Έκλεψαν τον γύρο απο σουβλατζίδικο

¨Μετά από πολύ καιρο μου ρθε να ξαναγράψω. Η αφορμή? Το άρθρο απο το tsantiri.gr. Δεν μπορω να μην βάλω τα γέλια με την σκηνή. 

"Ψηλά τα χέρια ρε. Το γύρο σου ή τη ζωή σου" Τραγικό να σου τύχει στο μαγαζί σου αλλά δεν μπορώ να μην ξακαρδιστώ. Καποιοι παλιότερα είχαν κάνει ληστεία σε μαγέρικο και πήραν την κατσαρόλα.

Διαβάστε και σεις

Δεν έχουν τελειωμό τα περιστατικά ομαδικών επιθέσεων σε καταστήματα και πολίτες στο Αγρίνιο, ενώ η αστυνομία προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι όλων αυτών.

Πριν από δυο 24ωρα περίπου ομάδα ατόμων μπήκε σε οβελιστήριο-εστιατόριο και πήρε ολόκληρο το γύρο που είχε βάλει ο ιδιοκτήτης να ψηθεί! Φόρτωσαν το λάφυρο σε αμάξι αγροτικού τύπου και έφυγαν πετώντας στο έδαφος και μερικές καρέκλες.

Σύμφωνα με πληροφορίες αυτό έγινε σαν συνέχεια άλλου περιστατικού στο συγκεκριμένο μαγαζί όπου η ίδια ομάδα, αφού έφαγε και πήρε και για το σπίτι τρόφιμα αξίας πάνω από 200 ευρώ, έφυγε αφήνοντας προκλητικά το λογαριασμό απλήρωτο.

Συλλογική ευθύνη και μνήμη

Ενα αρθρο του Γιώργου Πήττα που με εκφράζει. Θα έλεγα ότι ίσως θα μπορούσα με μικρές προσθέσεις να το είχα γράψει και γω.Η ανάγκη αναγνώρισης της πραγματικότητατς πριν φθάσουμε στις  λύσεις. Δεν θα κουραστώ να το φωνάζω.

Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ / Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό (Διονύσης Σαββόπουλος, Πρωτομαγιά) . Κάθε φορά που υπάρχει μία έστω νύξη για την έννοια της Συλλογικής Ευθύνης, ξεσηκώνεται φασαρία.

Συλλογική Ευθύνη στην παρούσα συγκυρία, σημαίνει για πολλούς, είτε παραδοχή της γνωστής Παγκαλικής ρήσης «μαζί τα φάγαμε» είτε για κάποιους άλλους επίκληση της αρχής που εφάρμοσαν οι Ναζί, πρώτα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων (όπου στο παράπτωμα του ενός κρατουμένου τιμωρούνται όλοι) ή στις μαζικές εκκαθαρίσεις χωριών και κοινοτήτων επειδή κάποιοι είχαν προβεί σε πράξη αντίστασης.

Ιστορικά, την έννοια την βρίσκουμε για πρώτη φορά στην Ελληνική Μυθολογία με τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα όπου ο Δίας εξολοθρεύει όλους τους ανθρώπους λόγω της διαφθοράς τους και σώζει μόνο τον Δευκαλίωνα και τη γυναίκα του Πύρρα.

Ακολουθούν οι εβραϊκές γραφές (Tanakh) και η Χριστιανική αντιγραφή του Μύθου του Δευκαλίωνα με τον Κατακλυσμό του Νώε, η Βαβέλ, τα Σόδομα κα

Αργότερα, έχουμε τη Συλλογική Ευθύνη των Εβραίων για τον θάνατο του Ιησού και κάποτε, φτάνουμε και στους Ναζί που ανέφερα πιο πάνω.

Όμως πέρα από τις κωδικοποιήσεις και την ένταξη κάποιων ορισμών σε ιστορικό πλαίσιο υπάρχει και ο αυτόνομος βίος των Εννοιών που συνάγεται από τη σύνθεση των λέξεων. Θα φέρω λοιπόν ένα παράδειγμα απλό, το έχω χρησιμοποιήσει αρκετές φορές σε συζητήσεις για το θέμα «Συλλογική Ευθύνη».

Πάμε λοιπόν, σε μία ωραία παραλία στις 7 το πρωί αρχές καλοκαιριού. Άδεια, πεντακάθαρη, χρυσή άμμος, κρυστάλλινα νερά.
Πέρασε η μέρα, τώρα είναι 7 το απόγευμα. Στο ενδιάμεσο πέρασαν από εκεί, μερικές εκατοντάδες νεοέλληνες, να κάνουν το μπάνιο τους.
Φεύγοντας, αφού μάζεψαν τα κασετόφωνα τους και τις ομπρέλες τους,  άφησαν πίσω τους μια παραλία σκουπιδότοπο.

Με χιλιάδες αποτσίγαρα φυτεμένα στην άμμο, με πλαστικά μπουκάλια διάσπαρτα και ανακατεμένα με τενεκεδάκια αναψυκτικών, με νάιλον σακούλες να είναι είτε μισοθαμμένες  στην αμμουδιά, είτε να στροβιλίζονται από τον αέρα σκιτσάροντας τον χορό των σκουπιδιών με φόντο το περιλάλητο «ελληνικό γαλάζιο».

Με τις μύγες να κάνουν γιορτή στα πεταμένα καρπουζόφλουδα αλλά και στα κωλόχαρτα με τις ακαθαρσίες των νοικοκυραίων και των παιδιών τους λίγα βήματα πιο πέρα, πίσω από τα καλάμια. 

Συχνά, με τους πλαστικούς κουβάδες για τα απορρίμματα που ίσως τοποθέτησε κάποτε κάποιος Δήμος, να είναι είτε χυδαία άδειος με τα σκουπίδια παντού αλλού, είτε προκλητικά γεμάτος γιατί κανένας δεν τον αδειάζει. (και τα σκουπίδια παντού αλλού, έτσι κι’ αλλιώς). 

Ερώτηση: Εδώ δεν υπάρχει μία Συλλογική Ευθύνη που προκύπτει από τη σύνθεση της συμπεριφοράς ενός εκάστου χωριστά η οποία όμως τελικά καταλήγει σε Μαζική;

Και αυτή η Συμπεριφορά δεν είναι προϊόν της ευρύτερης Κοινωνικής αλλά και Συστηματικής Παιδείας μέσα από την οποία έχει προκύψει η οποιαδήποτε συγκεκριμένη Κοινωνία;

Και για αυτή την Παιδεία δεν είναι υπεύθυνοι διαχρονικά όσοι αποτελούν Συλλογικά την Ηγεσία ενός τόπου-είτε μιλάμε για Πολιτική Ηγεσία, είτε για Πνευματική; (δικη μου ερώτηση. Την οικονομική ηγεσία που την βάζεις?)

Και αυτή την Ηγεσία εμείς δεν είμαστε που την προκρίνουμε ή την απορρίπτουμε;
Και προκειμένου να την προκρίνουμε αενάως, αυτή δεν είναι που εμβολίασε την Κοινωνία με την ευκολία και την αυθαιρεσία με τον ετσιθελισμό και τον ωχαδερφισμό μιας που αυτά βολεύουν και δεν περιέχουν καμία δυσκολία;
Και αλήθεια Πως άραγε δεχόμαστε διάφορες άλλες Συλλογικότητες ηρωικές όπως τις «συλλογικές κατακτήσεις του λαού» ή «μαζί θα νικήσουμε» «ο λαός θα δώσει την απάντηση» ενώ την ίδια στιγμή απορρίπτουμε μετά βδελυγμίας την ίδια συλλογικότητα σε όσα μας ενοχλούν;

Ναι, ο κάθε άνθρωπος που παρκάρει το αυτοκίνητο του στο πεζοδρόμιο έχει την ευθύνη της αδιαφορίας του για τους άλλους. Όταν όμως αυτή η συμπεριφορά είναι πια κανόνας, υπάρχει πρόβλημα, είναι Συλλογικό, ναι, ξεκινά από «τα πάνω», από την εξουσία που διαρκώς αυθαιρετεί για να μας χρησιμοποιήσει, αλλά εμείς το αναπαράγουμε μεταξύ μας, στην καθημερινότητά μας.

Μπορούμε τώρα, να αντικαταστήσουμε τα παραδείγματα που ανέφερα, με όλες εκείνες τις συμπεριφορές και πρακτικές που έφεραν την Ελλάδα ως Κοινωνία, όχι απλά να υφίσταται ένα μέρος της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, αλλά να είναι το απόλυτο πειραματόζωο των Αγορών για την μετατροπή της Ευρώπης ή μέρους της σε ξέφρενο πανηγύρι των κερδοσκόπων.

Γιατί μέσα από αυτές τις διαδρομές, μέσα από αυτές τις γραμμές (Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν-που λέει ο Σαββόπουλος έξοχα στην πικροτρυφερή Πρωτομαγιά του) απογυμνωθήκαμε από Θεσμούς που αντικαταστάθηκαν με το «έτσι θέλω» της κάθε επί μέρους μικρής ομάδας συμφερόντων. Το επιτρέψαμε. Αν προτιμάτε, μας έμαθαν να το επιτρέπουμε.

