Παράθυρο στη κρίση. Είχε δίκιο ο Μαρξ?

«Καθώς η οικονομική αριστοκρατία υπαγόρευε τους νόμους, κατηύθυνε τη διαχείρηση του κράτους, διέθετε όλες τις θεσμοθετημένες εξουσίες και διαμόρφωνε την κοινή γνώμη στην πράξη, αλλά και μέσω του τύπου σε όλες τις κοινωνικές σφαίρες, από τη βασιλική αυλή ως τα κακόφημα καφέ, διαιωνιζόταν η ίδια πορνεία, η ίδια ξεδιάντροπη εξαπάτηση, η ίδια δίψα για πλουτισμό όχι μεσω της παραγωγής, αλλά μέσω της επιδέξιας αρπαγής του πλούτου των άλλων»



Ο Μαρξ περιγράφει εδώ όχι το σήμερα αλλά τις παραμονές επανάστασης στη Γαλλία του 1848!

Ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος ασπάζεται και αυτός με την σειρά του την άποψη ότι ο Μαρξ δεν πέθανε έστω και αν πέθανε το γραφειοκρατικό σοβιετικό μοντέλο. Δυο ολότελα διαφορετικά πράγματα.

Το λεει στο βιβλίο του, που παρουσίασε στις Βρυξέλλες, με τον τίτλο «Παράθυρο στην κρίση» από το Μεταίχμιο. Δίνει μια Μαρξιστική σοβαρή, επιστημονική εξήγηση στην κρίση του σήμερα και μια οικολογική προοπτική για το αύριο. Επειδή είναι πάρα μα πάρα πολύ σημαντικό το να καταλαβαίνουμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας χωρίς θολούρες και αμορφωσιές συνιστώ το βιβλίο στους φίλους μου.

Η ιστορία δεν τελείωσε όπως χαιρόντουσαν κάποιοι με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Αντίθετα θα έχουμε εξελίξεις αφού το νεοφιλελεύθερο μοντέλο δημιούργησε έναν κόσμο άνισο και δυστυχώς μια Ευρώπη στο ίδιο μήκος κύματος χωρίς όραμα και ιδανικά για τους πολίτες της.

Ήδη, στα καλά οικονομικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης ψάχνουν για το διάδοχο σχήμα. Θα δούμε αν θα βγει και αυτό από τα ακαδημαϊκά εργαστήρια ή θα προλάβει η κοινωνία.

Στην πλατεία Τραφάλγκαρ Κυριακή απόγευμα

Λίγοτερος κόσμος απ’ότι θα περίμενε κανείς και με χαμηλό παλμό αλλά πρωτοφανές το θέμα. Η πραγματική δημοκρατία σε έπος και έργον! Ειρηνικά, τα νεα παιδιά διαμαρτύρονται για αυτό που βιώνουν και που δεν τους αρέσει. Με μια ντοντούκα , ένας -ένας , παίρνουν τον λόγο και οι άλλοι ακούνε και χειροκροτάνε.

Στη πλειοψηφία τους Ισπανοί και Έλληνες. Οι Άγγλοι και οι τουρίστες, ανυποψίαστοι, ρωτάνε τι γίνεται. Πανό με συνθήματα «κάτω το αστυνομικό κράτος» «ζήτω η αληθινή δημοκρατία». και "νησια προς πώληση" .  Κάποια άλλα λιγότερο σχετικά ή και προβοκατόρικα όπως «κάτω το ΠΑΣΟΚ» και «φέρτε μας πίσω την Πόλη» (!?)

Το κίνημα των ιντινιάδος έχει τρία βασικά στοιχεία επιτυχίας. Αυτο-οργάνωση, διεθνισμό (πόσα δεν έχει γράψει το μπλογκ γι’ αυτά? ) και νέους άφθαρτους ανθρώπους που δεν έχουν «φάει» όπως ίσως οι γονείς τους.

Που θα βγάλει το κίνημα? Ούτε που ξέρω. Μπορεί παντού ολλά, μπορεί και πουθενά. Mε προβληματίζει η πολιτική αφέλεια τους και το ετερόκλητο των αγανακτήσεων. Γράφει όμως ιστορία και θα μείνει στη ζωή όσων συμμετέχουν ενεργητικά σε αυτό . Ίσως τους λένε κάποτε η γενιά της πλατείας όπως λέμε για τους γέρους η γενιά του πολυτεχνείου ή του Μάη 68

Όπως και να ‘ναι θα μείνει κάτι σίγουρα . Τίποτα δεν πάει χαμένο. Η εμπειρία αυτο-οργάνωσης , τα διεθνή δίκτυα που δημιουργούνται και ίσως το σπέρμα για τους νέους ηγέτες και μια νέα πολιτική κουλτούρα. Θα μείνει η διεκδίκηση ρόλου των κοινωνικών δικτύων στην πραγματική και όχι μόνο στην εικονική πραγματικότητα,  Πάνω απ’όλα, όμως, η ελπίδα ότι δεν είναι όλα τελειωμένα.

