Το σύγχρονο μέρος της Μποκοτά, όπως και των περισσότερων πόλεων της Αμερικάνικης ηπείρου, βόρειας και νότιας, δεν έχει χρώμα. Είτε είσαι στο Ριο ή στο Καράκας ή στη Μποκοτά ένα και το αυτό. Ουρανοξύστες με αυτοκινητόδρομους που θυμίζουν Λος Αντζελες από τη μια και φτώχια με χαμόσπιτα γύρω γύρω.
Ρύπανση και ανασφάλεια άλλο κοινό χαρακτηριστικό και φυσικά εγκληματικότητα.
Το πρωί κυκλοφορείς σχετικά άνετα στα περισσότερα σημεία αλλά η πόλη είναι στρατοκρατούμενη από φαντάρους και ένοπλους αστυνομικούς με τα όπλα γεμάτα. Και δε νομίζω ότι παίζουν. Το να μπεις στο ξενοδοχείο σου περνάς από δέκα face control.
Εκείνο όμως που πραγματικά σε μαγεύει και σε ταξιδεύει είναι τα ιστορικά κέντρα των πόλεων αυτών χωρία φυσικά η Μποκοτά να είναι η εξαίρεση. Γεμάτη χρώμα και μυρωδιές με το γνωστό ισπανικό αρχιτεκτινικό ρυθμό της αποικιοκρατίας.
Φωτογραφίες αργότερα. Έπεται η συνέχεια
No comments:
Post a Comment