"

Κρείττον σιγάν ή λαλείν μάτην.  Αλλά φαίνεται ότι η κρίση εξάπτει και τη λαϊκή και την επιστημονική φαντασία. Και ο απλός κοσμάκης που τα ακούει και τα διαβάζει έχει σαλτάρει. Δεν του έφταναν τα οικονομικά του δράματα και στριμώγματα έχει και την ιδεολογικοπολιτική σύγχυση από πάνω. Να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και να τρέχουν να βγάλουν τα λεφτά τους έξω, για παράδειγμα. Να λένε ότι θα ψηφίσουν είτε Χρυσή Αυγή είτε Καμένο είτε ΣΥΡΙΖΑ είτε ΝΔ.

Μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ, μόλις διάβασα το τι είπε ο Τσίπρας στους ξένους Διπλωμάτες των χωρών G20 (προφανώς με τα άπταιστα αγγλικά του). Δεν είναι μακριά απ' όσα είπε στην επιστολή του στον Μπαρόζο πριν κάνα μήνα και νομίζω ότι θα συμφωνούσαν μαζί του και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Πολύ λογικά ακούγονται.

Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι ψάχνουν αεροδρόμιο να προσγειωθούν χωρίς όμως να τους πάρουν χαμπάρι τα ραντάρ. Τους συνιστώ τις χαμηλές  πτήσεις και μεσα απ'τα σύννεφα.

Όπως και να είναι το μπλογκ ήταν και παραμένει αισιόδοξο τόσο για την Ευρώπη όσο και για την παραμονή της Ελλάδας σε αυτήν. Αλλά η απαισιοδοξία μου έγκειται στο ότι όλοι  στρέφονται πια γύρω από το Μνημόνιο και κανείς δεν μιλάει για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας με η χωρίς Μνημόνιο δεν έχει σημασία. Μη μου πείτε ότι δεν  δεν είχαμε προβλήματα και ότι όλα ήρθαν από την Τρόϊκα γιατί τέτοιο άλλοθι στο πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό κατεστημένο δεν το αγοράζω.