Μια Κοινωνία, στην οποία οι Συλλογικότητες είχαν αλλοτριωθεί και πεθάνει εν τέλει προ πολλού,  μια κοινωνία στην οποία η έννοια της Κοινότητας, το πνεύμα του Κοινοτισμού (και όχι του στείρου τοπικισμού) δεν καλλιεργήθηκε ποτέ στην μεταπολεμική Ελλάδα.
Άδεια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία
Καθετί μισοχωμένο μες τη γη- ξαναθυμίζω την Πρωτομαγιά.

Και τώρα;

Τώρα, επείγει όσο ποτέ άλλοτε η αναγέννηση της Συλλογικότητας και της Αλληλεγγύης. Η οποία κατά τη γνώμη μου πρέπει να σφύζει από την ανάγκη για απαιτητικά βήματα μπροστά. Από διάθεση εξαφάνισης της ευκολίας. Από αυστηρότητα προς εαυτούς και αλλήλους. Από ορθολογισμό κόντρα στην κλάψα και τη κακομοιριά. Από παραδοχές που δεν μας βολεύουν, παντού, ας πούμε στο κοίταγμα της Ιστορίας.  Όχι, δεν τα «φάγαμε μαζί». Αλλά, «μαζί, σκατά τα κάναμε». Είτε γιατί συνηγορήσαμε, είτε γιατί σιωπήσαμε.

Η Ευθύνη του κάθε ενός, ενώνεται με εκείνη του διπλανού. Κα του διπλανού με του παραδίπλα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά γιατί υπάρχει και η Συλλογική Μνήμη. Αλλά κι αυτή, εν πολλοίς, καθορισμένη από το τι μας μαθαίνουν είναι.
Ή όχι;

twitter@pittasgeorge

Δικό μου σχόλιο. Συλλογική ευθύνη ναι αλλά διαφορετικού βαθμού για τον καθένα

Το τελευταίο ποτήρι είναι το πιο πικρό

Ταξίδι αστραπή στην καυτή Αθήνα για το ύστατο  αντίο.

Εφυγε ο Χάρης. Ο Χάρης! Ο φίλος, ο ξάδελφος, ο νονός και ο μέντορας.

Το περιμέναμε αλλά άλλο να το περιμένεις και άλλο να γίνει.

Το παρήγορο είναι ότι έφυγε με την ζωή γεμάτη.  Ιδεολογικά κατά του συμβατικού γάμου έμεινε λέφτερος μέχρι το τέλος (εκτός από ένα εξάμηνο που κάτι πήγε να δοκιμάσει!). Ύστερα από μια σειρά σοβαρών και λιγότερο σοβαρών σχέσεων στέριωσε  σε μια συντροφική σχέση που κράτησε χρόνια και που του στάθηκε στα τελευταία του.

Χρυσή καρδιά.

Γόης και μποέμ από το γενοφάσκια του έζησε την νύχτα και την φχαριστήθηκε.  Η ιστορία της νυχτερινής Αθήνας στις αφηγήσεις του.  Σαν κι αυτές του παλιού σινεμά.  Ζαμπέτας στα Ξημερώματα, Κόκωτας στη Νεράιδα, Πάριος στη Φιλελλήνων, το Παμέλας στη Βάρκιζα, το Ακρωτήρι στη Βουλιαγμένη. Εκατοντάδες μπαράκια και ταβέρνες σε όλο το λεκανοπέδιο τον ήξεραν με το μικρό του όνομα.

«Αν πουλήσω τα άδεια μπουκάλια του ουίσκι αγοράζω κάστρο στη Σκωτία»

«Και πόσα καπνίζεις τη μέρα?»

« Όσα προλάβω. Τα υπόλοιπα τη νύχτα»

Το «θα πεθάνεις» του  το λέγανε οι γιατροί εδώ και είκοσι χρόνια (στο μεταξύ πέθαναν τρεις απο αυτούς)

« Ξέρεις κανένα που δεν? Τι Σάββατο βράδυ, τι Κυριακή πρωί, Δευτέρα θα σε θάψουνε»

Καλό σου ταξίδι Χάρη μας προς τις αιώνιες μονές και τις σκηνές της πίστεως. Θα ζούνε μέσα μας οι πνευματικές σου παρακαταθήκες και η στάση ζωής που μας πρότεινες.

Με χαραγμένο αριθμό και κίτρινο αστέρι

Δεν ήθελα να γκρινιάξω καλοκαιριάτικα αλλά θέλει ν' αγιάσει ο διάβολος και δεν τον αφήνει το λιβάνι.

Αμόκ έχουν πάθει γερμανοί πολιτικοί και  τα διεθνή ΜΜΕ για το  πότε θα βγει η Ελλάδα από το ευρώ (Σεπτέμβρη, Γενάρη, σε ένα χρόνο…) και με ποια ισοτιμία θα γυρίσει στη δραχμή. Γιατί τώρα τέτοια πρεμούρα?

Ας διακινδυνεύσω κάποια πρόβλεψη σε αυτό το απρόβλεπτο και πολύ δύσκολο καλοκαίρι που δεν ξέρουμε το μας ξημερώνει.

Η οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη (και όχι μόνο στον Νότο, ας μην μασάμε)  είναι τέτοια που μόνο μια μεγαλειώδης παρέμβαση της ΕΚΤ μπορεί να την σώσει χωρίς να διαλυθεί το ευρώ. Είτε το πουν ευρω-ομόλογο είτε αγορά χρέους, είτε ρευστότητα  είτε ό,τι θέλετε ένα πράγμα σημαίνει. Τύπωμα νέου χρήματος αλά Αμέρικα. Το μπλογκ το έχει προβλέψει αυτό ως λύση εδώ και δυο χρόνια. Δείτε το αστείο άρθρο Χαρίκλεια Ιζνογκουντ με κλικ εδώ. Ας παραδεχτούν οι διάφοροι νέο-φιλελεύθεροι φωστήρες  τύπου Μερκελ, Ντράγκι, και λοιπόν ανόητων ότι το σύστημά τους α π έ τ υ χ ε. Η ανάπτυξη έχει όρια και δεν γίνεται με δανεικά για κατανάλωση.

Το νέο χρήμα  σημαίνει υποτίμηση του ευρώ και (ίσως,  σε καιρό ύφεσης?) πληθωρισμό. Αυτό όμως δεν θα φανεί ως προς τα ανταγωνιστικά νομίσματα αφού τόσο η Αμερική όσο και η Αγγλία (να δείτε κλάμα που έχει να πέσει εκεί μετά τους Ολυμπιακούς!) ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο! Γιατί νομίζετε ότι τα Αγγλοσαξωνικά έντυπα φτιάχνουν το παγκόσμιο κλίμα κατάρρευσης του ευρώ? Αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες!

Μόνο που μια τέτοια λύση έχει  κόστος πολιτικό και οικονομικό για τις χώρες με πλεονάσματα όπως η Γερμανία. Μικρότερο, βέβαια, από την διάλυση του ευρώ αλλά ……κόστος. Τι περιμένετε να  πούνε στους Γερμανούς οι Ρέσλερ και η Αγκέλα. Το σύστημα  μας απέτυχε και τώρα πρέπει να πληρώσετε τη λάθος πολιτική μας στην Ευρώπη? Θα σας πληθωρίσω τα λεφτά σας, λοιπόν, που τόσα χρόνια σας έλεγα να μαζεύετε? Έχετε δει πουθενά κάνα τέτοιον πολιτικό?

Είναι πολύ πιο εύπεπτο και λαϊκιστικό να βρίσκεις εξιλαστήρια θύματα και οι Γερμανοί ξέρουν την δουλειά καλύτερα απ' όλους ( θυμάστε ποιοι την πλήρωναν 70 χρόνια πριν?)

Φοβάμαι ότι θα μας φορτώσουν τα λάθη τους. Ότι η Ελλάδα φταίει για όλα (το 2%) και η έξοδος της από το ευρώ (και τι άλλο ακόμα μας περιμένει?) είναι η τιμωρία της για τα λεφτά που οι  Γερμανοί και οι λοιποί  θα χάσουν στη θύελλα που έρχεται αλλά και για την επιβίωση τελικά του ευρώ με όσους αντέξουν.

Νομίζω ότι θ' αρχίσω να κυκλοφορώ με αριθμό χαραγμένο στο μπράτσο  και κίτρινο αστέρι στο πέτο.

Διακοπές εναλλακτικές των εναλλακτικών

Τα (ξερο)νησιά, οι ερημικές παραλίες, τα ούζα, ο διαλογισμός  του « τι σου είναι η ζωή» αλλά και οι μύγες , τα κουνούπια, τα σκουπίδια, η απλυσιά   και  οι καύσωνες έγιναν mainstream.

Διακοπές στην πόλη πια τον Ιούλιο και Αύγουστο για όσους είναι φύσει και θέσει  city animals.  Οι παραλίες από Σεπτέμβρη και ....βάλε.   Έτσι πρέπει !

Μια καυτή Νέα Υόρκη εκπληκτικά αλλαγμένη ειδικά στις περιοχές που πρίν δεκαπέντε χρόνια δεν πέρναγες σαν  (λευκός) τουρίστας ούτε τρέχοντας σε ταξί όπως το παλιό λιμάνι και το Χάρλεμ.  Ό,τι  ζητάς θα το βρεις. Από υπερπαραγωγές μούσικαλ στο  Μπροντγουέη,  ατελείωτη ζωντανή μουσική,  φαγητό με φαντασία, χάπενινγκς στο δρόμο,  μουσεία κάθε είδους ( ακόμα και μουσείο σεξ αν το χεις ξεχάσει το είδος ), μπαρ στον  60ό όροφο  και ντίσκο μέχρι τεκέδες, μάγισσες και χαρτορίχτρες που θα σου πουν ποιός είσαι και που πηγαίνεις σε ομαδικές σεάνς αυτογνωσίας. Μόνο μη σε πιάσει πονόδοντος γιατί με το καλημέρα που λες στο γιατρό σου παίρνει μια πεντακοσάρα.

