Που πάει το πράμα με το χρέος

Κάποιοι λίγοι φίλοι που μείναμε στο βροχερό ((και δροσερό, χεχε)σοκολατοχώρι συζητούσαμε προχτές για το που θα πάει το πράμα με το χρέος.
Διαβάστε πρώτα κάποια αποσπάσματα από άρθρο του Μανδραβέλη στην Καθημερινή 10/7. Η επιλογή δική μου

"Αν το ελληνικό κράτος την 1η Ιανουαρίου 2009 είχε μηδενικό χρέος, στο τέλος του ίδιου χρόνου το χρέος της θα ήταν 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόσα περισσότερα ήταν τα έξοδα του Δημοσίου από τα έσοδά του και τόσα έπρεπε να δανειστεί από τις αγορές για να τα βγάλει πέρα. Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων είναι το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Έσοδα μείον δαπάνες εκτός τόκων και χρεολυσίων."
"Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι την τελευταία ημέρα του 2009 το ελληνικό κράτος ήθελε να κάνει μια νέα αρχή. Αποφάσιζε να κηρύξει ολόκληρο το δημόσιο χρέος «επαχθές», όπως είναι εσχάτως η ορολογία της μόδας. Διέγραφε ολόκληρο το χρέος προς τους πιστωτές του και δεν είχε δευτερογενείς αρνητικές επιπτώσεις. ……..
Βέβαια, ακόμη και στον φανταστικό κόσμο που κηρύσσουν οι οπαδοί των ριζοσπαστικών λύσεων, θα πρέπει να υπάρχει μια αρνητική συνέπεια. Αυτή εκ των πραγμάτων θα είναι η στάση πληρωμών και των δανειστών…….
Χωρίς τα δανεικά, λοιπόν, και χωρίς άλλες αρνητικές επιπτώσεις από τη διαγραφή του χρέους το κράτος θα έπρεπε το 2010 να περικόψει τις δαπάνες του ή να αυξήσει τα φορολογικά του έσοδα κατά 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Όσα μάζεψε τόσα έπρεπε και να ξοδέψει.
Ελέω Μνημονίου, όμως, το 2010 το κράτος περιέκοψε 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή ξόδεψε 11 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε. Αυτό σημαίνει ότι αν πόνεσαν τα μέτρα που προέβλεπε το Μνημόνιο, τα μέτρα χωρίς το Μνημόνιο θα πόναγαν διπλά. Θα έπρεπε να κόψουμε περαιτέρω τους μισθούς και τις συντάξεις ή να αυξήσουμε περισσότερο τη φορολογία ή ότι, τέλος πάντων, θα χρειαζόταν για να μειώσουμε το πρωτογενές έλλειμμα κατά 23,5 δισ.
Εκ των πραγμάτων και εξαιτίας του Μνημονίου η προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας είναι πιο ήπια, απ’ ό,τι θα ήταν χωρίς το Μνημόνιο. Ακόμη κι αν όλες οι άλλες παράμετροι της οικονομίας δεν διολίσθαιναν αρνητικά, θα έπρεπε το 2010 να περικόψουμε 23 δισ. αντί 12,5


Είναι απλά μαθηματικά, καταλήγει το άρθρο. Και θα πρόσθετα εγώ ότι τα μαθηματικά είναι ίδια είτε τα κάνεις σε ευρώ , είτε σε δολάρια είτε σε δραχμές.
Επειδή δεν έχω όλα τα στοιχεία ,είμαι ανοιχτός σε οποιαδήποτε άλλη ποσοτική ανάλυση της οικονομικής κατάστασης.

Απο κει και πέρα είναι κατά πόσο θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη η Μέρκελ ώστε να μην έχει γενικότερα προβλήματα με τυχόν πτώχευσή μας.
Θα το κάνει, αργά ή γρήγορα, και με τρόπο .....Αμερικάνικο όπως έχει γράψει το μπλογκ εδώ και πολύ καιρό. Μόνον, όμως, αφού θα έχει δέσει χειροπόδαρα όλους τους άταχτους για να μην της ξανακανουν τά ιδια.

Παζάρια στον κυνισμό της διεθνούς οικονομίας και σε όποιον αρέσουν.