Είπα να μην γκρινιάξω μέρες που 'ναι και άρχισα να γράφω ένα άλλο ποστ αλλά δεν μ'αφήνουν οι διαβόλοι.
Η υπόθεση Ζαχόπουλου που έρχεται να προστεθεί σε εκείνη των κουμπάρων, των ομολόγων, του Βαρθολομαίου και του Μαγγίνα ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη διαφθορά της ελληνικής πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης.
Η τελευταία είναι αιχμάλωτη της πρώτης και η πρώτη αιχμάλωτη των διαπλεκόμενων και των κολλητών.
Η κατάσταση είναι τέτοια που εμποδίζει πια την ανάπτυξη της χώρας σε σταθερές βάσεις. Ποιος ηλίθιος θα επανδύσει τα λεφτά του όταν ξέρει ότι αν δεν είναι κολλητός θα του τα φάνε όλα χωρις να κάνει φυσικά τη δουλειά του?
Ακόμα χειρότερα. η κάστα αυτή των ανθρώπων που βγάζει εύκολο και πολύ χρήμα είτε τους λένε μαφιόζους των Ζωνιανών, είτε διαπλεκόμενους, είτε τρωκτικά της πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης είτε φακελάκηδες στο χώρο της υγείας έχει επιβάλλει τα κοινωνικά πρότυπά της και την αισθητική της ως κυρίαρχη αντίληψη και ιδεολογία. Γρήγορο και άκοπο κέρδος, κοινωνική αναλγησία, βίλα αυθαίρετη σε δάσος ή παραλία, γκόμενα μοντέλο, πισίνα, σινιέ, show off με junk μουσική στα διαφορα σκυλάδικα , τζιπ μπροστά από τριτοκοσμικά μπαράκια και γενικά ένα νεόπλουτο lifestyle και μια αισθητική πολυ χαρακτηριστικα του κύκλου τους που θα τα ονόμαζα mizastyle και deco remoula.
Δεν θα πω τι πρέπει να γίνει για να ξεφύγουμε από αυτού του τύπου την υπανάπτυξη χαρακτηριστική μπανανίας και όχι ευνομούμενου Ευρωπαικού κράτους. Αυτοί που κυβερνάνε, κυβερνούσαν ή θα κυβερνήσουν ξέρουν πολυ καλά τόσο τις πρακτικές λύσεις όσο και τις συστεμικές θεραπείες. Δεν θέλουν όμως να τις εφαρμόσουν γιατί είτε είναι μέσα είτε γιατί φοβούνται το πολιτικό κόστος (ή ακόμα και τη φυσική τους ακεραιότητα?).
Ένας δρόμος μένει. Η αυτο-οργάνωση του τμήματος της κοινωνίας που αντιστέκεται ακόμα, δεν είναι στο κόλπο και που αηδιάζει με όσα βγαίνουν στο φως. Το μόνο που ζητάμε από τα προοδευτικά κόμματα, όποια θέλουν να λέγονται έτσι, να φτιάξουν τους θεσμούς κοινωνικού ελέγχου, θεσμικού εκσυγχρονισμού και διαφάνειας ώστε να μας δώσουν και φωνή και πάτημα.
3 comments:
μα κατα κει πηγαίνουμε. Στην αυτο-οργάνωση. Κατά διαστήματα το αποδεικνύουμε. Απλώς θελει μεγάλη προσπάθεια για να απαγκιστρωθούμε από εκεινο το θεατρικο ¨πού ειναι το κράτος' Εμείς ειμαστε τα πάντα κι εμείς οφείλουμε να δραστηριοοποιηθούμε κι όχι να επαναπαυόμαστε στις ατομικές μας δάφνες( αν και οποτε υπάρχουν κι αυτές )
ευχες καλη χρονια με εκτιμηση
ριτς
Μεγάλη η κουβέντα για την αυτο-οργάνωση και, ας μου επιτραπεί η έκφραση, πολύ στριμόκωλα πια τα πράγματα στον πλανήτη και δε περισσεύει "γη και ελευθερία". Ίσως όχι άδικα η Ούρσουλα Λεγκαίν τοποθέτησε την εφαρμογή ενός αναρχικού κόσμου σε έναν πλανήτη διαφορετικό (ο αναρχικός των δύο κόσμων).
Καλή χρονιά να έχεις. :)
Συντρόφισσα δεν γίνεται με νόμους και κανόνες να αλλάξεις αυτό που έχει γίνει δεύτερη φύση σ' έναν λαό. Το κουσούρι της ασυνειδησίας ανατροφοδοτείται και αναπαράγεται κόντρα σε νόμους και φιρμάνια. Το παιδί που παίρνει τα μαθήματα αυτά από την οικογένεια και το περιβάλλον δεν πρόκειται να γίνει "ευρωπαίος" πολίτης. Μάλιστα έχει παραητρηθεί και επιμόλυνση από τις δικές μας τις αρρώστιες και στην ΕΕ τελευταία! Είναι και μεταδοτικό βλέπεις! Δεν έχω λύση. 'Ισως ολική καταστροφή της χώρας και "επανίδρυση" όχι του κράτους (σιγά...) αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. Από μία άποψη ίσως θα ήταν καλλίτερα αν μας είχαν κάνει Γερμανική επαρχία οι ναζήδες τότε, αν και μάλλον θα τους είχαμε χαλάσει και τους Γερμανούς...
Post a Comment