Όσες φορές και να έρθω στη Λατινική Αμερική έχω το ίδιο πολύ παράξενο και αντιφατικό συναίσθημα. Από τη μια ότι είμαι με δικούς μας ανθρώπους από την άλλη τόσο διαφορετικούς.
Έχω την αγαλίαση του είμαι σπίτι με παράλληλα την αδιόρατη απειλή ανασφάλειας. Οι συμπεριφορές τους θερμές και εξωτερικευμένες, φιλόξενες. Τσαπατσούληδες και αυτοί όπως και μεις.
Τα φαγητά τους νόστιμα. Φαγητά του ήλιου. Η ζωή τους έξω από το σπίτι με καφέδες,τσιγάρα και ποτά.
Γκομενάκια ημίγυμνα και κυκλοφοριακό χάος με την κλασσική μυρωδιά της άκαυστης βενζίνης σε θερμά κλίματα.
Περιοχές στυλ Μανχάταν με ουρανοξύστες και γκλαμουριά και πιο πέρα οι φαβέλλες που δε πλησιάζει ούτε η αστυνομία.
Συμπεριφορές μαφιόζικες σαν και αυτές που περιγράφονται στο προηγούμενο άρθρο είναι εδώ στη πατρίδα τους. Το narco deco (βιλάρες, πισίνες, γκόμενες, φουσκωτοί, ελικόπτερα, ακριβα αυτοκίνητα, πούρα και όπλα) στην αποθέωσή του
Η Μπογκοτά μαλλον θερμή και υγρή σήμερα σε υψόμετρο 2500 μέτρων είναι μια πόλη που δε ξεφεύγει από τον κανόνα των μεγάλων κοινωνικών, οικονομικών και πολεοδομικών αντιφάσεων της ηπείρου. Θα την εξερευνήσω και θα σας πω και άλλα.
5 comments:
Ωραία χρώματα,ζηλεύω! Αλλά όχι πολύ μιας και σε δύο μήνες θα είμαι σε μια άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Συμφωνώ όμως σε ό,τι αφορά την οικεία ατμόσφαιρα. Το ίδιο είχα νιώσει όταν είχα πάει στο Περού.
Nα περνάς καλά!
Τέλεια και ζηλεύουμε! Αλλά αυτό με τα ημίγυμνα γκομενάκια τι το ήθελες; Ξύπνησε η φεμινίστρια μέσα μου και δεν μου άρεσε καθόλου! Τέλος πάντων σου εύχομαι κι εγώ να περάσεις τέλεια.
Η ζήλια και ο φεμινισμός θα σας μείνει. Άσε που με γλωσσοφάγατε και έπιασαν φούριες τους πελάτες
Έλα βρε, με την καλή έννοια ζηλέψαμε και "φεμινιστίκαμε"! Κι όταν λες "πιάσαν φούριες τους πελάτες" τι ακριβώς εννοείς; Φούριες για ποιο πράγμα; Δεν τολμώ να φανταστώ!!
Ohi re Sissy ke me aspra. Sta geramata
Post a Comment