Σσσστ , καιγόμαστε αλλά η αριστερά και το ΠΑΣΟΚ κοιμούνται

45°C υπό σκιάν για μια βδομάδα τον Ιούνιο και ο κόσμος καίγεται. Όλοι ξέρουμε τι μας περιμένει από δω και πέρα. Δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός αλλά ένα ακόμα σήμα ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά με το κλίμα.
Δεν φαίνεται ,όμως, ότι όλοι καταλαβαίνουν τι γίνεται. Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να «παίζει» τα ομόλογα και τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου με τα ανδραγαθήματά του λες και τώρα περιμέναμε να μάθουμε ότι υπάρχουν φαγανά παιδάκια στη (κάθε) κυβέρνηση, ειδικά σε αυτήν που είχε στερηθεί τη μάσα εδώ και είκοσι χρόνια. Από την άλλη η παραδοσιακή αριστερά τα ρίχνει όλα στον καπιταλισμό λες και το διοξείδιου του άνθρακα μαζεύτηκε στην ατμόσφαιρα μετά το 1989 ή την καπιταλιστική στροφή της Κίνας (από το 1880 και μετά άρχισε το πρόβλημα, σύντροφοι). ‘Η μήπως μια κρατική ΔΕΗ ρυπαίνει λιγότερο από μια ιδιωτική?
Οι κατά τα άλλα λαλίστατοι φιλελεύθεροι , με λύσεις για όλα , έχουν λουφάξει και φοβούνται τη συζήτηση για το περιβάλλον όπως ο διάολος το λιβάνι. Αναμασάνε κάτι για εμπόριο εκπομπών και για οικολογικούς φόρους αλλά κρύβουν το ότι η αγορά από μόνη της αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και χρειάζεται ισχυρή κοινωνική παρέμβαση και κινητοποίηση με κρατικό σχέδιο και με δημόσιες επιδοτήσεις. Μακρο-οικονομικές συνταγές του στυλ 3% πληθωρισμός και επιτόκια και περιορισμός δαπανών , και άσε τους να κόψουν το κεφάλι τους δεν περνάνε στη περίπτωση. Η καταστροφή του περιβάλλοντος χτυπάει κυριολοκτικά το μεδούλι της φιλοσοφίας τους. Αν το Αμερικάνικο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης επεκταθεί σε όλο το κόσμο ο πλανήτης θα είναι νεκρός σε λιγότερο από δέκα χρόνια.
Η αριστερά όμως τι λέει? Δεν ξέρει ότι οι πρώτοι που θα πληρώσουν τις κλιματικές αλλαγές είναι οι ασθενέστερες τάξεις στα αστικά κέντρα που θα πεθαίνουμε σαν τα ποντίκια και οι αγρότες που θα δουν το εισόδημά τους στάχτη? Και άντε να πούμε ότι φταίει περισσότερο η καπιταλιστική Αμερική από την πρώην Σοβιετική ρύπανση. ‘Αντε να πούμε ότι γίνεται αύριο ανακατανομή του εισοδήματος σε εθνικό, Ευρωπαικό και διεθνές επίπεδο. Λύθηκε το πρόβλημα? Δεν θα συνεχιστεί η ρύπανση? Και είναι το περιβάλλον λιγότερο σημαντικό από την παιδεία για την οποία είμασταν στους δρόμους για δυο μήνες?
Το ΠΑΣΟΚ έχει μπλέξει στη παγίδα της διαχείρισης και προσπαθεί να μας πείσει ότι θα έχει, μαζί με τα καλύτερα ομόλογα, και σχέδιο δασοπυρόσβεσης γιατί θα αλλάξει το άρθρο 23456/564/98 του νόμου 675849/987654/8976 με τα στελέχη του να μιλάνε ως τμηματάρχες υπουργείου στη καλύτερη περίπτωση. Πρέπει, έλεγε ένας, να αυξήσουμε την παραγωγή της ΔΕΗ! Και οι εκπομπές μας διοξειδίου του άνθρακα που ήδη ξεπέρασαν ακόμη και τα χαλαρά όρια που δεχθήκαμε στην Ευρωπαική Ένωση ήδη πέντε χρόνια πριν τη λήξη της προθεσμίας ? Δεν μας ενδιαφέρουν αυτές? Είναι οι ελληνικές εκπομπές λιγότερο βλαβερές από αυτές άλλων κρατών?
Που είναι το πρόγραμμα ? Που είναι το όραμα? Που είναι οι ριζοσπαστικές προτάσεις και δράσεις που χρειάζονται για την περίπτωση? Χάθηκαν στη στάχτη και τη σκόνη των κατεστραμένων δασών? Δεν ήταν πάντα η αριστερά, και όσοι θέλουν να βρίσκονται εκεί, προγραμματική και οραματική? Δεν είχε πάντα μεγαλύτερο ρόλο στην κοινωνία παρά στην πολιτική? Δεν επέφερε μεγάλες ανατροπές ακόμα και στην αντιπολίτευση? Τι κινητοποίηση θα κάνει τωρα για να αρχίσει επιτέλους η μάχη ενάντια στην παγκόσμια απειλή?
Θέλει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία και τη συνεργασία με την αριστερά? Με τι προτάσεις θα μας πείσει? Γιατί ξέχασε έτσι γρήγορα τον ενθουσιασμό για το προγραμμά του? Θα μπορέσει να μετατρέψει αυτό που ζήσαμε αυτές τις μέρες και που μας περιμένει στην επόμενη γωνία από εφιάλτη σε ευκαιρία αφύπνισης και νέας νοοτροπίας μακριά από τη χωματίλα που μάθαμε πια να ζούμε και τη συνηθίσαμε? Με αυτή την έννοια και προοπτική ο καύσωνας και οι φωτιές είναι πράγματι πολιτικές και όποιος δε το καταλαβαίνει να πάει σπίτι του.
Αν αριστερός είναι αυτός που δεν του αρέσει η σημερινή πραγματικότητα και αυτό που προ-οιωνίζεται και θέλει να τα αλλάξει τότε με αυτά που περάσαμε αυτές τις μέρες είμαστε όλοι αριστεροί .

