Από το χτες στο σήμερα

Σήμερα το πρωί δυο  αυθάδεις κάκτοι  τόλμησαν να συνωμοτίσουν και να ανθίσουν  ενάντια στο σκουπιδαριό που θριαμβεύει πάνω στην επιστημονικά τεκμηριωμένη πια ανικανότητα των αρχών και μικρόνοια των κατοίκων του νησιού

.

Αυθάδεις και αλαζονικοί φόρεσαν  τα  ασορτί κοκκινοπορτοκαλιά τους  ξόμπλια πάνω από τη πράσινή τους κάπα χωρίς να δίνουν  διάρα για την γκριζάδα των ανθρώπων γύρω του. Χρεωκοπίες, ανεργίες, περικοπές, αυτοκτονίες, συμπλοκές, εκφοβισμοί, εμπόριο ελπίδας.  Δεν ακούς και κανά καλό. Μαυρίλα και απόγνωση.

Ξαναδιάβασα τη Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου. Η ζωή μιας γυναίκας στην Πόλη και την  Αθήνα στα τέλη του 1800 αρχές 1900. Το Πέραν, τα Ταταύλα, ο Γαλατάς, το Κατίκιοϊ, το Μπαλουκλί. Το Ζάππειο , η Καστέλα, η Ερμού, η Πλάκα, ο Ζαχαράτος. Μυρωδιές από γιαλατζί, ιμαμ, παστουρμάδες, καϊμάκια. Δυο πόλεις και κόσμοι που δεν υπάρχουν πια αλλά και ένας τύπος γυναίκας που δεν υπάρχει  πια. Η μάνα, η γη , η προσφορά, η τρυφερότητα και ο δυναμισμός ταυτόχρονα. Η αφέντρα και η δούλα της οικογένειας. Η αγάπη για τη ζωή και τη δημιουργία. Που ονειρεύεται αλλά και παίρνει τη ζωή όπως έρχεται. Τα ανθρώπινα μέτρα υποτάσσουν ακόμα και αυτές τις μεταφυσικές ανάγκες. Το τίποτα και του « ένας τίποτα» που είναι πάνω από τον Θεό και η ευτυχία του να χαζεύεις τη θάλασσα. Θα έλεγα ένας θηλυκός Αλέξης Ζορμπάς.

Γράφει, λοιπόν, η Ιορδανίδου για την μεγάλη σφαγή των Αρμενίων τον Δεκαπενταύγουστο του 1896 στην Πόλη από τον Σουλτάνο Αμπτούλ Χαμίτ τον Δεύτερο. 35 χιλιάδες τα θύματα σε πρώτη φάση. Γενοκτονία στη συνέχεια με δεκαπλάσιους, τουλάχιστον, αριθμούς θυμάτων.

Και κάνω αυτόματα την σύνδεση με τις  φρικαλεότητες  στη Συρία σήμερα. Μια φρίκη που περνάει μάλλον στα ψιλά τόσο στα διεθνή όσο και ελληνικά ΜΜΕ σε σχέση με την δημοσιότητα που δώθηκε στην εξέγερση στην Αίγυπτο και τη Λιβύη. Η ξεδιαντροπιά του κυνισμού της διεθνούς διπλωματίας και το τσαλαπάτημα και της τελευταίας ρανίδας υπόληψης του ΟΗΕ.  Ξέρω, θα μου πείτε, ότι εδώ καιγόμαστε εμείς και ίσως και να σφαχτούμε μεταξύ μας όπως πάνε τα πράγματα, τους Σύρους θα νοιαστούμε?

Και όμως αυτό που γίνεται εκεί πέρα είναι ντροπή για όλους μας. Φοβάμαι ότι αν δεν κάνω κάτι και αν κάποιος  βγει αύριο και  μου πει «μαζί μας σφάξατε» δεν θα έχω την εύκολη απάντηση.  Να σταματήσουμε τη σφαγή.τώρα.

Οικονομική κρίση και γεωστρατηγικές

'Could the RMB Displace the Dollar and Euro?'