Γνωρίζοντας την πόλη από τις αρχές του 90 και έχοντας να την επισκεφτώ  9 χρόνια (πρώτη φορά σαν τουρίστας) νομίζω ότι είναι άξιο παρατήρησης  το  πως μπορούν να μεταμορφωθούν  οι υποβαθμισμένες βιομηχανικές περιοχές  σε περιοχές νεανικής ζωντάνιας, δημιουργηκότητας και ανάπτυξης.

Τι θα λέγατε για ένα διαμέρισμα στη  Δραπετσώνα  σε παλιό ντεπό εκεί προς τα υψώματα της  Χαραυγής  με τα ψαράδικα και τα τσιπουράδικα τριγύρω με θεά στο Σαρωνικό και το παλιό εργοστάσιο λιπασμάτων φτιαγμένο σε πολυχώρο?  Εγώ μέσα. With a little help from my friends.

Σας τη σπάω καλοκαιριάτικα, έτσι δεν είναι?

Τριτοκοσμικά ερωτήματα

Βλέποντας την σκηνή αυτή από τηλεοπτικό σταθμό της Συρίας να πετάνε παπούτσια και να βγάζουν πιστόλια live τι συνειρμούς κάνετε?
Και το ερώτημα, για το οποίο όσο περνάει ο καιρός γίνομαι πιο σίγουρος για την απάντηση, είναι αν η κρίση στην Ελλάδα είναι οικονομική, κοινωνική ή μήπως πολιτισμική?
 Μήπως πρέπει να γυρίσουμε εκεί που είναι πραγματικά οι ρίζες μας και που θα τακιμιάσουμε καλύτερα? Σας ξυνίζει,ε? Όσοι ζούμε έξω το τρώμε στη μούρη καθημερινά πια αυτό το ερώτημα.

Νανοτεχνολογία

Διάβασα ,από περιέργεια ψυχολόγου μάλλον,  την προκήρυξη μιας οργάνωσης  με  ένα απίθανα καλαμοκαβαλημενο  όνομα που έβαλε φωτιά στη Microsoft  τις προάλλες. Σε ένα παραλήρημα Αμερικάνικου τύπου συντηρητικής σκέψης (μου θύμισαν creationism) καταφέρεται κατά της τεχνολογίας και της χρήσης της.  

Διαφωνώ προφανώς με αυτού  του τύπου την νεοσυντηρητική σκέψη στην απλή λογική ότι αφού το τρίχωμά μας έπεσε δεν μπορούμε να ξαναγυρίσουμε πια στα σπήλαια. Θέλουμε ρούχα και παπούτσια. Και επειδή είμαστε 7 δις πάνω στη γη πρέπει να βρούμε τρόπους να τα φτιάχνουμε, αν μη τι άλλο,  με λίγα υλικά και ενέργεια.

Στη γκρίνια της η οργάνωση συμεριλαμβάνει  και την νανοτεχνολογία.

Όχι ότι η τελευταία είναι αθώα ως τεχνολογία αλλά είναι πολλά υποσχόμενη. Πρέπει φυσικά  να  ερευνηθούν σχολαστικά και  απο την αρχή οι πιθανές επιπτώσεις σε περιβαλλον και υγεία και να αναπτυχθούν χρήσεις προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων. Τα παθήματα της βιοτεχνολογίας να μας γίνουν μαθήματα.

Και για να στηρίξω την άποψη αυτή και για να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα αναδημοσιεύω αποσπάσματα από μια είδηση που διάβασα στο Nooz χθες.

Στη δημιουργία του πρώτου cluster οργανικών ηλεκτρονικών στην Ελλάδα, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, προχωρούν 18 επιχειρήσεις, τεχνοβλαστοί και φορείς από Μακεδονία, Θράκη, Αττική και Πάτρα, αλλά... και Βαρκελώνη και Οξφόρδη, με τη συνδρομή και Ελλήνων επιστημόνων του εξωτερικού.

Η δημιουργία της πρώτης στοιβάδας οργανικών ηλεκτρονικών γίνεται στο πλαίσιο της προσπάθειας να μη χάσουν το τρένο για την ανάπτυξη ενός κλάδου, του οποίου οι εμπορικές εφαρμογές εκτιμάται ότι θα «πιάσουν» τα 15 δισ. ευρώ το 2015 και τα 65 δισ. το 2022.

Ενδεικτικό του δυναμισμού του κλάδου είναι το γεγονός ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δημιουργήθηκαν παγκοσμίως 1.500 επιχειρήσεις οργανικών ηλεκτρονικών(αναμένεται να φτάσουν τις 10.000 στα επόμενα 2-3 χρόνια), ενώ γενικότερα στον τομέα της νανοτεχνολογίας, οι ιδρυθείσες την τελευταία πενταετία εταιρείες ξεπερνούν τις 70.000-100.000!

Στο cluster συμμετέχουν οι εταιρείες-τεχνοβλαστοί (spin offs) δύο Θεσσαλονικέων επιστημόνων του εξωτερικού, του Νίκου Κεχαγιά, επικεφαλής μιας υπηρεσίας που παρέχει συμβουλές στις ομάδες νανοκατασκευών του Ινστιτούτου της Καταλονίας και του Κυριάκου Πορφυράκη, που αναπτύσσει ερευνητική δραστηριότητα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Παράλληλα, στο cluster -που αναμένει χρηματοδότηση 5 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ 2007-2013 (σχετικό αίτημα έχει ήδη κατατεθεί στη Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας)- μετέχουν και οι εξής: το επενδυτικό κεφάλαιο "Τhermi Ventures" και η επιχειρηματική θερμοκοιτίδα "Thermi", καθώς και οι εταιρείες BIOHELLENIKA, COMPUCON, ΕΛΙΞΙΣ Α.Ε, Ελληνικη Υφαντουργια Α.Ε, KYKE HELLAS A.E., ΛΟΥΦΑΚΗΣ ΧΗΜΙΚΑ ΑΒΕΕ, N.Μιχαλοδημητράκης-Π. Νεοφώτιστος O.E., Πρίσμα Ηλεκτρονικά Α.Ε., ΚΩΣΤΑΣ ΣΙΑΜΙΔΗΣ Α.Ε., SUNMATE HELLAS Α.Ε., D.E.F.I.N.E., SUNLIGHT και NanoTypos.

Ενδεικτικά αναφέρω  ότι οι εφαρμογές αυτές θα μπορούσαν να καταλήξουν στον τελικό χρήστη με τη μορφή πλαστικών φωτοβολταϊκών, εύκαμπτων οθονών για συσκευές (OLED), εύκαμπτων μπαταριών και «έξυπνων» υφασμάτων.

Έξυπνες κινήσεις και επενδύσεις για όσους έχουν ακόμα λίγα λεφτά στην άκρη.

Αυτός που σώζει μια ζωή, όλον τον κόσμο σώζει

Σκηνές θλιβερές για την εικόνα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας κατέγραψε ερασιτεχνικό βίντεο, που αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο, και το οποίο δείχνει νεαρούς με μαύρα ρούχα να κυνηγούν μέσα στο μετρό έναν Πακιστανό και να τον μαχαιρώνουν μπροστά στα μάτια των περαστικών και του άνδρα της ασφάλειας, που όμως δεν αντιδρούν καθόλου.

Ακούγονται ανατριχιαστικοί διάλογοι όπως "φέρ' τον έξω, φέρ' τον πάνω", "μαλάκα., του 'μπηξες το μαχαίρι;", "μαλάκα.. μπήκε μέσα του όλο". Επίσης ακούγεται ο άτυχος άνδρας να φωνάζει "βοήθεια" και οι δράστες να απαντούν "σκάσε ρε".

Το περιστατικό σημειώθηκε την Κυριακή των εκλογών και αναρτήθηκε στο  YouTube το βράδυ της ίδιας ημέρας (κλικ εδώ). 
Δεν είναι φυσικά το μοναδικό περιστατικό. Άτομα που εμφανίζονται ως μέλη ακροδεξιών οργανώσεων στήνουν "καρτέρι" σταματώντας διερχόμενους αλλοδαπούς , ακόμα και παιδιά, που πηγαίνουν στη δουλειά τους, τους κλέβουν ό,τι χρήματα έχουν πάνω τους, τους σκίζουν τα χαρτιά τους και ενίοτε τους χτυπούν ενω κάποιοι τους χειροκροτούν..

Αναγνωρίζω το δίκιο αυτών που υποφέρουν από την εγκληματικότητα στις γειτονιές της Αθήνας. Δεν είναι λύση όμως να αφήνουμε την τιμωρία  στα χέρια των συμμοριών. Το κράτος να δώσει την διεθνή λύση που αρμόζει στα πλάισια της  ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ας το βάλει στο τραπέζι με το Μνημόνιο.  Όσοι έχουν δουλειά και μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς να μείνουν και οι υπόλοιποι να πάρουν χαρτιά να πάνε για κει που ξεκίνησαν ή να γυρίσουν από κει που ήρθαν. Και όσοι  ακόμα παίζουν δεξιά και αριστερά πολιτκά παιχνίδια με τους μετανάστες να πάνε να να τα παίξουν με τα δικά τους τα παιδιά.