Στη φωτογραφία το ουράνιο τόξο πάνω από τον Λονδρέζικο ουρανό. Σήμα της πολυφωνίας και της σύνθεσης των χρωμάτων. Καθένα από αυτά έχει τον δικό του τόνο. Όλα μαζί δίνουν το λευκό.

Θα βγει κάτι απο την αγανάκτηση?

Είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι η κοινωνία αρχίζει να αυτό-οργανώνεται. Έστω αυτό το μικρό κομμάτι της,  κύρια νέοι, που έχει υπολογιστή και διαδίκτυο. Είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό να εκφράζουν την αγανάκτηση τους  με συγκεντρώσεις σε πλατείες.  Έστω για λόγους ψυχικής στήριξης ότι δεν είναι μόνοι στη μιζέρια τους. Αυτοί οι λίγοι,  έστω (που είναι τα εκατομμύρια που έβγαιναν στους δρόμους για το όνομα των Σκοπίων?)

Πιθανόν να ξεπηδήσουν  και νέες ηγεσίες μέσα από το κίνημα . Ηγεσίες  που θα οργανώσουν την αγανάκτηση και την διαμαρτυρία σε πολιτικό αίτημα και κίνημα.

Το τι ζητάνε οι αγανακτισμένοι πολίτες είναι προφανές . Έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω. Να δηλώσουν το ότι είμαστε και μείς εδώ. Δεν θα σας αφήσουμε να πάτε τη χώρα όπου εσείς νομίζετε. Δουλειά, ευημερία, παιδεία, διαφάνεια. Υπάρχει κανείς που διαφωνεί? (πήρα και κάτι μηνύματα από αγανακτισμένους με τους μετανάστες αλλά τα προσπερνώ)

Μόνο που φοβάμαι ότι η αγανάκτηση άργησε να έρθει. Λίγο μετά την ανυπακοή η οποία ήρθε λίγο μετά από τον καναπέ, που ήταν λίγο μετά την Σήμενς, μετά την γκλαμουριά, τη φραπεδιά και το λαιφσταιλ.
Είναι τα γεγονότα πια που οδηγούν την κοινωνία και όχι το αντίστροφο. Και τα ειλικρινή ερωτήματα που μας απασχολούν δεν έχουν εύκολες απαντήσεις.

Το που θα πας, πώς και με ποιους είναι το ζητούμενο και για το οποίο γίνεται ο καυγάς. Πτώχευση ή όχι? Στο ευρώ ή στη δραχμή? Τι σημαίνουν αυτά για τη χώρα αλλά και τον απλό άνθρωπο? Να αλλάξει το κοινοβουλευτικό σύστημα ? Το κοινωνικό σύστημα? Από τι θα αντικατασταθεί? Ξέρει κανείς να μας πείσει τι είναι το λιγότερο κακό σήμερα για να έχουμε αυτά που ζητάει ο κόσμος  στο λιγότερο μακρινό μέλλον? Αν όχι εμείς,  τουλάχιστον τα παιδιά μας.

Χρειάζεται πρόταση  και δράσεις που να τραβήξουν μαζική στήριξη αλλά  παράλληλα να είναι εφαρμόσιμες στον σημερινό , άκρως επιθετικό παγκόσμιο και ευρωπαϊκό περίγυρο. Και να βρεις  τον τρόπο που θα τις περάσεις στην μεγάλη κοινωνία έχοντας  τους διαύλους επικοινωνίας υπό τον έλεγχο των  ΜΜΕ.  Όχι προτάσεις για συγγράμματα και αμφιθέατρα. Ούτε για βραδιές ψυχαναλυτικής αυτό-ικανοποίησης. Μπουχτίσαμε μ' αυτές.

Ας  πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις τον Αύγουστο σε πρώτο πλάνο και....... βλέπουμε. 

ΥΓ. Επιστροφή στη δραχμή, αν μας τραβήξουν οι ξένοι προς τα εκεί,  θα γίνει με μια ισοτιμία από ένα ευρώ ίσον  χίλιες έως και εννέα χιλιάδες δραχμές λένε τα σενάρια. Το συλλαμβάνετε?

Το μολότωφ της Μαρίας

Η Μαρία  Δαμανάκη μόλις έβγαλε ανακοίνωση :

"Η μεγαλύτερη κατάκτηση της μεταπολεμικής Ελλάδας, το ευρώ και η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας είναι σε κίνδυνο. Το σενάριο της απομάκρυνσης της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται πλέον στο τραπέζι καθώς και η μεθόδευσή του.  Είμαι υποχρεωμένη να μιλήσω ανοικτά. Έχουμε ιστορική ευθύνη να δούμε το δίλημμα καθαρά:

Ή συμφωνούμε με τους δανειστές μας σε ένα πρόγραμμα σκληρών θυσιών με αποτελέσματα, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για το παρελθόν μας ή επιστρέφουμε πίσω στη δραχμή. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα στις σημερινές συνθήκες".

