Από τη μια ο παλιός (Αλβανικός) τομέας όπου ο χρόνος έχει σταματήσει σαν Αγγελοπουλική ταινία στις αρχές του 1900, σε μια άλλη ήπειρο. Μικρά μαγαζάκια, πραμάτειες απλωμένες έξω, καρέκλες στα πεζοδρόμια , μιναρέδες, τσίκνα από σουβλάκια και μπαχάρι που βράζει στη σάλτσα του κοκκινιστού. Μνήμες από Ανατολή αλλά όχι μόνο. Λευκωσία, Μυτιλήνη, Χανιά δεν απέχουν παρά μια ιδέα.
Από την άλλη πλευρά του Βαρδάρη, ο νέος τομέας της πόλης αυτός που ξαναχτίστηκε μετά τον σεισμό του 50. Γεμάτος καφετέριες με άπειρο κόσμο να πίνει τεράστιους παγωμένους καφέδες και να καπνίζει άπειρα τσιγάρα σε 30 υπό σκιάν και μισόγυμνα γκομενάκια να περνούν στη πασαρέλα..
Δυνατές γνώριμες βαλκανικές μουσικές, ορθόδοξες εκκλησίες και τα υποκαταστήματα της Alpha Bank σε ξεγελάνε κάποιες στιγμές για το που βρίσκεσαι. Βλέποντας τις κοψιές τους, τις συμπεριφορές τους, ακούγοντας τα (λίγα) ελληνικά που μιλάνε δίπλα στη μιζέρια και τη βρωμιά της πόλη καταλαβαίνεις πόσο λάθος είναι η ελληνική πολιτική στο μακεδονικό και πόσο κρετίνοι πρέπει να είναι οι πολιτικοί των Σκοπίων ώστε να μην τα χουν βρει με την Ελλάδα είτε πρόκειται για τα μικροκομματικά τους οφέλη είτε για μεγάλες συνωμοτικές γεω-στρατηγικές (και που στο τέλος θα πάρουν ότι και οι υπόλοιποι στην περιοχή , να μην πω)
No comments:
Post a Comment