Πρέπει να αντιδράσουμε όλοι. Η βία και  η τρομοκρατία  των νεοναζί δεν έιναι λύση. Φαντάζεστε τι έχει να  γίνει αν πάρουν οι μετανάστες όπλα και οργανωθούν σε συμμορίες για να αμυνθούν?

Και για να μην ξεχνιόμαστε.  Όταν οι ναζί κηνυγούσαν τους εβραίους ο λαός  χειροκροτούσε

Ποιος κερδισε?

Δεν χρειάζεται να έχετε διδακτορικό στη φιλοσοφία ή στις πολιτικές επιστήμες για να καταλάβετε  γιατί έγραφα "Καλά Χριστούγεννα" στο προηγούμενο.

Αν η νέα κυβέρνηση δεν κάνει αυτά που πρέπει τότε θα κάνουμε Χριστούγεννα με τον  ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση αυτοδύναμο.  Δεν το λέω για κακό αυτό, προσέξτε. Διαπίστωση κάνω .  Εκτός αν αλλάξει ριζικά ο Ευρωπαϊκός περίγυρος,  η άποψή μου ήταν και είναι,  ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση , με δεδομένη την ρήση ότι η εξουσία είναι μια διαρκής απόλαυση , θα είναι το καλύτερο  αμορτισέρ.

Τι είναι αυτό που μπορεί  να κάνει η νέα κυβέρνηση  σε 6 μήνες χωρίς εξαρτήσεις από δανειστές? 

Κάποιος έλεγε , ότι  οι μεγάλοι  πολιτικοί δεν έκαναν παρά μόνον εφαρμογή της κοινής λογικής.

Πρώτο , να φτιάξει φοροεισπρακτικό μηχανισμό για να μαζεύει τους φόρους από κει που πρέπει και να αφήσει τους μισθούς και τις συντάξεις.

Δεύτερο, να στείλει ακόμα μερικούς Άκηδες στα σίδερα και να καταργήσει  το νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Τρίτο , να ρίξει βάρος στην γεωργική παραγωγή, να' χουμε τουλάχιστον να τρώμε.

Τέταρτο,  να πάρει τα 10 ή 20 δις που περιμένουν στα Ευρωπαϊκά συρτάρια για να ανακινήσουν τα μεγάλα έργα υποδομών (χωρίς να τα δώσει πάλι στα ίδια φαγανά παιδάκια).

Πέμπτο, να ρίξει το βάρος στην ετοιμασία της επόμενης τουριστικής  σεζόν.

Τέλος να κάνει τάμα στη Μεγαλόχαρη γιατί μόνο με θαύμα οι νάνοι που μας κυβερνάνε μπορεί να αποκτήσουν  κοινή λογική.

Παράλληλα , έχει  πολλά περιθώρια βελτίωσης και αλλαγής του  τρόπου εφαρμογής του Μνημονίου που θα δώσουν ανάσα στους πιο αδύνατους  ή τουλάχιστον δεν θα τους πάνε παρακάτω. Και να βάλλει στους όρους διαπραγμάτευσης  και την ουσιαστική λύση του μεταναστευτικού στα πλαίσια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας , των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνθηκών.

Σε μια τέτοια , μάλλον απίθανη προοπτική για τους "λίγους" που μας κυβερνούν, τα Χριστούγεννα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασχολείται να μαζέψει  τις συνιστώσες του και τα χρυσαυγά  και οι αριστεροδέξιοι μηδενόφιλοι θα περνάνε  γριούλες από τον δρόμο μπας  και μαζέψουν  καμιά ψήφο ή καμιά ενεργητική αποχή.

Καλά Χριστούγεννα

Τα Χριστούγεννα θα ξέρουμε ποιος θα είναι ο ουσιαστικός νικητής των εκλογών. 

Ανεξάρτητα από  το ποιο κόμμα θα βγει πρώτο και αν θα είναι λίγο ή πολύ  αντίμνημονιακή η νέα κυβέρνηση.

Οι εξωτερικές δυνάμεις της αγοράς από την μια και η απελπισία από την άλλη είναι τόσο ισχυρές  που η σύγκρουσή τους θα αφήνει  λίγα περιθώρια στην κυβέρνηση για να πάρει πρωτοβουλίες  είτε προς τη μια είτε προς την άλλη πλευρά.  Ανεξαρτήτως ........κωλοτουμπών.

Το θέμα είναι σε ποιανού τα χέρια θα σκάσει είτε η κοινωνική βόμβα της συνέχισης της λιτότητας και των διαρθρωτικών αλλαγών  είτε η βόμβα της εξόδου από το ευρώ.  Οι πιθανότητες το να σκάσει μια βόμβα  πάντως είναι οι ίδιες είτε με ΝΔ  είτε με ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και με αυτόν που θα μείνει  απ’έξω  να κερδίζει .  Και αυτό δεν θα γίνει στις 18 Ιουνίου αλλά θα πάρει κάποιο χρόνο. Εν αναμονή,  λοιπόν,  και ο Θεός βοηθός.

Αυτά που δεν μου αρέσουν στις εκλογές αυτές:

-Κανείς δεν μιλάει γαι τα πραγματικά προβλήματα του τόπου αλλά γύρω από το Μνημόνιο Αντιμνημόνιο λες και θα σωθούμε είτε με είτε χωρίς αυτό αν δεν αλλάξουν οι παθογένειες.

-Γίνεται τρομοκράτηση του  κόσμου και  από τα  μέσα και από τα έξω

-Γίνεται εμπόριο εν γνώσει ψεύτικης ελπίδας πάνω στην απελπισία

-Γίνεται σπέκουλα πάνω στο  τυφλό μίσος και τη βία

-Κάποια   διεθνή  ΜΜΕ και  ηγέτες  που δίνουν μαθήματα υπέρ  ΝΔ λες και θέλουν να βγάλουν τον ΣΥΡΙΖΑ. (και δεν είναι τόσο βλάκες να μην το καταλαβαίνουν*)

.

-Η  διεθνής  στοχοποίηση της χώρας που είναι πια έρμαιο των ΜΜΕ και του  διεθνούς χρηματοπιστωτικού  συστήματος   για να γίνει το μαύρο πρόβατο που έφυγε από το μαντρί και «βλέπετε τι έπαθε» 

* Το παρασκήνιο της συνέντευξης  Ολάντ στη Τρέμη λέει  ότι η Μέρκελ ζήτησε από τον Βαν Ρομπάϊ  να απευθύνει  προεκλογικό διάγγελμα στον Ελληνικό λαό (μπρρρρρρ). Την έπιασε την γκαφα ο Μόντι και ο  Ολαντ και της είπαν άσε θα το πουμε εμείς κοσμιότερα. Εξ ου και η συνέντευξη Μόντι στο Βήμα της περασμένης Κυριακής και του  Ολαντ στην Τρέμη.

Αιτίες και συμπτώματα

Και ενώ πλησιάζουμε στις νέες εκλογές και γίνεται  ορυμαγδός  αντιπαραθέσεων για το ποιος θα αλλάξει, απαλλάξει, απαγκιστρώσει , τροποποιήσει, καταγγείλει το Μνημόνιο και ποιος θα μας κρατήσει στο ευρώ και ποιος θα εξαλείψει τον νεοναζισμό και ποιος θα μας δώσει από αυτά που δεν έχει και ποιος , και ποιος και ποιος…..κανείς δεν μπαίνει στην ουσία των προβλημάτων.

Ίσως να γίνομαι μονομανής επειδή το έχω γράψεις άπειρες φορές  αλλά η  πτώχευση, το Μνημόνιο, η τρόικα , η ΧΑ,  η Παιανία, ο λαϊκισμός , η βία και ότι άλλο βιώνουμε σήμερα δεν είναι παρά τα συμπτώματα.

Ποιες είναι οι αιτίες? Να τις ξαναπώ ? Δεν θυμάστε που τις λέγαμε πριν ακόμα εμφανιστούν όλα τα παραπάνω?  Είναι η ανικανότητα , αδιαφορία, η αναξιοπιστία  και διαφθορά της άρχουσας οικονομικής, πολιτικής και πνευματικής τάξης που διάλυσε το κράτος,  απαξίωσε την συλλογική συνείδηση   και αποχαύνωσε την κοινωνία.

Γιατί τους πείραξε η Λαγκαρντν  που είπε ότι πρέπει οι έλληνες να πληρώνουν φόρους? Μήπως δεν είναι μια αλήθεια για τη ΜΜ και την ΠΜ εποχή? Δεν τα λέμε εμείς οι ίδιοι χρόνια τώρα? Δεν είναι η  απουσία  φοροεισπρακτικού μηχανισμού μια συνειδητή πολιτική επιλογή για λούφα και αυθαιρεσία των ημετέρων που την πληρώνουν στο τέλος οι πιο αδύναμοι και τα εύκολα θύματα?  Δεν χρησιμοποιούσαν τόσα χρόνια τον ΣΔΟΕ ως μπαμπούλα σε όσους δεν έπαιρναν κομματικά κουπόνια?

