Γραφικότητες και κουλτούρα

Μέρα περιβάλλοντος η χθεσινή και από τη δουλειά και τη κούραση δεν πρόφτασα να γράψω δυο σειρές. Όχι ότι με συγκινούν και πολύ αυτού του είδους οι διάφορες ημέρες για το κάπνισμα, το περιβάλλον, το ειτζ, χωρίς αυτόκίνητο, κλπ. Μάλλον άλλοθι προσφέρουν για να συνεχίσουμε να κάνουμε σα να μη τρέχει τίποτα τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου. Κάτι σα φιλανθρωπία και ελεημοσύνη που δίνουμε για να έχουμε ήσυχη συνείδησή . Τέλος πάντων, ο κόσμος δεν αλλάζει με ελεημοσύνες , αλλά, κάποιος μπορεί να κοιμηθεί χορτάτος ένα βράδυ. Έτσι, λοιπόν, λίγο περιβάλλον σώθηκε χτες και ας το ξεχάσαμε σήμερα.
Μου θυμίζει, όμως, αυτή η μέρα τότε που είχα αρχίσει να ασχολούμαι επαγγελματικά με το περιβάλλον πριν από 28 χρόνια όταν το μόνο γνωστό στον πολύ κόσμο θέμα ήταν το νέφος της Αθήνας και ένας υπουργός της δεξιάς που ζητούσε ένα νεκρό για να πειστεί ότι το νέφος ήταν φονικό. Μου θυμίζει και δυο άλλους πολιτικούς της κόκκινης και της πράσινης αριστεράς αυτή τη φορά που τη δεκαετία του 90 σχολίαζε ο μεν ένας τη βιοποικιλότητα ως "γραφικότητες" και ο άλλος την αλλαγή του κλίματος ως "θέμα συζήτησης για κουλτουριάρηδες". Και οι δυο τους είναι στα αζήτητα ή σχεδόν αζήτητα τώρα. Ιδού παραδείγματα πολιτικής οξυδέρκειας.

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετιά έστω στα λόγια και τις προθέσεις μόνο. Αναρωτιέμαι,όμως, αν και σήμερα υπάρχουν παρόμοια θέματα που απασχολούν και συγκινούν λίγους αλλά οι πολλοί ή δεν τα ξέρουμε ή ζητάμε ένα νεκρό για να πειστούμε ή τα βλέπουμε γραφικότητες, μεταφυσική ή υψηλή κουλτούρα. Μέχρι να μας ξαπαστείλουν και μας για ανακύκλωση στο εργοστάσιο της φύσης και τα λόγια και έργα μας στα αζήτητα της ιστορίας ή στη καλύτερη περίπτωση να γίνουμε ανέκδοτα σε κανένα blog της εποχής κανενός που θα έχει αυπνίες και θα γράφει νυχτιάτικα τις ιστορίες της ζωής του. Καληνύχτα