Η Επιτροπή (που επιμένει στην συναίνεση) φυσικά  και η Αθήνα το διέψευσαν.

Θα μπορούσε να είναι  γκάφα (ήδη με πήραν φίλοι για να βγάλουν τα λεφτά τους έξω) ή το πιθανότερο , μια πολύ ψηλά σχεδιασμένη κίνηση βοήθειας προς τον Παπανδρέου για την επίτευξη συναίνεσης ? Αν είναι έτσι  θα πρέπει να έχουμε εσωτερικές εξελίξεις αύριο κιόλας διαφορετικά θα γίνει μπούμερανγκ.

Μια  έξοδος από το ευρώ (αν γίνει) εκτός από τεχνικά δύσκολη ,  θα συνοδεύεται και από μπλοκάρισμα των καταθέσεων, στάση πληρωμών προς τα έξω αλλά και προς τα μέσα για ένα απροσδιόριστο διάστημα και με μια συνέχεια που…. δεν θέλω να πω τι σκέφτομαι.

Η κατάσταση είναι επιεικώς τραγική. Όσοι είδαν τη φάτσα του Παπακωνσταντίνου  όταν βγήκε από το τελευταίο Εκοφίν κατάλαβαν τι είχε γίνει μέσα. Οι βόρειοι μας φωνάζουν ψεύτες και οι νότιοι ότι τους παρασύρουμε πιο κάτω.  Φαίνεται ότι κανείς δεν θέλει να μας δώσει  άλλα λεφτά και η πτώχευση μας τους έρχεται  φτηνότερα από το να μας δανείζουν .

Δεν συνδέουν όμως απαραίτητα την πτώχευση με έξοδο από το ευρώ. Εκτός αν δεν γίνεται αλλιώς για μας  τους ίδιους.

Χοντρά και περίπλοκα , πολύ περίπλοκα παιχνίδια παίζονται στην Ελλάδα,  στην Ευρώπη και διεθνώς που κανείς, μα κανείς,  δεν ξέρει που , πως και πότε θα τελειώσουν. Στου κασίδη το κεφάλι , φυσικά

Είναι στραβό το......κλίμα ?

Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί, έλεγε ένα τραγούδι της εποχής του 50. Αν  τότε γκρίνιαζαν, για σκεφτείτε τι θα 'πρεπε να λέμε σήμερα?.

Από τότε, λοιπόν, ο κόσμος πράγματι άλλαξε αλλά Αλλαγή δεν ήρθε.

Και οι καιροί άλλαξαν αλλά πόση καιρική αλλαγή επήλθε?  

Αυτό είναι το ερώτημα σήμερα. Είναι ο καιρός που βιώνουμε αυτήν την εποχή μέρος της κλιματικής αλλαγής (ή έστω σοβαρή ένδειξη της)  ή είναι μέσα στη στατιστική καμπύλη.

Η κοινή λογική (και το κοινό μάτι)  λέει ότι καλοκαίρι στη βόρεια Ευρώπη από τις αρχές του Απρίλη με την ανομβρία να απειλεί τις σοδιές  ενώ στην Ελλάδα οι σοδιές σαπίζουν από την βροχή , αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Και μη πάει το πονηρό μυαλό σας αμέσως στη Φουκουσίμα. Δεν αυτή η αιτία. Άντε να είναι ο γάιδαρος που έφαγε το στραβό το …..κλήμα

Από τη μεριά των στοιχείων, όμως, δεν έχουμε σπάσει το ρεκόρ ξηρασίας και ακόμα και αυτή η περίοδος του ενάμιση μήνα είναι σχετικά μικρή (στατιστικά) για να βγουν τεκμηριωμένα  συμπεράσματα.  Δεν έχω δει κάποια επιστημονική ανακοίνωση αλλά τις αναμένω….. εναγωνίως και θα σας πω.

Άποψη μου (δημοσιογραφική και μόνον)  είναι ότι θα συνδέσουν  αυτό που συμβαίνει με  τον καιρό με την  επερχόμενη κλιματική αλλαγή.

Ευτυχώς δεν θα μας έρθει και η στάχτη της Ισλανδίας  από πάνω. Το Eurocontrol  δήλωσε σήμερα ότι λόγω της βαριάς βασαλτικής συστάσεως της κατακάθεται γρήγορα και δεν θα κλείσουν τα αεροδρόμια.  Καλό αυτό αλλά και άλλος ένας γάιδαρος φοβάμαι.

Οι καιροί άλλαξαν ή αλλάζουν.  Ο κόσμος να δούμε πότε θα αλλάξει  και προς τα που?