Stop climate change NOW

Η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή να αρχίσει τώρα

Έχω παρατηρήσει ότι τα ΜΜΕ αλλά και οι υπόλοιποι ασχολούνται με το περιβάλλον και το κλίμα (ναι ακόμα και σήμερα!) όταν δεν υπάρχουν άλλες ειδήσεις ή όταν σφίγγουν οι…ζέστες ή καίγονται δάση όπως καλή ώρα. Άκουσα το πρωί έναν εκφωνητή της τηλεόρασης να λέει "να κάνουμε κάτι όσο είναι καιρός ακόμα να σωθούμε"
Δυστυχώς όμως δεν είναι τόσο απλό. Αν η μέση θερμοκρασία της γης ξεπεράσει τους 2°C σε σχέση με αυτή που ήταν πριν τη βιομηχανική εποχή τότε τα πράγματα είναι πολύ σκούρα. Σήμερα είναι 0,76°C πιο πάνω από το 1850 και από ότι φαίνεται θα πάρει και άλλο.
Άμεση περικοπή των εκπομπών, λοιπόν, χωρίς καθυστέρηση όσο και αν πονάει (γιατί θα πονέσει και σε κόστος και σε αλλαγή συνηθειών).
Ακόμα, όμως, και αν σταματούσαμε όχι μόνο να ρυπαίνουμε αλλά και να αναπνέουμε σήμερα, το κλίμα έχει πάρει ανάποδες και θα συνεχίσει την παράξενη και σχετικά άγνωστη πορεία του για πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
Η παθητική προσαρμογή της κοινωνίας ειδικά του νότου στην αύξηση της θερμοκρασίας θα επιφέρει νέες εκπομπές λόγω αύξησης της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας για κλιματισμό. Τετρακόσια τοις εκατό η αύξηση πωλήσεων κλιματιστικών στην Ελλάδα σε ένα χρόνο χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η τρέχουσα καυτή περίοδος. Ήταν δηλαδή στραβό το….κλίμα το τρώνε και τα κλιματιστικά!
Φοβάμαι (ή ελπίζω, μήπως?), ότι πολλά θα αλλάξουν στη ζωή μας. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε θερμοκρασίες Αφρικής και σε διαρκή ξηρασία. Να αλλάξουμε τις γεωργικές καλλιέργειες από ποτιστικές σε ξερικές γιατί το νεράκι μπορεί να μη φτάνει ούτε για ξύρισμα στο κ. Κοκκινούλη που θα έπρεπε να γίνει πρασινούλης στα οικολογικά αφού φουντωτό μπαμπάκι στο κάμπο το βλέπω μόνο όταν ξανάρθουν οι παγετώνες. Θα αλλάξει η τουριστική περίοδος γιατί ποιος θα έρχεται για διακοπές το καλοκαίρι με 43 υπό σκιάν? Ποιος θα φτιάχνει σπίτια χωρίς θερμομόνωση? Τι θα γίνουν οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί αν δεν έχουν νερό? Αναρωτιέμαι δε γιατί φτιάχνουμε υποδομές με χρόνο απόσβεσης τα 50 χρόνια όπως λιμάνια, παραθαλάσσιους δρόμους , αεροδρόμια, κλπ., ενώ γνωρίζουμε ότι θα αχρηστευτούν με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας πριν να αποσβέσουν το κόστος κατασκευής. Δε θα έπρεπε όλα αυτά να γίνουν συνείδηση πρώτα απ' όλα και μετά νομοθεσία? Αυτό που λένε ενεργητική προσαρμογή στη κλιματική αλλαγή
Εκτός, φυσικά, αν τα θεωρούμε όλα τα παραπάνω της πλάκας. Γιατί δε δίνω δεκάρα για το τι λένε οι διάφοροι αλλά για το τι κάνουν. Τώρα που καίγεται η Πάρνηθα και η λοιπή Ελλάδα που κρύβονται αυτοί που πρότειναν το αρθρο 24? Φανταστείτε ακόμα ότι κάποιοι ζητάνε και οι άλλοι το συζητάνε να κάνουν την αιγιαλίτιδα ζώνη από 100 που είναι σήμερα σε 50 μέτρα για να χτίσουμε παρα –υποθαλάσσια εξοχικά. Και καλά στις βραχώδεις ακτές πέντε πάνω πέντε κάτω δε βαριέσαι! Αυτά όμως τα μεζονετάκια σε παραλίες δίπλα στο κύμα δε σκέφτεστε ότι μπορεί να γίνουν… κάτω από το κύμα μέχρι τη σύνταξη?