Γιατί  διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους με την ΧΑ όταν έχουν αφήσει το μεταναστευτικό να σαπίσει? Και η Βουλή που συγκάλυψε τα σκάνδαλα τώρα μιαίνεται που μπήκαν οι "εγέρθητοι"  υπόδικοι του κοινού ποινικού δικαίου? Ενώ οι κύριοι του "πολιτικού δικαίου" είναι μόνον ο ……Ακης.

Ποιος έχει κάνει τα κανάλια μπουρδέλα και ρόμπες πρώτος?  Ο Κασιδιάρης μήπως?

Δεν πρέπει αυτά και τόοοοσα άλλα να διορθωθούν είτε με είτε χωρίς Μνημόνιο?   Η μήπως μας ξαναρίχνουν στάχτη στα μάτια για να ξεπλύνουν τις δικές τους αμαρτίες μεταθέτοντας τις αιτίες στα συμπτώματα?

Και όσο το κατεστημένο ( του  αριστερού μη εξαιρουμένου)  δεν καταλαβαίνει ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει τόσο ο λαϊκισμός, η βία και ο φασισμός θα ανεβαίνουν. Μη μας κάνους τις μωρές παρθένες.

Εδώ είμαστε . Οψόμεθα οσονούπω.  Κοντός ψαλμός αλληλούια, δόξα σοι ο Θεός.          

Ζητείται αεροδρόμιο για προσγείωση

Έχω πια βαρεθεί με τις αναλύσεις (χωρίς λύσεις) και τις διάφορες θεωρίες για την οικονομία και την πολιτική.  Έχουν ειπωθεί και γραφτεί όλα . Μα όλα , λέω. Ακόμα και τα πιο απίθανα σενάρια που πιάνουν από την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης έως την διάλυση της. Από την επιστροφή στη δραχμή και την διάλυση της χώρας έως την ανάδειξη της  σε φάρο της παγκόσμιας κοινωνικής αναγέννησης. Από τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ως το μπλογκ της Μαριγώς από τα Άνω Τζούτζουνα.  

Θεωρίες ρεαλιστικές , ουτοπικές, συνωμοτικές,  δεξιές, αριστερές, κεντρώες, εξωγήινες  και ότι άλλο έχει ο μπαξές του νου. Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Χωρίς να ξέρει κανείς απολύτως ούτε μέσα ούτε έξω, και το εννοώ το απολύτως, τι μας ξημερώνει. Εικασίες εκφράζουν και επιθυμίες μάλλον παρά τεκμηριωμένες απόψεις. Και τις ακούς τις μπαρούφες ακόμα και από ανθρώπους που περίμενες να  ήσαν σοβαροί λόγω θέσης ή παιδείας.  Δεν λέω, με τα τόσα που έχουν ειπωθεί κάποιοι θα πέσουν μέσα στο τέλος και θα μας λένε ότι "τα έλεγαν"

Κρείττον σιγάν ή λαλείν μάτην.  Αλλά φαίνεται ότι η κρίση εξάπτει και τη λαϊκή και την επιστημονική φαντασία. Και ο απλός κοσμάκης που τα ακούει και τα διαβάζει έχει σαλτάρει. Δεν του έφταναν τα οικονομικά του δράματα και στριμώγματα έχει και την ιδεολογικοπολιτική σύγχυση από πάνω. Να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και να τρέχουν να βγάλουν τα λεφτά τους έξω, για παράδειγμα. Να λένε ότι θα ψηφίσουν είτε Χρυσή Αυγή είτε Καμένο είτε ΣΥΡΙΖΑ είτε ΝΔ.

Μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ, μόλις διάβασα το τι είπε ο Τσίπρας στους ξένους Διπλωμάτες των χωρών G20 (προφανώς με τα άπταιστα αγγλικά του). Δεν είναι μακριά απ' όσα είπε στην επιστολή του στον Μπαρόζο πριν κάνα μήνα και νομίζω ότι θα συμφωνούσαν μαζί του και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Πολύ λογικά ακούγονται.

Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι ψάχνουν αεροδρόμιο να προσγειωθούν χωρίς όμως να τους πάρουν χαμπάρι τα ραντάρ. Τους συνιστώ τις χαμηλές  πτήσεις και μεσα απ'τα σύννεφα.

Όπως και να είναι το μπλογκ ήταν και παραμένει αισιόδοξο τόσο για την Ευρώπη όσο και για την παραμονή της Ελλάδας σε αυτήν. Αλλά η απαισιοδοξία μου έγκειται στο ότι όλοι  στρέφονται πια γύρω από το Μνημόνιο και κανείς δεν μιλάει για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας με η χωρίς Μνημόνιο δεν έχει σημασία. Μη μου πείτε ότι δεν  δεν είχαμε προβλήματα και ότι όλα ήρθαν από την Τρόϊκα γιατί τέτοιο άλλοθι στο πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό κατεστημένο δεν το αγοράζω.

Από το χτες στο σήμερα

Σήμερα το πρωί δυο  αυθάδεις κάκτοι  τόλμησαν να συνωμοτίσουν και να ανθίσουν  ενάντια στο σκουπιδαριό που θριαμβεύει πάνω στην επιστημονικά τεκμηριωμένη πια ανικανότητα των αρχών και μικρόνοια των κατοίκων του νησιού

.

Αυθάδεις και αλαζονικοί φόρεσαν  τα  ασορτί κοκκινοπορτοκαλιά τους  ξόμπλια πάνω από τη πράσινή τους κάπα χωρίς να δίνουν  διάρα για την γκριζάδα των ανθρώπων γύρω του. Χρεωκοπίες, ανεργίες, περικοπές, αυτοκτονίες, συμπλοκές, εκφοβισμοί, εμπόριο ελπίδας.  Δεν ακούς και κανά καλό. Μαυρίλα και απόγνωση.

Ξαναδιάβασα τη Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου. Η ζωή μιας γυναίκας στην Πόλη και την  Αθήνα στα τέλη του 1800 αρχές 1900. Το Πέραν, τα Ταταύλα, ο Γαλατάς, το Κατίκιοϊ, το Μπαλουκλί. Το Ζάππειο , η Καστέλα, η Ερμού, η Πλάκα, ο Ζαχαράτος. Μυρωδιές από γιαλατζί, ιμαμ, παστουρμάδες, καϊμάκια. Δυο πόλεις και κόσμοι που δεν υπάρχουν πια αλλά και ένας τύπος γυναίκας που δεν υπάρχει  πια. Η μάνα, η γη , η προσφορά, η τρυφερότητα και ο δυναμισμός ταυτόχρονα. Η αφέντρα και η δούλα της οικογένειας. Η αγάπη για τη ζωή και τη δημιουργία. Που ονειρεύεται αλλά και παίρνει τη ζωή όπως έρχεται. Τα ανθρώπινα μέτρα υποτάσσουν ακόμα και αυτές τις μεταφυσικές ανάγκες. Το τίποτα και του « ένας τίποτα» που είναι πάνω από τον Θεό και η ευτυχία του να χαζεύεις τη θάλασσα. Θα έλεγα ένας θηλυκός Αλέξης Ζορμπάς.

Γράφει, λοιπόν, η Ιορδανίδου για την μεγάλη σφαγή των Αρμενίων τον Δεκαπενταύγουστο του 1896 στην Πόλη από τον Σουλτάνο Αμπτούλ Χαμίτ τον Δεύτερο. 35 χιλιάδες τα θύματα σε πρώτη φάση. Γενοκτονία στη συνέχεια με δεκαπλάσιους, τουλάχιστον, αριθμούς θυμάτων.

Και κάνω αυτόματα την σύνδεση με τις  φρικαλεότητες  στη Συρία σήμερα. Μια φρίκη που περνάει μάλλον στα ψιλά τόσο στα διεθνή όσο και ελληνικά ΜΜΕ σε σχέση με την δημοσιότητα που δώθηκε στην εξέγερση στην Αίγυπτο και τη Λιβύη. Η ξεδιαντροπιά του κυνισμού της διεθνούς διπλωματίας και το τσαλαπάτημα και της τελευταίας ρανίδας υπόληψης του ΟΗΕ.  Ξέρω, θα μου πείτε, ότι εδώ καιγόμαστε εμείς και ίσως και να σφαχτούμε μεταξύ μας όπως πάνε τα πράγματα, τους Σύρους θα νοιαστούμε?

Και όμως αυτό που γίνεται εκεί πέρα είναι ντροπή για όλους μας. Φοβάμαι ότι αν δεν κάνω κάτι και αν κάποιος  βγει αύριο και  μου πει «μαζί μας σφάξατε» δεν θα έχω την εύκολη απάντηση.  Να σταματήσουμε τη σφαγή.τώρα.

Οικονομική κρίση και γεωστρατηγικές

'Could the RMB Displace the Dollar and Euro?'

31 May 2012, 17:00 - 18:30

Hotel Thon, Rue de la Loi 75, 1040 Brussels (Belgium III Room)

The rise of any great power depends on its economic and financial strength. For more than half a century the world’s top currency has been the dollar, a reflection of America’s economic power. In the past decade the introduction of the euro has challenged the dollar’s pre-eminence and accounts for about a third of global foreign currency reserves. But the recent financial crisis that hit the US and then Europe has cast doubt on the future of the dollar and especially the euro.