ΥΓ. Αν κάποιοι παρεξηγήθηκαν  που είπα τους  Γάλλους εθνικιστές στο προηγούμενο σας λέω ότι  όχι μόνο δεν το παίρνω πίσω αλλά τους λέω και σεξιστές από πάνω. Θα με θυμηθείτε στις εκλογές .

  

Συνωμοσίες χωρίς σύνορα

Με την συνωμοσιολογία βγάζω μπιμπίκια !  Όχι  ότι δεν υπάρχουν συνωμοσίες σήμερα. Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αλλά γιατί  η κυκλοφορία φημών και εικασιών συσκοτίζουν την αλήθεια, παραμορφώνουν την πραγματικότητα και μας απομακρύνουν από τις σωστές αποφάσεις ή έστω τη σωστή εικόνα της πραγματικότητας.

Τι φταίει? Κατά την άποψή μου φταίνε η αμορφωσιά μας, η  κακομοίρικη κουλτούρα μας και ο εγωισμός μας που δεν μας αφήνει να δεχτούμε την απλή πολλές φορές πραγματικότητα των δικών μας λαθών ή των λαθών των δικών μας ανθρώπων. Κάποιος , λοιπόν, κάπου, μαζί με κάποιους άλλους μας υπονομεύει και έτσι συγχωρούνται τα δικά μας λάθη και αμαρτίες . Έχω ακούσει τόοοσα και τόοοσα ειδικά σε περιόδους κρίσης σαν και αυτή που  ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του.

Δεν είμαστε όμως μοναδικοί στον κόσμο. Η συνωμοσιολογία είναι χαρακτηριστικό της υπανάπτυξης αλλά όχι μόνον!!! Μπιμπίκια βγάζω με τις  σιγανοπαπαδιές  εθνικιστές Γάλλους γύρω μου που λένε ότι του Ντομινίκ του την έστησαν οι Αμερικάνοι μόνοι τους η με τον Σαρκοζί .  Γιατί, λέει  την βγήκε στους πρώτους με την πολιτική του στο ΔΝΤ ( ο νέος Τσε Γκεβάρα) και απειλούσε τον δεύτερο και την Κάρλα του ότι θα πάνε σπίτι τους  μετά  τις εκλογές.  Κάποιος μου είπε ότι το σκάρωσε η Κάρλα μόνη της  χωρίς την συγκατάθεση του Νικολά.  Άλλοι λένε ότι το παίζει ερωτύλος στους Γάλλους αλά Μπερλουσκόνι και θα γυρίσει στη Γαλλία ως εθνικός  ήρωας  του σινεμά ( ο νέος Άλεν Ντελόν)

Να δεχτούμε ότι του έστησαν παγίδα , λέω εγώ, όλοι μαζί αυτοί. Ο Ντομινίκ είναι τόοοοοσο ηλίθιος που πήγε και έπεσε μέσα? Αφού το περίμενε (και το λέγε) ότι θα του τη φέρουν ειδικά με τα γκομενικά του καμώματα . Δεν είχε δυο συμβούλους μαζί του? Πως πας για Πρόεδρος μιας υπερδύναμης έτσι αφελής που είσαι? Και αν έχεις τέτοιες αδυναμίες γιατί να μην σε εκβιάζουν και όταν θα γίνεις πρόεδρος?

Άποψη μου? Ο DSK έκανε την βλακεία  και φυσικά αυτοί που δεν τον γουστάρουν τη φουσκώνουν. Αν ήταν δικός τους θα την κουκούλωναν. Μέρος του καθημερινού πολιτικού παιχνιδιού είναι αυτό. Ας πρόσεχε!

Τριγυρνάμε στα σκοτάδια αλλά .......

Οι ιθύνοντες φαίνεται να χάνουν την αυτοκυριαρχία  τους όσον αφορά την διαχείριση του χρέους. Μια αναδιάρθρωση είναι πιθανή αλλά μοιάζει με άλμα στο κενό αφού κανείς δεν ξέρει τι μας περιμένει στο σκοτάδι από κάτω.  Το κοινωνικό Far West ante portas? Φρίκη!

Προς το παρόν εγώ "φεύγω"! Πάω σινεμά!

Βραδινή παράσταση, στα ευρύχωρα καθίσματα  μιας άδειας αίθουσας. Καθισμένος βολικά στο σκοτάδι της συνενοχής μου παρακολουθώ την Pina Bausch να χειρίζεται με μαεστρία τη γλώσσα του σώματος σε ένα έργο του Βέντερς αποκλειστικά γεμάτο χορό και μόνο.

Ένα μουσικό ποίημα για λίγους και μυημένους στον μοντέρνο χορό και την έκφραση. Μια διαρκής  εναλλαγή άνδρα-γυναίκας (όχι μόνο στη φυσιολογία τους!) που κατά ομολογία του ίδιου του Αλμοδοβάρ τον ενέπνευσε για το έργο του "Μίλα της" , ένα  θεραπευτικό εγχείρημα που παίχτηκε μερικά χρόνια πριν.