Στη πόλη που ζω (ΙΙ)

Στη πόλη που ζω δε κτίσανε στα πάρκα αλλά τα γέμισαν λουλούδια. Δε παρκάρουν όπου λάχει και έχουν και πεζοδρόμια. Τα σκουδίδια τους δε τα πετάνε από τα μπαλκόνια ούτε βγάζουν τις εξατμίσεις από τα μηχανάκια τους.
Δυστυχώς. όμως, στη πόλη αυτή ζούν κακομοίρηδες και βλάκες κουτόφραγκοι!

Στη πόλη που ζώ (Ι)

Στη πόλη που ζω δε γκρεμίσαν τα παλιά αλλά τα συμφιλίωσαν με τα καινούρια

ΔΕΝ θέλω διακοπές εδώ και τώρα

Ανακαλώ την κραυγή βοηθείας για διακοπές εδώ και τώρα. Με σαράντα τόσους βαθμούς στο πατρίδα ας περιμένουν λίγο. Καλά είναι και εδώ στη γη των βησιγότθων ν'αρμενίζω και να με κερδίζουν δροσιές και λίγο υγρασία ότι πρέπει να στρώνει και να υδατώνεται το δέρμα. Ούτε κρέμες αντιηλιακές ούτε υδρατάντ ούτε τίποτα. Ασε που ο κήπος ποτίζεται από μόνος του και δεν χρειάζεται να πέφτεις στα πόδια του αλβανού της περιοχής σου να στον ποτίσει. Το πρωί πας τη βόλτα σου στο καταπράσινο πάρκο με τη λιμνούλα του και αισθάνεσαι τη δροσούλα να σου διαπερνά τους πόρους και να ανεβάζει τα ενεργειακά επίπεδα των τσάκρας σου.
Το βραδάκι είναι αλήθεια χρειάζεσαι μια ζακετούλα αλλά κοιμάσαι δεκάωρο χωρίς ιδρώτες και το πιο βασικό χωρίς κουνούπια.
Αρχίζω και αναρωτιέμαι με την άνοδο της θερμοκρασίας και την λειψυδρία που περιμένει κατά τα λεγόμενα το νότο τα επόμενα 50 χρόνια μήπως θα ήταν καλή επένδυση κανένα οικοπεδάκι κοντά στη θάλασσα από Ισλανδία μεριά που εχω πάει και μου είχε αρέσει. Να μάθουμε γαι τιμές και τι γίνεται με τήν εκτός σχεδίου δόμηση αν χρειάζεσαι 4 στρέμματα για να χτίσεις και αν επιτρέπονται ημιυπαίθριοι και πισίνες.

