Γιατί δεν αντιδράμε?

Πολλα «γιατί», «τι φταίει», «πως εξηγείται» ρωτάει ο Στάθης στον Ναυτίλο της Ελευθεροτυπίας (Σαββάτου 18/10) και αναρωτιέται γιατί δεν αντιδράμε σε όλα αυτά που γίνονται σήμερα. Αναφέρεται κυρίως στα δισεκατομμύρια που βρέθηκαν ξαφνικά, ω του θαύματος, για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα όταν τόσα χρόνια δεν είχαμε τα κατά πολύ λιγότερα που χρειάζονται για την εξάλειψη της φτώχειας στον κόσμο και γω θα πρόσθετα ούτε για την παιδεία, την υγεία την κοινωνική προστασία, το περιβάλλον και το ασφαλιστικό.
Αν σε αυτό το τεράστιο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο προσθέσεις και τα λοιπά τεκτενόμενα στον ελληνικό χώρο όπως το Βατοπέδι, η δικαιοσύνη και το γενικότερο μπάχαλο είναι θεμιτό να έχεις τόσα γιατί.
Γιατί δεν αντιδράμε? Γιατί τα ανεχόμαστε? Που είναι η (ευρύτερη) αριστερά? Που είναι η κοινωνία?
Νομίζω ότι ο Στάθης ανήκει στη μειοψηφία αυτών που βλέπουν, καταλαβαίνουν,νοιάζονται και αντιδρουν ακόμα.
Η πλειοψηφία είναι οι βολεμένοι που τη βγάζουν ή τη κουτσοβγάζουν γλύφοντας κανα κόκκαλο μεσα στο τζιπάκι τους. Οι άλλοι αποχαυνωμένοι στο ναρκωτικό του καναπέ τους. Κάποιοι άλλοι δεν εχουν χρόνο ούτε καν να σκεφτούν από το τρέξιμο να τα φέρουν βόλτα. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει.
Όλοι μας είμαστε αποξενωμένοι, κλεισμένοι εδώ και χρόνια στο καβούκι μας έχουμε μετατραπεί από πολίτες σε καταναλωτικές μονάδες που αφού καλύψαμε τις ανάγκες μας τρέχουμε να καλύψουμε και τις επιθυμίες μας. Ξεχάσαμε τις παρέες μας, την οικογένεια μας, το συνδικάτο, τη γειτονιά και ότι συλλογικό και γίναμε ιδιώτες με την αρχαία έννοια του όρου που υποδήλωνε και τον κατώτερο διανοητικά άνθρωπο.
Λίγο λίγο, χωρίς ν’ ακούσουμε «ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μας έκλεισαν από τον κόσμο έξω». Γιατί έτσι έπρεπε. Γιατί μόνον έτσι θα περνούσε ο δογματικός νεο-φιλελευθερισμός τους. Μονάδες κατανάλωσης χρειάζονται που θα αντιδρούν στους νόμους προσφοράς και ζήτησης και μόνο. Άβουλα όντα, έρμαια στη δικτατορία των τεχνητών αναγκών και της διαφήμισης. Όχι πολίτες και κοινωνίες.
Ως ελάχιστη πράξη αντίστασης ασχολούμαστε με το τι συμβαίνει, μέσα μας, γύρω μας, στο σπίτι μας, στην οικογενειά μας, στη γειτονιά μας, στη χώρα μας στον κόσμο μας ολόκληρο. Να ξαναγυρίσουμε στα συνδικάτα, στον εθελοντισμό, στους ΜΚΟ, στις ομάδες ενδιαφερόντων. Να βοηθήσουμε τους αδύναμους. Να μη θεωρούμε τους γέρους μας φόρτωμα. Το περιβάλλον να γίνει δική μας υπόθεση. Να βρούμε τους χαμένους μας φίλους. Να ξεκινάμε με μια καλημέρα στο γείτονα.
Όσοι έχουν τα κότσια έστω και για αυτό το λίγο ας προσέρθουν. Για τους υπόλοιπους, καλή σας νύχτα.