Οι μη μυημένοι όμως σαν εμένα, Κυριακή βράδυ κοντά μεσάνυχτα , είναι δύσκολο να κρατήσουν την προσοχή τους. Φεύγει και αυτή. Πας σινεμά για να ξεφύγεις και "φεύγεις" και από κει.

Που σταματάς? Σαν το άλμα στο κενό της ανδιάρθρωσης, που λέγαμε. Τι σε περιμένει απο κάτω? Ισως αυτό να επιδιώκει τελικά ο Βέντερς. Το φευγιό και την αφαίρεση?  Ίσως,  λέω γιατί δεν είμαι ούτε ειδικός επί της σκηνοθεσίας .

Η σκέψη πάει αλλού χωρίς να ξέρεις  το γιατί.  Βλέποντας το έργο, με την μουσική και τον χορό, περνάνε από το μυαλό χιλιάδες πράματα φαινομενικά ασύνδετα αλλά που θα έχουν σίγουρα την δικιά τους εσωτερική συνοχή. Όπως τα όνειρα ή οι πίνακες του Νταλί. Ακαταλαβίστικα αλλά όχι χωρίς σημασία. Ποιος ξέρει άραγε?

Στο μυαλό μου είχε κολλήσει  μια εικόνα  από το Ευαγγέλιο της ίδιας μέρας . Με τον  παράλυτο  που περίμενε  τριάντα οχτώ χρόνια να μπει στην ιαματική κολυμπήθρα αλλά όπως είπε δεν είχε Ανθρωπον να τον βάλει στην κολυμπήθρα όταν ταραζόταν το νερό και ότι όλο κάποιος άλλος του έπαιρνε τη σειρά. Τριαντα οχτώ χρόνια !?!

Από την πόλη έρχομαι και στη κορυφή κανέλα? Και να πεις ότι είχα πιει και κάτι!  Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και σκοτεινή,  κυρία Pina.

Ξένοι; περαστικοί και πόρνες

Μάλλον καλά τα είπε ο Παπανδρέου για το κέντρο της Αθήνας. Οι μετανάστες είναι ένα μόνον από τα προβλήματα και ίσως το πιο συμπτωματικό σε σχέση με εκείνα που άρχισαν τις δεκαετίες 60 και 70 και οδήγησαν την πόλη στην ασχήμια και τους ανθρώπους στην αποξένωση. Είπα αποξένωση?


Τελικά οι ξένοι είναι το πρόβλημα, έτσι είναι. Όχι όμως μόνον οι νεοξένοι αλλά όλοι αυτοί που ζουν επι δεκαετίες στην Αθήνα ως ξένοι. Μετανάστες στην ίδια τους την χώρα, ακόμα και αν γεννήθηκαν εκει,  δεν την αγάπησαν. Ανηφορίζουν τα κυριακάτικα πρωινά στο Κολωνάκι ή στη Κηφισιά για καφέ. Τα καλοκαίρια πέρνουν σβάρνα τις παραλίες. Και πετάνε τα σκουπίδια τους από το μπαλκόνι. Και επιδικνύουν το αυτοκινητό τους όπως ο παππούς το άλογο στο αμπέλι.

Τα απωθημένα τους βγάζουν επάνω της , την ξεζουμίζουν και μόλις την «πιάσουν» η γεράσουν ή μολις βρούνε διακοπές γυρίζουν στα χωριά τους και στις επαρχιακές τους πόλεις. Κάτι σαν πουτάνα που όταν πια ξεθυμάνεις πας σπίτι σου και την αφήνεις στη δυστυχία της με τις μακιγιαρισμένες ρυτίδες της και τις γρατζουνιές σου. Μόνο που, άθελά σου,  πέρνεις μαζί σου την αύρα και τη μυρωδιά της και αρχίζει και το χωριό σου και η πόλη σου να της μοιάζει.

Πολιτικοί την βρήκαν ως μετεμφυλιακή εκτόνωση της υπαίθρου. Εργολάβοι την έκαναν τσιμέντο. Οι περαστικοί και οι ξένοι σκουπιδότοπο. Οι μετανάστες γκέτο. Τα πρεζόνια την είδαν ως άσυλο. Οι συνδικαλιστές ως μέσω εκβιασμού. Τα κλεφτρόνια για πλιάτσικο. Οι δήμαρχοι για φιγούρα και πολιτική αναρρίχιση.

Πιο σύγχρονα, οι αντιεξουσιαστές ((τρομάρα τους) την καίνε μαζί με υπαλληλίσκους και λουλουδούδες . Οι χούλιγκαν ρημάζουν τα γήπεδα και τις συγκοινωνίες.  Τα ΜΑΤ σπάνε κεφάλια. Το φασιστικό λούμπεν ικανοποιεί τα φροϋδικά του απωθημένα σε αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Η μιζέρια επωάζει τη βία . Η ασχήμια την βυζαίνει . Αυτό λένε οι επιστήμες και η ιστορία . Και η βία οδηγεί όχι μόνο στη βία αλλά και στην στροφή της κοινωνίας στον αυταρχισμό και τον εθνικισμό που περιθάλπτει  το φίδι του πολέμου..