Όπως και να χει το πράμα είναι η σειρά μου να πάρω εκδίκηση από αυτούς που μου τηλεφώναγαν τη περασμένη βδομάδα από παραλίες και ουζάδικα.
Καλό ψήσιμο

Ενοχές γονέων

Ακόμα δεν έχετε μπορέσει να αγοράσετε στο παιδί σας το Play station 3? Αν νομίζετε ότι το παιδί σας είναι παραμελημένο και αυτό σας προκαλεί ενοχές τότε δείτε αυτό το φιλμάκι. Ισως, όμως, να σας δημιουργήσει ενοχές όταν το αγοράσετε.

Λεπτές ισορροπίες

Πήγε ο πρωθυπουργός στη Κρήτη στο "Θαλασσόκοσμο" και είδε το τεράστιο και πρωτοποριακό ενυδρείο καμάρι της περιοχής και της χώρας μας στο είδος. Φανερά εντυπωσιασμένος στην έξοδο είπε μεταξύ άλλων, αν κατάλαβα καλά από το ρεπορτάζ, ότι το ενυδρείο αυτό αποδεικνύει την ισόρροπη ανάπτυξη της Ελλάδας. Δε θα σχολιάσω την ουσία που δεν αντέχει φυσικά σε σχολιασμό. Σίγουρα το ενυδρείο είναι πόλος έλξης τουριστών και πηγή εισοδήματος για τους ντόπιους και μακάρι να είχαμε και άλλα τέτοια παραδείγματα τοπικής ανάπτυξης έξω από τα συνηθισμένα τυροκομεία, λατομεία και ρουμλετάδικα. Όχι όμως ότι είναι και δείγμα ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά ισόρροπης ανάπτυξης με το σκουπίδι βουνό, τις παραλίες υπερδομημένες, τα δάση καταπατημένα και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου να έχουν ξεπεράσει ακόμα και τα πιο ελαστικά όρια.

Όμως μου ήρθε στο μυαλό ένα μικρό βιβλιαράκι του γιατρού David Servan-Schreiber ( γιος του γνωστού Servan-Schreiber) με τίτλο "Guérir le stress, l'anxiété et la dépression sans médicaments ni psychanalyse" (Θεραπεία του άγχους και της κατάθλιψης χωρίς φάρμακα και ψυχανάλυση σε ελεύθερη μετάφραση). Δε ξέρω αν το βιβλίο έχει μεταφραστεί στα ελληνικά αλλά θα με ενδιέφερε να το μάθω.
Λέει, λοιπόν, ότι όσοι έχουν ζωάκια στο σπίτι τους είναι σε καλύτερη όχι μόνο ψυχολογική αλλά και φυσική κατάσταση και ζουν περισσότερα χρόνια και το εξηγεί πολύ καλά και με βάση κλινικά πειράματα. Είναι κατά βάση η στοργή και φροντίδα που δίνουν και παίρνουν όσοι τα έχουν , τα φροντίζουν και τα αγαπάνε . Είναι η ενστικτώδης επικοινωνία που υπάρχει μεταξύ ανθρώπου και ζώου . Το ένα παίρνει από και δίνει στο άλλο. Έχετε δει πόσο μερικοί άνθρωποι μοιάζουν στους σκύλους τους? Έχετε ακούσει για κατοικίδια που υποφέρουν από τις αρρώστιες των κυρίων τους ?
Η απόκτηση κατοικίδιου δίνεται ως ιατρική πλέον συμβουλή σε ανθρώπους μονάχους χωρίς στοργή. Στη Γαλλία υπάρχουν κέντρα δελφινοθεραπείας για αυτιστικά άτομα τα οποία κολυμπάνε δίπλα-δίπλα με δελφίνια.

