Από που ξεκινά η πολιτική?

Φίλοι που με γνωρίζουν από πολύ παλιά με ρωτάνε γιατί δεν κάνω ένα εμφανώς πολιτικό blog αφού χρόνια ασχολούμαι και μου αρέσει η πολιτική. Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται είναι κάτι που είπε ένας Άγγλος –θα ψάξω και θα σας το πω το όνομά του- πριν από χίλια περίπου χρόνια κάτι κάπως έτσι. Στα είκοσι μου, είπε, ήθελα να αλλάξω το κόσμο και πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις αλλά ο κόσμος δεν άλλαξε. Στα τριάντα μου ήθελα να αλλάξω την οικογένειά μου και τα παιδιά μου και τα έδωσα όλα αλλά τα παιδιά μου πήραν το δικό τους δρόμο. Τώρα στα πενήντα μου θέλω να αλλάξω τον εαυτό μου μόνο και είμαι σίγουρος ότι έτσι θα αλλάξουν και οι γύρω μου.
Ξέρω, φαίνεται μεταφυσικό και μη επιστημονικό με βάση τις κλασσικές αριστερές θεωρίες, αλλά πιστεύω όλο και πιο πολύ ότι τα προβλήματα δεν λύνονται μόνο από πάνω αλλά παίζει μεγάλο ρόλο και η συμπεριφορά και του συνόλου και των ατόμων ξεχωριστά.
Πως μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο όταν δε μπορείς να αλλάξεις ούτε το εαυτό σου? Όταν ο ίδιος είσαι αυταρχικός με τα παιδιά, τη γυναίκα και τους συνεργάτες σου? Για ποια πολιτική βούληση μας μιλάς όταν δε μπορείς να κόψεις το φαί και το τσιγάρο? Για ποια συνέπεια κραυγάζεις όταν δεν έρχεσαι ποτέ στην ώρα σου? Ποια κοινωνική ευαισθησία μπορείς να έχεις όταν σε έχει μαγέψει το αντικοινωνικό life style, κυκλοφορείς σε in μέρη με αυτοκίνητα που καίνε σε μία ώρα τόση βενζίνη όσο και ένα αφρικάνικο χωριό σε ένα μήνα? Όταν οι επαρχιωτικές φοβίες που ακόμα κουβαλάς μη σε πιάσουν κορόιδο οι πρωτευουσιάνοι σε οδηγούν στο « όλα και όλοι είναι σάπια και δεν αλλάζει τίποτα »? Όταν πιστεύεις ότι οι άλλοι χάφτουν τα εξυπναδίστικα κολπάκια σου. Όταν ο μικροαστισμός σου κραυγάζει ακόμα και στο τρόπο επίπλωσης του σπιτιού σου. Όταν ο πατριωτισμός σου βροντοφωνάζει όταν απειλούν μια βραχονησίδα οι Τούρκοι αλλά δεν δίνεις διάρα που ενα νησί στο μέγεθος της Χίου χάνεται κάθε χρόνο στη θάλασσα από τη διάβρωση. Που η διαφθορά σου υποβόσκει στη καθημερινότητά σου με την κατάχρηση της οποιασδήποτε εξουσιούλας σου και είναι έτοιμη να ξεπεταχτεί μόλις το μέλι ακουμπίσει τα δάχτυλα.
Αυτά είναι λίγα μόνο από αυτά που βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας ή βγαίνουν στη επιφάνεια μόλις τη σκαλίσουμε λιγάκι.
Λένε ότι τις καλύτερες σχέσεις τις κάνεις όταν δε φοβάσαι να μείνεις μόνος σου και όταν πια ξέρεις τι θες από τον εαυτό σου. Το ίδιο και στη κοινωνική σου δράση. Για να πείσεις πρέπει να το πιστεύεις ολόψυχα ή να είσαι ο ίδιος αυτό που προτείνεις . Διαφορετικά δεν περνάς τουλάχιστον σε αυτούς που σκέφτονται και που είναι πολύ περισσότεροι από όσους δείχνουν.
Ο πολίτης και η πολιτική ξεκινά από μέσα σου πριν βγει στο έξω σου. Αλλαξέ το λοιπόν. Διαφορετικά ακόμα και αν είσαι πρωθυπουργός ή πρόεδρος παραμένεις ιδιώτης δηλαδή idiot.