Τι θα γίνει? Η πολιτεία είναι ο φορέας της πρωταρχικής ευθύνης αλλά και της πρωτοβουλίας για αλλαγή που δεν θα γίνει μόνο με αστυνόμευση. Θέλει έξυπνες πολεοδομικές και περιβαλλοντικές παρεμβάσεις , Ας δοκιμάσουμε  τα Εξάρχεια ως μουσείο του δρόμου και περιοχή αυτοδιαχειριζόμενη. Τα παλιά σπιτια και ξενοδοχεία να γίνουν φοιτητικές εστίες και κοινωνικές κατοικίες, Θέλει κοινωνική πολιτική και πολιτική μετανάστευσης .

Πέρα όμως από την πολιτεία πρέπει όλοι όσοι ζουν εκεί και βλέπουν την κατάντια τους, να  αγαπήσουν την πόλη τους. Να την θεωρήσουν πόλη δικιά τους και των παιδιών τους. Να οργανωθούν και να πάρουν κοινωνικές πρωτοβουλίες. Όχι φυσικά αυτές τις ανόητες αγριότητες που κηνυγάνε μετανάστες και λουλουδούδες . Και πάνω απ'όλα  να πάψουν να είναι ξένοι αυτοί οι ίδιοι στην ίδια τους την πόλη.  H Αθήνα δεν  είναι η πόρνη μας αλλά η αγαπημένη μας που θα ζήσουμε μαζί της ως το τέλος μας.

Ο Στρος Καν βλέπει αληθινή επιμήκυνση?

Το άκουσα οδηγώντας ξαφνικά και στα γρήγορα από το γαλλικό ραδιόφωνο Κυριακή πρωί πρωί: Αναβάλλεται η συνάντηση Μέρκελ -Στρος Καν διότι ο τελευταίος συνελήφθη στη Νέα Υόρκη για..... Μπήκα στο τούνελ και το ραδιόφωνο σίγησε.

Ήταν σημαντική για την Ελλάδα η συνάντηση αυτή. Τα έχουν βρει οι δυo τους και προφανώς πήγαιναν να βρουν τρόπο να τουμπάρουν τον Τρισέ που είναι η τελευταία αντίσταση στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Αν και αυτός πει το ναι, προφανώς και δεν έχουμε άλλη επιλογή (αυτό εννοούσε ο Παπανδρέου όταν έλεγε παραχώρηση εθνικών δικαιωμάτων).

Γιατί να αναβληθεί η συνάντηση άραγε? Τα βαλκανικά κατάλοιπα του μυαλού μου άρχισαν την συνωμοσιολογία. Μήπως πανε να μας ρίξουν? Μήπως φταίνε οι γερμανικές τράπεζες? Μήπως είναι αμερικανικός δάχτυλος? Μήπως φταίνε οι Εβραίοι ή Τούρκοι? Οι Σκοπιανοί δεν μου ακούγεται καλά αλλά ο αντίχριστος και οι εξωγήινοι ίσως και να έχουν κάποιο λόγο σήμερα. Τόσα ακούγονται πια.

Χα, χα, χα . Μας την έσκασαν. Τίποτα απ’ όλ’αυτά !  Κατηγορείται για απόπειρα βιασμού από την καμαριέρα του ξενοδοχείου του. Προφανώς της είπε, σε άπταιστα Λαμιώτκα "Στρωσ' κι Καν' μου".  Ο ίδιος , βέβαια , αρνείται την κατηγορία.

Για σκεφτείτα λίγο στη βάση της  απλής λογικής επαγωγής. Αν η τύχη μας εξαρτάται από την συνάντηση Μερκελ-Καν και αυτή με τη σειρά της από τις ορέξεις των παπαριών του τελευταίου από που εξαρτάται η τύχη μας , λοιπόν?

Τι  μικρά και ανόητα  ανθρωπάκια έχουν τις τύχες μας στα χέρια τους?  Μαριονέτες ενός σκληρού παγκόσμιου συστήματος, έρμαια του τυχαίου,  βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με  μας που τους ψηφίζουμε και που είμαστε και μεγάλοι και ευφυείς! Χε, χε , χε , χε ,χε !!

Για να δούμε που θα καταληξει αυτή η ιστορία. Έτσι απο περιέργεια . Γιατί για μας δεν αλλάζει τίποτα . Μάλλον  προς το χειρότερο.

ΥΓ: Παγωμάρα εις Παρισίους. Κάτά αποκλειστικάς πληροφορίας του μπλογκ η Μαρτίν και η Σεγκολέν τον  άδειασαν κανονικά. Άσε , δε την γυναικούλα του,  τη Σινκλερ.  Ο Ντομινίκ τις αποκάλεσε γριές και αυτές τον είπαν  σαβουρογάμη.