China’s spectacular economic rise has led to speculation that the renminbi (RMB) could displace both the dollar and euro at some point. China already accounts for 10% of global GDP, 9% of world trade and about 25% of global growth. Is it inevitable that this economic clout will result in increased financial muscle? Instead of complaints about an undervalued RMB could we hear complaints about the dominance of the renminbi in the future?

Some argue that the RMB could displace the dollar and euro within a decade. Others suggest that this might take decades if at all. What unites experts is the many changes, political as well as economic, that China would have to make to develop the RMB as a major reserve currency. China’s financial system is still under tight government control – one reason the EU refuses to grant China market economy status (MES). The RMB is not freely convertible and Chinese capital markets, despite their huge dollar holdings, lack the depth to provide the liquidity critical to make a currency attractive to hold and trade.

There are signs, however, that Beijing is ready to consider the internationalisation of the RMB as it would result in considerable prestige for China. Hong Kong is already being used as a base for the experiment. The internationalisation of the RMB would help China exit from the decades-old and controversial growth strategy based on keeping the currency undervalued and the economy closed to foreign capital. But such a path would have an impact on the domestic reform agenda far beyond the financial field.

This timely event with a panel of leading experts will discuss the implications of the internationalisation of the RMB.

EU Asia Centre

Madariaga – College of Europe Foundation

Belgium-Hong Kong Society

Ιστορικά αγράμματοι

Με αφορμή ένα πολύ ψαγμένο μήνυμα φίλης σχετικά με τη χρήση του μίσους και της βίας ως πολιτικών μέσων, και μετά από συζήτηση με φίλους που ξέρουν,  θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις μου.

Η Χρυσή Αυγή είναι μόνο η επίφαση του φασισμού ίσως του πιο εκφρασμένου με βία και σε κάποιον βαθμό γραφικού θα έλεγα αν στο μεταξύ δεν είχαν ανοίξει τα κεφάλια κάποιων ανθρώπων.

Ο φασισμός υπάρχει και κινείται και γύρω μας και μέσα μας. Καθημερινά. Απο την συνωμοσιολογία ως την διαπόμπευση των πουτάνων. Είναι πολυ τετριμένο το θέμα να το ξαναρχίσω. Πάντως σίγουρα φασισμός δεν είναι μόνο οι άλλοι.

Θέλω εδώ να γράψω για αυτούς που πιστεύουν ότι η καλλιέργεια του μίσους, του φανατισμού και της βίας είναι  μέσο επίτευξης πολιτικών στόχων.  Για αυτούς που στρατολογούν ανθρώπους μέσα από τα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας μας όπως τους μετανάστες, τους εξαρτημένους, τους ανθρώπους χαμηλής παιδείας, τους άστεγους για να φτιάξουν τους στρατούς των εγέρθητων. Ρίχτε μια ματιά στο διαδίχτυο ή παρατηρήστε κάποιες  αφίσες ή ακούστε μαρτυρίες. Το μίσος ξεχειλίζει.

Αυτοί δεν είναι μόνο οι φονταμελιστές μουσουλμάνοι στο Αφγανιστάν όπως θα νόμιζε κανεις ούτε η μαφία της κοκαϊνης και των γηπέδων. Είναι και κάποιοι που πιστεύουν ότι έτσι θα ωθήσουν τα πράγματα προς την μεριά που εκείνοι θεωρούν ως ορθή. Μαύρη, κόκκινη ή γκρίζα.

Ιστορικά αγράμματοι δεν ξέρουν ότι η απολιτική και η χαοτική βία στρέφεται πρώτα εναντίον των αποκάτω, στη συνέχεια εναντίων των  δίπλα και τέλος ενάντια στους ίδιους τους δημιουργούς και φορείς της. Οι αποπάνω όχι μόνο δεν θίγονται αλλά περιμένουν να την χρησιμοποιήσουν όταν θα την χρειαστούν για τη δική τους σωτηρία. Το «βία στη βία» έχει ξεπεραστεί ιστορικά.

Εκτός αν μέσα από αυτή τη διαδικασία βρίσκουν ρόλους ύπαρξης. Αυτό, όμως , όπως έχω ξαναπεί δεν εμπίπτει στην  πολιτική ανάλυση αλλά στην ψυχοθεραπεία. Εμείς, όμως,  υπάρχουμε και θα υπάρχουμε παααρα πολλοί που θα αντιστεκόμαστε και δεν θα μασάμε τα ψυχωτικά τους ναυάγια.

Αναψτε τα φώτα ομίχλης.

Τη Χρυσή Αυγή δεν την έβγαλαν μόνον όσοι την ψήφισαν αλλά και όσοι ανέχθηκαν ή ακόμα και προώθησαν  αφελώς  ή για πλακίτσα τον σκοταδισμό, την συνωμοσιολογία, τη λάσπη και και την γκρίζα προπαγάνδα είτε δεξιά είτε αριστερή. Μνημεία ανοησίας κυκλοφορούν  τα δυο τελευταία χρόνια  στο διαδίχτυο και τα ΜΜΕ που σε κάποιον  μορφωμένο αποδέκτη τα φρενάρει  η λογική στον ουγκ,  όμως,  που τρώει σουβλάκι στη γωνία  κατεβαίνουν αμάσητα όπως και το τζατζίκι.

Με κλικ εδώ θα  διαβάσετε ένα άρθρο που μου άρεσε  και απο το οποίο απομονώνω μερικές γραμμές.

«Επιπλέον άμα είσαι αγράμματος, άμα δεν καταλαβαίνεις από ορθό λόγο, δεν καταλαβαίνεις πως η υπέρτατη δυάδα στην ζωή είναι το αίτιο και το αιτιατό, τότε μπαίνεις στο ball room της συνωμοσιολογίας και αρχίζεις και χορεύεις. Και να η λέσχη Μποντιμπίλντινγ, και δως του τα μυστικά της Σιών, και να οι μασόνοι στο πεντοχίλιαρο και να γενικώς η "άλλη πλευρά" της πραγματικότητας που μας κρύβουν. Αν μπεις στην σπείρα, αργά η γρήγορα θα ασχοληθείς και με τους ναζί και όλο και κάπου θα αρχίσεις την γελοιότητα της αριθμολαγνείας "μα δεν ήταν 6 εκατομμύρια τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, ήταν πχ 1.5 εκ." Ώρσε!»

Θα παρακαλούσα τους φίλους μου να είναι πιο υποψιασμένοι με το τι διακινούν στις παρέες τους και το διαδίχτυο και τέλος πάντων να μη  στέλνουν σε εμένα προσωπικά πληροφορίες τάχα εμπιστευτικές και θεωρίες  μεταφυσικές που  προσβάλουν  τη νοημοσύνη μου. Διαφορετικά θα τους κάνω junk mail. Ζητείστε και από τους δικούς σας φίλους να κάνουν το ίδιο , αν θέλετε.

Αναψτε τα φώτα ομίχλης.

Εξουσία μου , αμαρτία μου

Το πολιτικό σκηνικό της αντιπολίτευσης έπαθε το αναμενόμενο. Κατέρρευσε! Μαζί πήρε και τους ηθοποιούς.

Παραμένει όμως το θέατρο, η σκηνή, οι ρόλοι και οι θεατές. Περιμένουν τα νέα σκηνικά και τους ηθοποιούς. Ο δικομματισμός δεν κατέρρευσε απλά ανασχηματίζεται. Το νέο ΠΑΣΟΚ θα λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι λέτε  ότι τον ψήφισαν και απο 4 πήγε 17% και ίσως πιο πάνω σε λίγο? Και που θα βρει τα 10000 στελέχη για να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό?

Δεν καταλαβαίνω , λοιπόν, γιατί έχουν πάθει αμόκ κάποιοι στην πατρίδα επειδή θα έρθει ο Τσίπρας? Μπορεί να λέει διάφορες μπαρούφες για την Ελλαδα σπίθα που θα απελευθερώσει την Ευρώπη αλλά δεν είναι και ο Τσε Γκεβάρα (ήμαρτον Θεέ μου).  Σιγά μην έχει τα κότσια, και να 'θελε,  να μας βγάλει από το ευρώ. Νομίζω ότι στατιστικά οι πιθανότητες να βγούμε από το ευρώ με Τσίπρα είναι ίδιες με οποιονδήποτε άλλον στην εξουσία.  Ισως οι κοινωνικές αντιδράσεις να είναι ηπιότερες ειδικά τώρα που το κλίμα στο Βερολίνο πάει ν'αλλάξει.


Γιατί όπως ξέρουν οι πιο μεγάλης ηλικίας και εμπειρίας άνθρωποι, στην πολιτική, όπως και στη ζωή κατά κύριο λόγο, δεν σε κρίνουν  απ' αυτό που λες αλλά απ' αυτό που κάνεις. Για θυμηθείτε τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ πριν το 80. Πολύ πιο ριζοσπαστικά από του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Για θυμηθείτε πως αντιμετώπιζε το τότε δεξιό καταστημένο τον Ανδρέα. Πολύ πιο άγρια απ' ότι τον Αλέξη σήμερα. Και τελικά που κατέληξε το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο"?


"Εξουσία μου , αμαρτία μου,  λάθος μου μεγάλο…….?"