31 May 2012, 17:00 - 18:30

Hotel Thon, Rue de la Loi 75, 1040 Brussels (Belgium III Room)

The rise of any great power depends on its economic and financial strength. For more than half a century the world’s top currency has been the dollar, a reflection of America’s economic power. In the past decade the introduction of the euro has challenged the dollar’s pre-eminence and accounts for about a third of global foreign currency reserves. But the recent financial crisis that hit the US and then Europe has cast doubt on the future of the dollar and especially the euro.

China’s spectacular economic rise has led to speculation that the renminbi (RMB) could displace both the dollar and euro at some point. China already accounts for 10% of global GDP, 9% of world trade and about 25% of global growth. Is it inevitable that this economic clout will result in increased financial muscle? Instead of complaints about an undervalued RMB could we hear complaints about the dominance of the renminbi in the future?

Some argue that the RMB could displace the dollar and euro within a decade. Others suggest that this might take decades if at all. What unites experts is the many changes, political as well as economic, that China would have to make to develop the RMB as a major reserve currency. China’s financial system is still under tight government control – one reason the EU refuses to grant China market economy status (MES). The RMB is not freely convertible and Chinese capital markets, despite their huge dollar holdings, lack the depth to provide the liquidity critical to make a currency attractive to hold and trade.

There are signs, however, that Beijing is ready to consider the internationalisation of the RMB as it would result in considerable prestige for China. Hong Kong is already being used as a base for the experiment. The internationalisation of the RMB would help China exit from the decades-old and controversial growth strategy based on keeping the currency undervalued and the economy closed to foreign capital. But such a path would have an impact on the domestic reform agenda far beyond the financial field.

This timely event with a panel of leading experts will discuss the implications of the internationalisation of the RMB.

EU Asia Centre

Madariaga – College of Europe Foundation

Belgium-Hong Kong Society

Ιστορικά αγράμματοι

Με αφορμή ένα πολύ ψαγμένο μήνυμα φίλης σχετικά με τη χρήση του μίσους και της βίας ως πολιτικών μέσων, και μετά από συζήτηση με φίλους που ξέρουν,  θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις μου.

Η Χρυσή Αυγή είναι μόνο η επίφαση του φασισμού ίσως του πιο εκφρασμένου με βία και σε κάποιον βαθμό γραφικού θα έλεγα αν στο μεταξύ δεν είχαν ανοίξει τα κεφάλια κάποιων ανθρώπων.

Ο φασισμός υπάρχει και κινείται και γύρω μας και μέσα μας. Καθημερινά. Απο την συνωμοσιολογία ως την διαπόμπευση των πουτάνων. Είναι πολυ τετριμένο το θέμα να το ξαναρχίσω. Πάντως σίγουρα φασισμός δεν είναι μόνο οι άλλοι.

Θέλω εδώ να γράψω για αυτούς που πιστεύουν ότι η καλλιέργεια του μίσους, του φανατισμού και της βίας είναι  μέσο επίτευξης πολιτικών στόχων.  Για αυτούς που στρατολογούν ανθρώπους μέσα από τα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας μας όπως τους μετανάστες, τους εξαρτημένους, τους ανθρώπους χαμηλής παιδείας, τους άστεγους για να φτιάξουν τους στρατούς των εγέρθητων. Ρίχτε μια ματιά στο διαδίχτυο ή παρατηρήστε κάποιες  αφίσες ή ακούστε μαρτυρίες. Το μίσος ξεχειλίζει.

Αυτοί δεν είναι μόνο οι φονταμελιστές μουσουλμάνοι στο Αφγανιστάν όπως θα νόμιζε κανεις ούτε η μαφία της κοκαϊνης και των γηπέδων. Είναι και κάποιοι που πιστεύουν ότι έτσι θα ωθήσουν τα πράγματα προς την μεριά που εκείνοι θεωρούν ως ορθή. Μαύρη, κόκκινη ή γκρίζα.

Ιστορικά αγράμματοι δεν ξέρουν ότι η απολιτική και η χαοτική βία στρέφεται πρώτα εναντίον των αποκάτω, στη συνέχεια εναντίων των  δίπλα και τέλος ενάντια στους ίδιους τους δημιουργούς και φορείς της. Οι αποπάνω όχι μόνο δεν θίγονται αλλά περιμένουν να την χρησιμοποιήσουν όταν θα την χρειαστούν για τη δική τους σωτηρία. Το «βία στη βία» έχει ξεπεραστεί ιστορικά.