Biutiful κόσμος

Είχα πολλά χρόνια να βγω από τον κινηματογράφο…… έρποντας. Τέτοιο βάρος και κατάθλιψη,  λέμε. Θυμήθηκα τον παλιό, καλό καιρό ( για μας τους γέρους ) της Αλκυονίδας και του Στούντιο.

Στο Biutiful του Γκονζάλες Ινιαρίτου ( με έναν ε κ π λ η κ τ ι κ ό  Javier Bardem) βλέπεις το "όπου φτωχός και η μοίρα του"  ή τον άλλο κόσμο, που λέγαμε, που κυκλοφορεί μέσα στον δικό μας κόσμο, στις δικές μας πόλεις στους δικούς μας δρόμους . Τον λένε περιθώριο ή λούμπεν ή υπόκοσμο, underground  ή Τέταρτο Κόσμο. Τον βλέπεις μόνο όταν πέσεις ( ή πέσει αυτός) κατά σύμπτωση πάνω του  ή πας ψάχνοντας  την αγύρτικη μεριά της συνείδησής σου.

Βαρκελώνη σήμερα. Χαώδης μεγαλούπολη. Για όσους την ξέρουν καταλαβαίνουν καλύτερα .

Ο τύπος,  πρώην εξαρτημένος , χωρισμένος ζει με τα δυο μικρά  παιδιά του μέσα στη μιζέρια.  Βγάζει το ψωμί του κάνοντας  τον μεσάζοντα μεταξύ  αστυνομικών που λαδώνονται   και δυο ομοφυλόφιλων κινέζων που εκμεταλλεύονται συμπατριώτες τους και Αφρικανούς  κάνοντας λαθρεμπόριο. Παράλληλα, μιλάει και με τους πεθαμένους στα νεκροτομεία για κάποια μικρή αμοιβή, φυσικά. Πιο κάτω και από αυτόν, είναι η πρώην γυναίκα του που τον διεκδικεί και διεκδικεί και τα παιδιά,  εξαρτημένη και πουτάνα,  μπαινοβγαίνει σε κλινικές για ψυχοθεραπείες. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά,  του λένε και ότι έχει λίγους μήνες ζωής λόγω καρκίνου.  Γενικά , έχει όλα τα κακά της μοίρας του σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο! Και όμως υπάρχουν και κάποιοι ακόμα πιο κάτω! Οι μετανάστες τους οποίους εκμεταλλεύεται! Και μέσα σε αυτούς οι πιο κάτω και οι ακόμα πιο κάτω και….. η μιζέρια και η δυστυχία δεν έχουν πάτο.

Υπερβολή, θα πείτε, στο να συμβούν όοοολα αυτά σε έναν μόνον άνθρωπο. Ναι,  αλλά όχι μακριά από την άθλια πραγματικότητα των μεταναστών, της φτώχιας, των ναρκωτικών,  της τρέλας , των άστεγων, της απελπισίας, της αρρώστιας και του θανάτου.

Και , δυστυχώς, ο κόσμος αυτός πληθαίνει σε όλες τις μεγαλουπόλεις. Όλο και πιο πολλοί γίνονται αυτοί που είναι τόσο φτωχοί όσο και στον  Τρίτο Κόσμο αλλά που "ζούνε" μέσα στον Πρώτο, αν σας αρέσει αυτού του τύπου η αριθμητική.  Απολιτικοί στην πλειοψηφία τους. κοιτάζουν   από απέξω τους απο μέσα χωρίς να  διεκδικούν , αλλά αγωνίζονται  να επιβιώσουν χωρίς κανόνες αστικής ηθικής.  Δεν διεκδικούν, ναι ακόμα,  αλλά μπορεί  να  γίνουν προσάναμμα ή και το φυτίλι για μια κοινωνική έκκρηξη. Ποιος ξέρει?  Σίγουρα όμως έχουν γίνει ήδη η απειλή που δεν μας αφήνει  να χαρούμε τα λεφτά μας  και την ησυχία μας, εμάς που προφανώς δεν πρόκειται να μας συμβούν τέτοια πράματα , Θεός φυλάξοι , κύριε Καρατζαφέρη.

Όσοι  αντέχουν ας  δουν το φιλμ ή έστω το....... τρέιλερ.

BIUTIFUL : BANDE-ANNONCE VOST HD par baryla

Παιχνιδάκια με το ευρώ?