Κοντός ψαλμός , αλλελούϊα.  Μόλις τελείωσουν τα ταρατατζούμ εσωτερικής κατανάλωσης και αρχίσει το πηγαινέλα προς τα εξωτερικά  θα δούμε. Και για τον Αλέξη και για τον Φρανσουά.
Γιατί και ο Ολαντ μου φαίνεται  .."άλλα λέω, άλλα κάνω , πως να σας το πω,  έλεγα περνούν τα χρόνια θα διορθωθώ". Φοβάμαι οτι το Μερκοζί θα γίνει Μέρκολαντ παραυτα. Οι αγορές είναι αμείλικτες. Και οι κοινωνίες όμως φαίνονται αποφασισμένες. Για να δούμε.

ΥΓ. Το αρθρο αυτό γράφτηκε πριν δω την επανασττικού περιεχομένου  επιστολή Τσιπρα στον Μπαρόζο!
Μπάνια αρχίσατε, κρυουλιάρηδες? Τα σκουπίδια τα μαζέψατε? Άντε, και  γρήγορα μη σας στείλω κανα  γραφικό εγέρθητο.

Σύντομο μετεκλογικό μήνυμα

Ένα μήνυμα που έστειλε ο φίλος Κάρολος και μου λέει τα εξής

 "Ωραία, αφού κάναμε το καθήκον μας στις εκλογές και καταβαραθρώσαμε τα δύο κόμματα της καταστροφής, δίνοντάς τους το ένα τρίτο των εδρών του κοινοβουλίου1 και μάλιστα το τρίτο το μακρύτερο, μένει τώρα και στο πολιτικό προσωπικό να κάνει το δικό του καθήκον, και πιο συγκεκριμένα: να στείλει στις Βρυξέλλες μία εθνική αντιπροσωπεία προσωπικοτήτων, με επικεφαλής το Μανώλη Γλέζο (α) για να τους ανακοινώσει επίσημα ότι ο ελληνικός λαός απορρίπτει τις συμφωνίες που παράνομα2 είχε συνάψει η προηγούμενη κυβέρνηση με την Τρόικα, (β) να απαιτήσει την ακύρωση του μνημονίου και των όρων του, την παραγραφή του ελληνικού χρέους που δημιουργήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια καθώς και εκείνου προς παρατράπεζες ή προς τράπεζες που έχουν πτωχεύσει και που υπάρχουν ακόμα χάρη σε χρήματα φορολογούμενων πολιτών3, και να προτείνει τη χορήγηση ευρωπαϊκής οικονομικής ενίσχυσης προς την Ελλάδα για την ανασυγκρότηση της εθνικής της οικονομίας, ώστε αυτή να είναι σε θέση εντός το πολύ μίας πενταετίας να αποπληρώνει μόνη της τις τρέχουσες υποχρεώσεις της.

 Αν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας διατηρούν ακόμα λίγο σεβασμό για τη δημοκρατία και τη λαϊκή βούληση, θα κάνουν δεκτούς τους παραπάνω όρους και θα δώσουν την ευκαιρία που αξίζει στην Ελλάδα. Αν πάλι δεν τους αρέσουν οι δημοκρατικές διαδικασίες, τους στέλνουμε το Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής με πεντέξι φουσκωτούς χρυσαυγίτες να φωνάζουν «εγερθείτο» απ’ όπου περνάνε και με μερικές φωτογραφίες του Χίτλερ για να τα βρουν μαζί τους… Όπου δεν πίπτει λόγος, υπάρχει και άλλος τρόπος. Αυτά ως προς το εξωτερικό.

Υπάρχει παράλληλα όμως και μία εσωτερική ατζέντα: εξορθολογισμός του φορολογικού συστήματος, αντιμετώπιση του προβλήματος των μεταναστών στο πλαίσιο του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, επανεξέταση όλων των υποθέσεων μαύρου πολιτικού χρήματος την τελευταία δεκαπενταετία με παραδειγματική τιμωρία όλων των ενόχων μηδενός εξαιρουμένου, δημιουργία οικονομικά και οικολογικά βιώσιμων θέσεων εργασίας στην ελληνική ύπαιθρο (βιολογική γεωργία, εναλλακτικός τουρισμός κλπ) με σκοπό την αποσυμφόρηση των αστικών κέντρων, εθνικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση των ΑΠΕ υπέρ των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και όχι υπέρ των μεγαλοεργολάβων ως συνήθως κλπ.

 Ως λαός έχουμε μέλλον. Αρκεί να συνεχίσουμε αυτό που αρχίσαμε πριν λίγες μέρες: να αφήσουμε δηλαδή το κακό μας παρελθόν για πάντα πίσω μας."

1 Χωρίς το μπόνους των 50 εδρών του Νόμου Παυλόπουλου
 2 Το πρώτο μνημόνιο, ως διακρατική συμφωνία, προϋπέθετε την ψήφισή του από μία διευρυμένη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και όχι την εκβιαστική επιβολή του στους βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης χωρίς καν να γνωρίζουν τι ψηφίζουν, ενώ το δεύτερο μνημόνιο ψηφίστηκε από μία ευρεία πλειοψηφία μεν, η οποία όμως δεν είχε ίχνος δημοκρατικής νομιμοποίησης όπως φάνηκε και στις πρόσφατες εκλογές.
 3 Δεν νοείται η οικονομική αλληλοεξόντωση λαών, μελών μίας υπερεθνικής, δημοκρατικής συμμαχίας.

Απλή αριθμητική

Πιστεύω στη λαϊκή σοφία αλλά φοβάμαι και την εθνική μας κουτοπονηριά. Ότι και να υπερίσχυσε δεν αλλάζει το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο χρόνος θα δείξει αν πριν είχαμε να κάνουμε με προδότες ή τώρα έχουμε να κάνουμε με ανίδεους και ψεύτες.

 Το γεγονός είναι ότι προστέθηκε στην εξαπλωνόμενη οικονομική κρίση στην ευρωζώνη, ταυτόχρονα με την αλλαγή στην Γαλλια, άλλο ένα κομμάτι του προβλήματος αλλά και της λύσης του ταυτόχρονα.

 Η πίεση προς τη Γερμανία αυξάνεται που θα πρέπει να αποφασίσει ή να διαλύσει την ευρωζώνη (προς μεγάλη χαρά των Αγγλοσαξόνων) ή να αφήσει, επιτέλους, την ΕΚΤ να κόψει μαζικά νέο χρήμα. Πότε? Τι θα σημάνει αυτό για μας?

 Εμείς έχουμε μπει σε ένα τούνελ που είτε στο μαλακό ευρώ είτε στη δραχμή θα πάρει δεκαετία και βάλε. Με όποιο κόμμα, με όποιον ηγέτη, με καπιταλισμό, σοσιαλισμό ή οποιαδήποτε άλλη κοινωνική οργάνωση επιθυμείτε.

 Γιατί εκτός από το κράτος πρέπει να αλλάξουν και τα μυαλά μας. Οπότε 6 χρόνια στο Δημοτικό, 6 στο Γυμνάσιο και 4 στο Πανεπιστήμιο ίσον 16 χρόνια (με την προϋπόθεση ότι η παιδεία δεν θα είναι ούτε πάρκιν παιδιών ούτε τσιφλικάτο των Μυλοπελεγκρίνηδων) Θα ήταν απλή αριθμητική αν στο μεταξύ δεν πήγαιναν κάποιες ζωές στράφι.