Εκτός αν μέσα από αυτή τη διαδικασία βρίσκουν ρόλους ύπαρξης. Αυτό, όμως , όπως έχω ξαναπεί δεν εμπίπτει στην  πολιτική ανάλυση αλλά στην ψυχοθεραπεία. Εμείς, όμως,  υπάρχουμε και θα υπάρχουμε παααρα πολλοί που θα αντιστεκόμαστε και δεν θα μασάμε τα ψυχωτικά τους ναυάγια.

Αναψτε τα φώτα ομίχλης.

Τη Χρυσή Αυγή δεν την έβγαλαν μόνον όσοι την ψήφισαν αλλά και όσοι ανέχθηκαν ή ακόμα και προώθησαν  αφελώς  ή για πλακίτσα τον σκοταδισμό, την συνωμοσιολογία, τη λάσπη και και την γκρίζα προπαγάνδα είτε δεξιά είτε αριστερή. Μνημεία ανοησίας κυκλοφορούν  τα δυο τελευταία χρόνια  στο διαδίχτυο και τα ΜΜΕ που σε κάποιον  μορφωμένο αποδέκτη τα φρενάρει  η λογική στον ουγκ,  όμως,  που τρώει σουβλάκι στη γωνία  κατεβαίνουν αμάσητα όπως και το τζατζίκι.

Με κλικ εδώ θα  διαβάσετε ένα άρθρο που μου άρεσε  και απο το οποίο απομονώνω μερικές γραμμές.

«Επιπλέον άμα είσαι αγράμματος, άμα δεν καταλαβαίνεις από ορθό λόγο, δεν καταλαβαίνεις πως η υπέρτατη δυάδα στην ζωή είναι το αίτιο και το αιτιατό, τότε μπαίνεις στο ball room της συνωμοσιολογίας και αρχίζεις και χορεύεις. Και να η λέσχη Μποντιμπίλντινγ, και δως του τα μυστικά της Σιών, και να οι μασόνοι στο πεντοχίλιαρο και να γενικώς η "άλλη πλευρά" της πραγματικότητας που μας κρύβουν. Αν μπεις στην σπείρα, αργά η γρήγορα θα ασχοληθείς και με τους ναζί και όλο και κάπου θα αρχίσεις την γελοιότητα της αριθμολαγνείας "μα δεν ήταν 6 εκατομμύρια τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, ήταν πχ 1.5 εκ." Ώρσε!»

Θα παρακαλούσα τους φίλους μου να είναι πιο υποψιασμένοι με το τι διακινούν στις παρέες τους και το διαδίχτυο και τέλος πάντων να μη  στέλνουν σε εμένα προσωπικά πληροφορίες τάχα εμπιστευτικές και θεωρίες  μεταφυσικές που  προσβάλουν  τη νοημοσύνη μου. Διαφορετικά θα τους κάνω junk mail. Ζητείστε και από τους δικούς σας φίλους να κάνουν το ίδιο , αν θέλετε.

Αναψτε τα φώτα ομίχλης.

Εξουσία μου , αμαρτία μου

Το πολιτικό σκηνικό της αντιπολίτευσης έπαθε το αναμενόμενο. Κατέρρευσε! Μαζί πήρε και τους ηθοποιούς.

Παραμένει όμως το θέατρο, η σκηνή, οι ρόλοι και οι θεατές. Περιμένουν τα νέα σκηνικά και τους ηθοποιούς. Ο δικομματισμός δεν κατέρρευσε απλά ανασχηματίζεται. Το νέο ΠΑΣΟΚ θα λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι λέτε  ότι τον ψήφισαν και απο 4 πήγε 17% και ίσως πιο πάνω σε λίγο? Και που θα βρει τα 10000 στελέχη για να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό?