Καταλαβαίνω απόλυτα, λοιπόν, την αγαλλίαση του πρωθυπουργού βγαίνοντας από το ενυδρείο. Καλά θα κάνει , όπως και άλλοι πολυάσχολοι και στρεσαρισμένοι πολιτικοί, πολυτεχνίτες, πολυθεσίτες και λοιποί μπιζιμπόντηδες, να πάνε και να ξαναπάνε. Οι θέσεις αυτές έχουν πολύ δουλειά, υποχρεώσεις, ταξίδια και είναι προφανές ότι δημιουργούν άγχος και μερικές φορές κατάθλιψη (για αυτισμό δεν έχουμε ακόμα επιστημονικές ανακοινώσεις ) . Αν δεν μπορούν να πηγαίνουν στο ενυδρείο ας πηγαίνουν στον ζωολογικό κήπο. Αν και αυτό είναι δύσκολο ας πάρουν κάποιο κατοικίδιο , έστω ένα χρυσόψαρο σε μια γυάλα ή ακόμα και ένα φυτό αρκεί να το φροντίζουν οι ίδιοι και όχι οι γυναίκες ή οι γραμματείς τους. Όχι μόνο θα βρουν την ισορροπία τους αλλά θα ανεβάσουν τη φυσική τους κατάσταση και θα κάνουν γνωριμίες αν το βγάζουν βόλτα στο πάρκο(λιγότερο συχνά το ψαράκι και τη γλάστρα). Εμπλουτίζουν έτσι και την αστική πανίδα για εξισορρόπηση της άλλης που χάνεται.
H προσωπική ισορροπία των πολιτών και δη των ταγών μιας χώρας επικοινωνεί υπόγεια με την ισορροπία της ανάπτυξης ως προς το περιβάλλον. Μπορείτε να μου εξηγήσετε , λοιπόν, γιατι ο καιρός τρελάθηκε?

Από που ξεκινά η πολιτική?

Φίλοι που με γνωρίζουν από πολύ παλιά με ρωτάνε γιατί δεν κάνω ένα εμφανώς πολιτικό blog αφού χρόνια ασχολούμαι και μου αρέσει η πολιτική. Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται είναι κάτι που είπε ένας Άγγλος –θα ψάξω και θα σας το πω το όνομά του- πριν από χίλια περίπου χρόνια κάτι κάπως έτσι. Στα είκοσι μου, είπε, ήθελα να αλλάξω το κόσμο και πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις αλλά ο κόσμος δεν άλλαξε. Στα τριάντα μου ήθελα να αλλάξω την οικογένειά μου και τα παιδιά μου και τα έδωσα όλα αλλά τα παιδιά μου πήραν το δικό τους δρόμο. Τώρα στα πενήντα μου θέλω να αλλάξω τον εαυτό μου μόνο και είμαι σίγουρος ότι έτσι θα αλλάξουν και οι γύρω μου.
Ξέρω, φαίνεται μεταφυσικό και μη επιστημονικό με βάση τις κλασσικές αριστερές θεωρίες, αλλά πιστεύω όλο και πιο πολύ ότι τα προβλήματα δεν λύνονται μόνο από πάνω αλλά παίζει μεγάλο ρόλο και η συμπεριφορά και του συνόλου και των ατόμων ξεχωριστά.
Πως μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο όταν δε μπορείς να αλλάξεις ούτε το εαυτό σου? Όταν ο ίδιος είσαι αυταρχικός με τα παιδιά, τη γυναίκα και τους συνεργάτες σου? Για ποια πολιτική βούληση μας μιλάς όταν δε μπορείς να κόψεις το φαί και το τσιγάρο? Για ποια συνέπεια κραυγάζεις όταν δεν έρχεσαι ποτέ στην ώρα σου? Ποια κοινωνική ευαισθησία μπορείς να έχεις όταν σε έχει μαγέψει το αντικοινωνικό life style, κυκλοφορείς σε in μέρη με αυτοκίνητα που καίνε σε μία ώρα τόση βενζίνη όσο και ένα αφρικάνικο χωριό σε ένα μήνα? Όταν οι επαρχιωτικές φοβίες που ακόμα κουβαλάς μη σε πιάσουν κορόιδο οι πρωτευουσιάνοι σε οδηγούν στο « όλα και όλοι είναι σάπια και δεν αλλάζει τίποτα »? Όταν πιστεύεις ότι οι άλλοι χάφτουν τα εξυπναδίστικα κολπάκια σου. Όταν ο μικροαστισμός σου κραυγάζει ακόμα και στο τρόπο επίπλωσης του σπιτιού σου. Όταν ο πατριωτισμός σου βροντοφωνάζει όταν απειλούν μια βραχονησίδα οι Τούρκοι αλλά δεν δίνεις διάρα που ενα νησί στο μέγεθος της Χίου χάνεται κάθε χρόνο στη θάλασσα από τη διάβρωση. Που η διαφθορά σου υποβόσκει στη καθημερινότητά σου με την κατάχρηση της οποιασδήποτε εξουσιούλας σου και είναι έτοιμη να ξεπεταχτεί μόλις το μέλι ακουμπίσει τα δάχτυλα.
Αυτά είναι λίγα μόνο από αυτά που βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας ή βγαίνουν στη επιφάνεια μόλις τη σκαλίσουμε λιγάκι.
Λένε ότι τις καλύτερες σχέσεις τις κάνεις όταν δε φοβάσαι να μείνεις μόνος σου και όταν πια ξέρεις τι θες από τον εαυτό σου. Το ίδιο και στη κοινωνική σου δράση. Για να πείσεις πρέπει να το πιστεύεις ολόψυχα ή να είσαι ο ίδιος αυτό που προτείνεις . Διαφορετικά δεν περνάς τουλάχιστον σε αυτούς που σκέφτονται και που είναι πολύ περισσότεροι από όσους δείχνουν.
Ο πολίτης και η πολιτική ξεκινά από μέσα σου πριν βγει στο έξω σου. Αλλαξέ το λοιπόν. Διαφορετικά ακόμα και αν είσαι πρωθυπουργός ή πρόεδρος παραμένεις ιδιώτης δηλαδή idiot.