Προεκλογικό μήνυμα από την Ελλάδα

Οι αυριανές εκλογές διεξάγονται με φόντο την κρίση που έχει ξεσπάσει με αφορμή τους οικονομικούς δείκτες της χώρας – δημοσιονομικό έλλειμμα και δημόσιο χρέος σε συνδυασμό πάντα με την πορεία του ΑΕΠ και τις προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης. Ωστόσο, αν κοιτάξει κανείς πέρα από την κρίση που αναμασούν καθημερινά τα ΜΜΕ, θα έρθει αντιμέτωπος με άλλα δεδομένα, τα οποία συνθέτουν μία διαφορετική εικόνα της κατάστασης. Το πρώτο από αυτά είναι η διάχυτη συνειδητοποίηση του κόσμου, ότι το συγκεκριμένο μοντέλο πολιτικής διοίκησης και οικονομικής ανάπτυξης που εφαρμόστηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι αδιέξοδο και δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο• ότι πρέπει να ξαναγίνουμε παραγωγικοί, να αξιοποιήσουμε τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας για να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο, ότι δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε για την επιβίωσή μας στους Ευρωπαίους ετέρους μας, αν δεν θέλουμε να υπογράφουμε κάθε εξάμηνο και ένα νέο μνημόνιο. Και τέλος ότι το κράτος δεν είναι τσιφλίκι της μίας ή της άλλης κλίκας που νέμεται κάθε φορά στην εξουσία, αλλά όλων μας και απαιτεί βεβαίως από τον καθένα υπεύθυνη στάση (για να μη βρίσκεται κάθε τόσο και ένα γουρούνι να μας λέει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»). Άλλο δεδομένο είναι το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, κυρίως η νέα γενιά, το οποίο αν και φοιτά σε σχολεία και πανεπιστήμια πολύ κάτω του μετρίου, ωστόσο, όταν βρεθεί σε ένα καλύτερο εκπαιδευτικό ή εργασιακό περιβάλλον διαπρέπει. Επιπλέον, αξίζει και η αναφορά σε μία αρκετά ευχάριστη εξέλιξη των τελευταίων μηνών: η διεθνής εκστρατεία λάσπης κατά της Ελλάδας ως χώρας διεφθαρμένων, τεμπέληδων και ανάξιων πολιτών ανέδειξε ένα συγκινητικό κίνημα αλληλεγγύης και αναγνώρισης της διαχρονικής μας προσφοράς στην ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, το οποίο ήδη λειτουργεί ως πόλος έλξης προς τη χώρα μας και τον πολιτισμό της. Τέλος, θεωρώ σπουδαίο γεγονός την αναγνώριση ότι η Ελλάδα αποτελεί θύμα και προπομπό απρόβλεπτων κοινωνικών εξελίξεων της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 2008 στις ΗΠΑ και εξαπλώνεται ραγδαία και στον υπόλοιπο δυτικό και όχι μόνο κόσμο. Το γεγονός αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μία συνολική αντιμετώπιση της συγκεκριμένης κρίσης, έστω και την ύστατη στιγμή, από την οποία να βγει κερδισμένη η χώρα μας. Ωστόσο, το μεγάλος πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και που ρίχνει τη σκιά του στις αυριανές εκλογές είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς την κεντρική πολιτική διοίκηση και το προσωπικό που την έχει ασκήσει τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια με τα γνωστά αποτελέσματα. Και δυστυχώς, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, είναι μάλλον τα ίδια πρόσωπα που διεκδικούν για μία ακόμα φορά την ψήφο, δηλαδή την εμπιστοσύνη μας. Όταν οι περιρρέουσες συνθήκες προκαλούν ανασφάλεια στο κοινωνικό σύνολο, τότε του δημιουργούν αυξημένη ανάγκη συσπείρωσης γύρω από μία ηγεσία, η οποία υπόσχεται να το οδηγήσει με ασφάλεια έξω από την κρίση. Ελλείψει μίας τέτοιας ικανής ή έστω ελπιδοφόρας ηγεσίας, το σύνολο γίνεται σκορποχώρι και επικρατεί το χάος. Και έτσι, από εκεί που είχες να αντιμετωπίσεις «μόνο» την κρίση, τελικά καλείσαι να αντιμετωπίσεις την κρίση και το χάος μαζί• και προφανώς να γονατίσεις κάτω από το βάρος ενός τέτοιου εγχειρήματος… Εκείνο, λοιπόν, που απαιτεί επιτακτικά η περίοδος, στην οποία διόλου απρόσμενα εισήλθαμε πριν αισίως δυόμιση χρόνια, είναι αφενός την ανάδειξη μίας νέας πολιτικής ηγεσίας, η οποία με γνώμονα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και την κοινή λογική, θα καταφέρει να αναστρέψει το κλίμα• και αφετέρου, με βάση την εμπιστοσύνη σε ένα διαφορετικό, δημιουργικό τρόπο λειτουργίας του κράτους, να επιστρατεύσουμε την κοινωνική μας ευαισθησία και να εργαστούμε για το συλλογικό συμφέρον έναντι του ατομικού, από την οποία θα προκύψει μία εύρυθμη κοινωνική λειτουργία αντί για το χάος. Αύριο μας δίνεται λοιπόν μία πρώτη ευκαιρία να ξεκινήσουμε αυτήν την επίπονη αλλά απολύτως απαραίτητη συλλογική προσπάθεια. Καρολος

Στα πάτρια εδάφη

Πατριαρχική και Συνοδική λειτουργία Κυριακή πρωί στη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί. Εκεί που είναι οι τάφοι των πατριαρχών. Εκεί που τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδηξαν στη στέρνα όταν οι Τούρκοι πάτησαν την Πόλη Ο πρωτοψάλτης του Πατριαρχείου Λεωνίδας Αστέρης ανεβάζει με την τέχνη της βυζαντινής μουσικής και τη φωνή του τη συγκίνηση και την κατάνυξη. Μυσταγωγία! Απέξω κυματίζουν Τούρκικες σημαίες και η τουρκικη αστυνομία σε επιφυλακή. Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε απέξω και όλοι έστρεψαν τρομαγμένα βλέμματα προς την είσοδο. Πυροβολισμός? Όχι μια πόρτα μόνο που έκλεισε ο αέρας. Ο φόβος των Γκρίζων Λύκων! Τα χρυσά αυγά Τουρκίας που δεν ανέχονται τους...ξένους και αλλόθρησκους. Στο μυαλό αυθόρμητα έρχεται το σύνθημα «ο παππούς σου πρόσφυγας, ο πατέρας μετανάστης και συ ρατσιστής?»

Την άλλη μέρα στην Ιερατική Μονή της Χάλκης η είσοδος επετράπη στους λιγοστούς επισκέπτες, έχω την εντύπωση, σχεδόν συνωμοτικά. Απόκρυφα! Και πάλι ο φόβος του επικυρίαρχου! Η επαναλειτουργία της σχολής παραμένει μόνο υπόσχεση.

Ο φόβος και ο διχασμός προέρχονται απο το επίσημο κράτος και από τις οργανωμένες συμμορίες. Για τον απλό Τούρκο της Πόλης παραμένουμε καρντάσια και....πελάτες. Οι εικόνες πιο κάτω είναι από σοκάκι του Φαναριού η πρώτη που δεν χρειάζεται να την σχολιάσω. Η δεύτερη είναι από τη Μονή της Χώρας (μουσείο σήμερα) όπου Αμερικανοί αρχαιολόγοι έχουν κάνει μια φανταστική δουλειά αποκατάστασης των αρχικών τοιχογραφιών και ψηφιδωτών

Καπαλί Τσαρσί

Για να μπεις στο πνεύμα της Ανατολής με το που φτάνεις στην Πόλη δεν υπάρχει περίπτωση να μην πας αμέσως για "τζούρα" στην σκεπαστή αγορά. Το καπαλί τσαρσί. Εκατομμύρια χρώματα και αρώματα! Η μαγεία της ανατολής και ο αισθησιασμός της συμπυκνωμένα σε μπαχάρια, κιλίμια, ναργιλέδες, σαπούνια και κεριά. Η αφθονία και η φιλοξενία σε κοντραστ με τη μιζέρια του βορρά που άφησες. Και γιατί πρέπει όσοι έχουν ευρώ να είναι πιο ευτυχισμένοι από όσους έχουν λίρες Τουρκίας? Αυτά για πολιτικούς συνειρμούς από κάποιον που έπρεπε να ζήσει 30 χρόνια στη Δύση για να καταλάβει τις αξίες της Ανατολής. Έπεται συνέχεια!

Αυταρχικότητες

Το ότι η κοινωνία συντηρητικοποιείται δεν είναι καινούριο. Στην Ευρώπη έχει αρχίσει εδώ και χρόνια με τους Λεπέν, την Αυστρία , την Ολλανδία , την Φινλανδία και πάνω απ’όλες τις Ανατολικές χώρες πρώην μέλη του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Εδώ έχουμε τα χρυσά αυγά ((του φιδιού) και Καμμένα χαρτιά Σκοτάδι και καταχνιά. Κατά την άποψή μου είναι η απολιτική αντίδραση των απο κάτω στην αυταρχικότητα την βία και την ασυδοσία των απο πάνω. Είναι η αυτοάμυνα του ανυπεράσπιστου που βλέπει όχι μόνο τον μετανάστη ως απειλή για τη δουλειά του, την ασφάλειά του, την εθνική του ταυτότητα και τον εθνικό του πλούτο αλλά και στην παντοδυναμία του παγκοσμιοποιημένου συστήματος που επιβουλεύεται ακριβώς τα ίδια πράγματα. Η απο κάτω αυταρχικότητα φοράει κουκούλες και κρατάει λοστούς. Η άλλη φοράει γραβάτες και κρατά κοντράτα. Βία στη βία, λοιπόν που επεκτείνεται και δυναμώνει σε ώρες κρίσης . Τρέφεται από την ανυπαρξία της πολιτικής και την αδυναμία της κοινωνίας να εκφράσει άποψη μπροστά στην τεράστια εξουσία των ασύδοτων πια αγορών και ολιγαρχιών. Ο εθνικισμός φουντώνει και το Ευρωπαϊκό όραμα ξεθωριάζει αφού το παρέδωσαν στους κερδοσκόπους και τους ραντιέρηδες. Της φορέσαν κοστούμι που δεν της πάει. Ισως, θα πούνε κάποιοι, αναγκαστικά. Σε όλους φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους. Κάποιοι γνωρίζουν την αλήθεια και μόνον η δικιά τους αλήθεια είναι αληθινή. Η αρχή του αυταρχισμού. Όχι διάλογος αλλά κραυγές. Όχι πειθώ αλλά επιβολή . Όχι θέσεις αλλά αρνήσεις. Όχι φως αλλά σκοτάδι παραπληροφόρησης και συνωμοσιολογίας. Πριν να είναι πολύ αργά (αν δεν είναι ήδη) και πριν οι οργανωμένες βίες και συμμορίες αντικαταστήσουν την δημοκρατία και το κράτος πρέπει να ξαναδούμε κάποιες πολύ βασικές αρχές της κοινωνικής και ευρωπαϊκής συμβίωσης και να συσπειρωθούμε όλοι γύρω τους. Νομίζω ότι πήραμε για δεδομένα και αμετάκλητα πράγματα που δεν έπρεπε.