Δεν καταλαβαίνω , λοιπόν, γιατί έχουν πάθει αμόκ κάποιοι στην πατρίδα επειδή θα έρθει ο Τσίπρας? Μπορεί να λέει διάφορες μπαρούφες για την Ελλαδα σπίθα που θα απελευθερώσει την Ευρώπη αλλά δεν είναι και ο Τσε Γκεβάρα (ήμαρτον Θεέ μου).  Σιγά μην έχει τα κότσια, και να 'θελε,  να μας βγάλει από το ευρώ. Νομίζω ότι στατιστικά οι πιθανότητες να βγούμε από το ευρώ με Τσίπρα είναι ίδιες με οποιονδήποτε άλλον στην εξουσία.  Ισως οι κοινωνικές αντιδράσεις να είναι ηπιότερες ειδικά τώρα που το κλίμα στο Βερολίνο πάει ν'αλλάξει.


Γιατί όπως ξέρουν οι πιο μεγάλης ηλικίας και εμπειρίας άνθρωποι, στην πολιτική, όπως και στη ζωή κατά κύριο λόγο, δεν σε κρίνουν  απ' αυτό που λες αλλά απ' αυτό που κάνεις. Για θυμηθείτε τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ πριν το 80. Πολύ πιο ριζοσπαστικά από του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. Για θυμηθείτε πως αντιμετώπιζε το τότε δεξιό καταστημένο τον Ανδρέα. Πολύ πιο άγρια απ' ότι τον Αλέξη σήμερα. Και τελικά που κατέληξε το "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο"?


"Εξουσία μου , αμαρτία μου,  λάθος μου μεγάλο…….?"

Κοντός ψαλμός , αλλελούϊα.  Μόλις τελείωσουν τα ταρατατζούμ εσωτερικής κατανάλωσης και αρχίσει το πηγαινέλα προς τα εξωτερικά  θα δούμε. Και για τον Αλέξη και για τον Φρανσουά.
Γιατί και ο Ολαντ μου φαίνεται  .."άλλα λέω, άλλα κάνω , πως να σας το πω,  έλεγα περνούν τα χρόνια θα διορθωθώ". Φοβάμαι οτι το Μερκοζί θα γίνει Μέρκολαντ παραυτα. Οι αγορές είναι αμείλικτες. Και οι κοινωνίες όμως φαίνονται αποφασισμένες. Για να δούμε.

ΥΓ. Το αρθρο αυτό γράφτηκε πριν δω την επανασττικού περιεχομένου  επιστολή Τσιπρα στον Μπαρόζο!
Μπάνια αρχίσατε, κρυουλιάρηδες? Τα σκουπίδια τα μαζέψατε? Άντε, και  γρήγορα μη σας στείλω κανα  γραφικό εγέρθητο.

Σύντομο μετεκλογικό μήνυμα

Ένα μήνυμα που έστειλε ο φίλος Κάρολος και μου λέει τα εξής

 "Ωραία, αφού κάναμε το καθήκον μας στις εκλογές και καταβαραθρώσαμε τα δύο κόμματα της καταστροφής, δίνοντάς τους το ένα τρίτο των εδρών του κοινοβουλίου1 και μάλιστα το τρίτο το μακρύτερο, μένει τώρα και στο πολιτικό προσωπικό να κάνει το δικό του καθήκον, και πιο συγκεκριμένα: να στείλει στις Βρυξέλλες μία εθνική αντιπροσωπεία προσωπικοτήτων, με επικεφαλής το Μανώλη Γλέζο (α) για να τους ανακοινώσει επίσημα ότι ο ελληνικός λαός απορρίπτει τις συμφωνίες που παράνομα2 είχε συνάψει η προηγούμενη κυβέρνηση με την Τρόικα, (β) να απαιτήσει την ακύρωση του μνημονίου και των όρων του, την παραγραφή του ελληνικού χρέους που δημιουργήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια καθώς και εκείνου προς παρατράπεζες ή προς τράπεζες που έχουν πτωχεύσει και που υπάρχουν ακόμα χάρη σε χρήματα φορολογούμενων πολιτών3, και να προτείνει τη χορήγηση ευρωπαϊκής οικονομικής ενίσχυσης προς την Ελλάδα για την ανασυγκρότηση της εθνικής της οικονομίας, ώστε αυτή να είναι σε θέση εντός το πολύ μίας πενταετίας να αποπληρώνει μόνη της τις τρέχουσες υποχρεώσεις της.

