Η δεξιά και άκροδεξιά κέρδισαν και πάλι στη Ευρώπη με αισιόδοξο στοιχείο μονο την άνοδο των πράσινων. Παράλληλα η αποχή έσπασε τα ρεκόρ.
Το Ευρωπαικό όραμα δεν πείθει! Ετσι που το έκαναν!
Τρίβουν τα χέρια τους όσοι θέλουν να συνεχίσουν την ίδια νεο-φιλελεύθερη πολιτική παρέα με τους αντι-ευρωπαιστές. Οικονομική κρίση και ανεργία δεν είναι ικανές να αλλάξουν τους συσχετισμούς. Το βολεμένο κομμάτι της κοινωνίας πάει στις κάλπες, ψηφίζει και κυβερνά ενώ το αβόλευτο και κατά το πλείστον απολιτίκ πάει για μπάνιο αφήνοντας τη μοίρα του στα χέρια των άλλων. Προφανώς δεν βλέπει προοπτική στα κόμματα που θα έπρεπε να το εκφράζουν και αμφισβητεί την ικάνότητα του πολιτικού συστήματος. Η ολιγαρχία και ο αυταρχισμός με το αυγό του φιδιού ante portas.
Ας προβληματιστούν λοιπόν οι σοσιαλιστές και η αριστερά για να αλλάξουν όχι στα λόγια μόνο αλλά στην πράξη. Για να ξαναφέρουν τον κόσμο στην πολιτική χαρίζοντας του όραμα και ελπίδα.
Στη Ελλάδα ειδικότερα όσοι θέλουν να μας πείσουν ότι θέλουν κάτι να αλλάξουν ας επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής ως πρωταρχικό και μοναδικό στόχο τους εκεί που φτάσαν τα πράματα. Όλα τ΄άλλα έπονται. Τι να τα κάνεις τα προγράμματα όταν δεν υπάρχει κανείς να τα πιστέψει, να τα ακολουθήσει και να τα εφαρμόσει αφού όλοι θα είναι παραλία?
"Γεννήθηκα" του Γ.Μαρκόπουλου σε στίχους Κ.Μύρη (ψευδώνυμο του Κ. Γεωργουσόπουλου) με τον Ν.Ξυλούρη από τον δίσκο "Ιθαγένεια" αρχές του 70
3 comments:
"Απ’ότι φαίνεται όλοι καταλαβαίνουν ότι κάτι πάει πολύ στραβά και ότι τα οργανα της ευρωπαϊκής ένωσης δεν είναι δημοκρατικά."
Η πράξη είναι στον δρόμο. Πιστεύω ότι αυτό μετράει στην τελική.
Και τι θα γίνει λοιπόν? Σιγουρα χρειάζεται η πράξη στο δρόμο αλλά και για τα θεσμικά όργανα στα οποία λαμβάνονται αποφάσεις για την καθημερινότητά μας τι θα κάνουμε και πως?
Μια μεγάλη κουβέντα είναι αν μια μεγάλη δύναμη όπως οι σοσιαλιστές στην Ευρώπη ξεκολλήσουν από τη πεπατημάνη και πάνε, όχι φυσικά σε επαναστατικά μονοπάτια αλλά σε δρόμους κοινωνικά ελεγχόμενου καπιταλισμού. Ξέρω, ξέρω τι θα πεις, το εχουμε ξανασυζητήσει. Άμα, όμως πεθάνω εγώ επειδή δεν υπάρχει νοσοκομείο τι να την κάνω την μεγάλη αλλάγή μετά από 100 χρόνια? Διαφορετική προσέγγιση που υπαγορεύεται και από τη διαφορά της ηλικίας μας από ότι καταλαβαίνω
καλά εγώ δεν λέω να μην προσπαθήσεις αλλαγές στο σήμερα. Αλλά πρέπει να βλέπεις μακροπρόθεσμα και όχι να θέτεις την αλλάγή στην του συστήματος στις ελληνικές καλλένδες. Όπως και να έχει. Ακόμα και τις όποιες νίκες πάρεις σήμερα θα είναι αποτέλεσμα ενός κινήματος από κάτω και όχι ενός κόμματος που θα τις ψηφίσει επειδή συμφωνεί. Αυτή είναι η εκτίμηση μου.
Πάντως η αντίληψη του ψηφίζω έναν από τους 2 ή η αντίληψη σταδιακής βελτίωσης και τέλος πάντων ενός κοινωνικά ελεγχόμενου καπιταλισμού είναι σε μεγάλο βαθμό (όχι μόνο γιαυτό) υπεύθυνες για την σημερινή κατάσταση.
Επίσης για το ευρωκοινοβούλιο κοίτα το άρθρο του Υ στο mygranma για το πως λειτουργεί.
Post a Comment