Η αγορά αντιδρά , κατά γενική ομολογία, πιο πολύ με βάση την ψυχολογία παρά στο κλασσικό δίπολο προσφορά ζήτηση. Παρατηρήστε! Κάθε φορά που ανεβαίνει υπέρμετρα το ευρώ , κάτι θα βγει για να το κατεβάσει. Γιατί ναι μεν το θελουμε (προ παντός η κυρ Ανγκέλα) ισχυρό αλλά όχι και τόσο ώστε να πέφτουν οι γερμανικές εξαγωγές στις εκτός ευρώ χώρες.  Προχτές σημειώθηκε νέο ιστορικό υψηλό για το ευρώ και να σου σήμερα φήμες για μυστικές συσκέψεις για έξοδο της Ελλάδας απο το νόμισμα και να τη η  διόρθωση της τιμής προς τα κάτω.  Δεν θα διστάσουν να μας πετάξουν και έξω (ευσχήμως φυσικά) αν αυτό βολεύει τις ισοτιμίες.

Από που ξεκινούν οι φήμες? Μα, πάντα, από τη Γερμανία και το Spiegel!! Το κρυφό φερέφωνο της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής (όπως και άλλα έντυπα αλλού) που δεν βγάζει τυχαία τέτοια άρθρα. Και φυσικά θα βγουν και θα το διαψεύσουν. Και φυσικά δεν μας ρώτησαν (σιγά τώρα). Όμως το "κακό" έγινε.

Και αυτοί κάνουν τα παιχνίδια τους χωρίς να έχουν ακούσει για τον βοσκό και τον λύκο. Αναρωτιέμαι, όμως, μήπως έχουν και αυτοί ..... τζιτζιφιόγκους,  που λέει κσι ο Ρέππας.

Ιστορική ευκαιρία για το ευρώ να ανακτήσει έδαφος έναντι του πληθωριζόμενου καθημερινά δολλαρίου και του γιεν της Φουκουσίμα.

Υπάρχουν όμως πιο σοβαροί και βιώσιμοι τρόποι να το κάνει και όχι με παιχνιδάκια εις βάρος της χώρας μας. Μόνον που αυτούς τους τρόπους δεν τους θέλει το μεγάλο κεφάλαιο και ως εκ τούτου  δεν τους εγκρίνει η κυρ Ανγκέλα.

Το άλογο τραβάει το κάρο και όχι το ανάποδο

Με λίγα λόγια ο καθηγητής Μπαμπινιώτης με άρθρο του στο Βήμα  ισχυρίζεται ότι η κρίση της οικονομίας οφείλεται στην κρίση της παιδείας.  Εύκολα πέφτεις στην παγίδα της ιδεαλιστικής  και συντηρητικής προσέγγισης. Είμαστε, δηλαδή, αγράμματοι και αμόρφωτοι και φέραμε τη χώρα εκεί που την φέραμε. Αν φτιάξουμε την παιδεία μας , δηλαδή τα σχολεία μας , τα ΜΜΕ, την τέχνη, …..τότε θα φτιάξει και η κοινωνία και η οικονομία.

Εκτός από το ζήσε Μάη να φας τριφύλλι έχω να παρατηρήσω ως  υποστηριχτής της υλιστικής σχολής  ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι  κι ότι τελικά δεν κάνω ότι λες αλλά κάνω ότι κάνεις. 

Όταν από τον πόλεμο και ύστερα η άρχουσα τάξη της χώρας (οικονομική,  πολιτική και πνευματική)  έχει πέσει στο  βόλεμα με το εύκολο, γρήγορο και κατά κανόνα παρασιτικό χρήμα, χωρίς καμιά πρόβλεψη  για το αύριο και για το κοινωνικό  σύνολο περίμενες να φτιάξει παιδεία? Και πόσο οι πνευματικοί πατέρες αντέδρασαν ? Μάλλον βολεύτηκαν και λούφαξαν.

Αυτή η νοοτροπία έχει διαπεράσει όλα τα στρώματα τα σχολεία, τα ΜΜΕ, την τέχνη, κλπ  που κάνουν ότι κάνουν οι από πάνω και όχι ότι λέτε, κύριοι πατέρες .  Ότι αρπάξω και ότι βολευτώ. Και όσοι αντιστέκονται, με προσωπικό κόστος,  τους βγάζουν γραφικούς και περιθώριο.

Όσο συνεχίζει το ίδιο σύστημα ανέπαφο, κανείς δεν τιμωρείται , κανείς μεγάλος δεν πληρώνει τότε μην περιμένετε παιδεία όπως τη λέτε.  Αγοραία θα είναι και αυτή όπως και τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μας.

Το ζήτημα λοιπόν , κύριε καθηγητά, για να έχουμε αποτελέσματα δεν είναι πως θα αλλάξουμε την παιδεία μας αλλά πως θα αλλάξουμε το πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό κατεστημένο που συνεχίζει απτόητο.

Μια πράξη που θα βοήθαγε απείρως περισσότερο από ένα άρθρο θα ήταν να ρίχνατε ένα χεστήριο στους κατέχοντες , να βγάζατε τα άπλυτα που ξέρετε στη φόρα και….. να πηγαίνατε σπίτι σας.

Τότε θα λέγαμε ότι όντως κάτι πάει να αλλάξει.