 Αν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας διατηρούν ακόμα λίγο σεβασμό για τη δημοκρατία και τη λαϊκή βούληση, θα κάνουν δεκτούς τους παραπάνω όρους και θα δώσουν την ευκαιρία που αξίζει στην Ελλάδα. Αν πάλι δεν τους αρέσουν οι δημοκρατικές διαδικασίες, τους στέλνουμε το Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής με πεντέξι φουσκωτούς χρυσαυγίτες να φωνάζουν «εγερθείτο» απ’ όπου περνάνε και με μερικές φωτογραφίες του Χίτλερ για να τα βρουν μαζί τους… Όπου δεν πίπτει λόγος, υπάρχει και άλλος τρόπος. Αυτά ως προς το εξωτερικό.

Υπάρχει παράλληλα όμως και μία εσωτερική ατζέντα: εξορθολογισμός του φορολογικού συστήματος, αντιμετώπιση του προβλήματος των μεταναστών στο πλαίσιο του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, επανεξέταση όλων των υποθέσεων μαύρου πολιτικού χρήματος την τελευταία δεκαπενταετία με παραδειγματική τιμωρία όλων των ενόχων μηδενός εξαιρουμένου, δημιουργία οικονομικά και οικολογικά βιώσιμων θέσεων εργασίας στην ελληνική ύπαιθρο (βιολογική γεωργία, εναλλακτικός τουρισμός κλπ) με σκοπό την αποσυμφόρηση των αστικών κέντρων, εθνικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση των ΑΠΕ υπέρ των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και όχι υπέρ των μεγαλοεργολάβων ως συνήθως κλπ.

 Ως λαός έχουμε μέλλον. Αρκεί να συνεχίσουμε αυτό που αρχίσαμε πριν λίγες μέρες: να αφήσουμε δηλαδή το κακό μας παρελθόν για πάντα πίσω μας."

1 Χωρίς το μπόνους των 50 εδρών του Νόμου Παυλόπουλου
 2 Το πρώτο μνημόνιο, ως διακρατική συμφωνία, προϋπέθετε την ψήφισή του από μία διευρυμένη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και όχι την εκβιαστική επιβολή του στους βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης χωρίς καν να γνωρίζουν τι ψηφίζουν, ενώ το δεύτερο μνημόνιο ψηφίστηκε από μία ευρεία πλειοψηφία μεν, η οποία όμως δεν είχε ίχνος δημοκρατικής νομιμοποίησης όπως φάνηκε και στις πρόσφατες εκλογές.
 3 Δεν νοείται η οικονομική αλληλοεξόντωση λαών, μελών μίας υπερεθνικής, δημοκρατικής συμμαχίας.

Απλή αριθμητική

Πιστεύω στη λαϊκή σοφία αλλά φοβάμαι και την εθνική μας κουτοπονηριά. Ότι και να υπερίσχυσε δεν αλλάζει το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο χρόνος θα δείξει αν πριν είχαμε να κάνουμε με προδότες ή τώρα έχουμε να κάνουμε με ανίδεους και ψεύτες.

 Το γεγονός είναι ότι προστέθηκε στην εξαπλωνόμενη οικονομική κρίση στην ευρωζώνη, ταυτόχρονα με την αλλαγή στην Γαλλια, άλλο ένα κομμάτι του προβλήματος αλλά και της λύσης του ταυτόχρονα.

 Η πίεση προς τη Γερμανία αυξάνεται που θα πρέπει να αποφασίσει ή να διαλύσει την ευρωζώνη (προς μεγάλη χαρά των Αγγλοσαξόνων) ή να αφήσει, επιτέλους, την ΕΚΤ να κόψει μαζικά νέο χρήμα. Πότε? Τι θα σημάνει αυτό για μας?

 Εμείς έχουμε μπει σε ένα τούνελ που είτε στο μαλακό ευρώ είτε στη δραχμή θα πάρει δεκαετία και βάλε. Με όποιο κόμμα, με όποιον ηγέτη, με καπιταλισμό, σοσιαλισμό ή οποιαδήποτε άλλη κοινωνική οργάνωση επιθυμείτε.

