«Διαπιστώνουμε κάθε μέρα, ως κυβέρνηση, ότι παραλάβαμε ένα κράτος βασισμένο σε ένα παρωχημένο αναπτυξιακό μοντέλο και μάλιστα, με μια πολύ κακή διαχείριση», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Ορθή η διαπίστωση αν και δε χρειαζόταν να το παραλάβουν για να διαπιστώσουν σε τι ....παρωχημένο αναπτυξιακό μοντέλο είναι το κράτος. Ωραία κατ'ευφημισμόν φράση για το όπως το λέμε μεταξύ μας και που κάνει ρίμα με το...μοντέλο.
Ο Γ. Πεταλωτής, προσθέσε πως για τον λόγο αυτό, η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα σύγχρονο οργανόγραμμα του κράτους, το οποίο ξεκινά από την ίδια τη δομή της κυβέρνησης και γι’ αυτό «προβλέφθηκε και υλοποιείται η κατάργηση παλιών υπουργείων και η σύσταση νέων, καθώς επίσης και η ανακατανομή αρμοδιοτήτων».
Μπράβο! Ας αρχίσει έστω και με 50 χρόνια καθυστέρηση η προσπάθεια για την αναβάθμιση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Θα τη στηρίξουμε.
Ξέρετε όμως σύντροφοι πόσα χρόνια θα περάσουν για να αρχίσει να λειτουργεί το σύστημα αποτελεσματικά? Τουλάχιστον τριετία στη καλύτερη περίπτωση. Τι θα γίνει μέχρι τότε? Πως οι πράγματι καλές ιδέες που έχετε θα περάσουν προς τα κάτω και θα εφαρμοστούν? Από τις υπάρχουσες πολεοδομίες και τις εφορίες?
Επανέρχομαι λοιπόν στις μονομανίες μου που τις έχω ξαναγράψει αρκετες φορές στο παρελθόν.
Μόνο με ουσιστική συμμετοχή του κομματιού της κοινωνίας που ακόμα αντιστέκεται θα αλλάξουν τα πράγματα. Ο ουσιαστικός κοινωνικός έλεγχος σε ορισμένους τομείς κρατικής (τοπικής ή κεντρικής)λειτουργίας όπως το περιβάλλον, η πολεοδομία, η δράση της αστυνομίας , η κατανομή των κονδυλίων και άλλα πολλά είναι ο μόνος τρόπος να κινητοποιηθούν οι ενεργοί πολίτες (όσοι υπάρχουν ακόμα) για να ξεφύγουμε από το δε βαριέσαι,τις κάθε είδους τοπικές και εθνικές μαφίες και την τριτοκοσμική μας υπανάπτυξη.
Η διοικητική αναδιοργάνωση της χώρας (μπράβο για τον Καποδίστρια ΙΙ) και η αναδιοργάνωση και κάθαρση της δικαιοσύνης είναι εκ των ων ουκ ανευ για μια τέτοια πρωτοβουλία.
Η πρόταση θεσμοθέτησης του κοινωνικού ελέγχου και η συνεργασία με την βάση της άλλης αριστεράς και τους οικολόγους σε αυτό το επίπεδο ανοίγει πεδίο δόξης λαμπρόν αν θέλουμε τα λόγια να γίνουν πράξη.
Ακούγονται ντεμοντέ και φοβίζουν τέτοια ανοίγματα (ποιους άραγε?) αλλά σημαντικές διαρθρωτικές πρωτοβουλίες άνωθεν χωρίς κοινωνική συμμετοχή φοβάμαι ότι θα μείνουν στα λόγια έτσι όπως έχει δημιουργηθεί η ελληνική πραγματικότητα.
No comments:
Post a Comment