Να φίλος!

Γιώργο η άμεση απάντησή σου στη κραυγή βοηθείας μου με συγκίνησε απεριόριστα

Διακοπές εδώ και τώρα

Αυτό δεν είναι άρθρο αλλά κραυγή βοηθείας! Μου τηλεφωνούν σαδιστικά από τις παραλίες και τα ουζάδικα της Άνδρου για να μου πουν τι χάνω σε αυτή τη γκρίζα χώρα που ζω. Εδώ που τα λέμε βέβαια, με τις κλιματικές αλλαγές, έχει αρχίσει να γίνεται τα τελευταία χρόνια λιγότερο γκρίζα. Φέτος ο χειμώνας ήταν εξαιρετικά ήπιος και ο ήλιος φαίνεται αρκετά συχνά τους τελευταίους μήνες. Παλιά τον γαλάζιο ουρανό τον έβλεπες μόνο ζωγραφιστό σε πίνακες του Delvaux με εκείνο το ονειρικό γαλάζιο του ουρανού λίγο πριν το σούρουπο με λίγα άσπρα μικρά συννεφάκια να περπατάνε ανέμελα πάνω από έναν σιδηροδρομικό σταθμό γεμάτο γυμνές Αφροδίτες που περιμένουν να περάσει το τρένο. Λοιπόν, μετά από τόσους χειμώνες και τόσα καλοκαίρια στον τόπο αυτόν νομίζω ότι έχω νοιώσει στο πετσί μου γιατί ο σουρεαλισμός γεννήθηκε και ρίζωσε στα μέρη αυτά. Έτσι εξηγείται γιατί ο πρώτος τίτλος που έδωσα στο blog αυτό ήταν escape πριν το αλλάξω σε αυτό που βλέπετε σήμερα .
Μια άλλη ένδειξη της ανάγκης μου να αποδράσω εδώ και τώρα είναι ότι μου έρχονται ξαφνικά διάφορες μυρωδιές όπως από το καραβόλαδο του λιμανιού και από τηγανητά καλαμαράκια αν και η θάλασσα από δω είναι τόσο μακριά όσο και από το Καρπενήσι.

Και να φανταστείς ότι θέλω πάνω από μήνα για την άδεια
Όσο για τη σύνταξη. Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι!
Τέλος πάντων βρήκα τη λύση!
Σταματήστε να μου τηλεφωνάτε από τις παραλίες και τα ουζάδικα της Άνδρου και "άφησε εμένα τον κουτό κατά όπως θέλω να γλεντώ το χάλι μου κύριε Μιχάλη μου"

Φωνή Βοώντος εν τη Ερήμω

Συζητούσα με μια φίλη χτες Κυριακή στον καφέ και μου έλεγε ότι η καθολική εκκλησία της γειτονιάς μας οργανώνει από τον Οκτώβριο ως και τον Απρίλιο κάποιες πνευματικές βραδιές για ανθρώπους που έχουν προβλήματα προσωπικά , υγείας, οικογενειακά, κλπ, και προσπαθούν να βρουν μια είδους ανακούφιση ή και λύτρωση μέσα από την πνευματική πρακτική πέρα από τις συνηθισμένες τελετές και κατηχήσεις . Μπορεί να διαφωνείτε με τον πνευματισμό και τη μεταφυσική του διάσταση που δεν συνάδει με τον ορθολογισμό της επικρατούσας σήμερα αντίληψης, αλλά δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε το δικαίωμα στην ελπίδα και την πνευματική γαλήνη όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται για τον εαυτό του ειδικά στις δύσκολες στιγμές του.