 Γιατί εκτός από το κράτος πρέπει να αλλάξουν και τα μυαλά μας. Οπότε 6 χρόνια στο Δημοτικό, 6 στο Γυμνάσιο και 4 στο Πανεπιστήμιο ίσον 16 χρόνια (με την προϋπόθεση ότι η παιδεία δεν θα είναι ούτε πάρκιν παιδιών ούτε τσιφλικάτο των Μυλοπελεγκρίνηδων) Θα ήταν απλή αριθμητική αν στο μεταξύ δεν πήγαιναν κάποιες ζωές στράφι.

Προεκλογικό μήνυμα από την Ελλάδα

Οι αυριανές εκλογές διεξάγονται με φόντο την κρίση που έχει ξεσπάσει με αφορμή τους οικονομικούς δείκτες της χώρας – δημοσιονομικό έλλειμμα και δημόσιο χρέος σε συνδυασμό πάντα με την πορεία του ΑΕΠ και τις προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης. Ωστόσο, αν κοιτάξει κανείς πέρα από την κρίση που αναμασούν καθημερινά τα ΜΜΕ, θα έρθει αντιμέτωπος με άλλα δεδομένα, τα οποία συνθέτουν μία διαφορετική εικόνα της κατάστασης. Το πρώτο από αυτά είναι η διάχυτη συνειδητοποίηση του κόσμου, ότι το συγκεκριμένο μοντέλο πολιτικής διοίκησης και οικονομικής ανάπτυξης που εφαρμόστηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι αδιέξοδο και δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο• ότι πρέπει να ξαναγίνουμε παραγωγικοί, να αξιοποιήσουμε τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας για να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο, ότι δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε για την επιβίωσή μας στους Ευρωπαίους ετέρους μας, αν δεν θέλουμε να υπογράφουμε κάθε εξάμηνο και ένα νέο μνημόνιο. Και τέλος ότι το κράτος δεν είναι τσιφλίκι της μίας ή της άλλης κλίκας που νέμεται κάθε φορά στην εξουσία, αλλά όλων μας και απαιτεί βεβαίως από τον καθένα υπεύθυνη στάση (για να μη βρίσκεται κάθε τόσο και ένα γουρούνι να μας λέει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»). Άλλο δεδομένο είναι το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, κυρίως η νέα γενιά, το οποίο αν και φοιτά σε σχολεία και πανεπιστήμια πολύ κάτω του μετρίου, ωστόσο, όταν βρεθεί σε ένα καλύτερο εκπαιδευτικό ή εργασιακό περιβάλλον διαπρέπει. Επιπλέον, αξίζει και η αναφορά σε μία αρκετά ευχάριστη εξέλιξη των τελευταίων μηνών: η διεθνής εκστρατεία λάσπης κατά της Ελλάδας ως χώρας διεφθαρμένων, τεμπέληδων και ανάξιων πολιτών ανέδειξε ένα συγκινητικό κίνημα αλληλεγγύης και αναγνώρισης της διαχρονικής μας προσφοράς στην ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, το οποίο ήδη λειτουργεί ως πόλος έλξης προς τη χώρα μας και τον πολιτισμό της. Τέλος, θεωρώ σπουδαίο γεγονός την αναγνώριση ότι η Ελλάδα αποτελεί θύμα και προπομπό απρόβλεπτων κοινωνικών εξελίξεων της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 2008 στις ΗΠΑ και εξαπλώνεται ραγδαία και στον υπόλοιπο δυτικό και όχι μόνο κόσμο. Το γεγονός αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μία συνολική αντιμετώπιση της συγκεκριμένης κρίσης, έστω και την ύστατη στιγμή, από την οποία να βγει κερδισμένη η χώρα μας. Ωστόσο, το μεγάλος πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και που ρίχνει τη σκιά του στις αυριανές εκλογές είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς την κεντρική πολιτική διοίκηση και το προσωπικό που την έχει ασκήσει τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια με τα γνωστά αποτελέσματα. Και δυστυχώς, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, είναι μάλλον τα ίδια πρόσωπα που διεκδικούν για μία ακόμα φορά την ψήφο, δηλαδή την εμπιστοσύνη μας. Όταν οι περιρρέουσες συνθήκες προκαλούν ανασφάλεια στο κοινωνικό σύνολο, τότε του δημιουργούν αυξημένη ανάγκη συσπείρωσης γύρω από μία ηγεσία, η οποία υπόσχεται να το οδηγήσει με ασφάλεια έξω από την κρίση. Ελλείψει μίας τέτοιας ικανής ή έστω ελπιδοφόρας ηγεσίας, το σύνολο γίνεται σκορποχώρι και επικρατεί το χάος. Και έτσι, από εκεί που είχες να αντιμετωπίσεις «μόνο» την κρίση, τελικά καλείσαι να αντιμετωπίσεις την κρίση και το χάος μαζί• και προφανώς να γονατίσεις κάτω από το βάρος ενός τέτοιου εγχειρήματος… Εκείνο, λοιπόν, που απαιτεί επιτακτικά η περίοδος, στην οποία διόλου απρόσμενα εισήλθαμε πριν αισίως δυόμιση χρόνια, είναι αφενός την ανάδειξη μίας νέας πολιτικής ηγεσίας, η οποία με γνώμονα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και την κοινή λογική, θα καταφέρει να αναστρέψει το κλίμα• και αφετέρου, με βάση την εμπιστοσύνη σε ένα διαφορετικό, δημιουργικό τρόπο λειτουργίας του κράτους, να επιστρατεύσουμε την κοινωνική μας ευαισθησία και να εργαστούμε για το συλλογικό συμφέρον έναντι του ατομικού, από την οποία θα προκύψει μία εύρυθμη κοινωνική λειτουργία αντί για το χάος. Αύριο μας δίνεται λοιπόν μία πρώτη ευκαιρία να ξεκινήσουμε αυτήν την επίπονη αλλά απολύτως απαραίτητη συλλογική προσπάθεια. Καρολος

