Ο Λεωνίδας Κύρκος είχε πει για τον ΣΥΝ ότι είναι σα τη γυναίκα που όλοι την ερωτεύονται αλλά κανείς δεν τη παντρεύεται. Σε όρους ψυχιατρικούς, θα έλεγα ότι το πολιτικό διπολικό σύνδρομο, πρώτου ή δεύτερου βαθμού, των "αγαπητικών" -βλέπε εν δυνάμει ψηφοφόρων του ΣΥΝ- αλλά και των στελεχών του, φέρνει το κόμμα μια στο 20 και μια στο 4%. Μήπως δεν ξέρουν τι θέλουν?
Στη σημερινή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ο ΛΚ λέει ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο τέλος του. "Ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή υπήρξε ένα λάθος. Το λάθος αυτό το πληρώσαμε με μια ήττα, διότι κατέληξε να αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό η φυσιογνωμία και η γραμμή του ΣΥΝ, ώστε ο σκληρός πυρήνας του, οι αφοσιωμένοι σύντροφοι, στελέχη και μέλη μας, που χρόνια τώρα δίνουν τη μάχη για να επιβιώσει η προσπάθεια της ανανεωτικής αριστεράς, κυριολεκτικά τα είχαν χαμένα».
Σημειώνει ωστόσο ότι «δεν τίθεται θέμα ηγεσίας. Αλλά, βεβαίως, τίθεται θέμα επανεκτίμησης και της γραμμής μας και των μεθόδων μας. Και επίσης, των σχέσεών μας με ολόκληρο τον δημοκρατικό χώρο»(ΠΑΣΟΚ μας λένε, Λέων)
Θά πρόσθετα ότι όλη η αριστερά, συμπεριλαμβανομένων και των σοσιαλιστών, πρέπει να επανεκτιμήσει και τη γραμμή της και τις μεθόδους της. Μέσα στην πραγματικότητα της κατά κράτος κυριαρχίας του κεφαλαίου έναντι της εργασίας και τις γενικές κοινωνικές ανισορροπίες που προκαλεί το να κάνει κανείς πολιτική (την τέχνη του εφικτού) είναι πολύ πιο αναγκαίο και αποτελεσματικό από το να συντηρεί τα αριστερά ανακλαστικά και την ιδεολογική καθαρότητα. Σαν ένα είδος πολιτικού ασκητισμού όπου πετάμε ένα υπεραπλουστευμένο φταίει ο καπιταλισμός ( η ο διάβολος) και καθαρίσαμε.
Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης όπου το κεφάλαιο κινείται αστραπιαία και οι αποφάσεις πέρνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, το να αφήνεις την κοινωνία πολυδιασπασμένη να διαμαρτύρεται σε τοπικό επίπεδο αν δεν οφείλεται σε πολιτική άνοια είναι πολιτική ανηθικότητα.
Η συντηρητική νύχτα που περνάμε θα είνα και μακριά και επώδυνη. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών μεσα σε κλίμα γενικευμένης απάθειας μόνο καλούς οιωνούς δεν φέρνουν.
Η συνεργασία των πιο προοδευτικών ανθρώπων και δυνάμεων είναι πια θέμα επιβίωσης.
Γρήγορα όμως σύντροφοι πρίν το διπολικό μας/σας σύνδρομο εξελιχτεί σε παράνοια.
Green Day: The boulevard of broken dreams
No comments:
Post a Comment