Από αυτό και από άλλα παραδείγματα έχω την εντύπωση ότι η καθολική εκκλησία στη βάση της είναι πιο πιστή στον πνευματικό της ρόλο από ότι η εκκλησία στην Ελλάδα όπου όταν οι ιεράρχες δεν ασχολούνται με το δόγμα ή την λειτουργική του ασχολούνται με την πολιτική.
Που είναι ο πνευματικός τους ρόλος? Έχει περιοριστεί στους λίγους που ακόμα εξομολογούνται ή στους ετοιμοθάνατους? Και όταν είναι τόσο εγκόσμιοι στη καθημερινότητα τους μπορούν να σε πείσουν ότι έχουν πνευματικές ικανότητες και να σε ¨ανεβάσουν¨? Και υπάρχουν πολλά βάσανα σε πολύ κόσμο που ζητά το ¨ανέβασμα¨
Γιατί λοιπόν απορούν όταν όλο και μεγαλύτερες ομάδες, ειδικά νέων ανθρώπων, πάνε σε άλλες θρησκείες ή σε αιρέσεις για να βρουν αυτό που ζητάνε?
Αντί οι ιεράρχες να ασχολούνται με τις ταυτότητες, τις κορώνες περί ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού προς ανιστόρητους , την ένταξη της Τουρκίας, τον Συνασπισμό και δε θυμάμαι τι άλλο, ας επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην στήριξή του ποιμνίου τους δίνοντας του με πρακτικό και πειστικό τρόπο αυτό που χρειάζεται και είναι και το κύριο καθήκον τους. Την πνευματική δύναμη και γαλήνη που χρειάζεται να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες του. Αμήν

Φωνή Βοώντος εν τη Ερήμω

La Grande Famille: Question

This painting was titled by René Magritte , the Belgian painter "La grande famille".
Where is the great family here? Can you see it? Try your imagination and let me know.
I think I have seen it but I'd like to hear from you first.

Γραφικότητες και κουλτούρα

Μέρα περιβάλλοντος η χθεσινή και από τη δουλειά και τη κούραση δεν πρόφτασα να γράψω δυο σειρές. Όχι ότι με συγκινούν και πολύ αυτού του είδους οι διάφορες ημέρες για το κάπνισμα, το περιβάλλον, το ειτζ, χωρίς αυτόκίνητο, κλπ. Μάλλον άλλοθι προσφέρουν για να συνεχίσουμε να κάνουμε σα να μη τρέχει τίποτα τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου. Κάτι σα φιλανθρωπία και ελεημοσύνη που δίνουμε για να έχουμε ήσυχη συνείδησή . Τέλος πάντων, ο κόσμος δεν αλλάζει με ελεημοσύνες , αλλά, κάποιος μπορεί να κοιμηθεί χορτάτος ένα βράδυ. Έτσι, λοιπόν, λίγο περιβάλλον σώθηκε χτες και ας το ξεχάσαμε σήμερα.
Μου θυμίζει, όμως, αυτή η μέρα τότε που είχα αρχίσει να ασχολούμαι επαγγελματικά με το περιβάλλον πριν από 28 χρόνια όταν το μόνο γνωστό στον πολύ κόσμο θέμα ήταν το νέφος της Αθήνας και ένας υπουργός της δεξιάς που ζητούσε ένα νεκρό για να πειστεί ότι το νέφος ήταν φονικό. Μου θυμίζει και δυο άλλους πολιτικούς της κόκκινης και της πράσινης αριστεράς αυτή τη φορά που τη δεκαετία του 90 σχολίαζε ο μεν ένας τη βιοποικιλότητα ως "γραφικότητες" και ο άλλος την αλλαγή του κλίματος ως "θέμα συζήτησης για κουλτουριάρηδες". Και οι δυο τους είναι στα αζήτητα ή σχεδόν αζήτητα τώρα. Ιδού παραδείγματα πολιτικής οξυδέρκειας.