Στα πάτρια εδάφη

Πατριαρχική και Συνοδική λειτουργία Κυριακή πρωί στη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί. Εκεί που είναι οι τάφοι των πατριαρχών. Εκεί που τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδηξαν στη στέρνα όταν οι Τούρκοι πάτησαν την Πόλη Ο πρωτοψάλτης του Πατριαρχείου Λεωνίδας Αστέρης ανεβάζει με την τέχνη της βυζαντινής μουσικής και τη φωνή του τη συγκίνηση και την κατάνυξη. Μυσταγωγία! Απέξω κυματίζουν Τούρκικες σημαίες και η τουρκικη αστυνομία σε επιφυλακή. Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε απέξω και όλοι έστρεψαν τρομαγμένα βλέμματα προς την είσοδο. Πυροβολισμός? Όχι μια πόρτα μόνο που έκλεισε ο αέρας. Ο φόβος των Γκρίζων Λύκων! Τα χρυσά αυγά Τουρκίας που δεν ανέχονται τους...ξένους και αλλόθρησκους. Στο μυαλό αυθόρμητα έρχεται το σύνθημα «ο παππούς σου πρόσφυγας, ο πατέρας μετανάστης και συ ρατσιστής?»

Την άλλη μέρα στην Ιερατική Μονή της Χάλκης η είσοδος επετράπη στους λιγοστούς επισκέπτες, έχω την εντύπωση, σχεδόν συνωμοτικά. Απόκρυφα! Και πάλι ο φόβος του επικυρίαρχου! Η επαναλειτουργία της σχολής παραμένει μόνο υπόσχεση.

Ο φόβος και ο διχασμός προέρχονται απο το επίσημο κράτος και από τις οργανωμένες συμμορίες. Για τον απλό Τούρκο της Πόλης παραμένουμε καρντάσια και....πελάτες. Οι εικόνες πιο κάτω είναι από σοκάκι του Φαναριού η πρώτη που δεν χρειάζεται να την σχολιάσω. Η δεύτερη είναι από τη Μονή της Χώρας (μουσείο σήμερα) όπου Αμερικανοί αρχαιολόγοι έχουν κάνει μια φανταστική δουλειά αποκατάστασης των αρχικών τοιχογραφιών και ψηφιδωτών