Προ-ευρωεκλογικά (ΙΙ)-Πράσινη Ανάπτυξη

Το πιο επισκέψιμο άρθρο του μπλογκ, με πάνω από 50 επισκέψεις τη μέρα,είναι αυτό με τον τίτλο "Μα τι είναι αυτή η πράσινη ανάπτυξη?".
Γράφτηκε το 2007 και αναφέρεται φυσικά στη προσπάθεια συνδυασμού καθαρότερου περιβάλλοντος με παράλληλη οικονομική ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης . Από τότε άλλαξαν πολλά. Το θέμα απλώθηκε σαν πυρκαγιά. Έγινε σημαία του ΠΑΣΟΚ και συνισταμένη των άλλων κομμάτων, New Green Deal στην Αμερική, Ενεργειακή Επανάσταση στην Greenpeace, νέα Ευρωπαϊκά κονδύλια από το Ταμείο Συνοχής, οι οικολόγοι-πράσινοι βγήκαν στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας.

Μπράβο και μακάρι να υλοποιηθούν τα σχέδια όλων αν και με αυτή τη δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα και την αδιάφορη κοινωνία απαιτείται ένα άλλο είδος, πιο τολμηρής, διακυβέρνησης και σύγκρουση με βρώμικα συμφέροντα.

Άκουσα στις 25/5 το Τζίμη Πανούση στον City να αποκαλεί την πράσινη ανάπτυξη και τα οικολογικά κινήματα παγίδες "δεκανίκια του καπιταλισμού" και να στολίζει τους οικολόγους με "ζωντανή γλώσσα". Γιατί, λέει, η πράσινη ανάπτυξη δε θα σταματήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Λες και λέει κανείς το αντίθετο. Τότε, αράπη μας, να μην έχουμε ούτε υπονόμους ούτε να μαζεύουμε τα σκουπίδια . Και αυτές οι λειτουργίες συντελούν στην πράσινη ανάπτυξη αλλά δεν αλλάζουν τις παραγωγικές σχέσεις.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα οικολογικά κινήματα αναπτύσσονται και βρίσκουν υποστηρικτές στις πιο προχωρημένες βιομηχανικά και οικονομικά χώρες. Η κοινωνία του ποδήλατου ως επιλογή και όχι ως ανάγκη είναι μια κοινωνία που έχει λύσει τις βασικές της ανάγκες (π.χ. Ολλανδία) και απαρτίζεται από άτομα που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία (άνθρωποι γραφείου και διανοητικής εργασίας συνήθως).

Όμως πολλά ξεκίνησαν από τα άτομα της "πάνω" τάξης που δεν τους άρεσε αυτό που βίωναν. Που ενώ δεν άλλαξαν το σύστημα το έκαναν πιο ανθρώπινο. Ούτε η πράσινη ανάπτυξη είναι δεδομένη. Έχει πολύ δρόμο ακόμα. Η διαμάχη μεταξύ παραδοσιακών συμφερόντων όπως των παραγωγών και των πολυεθνικών του πετρελαίου και του άνθρακα από τη μια και των, κατά το πλείστον μικρομεσαίων, παραγωγών εναλλακτικών συστημάτων από την άλλη συνεχίζεται. Και αφού πάντα κάποιος θα κερδίζει (μέχρι που θα βρεθουν οι μάγκες που θα τον σταματήσουν) καλύτερα να κερδίζει ο πιο καθαρός. Τόσο κυνικά!

Καλό να είσαι οπαδός της ιδεολογικής καθαρότητας και της επανάστασης εκ του ασφαλούς . Βολεμένος να έχεις την πολυτέλεια να περιμένεις ώστε κάποιοι άλλοι να βελτιώσουν τις συνθήκες της ζωής σου ενώ εσυ να διατηρείς το άλλοθι της μη συμμετοχής σου στο γίγνεσθαι. Φλυαρώντας στα ουζερί, πίνοντας κανα μπάφο και άντε να σπάς και καμια βιτρίνα σε καμια διαδήλωση. Σαν τους μοναχούς που φεύγουν στα βουνά για να ξορκίσουν το διάβολο και αφήνουν κάποιους κακόμοιρους παπάδες μέσα στη μολυσμένη κοινωνία μπας και παρηγορήσουν κανένα άρρωστο.

Η πολυτέλεια του πολιτικού ασκητισμού είναι για λίγους όταν οι περισότεροι στριμωγμένοι προσπαθούν να πάρουν μια μικρή οικονομική ανάσα ή μια ανάσα καθαρού αέρα, να πληρώνονται οι υπερωρίες τους ή να έχουν ένα ευπρεπές νοσοκομείο και σχολείο ώστε να απαλύνουν λιγουλάκι τη ζωή τους πριν αυτή τελειώσει γρηγορότερα από τον καπιταλισμό.

Οι Αυστραλοί Midnight Oil αναρωτιούνται στο beds are burning.
How can we dance when our earth is turning?
How do we sleep when our beds are burning?

The time has come
To say fair's fair
To pay the rent
To pay our share
The time has come
A fact's a fact
It belongs to them
Lets give it back