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετιά έστω στα λόγια και τις προθέσεις μόνο. Αναρωτιέμαι,όμως, αν και σήμερα υπάρχουν παρόμοια θέματα που απασχολούν και συγκινούν λίγους αλλά οι πολλοί ή δεν τα ξέρουμε ή ζητάμε ένα νεκρό για να πειστούμε ή τα βλέπουμε γραφικότητες, μεταφυσική ή υψηλή κουλτούρα. Μέχρι να μας ξαπαστείλουν και μας για ανακύκλωση στο εργοστάσιο της φύσης και τα λόγια και έργα μας στα αζήτητα της ιστορίας ή στη καλύτερη περίπτωση να γίνουμε ανέκδοτα σε κανένα blog της εποχής κανενός που θα έχει αυπνίες και θα γράφει νυχτιάτικα τις ιστορίες της ζωής του. Καληνύχτα

Woman in Art

Οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο

Πρώτη Ιουνίου σήμερα αφιερωμένη από τους Έλληνες bloggers στη μνήμη της Αμαλίας και θα πιάσω μια φράση από τον υπότιτλο του blog της "οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο".
Οι φαρμακευτικές είναι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες με συνολικό παγκόσμιο τζίρο που τις ανεβάζει πολύ ψηλά στη λίστα κερδών μετά τα όπλα, τα ναρκωτικά το πετρέλαιο και τη πληροφορική.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι έντονος και τα κεφάλαια σε έρευνα τεράστια. Δεν βλέπουμε όμως ο ανταγωνισμός να ρίχνει τις τιμές.
Προσανατολίζουν την ερευνά τους προς φάρμακα και προιόντα κατανάλωσης στις αγορές των βιομηχανικών χωρών όπως βιάγκρες, μπότοξ, κλπ και όχι ανάγκης για τις φτωχότερες χώρες όπως ας πούμε φτηνά εμβόλια για την ελονοσία ή την ευλογιά γιατί ή πελατεία δεν έχει να πληρώσει.
Κάποιες απο αυτές τσεπώνουν και δημόσιο χρήμα για έρευνα αλλά όταν βρούν το φάρμακο όχι μόνο δεν το πουλάνε φτηνότερα στα δημόσια Ταμεία αλλά τα γδύνουν και από πάνω.
Κράτος εν κράτει επιβάλλουν συνταγολόγια πολλές φορές άχρηστα και καλούν τους γιατρούς που τα πλασάρουν σε "συνέδρια" στην Ελβετία ή σε εξωτικά νησιά μαζί με τις γυναίκες τους με όλα τα έξοδα πληρωμένα.
Παράλληλα πολεμούν κάθε νέα ιατρική που δεν έχει φάρμακα ή τα φαρμακά που δίνει δεν παράγονται βιομηχανικά ή δεν πατεντάρονται. Έτσι, με τα μέσα που διαθέτουν και τους παπαγάλους τους, προσπαθούν να γελοιοποιήσουν παραδοσιακές πρακτικές και φυτικά σκευάσματα παρά το ότι πάνω σε αυτά έχουν βασίσει πολλά προιόντα τους. Στέλνουν στα δικαστήρια ως αιρετικούς ή κομπογιαννίτες όσους γιατρούς δεν γουστάρουν. Έχουν πνίξει κάθε προσπάθεια προώθησησης δημόσιας έρευνας σε εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας που και αποτελεσματικοί είναι και φτηνοί και θα έδιναν ανάσα στα Ταμεία.
Αν οι πολιτικοί είχαν τα κότσια να τα βάλουν μαζί τους θα περιμέναμε να κάνουν όλα ή κάποια από τα παρακάτω:
1) Να προωθήσουν στα συνταγολόγια τα φάρμακα εκτός πατέντας τα λεγόμενα generique
2) Να σταματήσουν τις επιδοτήσεις σε έρευνα ¨εμπορικών¨φαρμάκων
3) Να επιδοτήσουν την έρευνα εναλλακτικών και νέων ιατρικών με βάση την παράδοση και τη φύση και να τις προστατεύσουν νομικά.
4) Να ιδρύσουν πανεπιστημιακές ιατρικές σχολές εναλλακτικής ιατρικής